Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
25-06-2018
Dag 31: Frómista -> El Burgo Ranero
Gisteren avond leek de slaapzaal wel een sauna, iedereen had moeite om de slaap te vatten. Uiteindelijk was ik rond 23u toch aan het slapen... omdat vandaag opnieuw een hete dag voorspeld was besloot ik rond 6u op te staan. Na een gebroken nacht werd ik om 5u wakker, iedereen sliep nog dus sloot ik ook nog even mijn ogen :-) ik had mijn wekker niet gezet maar zou wel wakker worden van de wandelaars (dacht ik). Echter toen ik opnieuw wakker werd was de slaapzaal, op 1 bed na, helemaal leeg. Ik verschrok en keek snel op mijn wekker. Half 7... snel aankleden en ontbijten en zo was ik om 7u15 toch op weg. Ik wist nog niet hoe ver ik zou gaan, maar dat was ook niet belangrijk. Het routeboekje gaf aan zeker genoeg water in te slaan, dus dat deed ik ook! Na een klein uur fietsen en 15 km verder besloot ik opnieuw een boodschap achter te laten voor Camille. Net zoals bij deze tocht houd ik me aan mijn belofte... onder een picknick tafel plakte ik een briefje. Zo is die ducktape ook niet voor niets meegenomen :-) voor haar is dit 2 dagen wandelen tov de vorige brief, die afstand probeer ik aan te houden. Dat wil dus zeggen dat ik er ongeveer 2 per dag moet schrijven en plaatsen. Hopelijk heb ik inspiratie genoeg :-)
dan maar verder fietsen, ik kwam op een gemeenschappelijke route met de wandelaars uit, een 15 a 20 km lange gravelweg met amper voorzieningen. Enkel halverwege was een waterpomp (manueel te bedienen) waar je water kon nemen. Voor wandelaars is dit een dag wandelen, op een eindeloos uitziende weg. Mijn uiterste respect hiervoor. Op deze stukken heb je als fietser echt wel voordeel. En ook verder gedurende de dag groeide mijn respect nog meer voor de wandelaars, onze route liep vrij parallel aan mekaar en het waren vooral lange rechte stukken die maar leken door te gaan. Ookal was het vlak. Ik kan me inbeelden dat dit zowel mentaal als fysiek toch een enorm zwaar stuk is. Als iemand die dit leest dat de camino ooit gewandeld heeft, respect!
In Sahagún besloot ik op zoek te gaan naar een stempel, alhoewel het toeristenkantoor stond aangegeven kon ik dit toch niet vinden. Na even rondgereden te hebben besloot ik maar om door te gaan, mijn lichaam kon nog wel verder maar het begon heet te worden dus ik moest opschieten. Nog even onderweg de 2 de briefje achterlaten en door tot El Burgo Ranero. Hier kwam ik per toeval eerst bij een private albergue uit met een prachtig verzorgde tuin. Hier ga ik blijven dacht ik. Dus ik reserveerde een bed in een 4 persoons kamer. 3 euro duurder dan de slaapzaal maar omdat de slaapzaal vrij groot was en de meeste pelgrims voor de slaapzaal kiezen leek me dit een slim idee. Als niemand anders voor de 4-persoonsnamen koos zou ik een privekamer hebben voor de helft van de prijs :-) terwijl ik toch de sociale contacten kan hebben van de albergue. Helaas waren de douches veel minder verzorgt dan de tuin en was het water ijskoud. Wel goed om mijn knieën te koelen :-) De privekamer lijkt tot nu toe gelukt te zijn, Helaas is het sociale contact de laatste 2 albergues wat minder. Je kan hallo zeggen tegen de mensen maar een echt gesprek komt niet tot stand helaas. Sommigen beleven de Camino liefst iets meer op zichzelf... ook daar moet je respect voor hebben.
statistieken: 79,6 km en 440 hm, een rustige dag dus.
Reacties op bericht (4)
26-06-2018
Goed bezig!
Volgen alle dagen uw rit ,geweldige foto's zijn verslaafd aan uw blog ...succes nog !
26-06-2018 om 17:16
geschreven door Rina
25-06-2018
You rock Bro!
Hoi Bro, ongelooflijk dat je al zo ver bent! :-O En echt een mooi initiatief die brieven! Leuk dat je op die manier iemand wat extra motivatie geeft. Maar dat is een mooie eigenschap die je typeerd, behulpzaamheid. Altijd sta je voor andere mensen klaar op welke manier dan ook. Een kleine moeite maar een heel mooi gebaar is dit! We hadden misschien ook voor elke dag een briefje voor jou moeten voorzien, maar ja dat is te laat... Misschien een idee voor een volgende tocht ;-p Doe dat nog goed Broer in die laatste week!!
25-06-2018 om 23:18
geschreven door Stéfanie
Onvergetelijke reis
Amai. Goed afzien in die hitte daar! Heel veel respect en bewondering!!
Voor ons lijkt de tijd voorbij te vliegen al zal dat voor jou misschien ook dubbel zijn? Op sommige momenten doorbijten en traag voorruit en op andere momenten niet geloven da ge al zo ver geraakt zijt en al zoveel hebt meegemaakt, mensen ontmoet ... Nog heel veel succes en onvergetelijke momenten toegewenst. katrien en tom
25-06-2018 om 22:30
geschreven door Katrien
Goed bezig!
Joris,
Echt heel knap dat je al zover geraakt bent! We wisten allemaal wel dat je dit tot een goed einde zou brengen, maar toch!
Ik denk dat je even trots mag zijn op jezelf, dan dat je respect toont voor de wandelaars, want ook met de fiets lijkt me zo'n weg niet heel bemoedigend.
Komaan, nog even doorzetten en je bent er!
Tot snel!
25-06-2018 om 21:23
geschreven door Maité
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
