Na een, hopelijk, interessant eerste deel volgt er hier nog een veel interessanter tweede deel!! ;) Ik zou dus zeggen, neem even de tijd, zet u aan de computer met een glas water (eventueel een tas koffie) en lezen maar!!
Na afscheid genomen te hebben van mijn geweldige familie, was het moment aangebroken om samen met mijn vertrouwde reisgenoten opnieuw onze grenzen te verleggen, verder de wereld te ontdekken en deze keer deden we het niet op onze vertrouwde goedkope manier: Mochilleros. Neen deze keer gooiden we het over een andere boeg (boeg is hier zeker het juiste woord), we begaven ons namelijk op een luxe cruise!!;) Niets echt iets voor jeugdige, levensvolle mensen zoals wij zul je denken (en misschien kan je ook wel gelijk hebben)! Alles leek immers zo decadent, overdreven chique, oud (leeftijdsgemiddelde: 50jaar en ouder),... Dus eigenlijk deelden wij exact dezelfde mening. Maar wie niet waagt, die niet weet (bij deze heb ik terplekke een nieuw vlaams spreekwoord uitgevonden! Dus Van Dale Tentenslet is oud;)). En na een tijdje ontdekten we dat er veel meer was dan al die overbodige luxe en oudheid! Zo was er onze belangrijkste bezigheid van de dag: Eten!! Zo waren er maar liefst 5maaltijden op één dag (en op het avondeten na kon je zoveel bijbestellen als jezelf wilde!!) en daarnaast was er ook heel de dag door gratis pizza, dusja vanaf toen was ik helemaal mee;). Ik moet anderzijds ook wel toegeven dat je op zo'n cruise niet veel anders doet dan zwemmen, eten, een kleurtje opdoen en elke dag weer goede voornemens maakt om eens langs de gimnasio te passeren (maar het blijft dan ook wel bij voornemens;))! Maar na zo'n vermoeiende 8 Boliviaanse maanden mogen we wel eens lekker luieren en wegdromen he;) (wie kan daar nu iets op tegen hebben;)) En eigenlijk moet ik mijn woorden deels terug nemen; Op zo'n Cruise valt er immers veel meer te doen dan alleen maar te luieren en te nietsen, maar mss zijn het gewoon niet de dingen die wij anders zouden doen, maar zoals ik daarvoor al zei: we verleggen onze grenzen!!;). Zo is er de genaamde animatie crew, die elk moment op dag wel iets organiseren om de mensen bezig en vooral tevreden te houden;)) En 's avonds is er natuurlijk ook altijd het spectaculaire theater en het nog leukere Bingo spel!! Fun verzekerd!!
Tot zover de korte beschrijving van hoe zo'n 'cruiseleven' verloopt! Natuurlijk verplaats je je ook als je op zo'n immens, luxe resort zit (en soms is dat ook goed te voelen!), Zo vertrok onze cruise, MSC Opera, vanuit de haven van Buenos Aires en ging het via Uruguay naar de prachtige stranden van Brazilië! En gelukkig kreeg je van deze prachtige plekken niet enkel een blik vanuit de boot, maar waren er ook enkele stops! Waar je kon afstappen en de echte tourist kon uithangen!
Zo was er onze eerste stop in Uruguay (Punta Del Este) ook wel eens het Saint-Tropez van Zuid-Amerika genoemd. Het werd ons direct duidelijk vanwaar die naam kwam toen we in kleine bootjes via de jachthaven, waar honderden luxejachten lagen te baden, naar de kust die gekleurd werd door tientallen hoge, luxe appartementen werden gebracht. Aangekomen aan land botsten we direct op the wildlife van Uruguay. Enkele zeeleeuwen en mannelijke robben lagen 'dood' voor onze voeten. Althans zo leek het toch, want vanaf je iets te dicht kwam, waren ze springlevend!! Dus op enige afstand blijven was de boodschap!! ;) Na een goedkope citytour gevonden te hebben, kruisten we in een klein camionetje (met twee vriendelijke Brazilianen in) heel het eiland! Zo ontdekten we onder meer de mooie stranden. Het ene stond bekend om zijn zeemerminnen het andere om zijn handpalm dat uit het strand steekt en anderen gewoon om hun prachtig uitzicht! Het kleine centrum van Punta Del Este was minder overtuigend, wat ook niet moeilijk is, vermits de mensen daar 90% van touristen leven. Gevolg: ontelbare souvenirs- en kledings winkels, wisselbanken en meer van die touristvriendelijke dingen. Na een dag in Punta Del Este hebben doorgebracht en kennis gemaakt te hebben met een klein deeltje van Uruguay was het tijd om terug aan boord te gaan van ons luxe schip en koers te zetten richting weeral een heel andere wereld: Brasilia!!
Na een hele dag lekker in het zonnetje op het dak van het schip geluierd te hebben, was het tijd voor onze tweede stop. Eens aangekomen in de wereld van de prachtige stranden, mochten we ons klaarmaken om kennis te maken met één daarvan: Ilhabela. Vermits het al tegen de avond liep, hadden we niet veel tijd en konden we maar een klein deel van het eiland bezoeken, wat wel spijtig was, want hetgene dat we gezien hebben,... Ook deze keer vonden we iemand die ons goedkoop enkele punten wilden laten zien: en na iets meer dan negen maanden zonder, stonden we eindelijk weer met onze voeten in het zand kijkend naar een prachtige zonsondergang in de zee! Ilhabela (isla bella, mooi eiland) had zijn naam zeker niet gestolen. De mix tussen de prachtige stranden, het vele groen en het kleine, maar fijne centrum maakten van dit eiland de beste plaats om even tot rust te komen en te genieten!
's Avonds laat keerden we terug naar onze boot, want de volgende dag kwamen we al aan op onze eindbestemming en was ons lekkerlui vakantie helemaal afgelopen! Santos heeft niemand van ons echt kunnen overtuigen! Dit kon natuurlijk zijn door het feit dat iedereen een beetje down was, omdat ons luxe leventje afgelopen was en het iedereen (hoewel niemand van ons dit ervoor verwacht had) meer dan bevalt heeft. Maar ook (en volgens mij meer voorde hand liggend) omdat Santos gewoon heel vuil, heel oud en vooral heel verlaten is (dat laatste is wel voor de hand liggend als je even de geschiedenisboeken opentrekt). Verder is het ook niet de meest aangename stad om 's avonds in te wandelen;) Na een hele dag rond gewandeld te hebben en een leuk treinritje gemaakt te hebben, hadden we genoeg gezien van deze stad en was iedereen geamuseerd voor onze volgende (en helaas ook laatste) bestemming waar we de volgende dag, na een hele nacht rijden, zouden aankomen...... Rio De Janeiro!! :D
Maar dit is voor later, want ik denk dat ik weer meer dan genoeg tijd van jullie gevraagd heb!! Dus allen tot binnenkort voor het laatste deel van mijn viaje locura!!
Mi primera parade en un viaje locuro: Buenos Aires
Na maanden lang uit kijken, dagen zitten af te tellen en het steeds dichterbij zien komen, was het dan eindelijk zover: Veruit (Cusco reis wel niet meegerekend) de zotste reis van heel mijn jaar, maar zoals altijd komt er aan alles een einde en behoort deze reis ook tot het verleden waar het mee, bij alle andere reizen, in het archief wordt opgeslagen. En doet zich weer de opdracht voor om die vele avonturen netjes en boeiend op papier te zettem.
Het begon allemaal 31dagen geleden toen ik samen met mijn ouders richting Buenos Aires trok. Vermits ik echter een andere vliegtuigticket had, kwam ik helemaal alleen aan in het onbekende! Nu, opdat ik niet hopeloos verloren zou zijn in deze miljoenen stad, stond er (normaalgezien) iemand op mij te wachten die mij veilig en wel naar het huis van mijn nichten zou brengen. Hoewel het soms leek of ik terug in Europa was aanbeland, deed de laksheid van de mensen mij eraan herinneren dat ik nog altijd in dit schitterende continet was! Met andere woorden van die iemand was geen spraken. Na een uur gewacht te hebben, hopeloos rondgelopen te hebben opzoek naar een telefoon die dan nog eens naar behoren werkten, kwam er eindelijk een man aan met een naambordje waar tarraaa..... mijn naam opstond (wel niet juist geschreven, maar wie trekt daar zich iets van aan;)). Na eindelijk uit de luchthaven vertrokken te zijn, begaven we ons op iets wat al helemaal niet meer normaal was voor mij: Autopista. Zo'n eindeloos rechte baan had ik in 8maanden al niet meer gezien evenmin als 120km/u rijden (jongens wat leek dat snel!!;)) Na een uurtje gereden te hebben en de rekening gekregen te hebben (ik stond op slag terug in de realiteit;)) kwam ik aan op het appartement van mijn nichten die ik toen ook al een maand niet meer gezien had. Na een blij weerzien, wat bijgebabbeld te hebben en hun nieuw wc afgegeven te hebben, was het tijd voor de eerste rondtrek in Buenos Aires. Alles kwam mij heel bekend voor. Het leek wel of mijn jaar al voorbij was en ik reeds terug in het vertrouwde Europa stond, maar gelukkig was dit nog niet het geval, maar in iedergeval Buenos Aires, het Europa van Zuid-Amerika, Niet gelogen!! Tegen de namiddag mocht ik terug naar de luchthaven, deze keer om mijn oudjes te gaan ophalen en vandaaruit ging het dan richting een huis ver ver buiten de stad waar we onze intrek namen voor de komende dagen. De volgende dag trokken we terug downtown of iets te doen waar ik eigenlijk niet voor gemaakt ben (dat gevoel had ik ervoor en is daarna alleen maar bevestigd!), een citytourbus. Deze bus nam ons door heel de stad, en gelukkig mocht je op sommige plaatsen ook even uitstappen, anders zou ik helemaal in slaap gevallen zijn! Na een dus niet zo vermoeiende dag gingen we dan uiteindelijk toch iets te voet doen,.... de winkelstraat. Deze keer had ik geluk, want door de vele straatanimatie was er veel meer te doen dan al die grote saaie Europese winkelketens! Zo was er een tangoshow, een man die tegelijk akelig als grappig was, kleine muziekoptredens en zoveel meer. Toen liep de dag helemaal op zijn einde, was het zonnetje al helemaal onder en was het tijd om terug zo'n super rechte baan te nemen, een dik halfuur later aan het begin van het park aan te komen en 10minuten later was er dan eindelijk ons huisje! De volgende dagen: stond er de zoo en nog meer stad-winkel ontdekking op het programma! Maar toen was het tijd voor één van de hoogtepunten van mijn reis: het U2/Muse concert!!!! Vermits Muse niet echt bekend is in Zuid-Amerika stonden alleen mijn nichten en ik in een heel stadium te springen en te juichen (mensen moesten toen ook gedacht hebben;)) Na een weliswaar veel te kort, maar bangelijk optreden kon de avond al niet meer stuk! En toen moest het allemaal nog maar beginnen: het indrukwekkenste van heel mijn vakantie: U2!!!! Hun show, de boodschappen die ze aan het publiek gaven, de stem van Bono met daarbovenop de geweldige klanken van de nog geweldigere band en het geweldige Argentijnse publiek zorgde ervoor dat ik er soms met tranen in mijn ogen bijstond. Het was niet alleen een geweldig concert, maar op het einde had je ook het gevoel dat je een levensverhaal rijker waart! Hoedje af voor die mannen!!!!! Na dit fenomenaal concert werd de vakantie alleen nog maar beter. Zo mocht ik voor één nacht op het appartament van mijn nichten slapen (weliswaar op de grond, maar mij hoor je niet klagen;)) en de volgende nacht was het de beurt aan de sofa van twee van mijn Cusco vrienden!! Die dagen/nachten heb ik mensen van over heel Zuid-Amerika leren kennen en leek het wel of ik een avond in een gringo feestje stond!! Zo'n leuke mensen allemaal!!!! En vanaf toen werd ik helemaal verliefd op deze reuze stad die zoveel meer heeft dan alleen maar winkels en op één of andere manier ook helemaal verschillend is van Europa ;)
Tot hier het eerste deel van mijn vakantie en gun ik jullie weer even rust en adem, want er volgt nog meer! Zo is er o.a het Cruise verhaal en natuurlijk ook onze kennis making met....... Rio De Janeiro!!!
Na terug van weg geweest te zijn, heb ik speciaal voor jullie een 'vers van de pers'- samenvatting geschreven over de voorbije (ondertussen al wel even geleden) weken.
Vermits de vakantie bijna op zijn einde liep en er nog heel wat in Bolivia te bezoeken viel, hebben we met z'n allen besloten om nog snel een driestedentocht te plannen. En snel was zeker het juiste woord! Zonder ook maar één enkele voorbereiding, planning, reservatie te treffen, sprongen we voor de zoveelste keer de bus op, om onze eerste stad te gemoed te rijden: Potosi. Potosi lijkt in vergelijking met CBBA eerder op een dorp, maar in Bolivia is het één van de zeven grootste steden. Het is ook niet bepaald de meest ideale stad om in te leven; met een hoogte van maar liefst 4090meter (de hoogte stad van de wereld), weinig werkgelegenheid en met daarbovenop nog eens een streng klimaat! Er is daarentegen, naast gezellige, smalle straatjes, mooie architectuur, super sociale hostels, een leuk centraal plein iets waarvoor toeristen van over de hele wereld naar Potosi trekken: De mijnen!!!! Hoewel de mijnen al van 1934 open zijn en doorheen de jaren vele veranderingen hebben ondergaan, zijn er tot op de dag van vandaag nog steeds mensen die er in werken! Onder hen zelfs kinderen van 12jaar. Dezen worden naar de mijnen gestuurd om daar de rest van hun familie bij te staan en hopelijk na 12u hard zwoegen en werken terug de frisse buitenlucht mogen inademen (de veiligheid is immers niet meer wat het is geweest!!) en dan zeggen ze dat kinderarbeid verboden is!!! Ook wij, als echt toeristen, doken met gepaste kledij voor een korte trip in het donkere gat richting de eeuwige duisternis. Met onze longen vol warme, stoffige lucht stapten, kropen, struikelden we verder richting het hart van de aarde (of toch bijna;)), onderweg opzij springend voor vier mannen die een kar van maar liefst 2.5ton vooruit moesten duwen/trekken. Na de duivel vereerd te hebben (opdat de mijnwerkers alleen maar geluk kennen in de donkere mijnen) en een uurtje gestapt te hebben, kwamen we onze eerste mijnwerker tegen en mochten we onze geschenken (coca, dynamiet, frisdrank, handschoenen,...) die we ervoor gekocht hadden, afgeven, kwestie om toch maar de goeie toerist uit te hangen en om hun ondraagbaar leven toch dat tikkeltje aangenamer te maken!! Na twee en half uur gekropen te hebben, kwam er dan terug licht aan het eind van de tunnel en konden we onze longen niet snel genoeg ontdoen van de stoffige lucht zodat we terug de frisse buitenlucht konden smaken! Wat toch nog maar eens het respect onderstreept voor de mensen die dag in dag uit in dit hol worden gestoken, de ziel van hun lijf moeten werken, niet zeker zijn of ze er tegen de avond terug uit kunnen en dit allemaal voor nog geen 1euro per dag!!!! Tot zover onze mijntrip!
In de namiddag zijn we dan naar La Casa De Moneda getrokken. Een museum waar ze vroeger uit de mijnvondsten munten sloegen. Een interessante, culturele rondtrek net voor ons vertrek richting de volgende bestemming: Sucre!! a.k.a de meest aangename stad van het land of ook wel de witte stad van Bolivia genoemd. Na 3uurtjes rijden kwamen we tegen het vallen van de avond aan in Sucre, waar we ons installeerden in ons volgend nieuw hostel: Hostel Amigo. En de naam was niet gelogen!! In die vier dagen dat we daar gelogeerd hebben, zijn we zoveel mensen van zoveel verschillende plaatsen over heel de wereld tegen gekomen. Alleen al daarvoor zou je minder hygiënische, gemeenschappelijke badkamers, wc's en slaapkamers verkiezen boven al de luxe van een hotel! Hoogtepunten van Sucre: De zondagsmarkt (Tarabuco) waar je zoveel mooie, toffe artisanale producten kunt kopen van zoveel vriendelijke mensen (een echte aanrader voor een nieuwe zondagsmarkt in Antwerpen!). Verder zijn er veel musea, kerken, huizen, plazas que valen la pena om te bezoeken omwille van hun architectuur! Zo is er zeker musea Arte Indigena waar ze alles in geuren en kleuren uitleggen over de verschillende soorten volkeren en hun verschillende kunsten en hoe die tot stand komen! Verder is er ook het fameuse dinopark (waar bolivianen serieuse korting krijgen!), een prachtig kasteel waar vroeger de ridders woonden, verschillende miradores, leuke overdekte marktjes waar ze zo goed al alles verkopen en waarvoor je eerst 7maanden in Bolivia moeten zitten voordat je er ongeschokeerd kunt doorlopen! Met veel nieuwe ervaringen en vrienden van over heel de wereld sprongen terug de bus op richting....... Potosi! Daar bleven we nog één keer overnachten om naar El Ojo Del Inca te trekken. Dit zijn natuurlijke, thermische baden, veroorzaakt door een onderliggende vulkaan, net buiten de stad op en tussen verschillende bergen! Het was er ontzettend mooi en rustig (nog maar eens het bewijs dat Bolivia geen massatourisme aantrekt!) maar vooral warm!! Het leek wel of je een lekker warm bad aan het nemen waart alleen dan het bad meer op een vijver leek, er geen schuim was en dat je er niet bepaald properder uitkwam, maar badeenden waren er dan weer wel;)! Na een hele dag lekker gezwommen te hebben (en weeral leuke mensen ontmoet te hebben), was het weer tijd om af te dalen. Tijdens onze afdaling werden we vergezeld door twee honden waarvan er ene met een broek vol goesting rondliep bij wijze van spreken;)! Na een half uur gefascineerd gekeken en gelachen te hebben, kwamen we op een plaats waar er nog twee kleinere baden waren. Hier was het water letterlijk aan het koken en met een temperatuur van rond de 100graden was het ook verboden om er in te gaan (mss maar beter ook;)). Terug aangekomen in de stad was het nadat we op Israeliers gebotst waren 'valiesmaken' geblazen om gedurende een hele nacht over een zotte weg te rijden en vervolgens de volgende ochtend helemaal in het zuiden van het land op onze eindbestemming aan te komen: Tarija. Wat ons onmiddellijk opviel, was dat er ongelofelijk veel groen was en dat de straten er relatief (we zitten nog altijd in Bolivia) proper bijlagen! Na lang zoeken vonden we eindelijk een hostelleke. Niets vergeleken met de hostels van in Potosi of Sucre en wss waren wij ook de enigsten die het er drie nachten uithielden, maar het ooh zo vriendelijk madamtje (de uitbaatster) zorgde ervoor dat niemand van ons te veel klaagden!
Tarijeense benoemswaardigheden: naast de ontelbare, overgezellige pleintjes, straten en het leuke, groene stadsgevoel, staat Tarija ook wel bekend om zijn wijnen. Men liegt niet als ze zeggen dat in deze streek de beste wijnen van Bolivia worden gerijpt! Met als gevolg dat er ook veel toeristen op aftrekken en dat er speciale wijnroutes worden gepland. Ook wij begaven ons aan zo'n wijnroute. Deze route brengt u tot in het nog meer groene gedeelte net buiten de stad en bestaat eruit om de verschillende huizen in de buurt af te gaan om zo de hele evolutie van druif tot de meest lekkere wijn te leren kennen. Natuurlijk mag je op het eind van deze rondleiding ook verschillende wijnen (van alle soorten smaken) proeven, hopend natuurlijk dat je zo overdonderd bent dat je je midden in de prachtige, rustige natuur settled en je een hele fles besteld (waar je helaas wel voor moet betalen). Zo heb je tientallen van die huizen. Buiten de wijnroute zijn we ook de fiets opgesprongen (jaja je leest het goed: fietsen in Bolivia, het kan!! Meer nog in tien dagen tijd heb ik zelfs drie keer op een fiets gezeten!! Persoonlijk boliviaans record;)). Tijdens een stadswandeling zijn we bij toeval op een fietsewinkel gebotst, dat (nog meer toeval) door een Antwerpenaar gerund werd! Zij organiseerden ook fietstochten voor een dag naar verschillende plekken buiten de stad. Helemaal warm gemaakt, vertrokken we de volgende dag allemaal met de meest foute kleding, een rugzak vol met eten en zonnencrème richting de eindbestemming: Coimata. Tijdens onze fietstocht hadden we veel beziens! Geef toe: 5gringo's met de meest beschamenste kledij ooit, dat zie je niet elke dag in je stad! Dat tarija niet bepaald vlak is zullen er een aantal van ons zeker geweten hebben, maar na een klein uur bereikten we toch ons doel! Na onze fietsen veilig bij de plaatselijke bevolking achtergelaten te hebben, trokken we te voet verder. Coimata staat bekend om zijn verschillende watervallen, maar het is er vooral adembenemend mooi!! Na even gerust te hebben, besloten we om op blote voeten opwaarts de rivier te volgen over de verschillende stenen. Na lang stappen en af en toe in het water gevallen (met het veriezen van kledingstukken aan toe) kwamen we aan op een andere rustplaats aan een kleine waterval. Daar besloten we om onze lekkere, opvoorhand gemaakte pic-nic op te eten en lekker te zwemmen bij een brandende zon. Vermits er ook aan stenen geen gebrek was, besloten we daar gebruik van te maken en ervan af te springen (bij enkelen na een halfuur van schietgebedjes en knikkende knieën). Uiteindelijk waren we de tijd een beetje uit het oog verloren zodat we al moesten terug keren richting de stad. Daar aangekomen besloten we om iets te doen wat in Belgie zo van zelfsprekend leek, maar hier in Bolivia haast onmogelijk: een terrasje te houden. Daarvoor moet je dus naar tarija komen!!! Met een lekkere frisse en verdiende pint sloten we onze driestedentocht dan ook af, want de volgende ochtend moesten we weer 18u over de zotste weg ooit ('s nacht leek het al zot, maar overdag leek het nog zotter, vermits je alles kon zien, zo moesten we bijvoorbeeld een 30meter brede rivier oversteken en een brug was er niet!!) om de volgende ochtend heeel vroeg in Cochabamba aan te komen!
Na een uurtje geslapen te hebben mocht ik dan weer op staan, want voor mij stond de eerste universiteitsdag op het programma! Dus ook mijn eerste kooklessen!! Maar daarover later meer, want ik denk dat de meeste al wel genoeg gelezen hebben. Degene die tot hier geraakt zijn verdienen naast een applaus ook een dikke pluim, want het was een hele bork. Mijn excuses daarvoor, maar het was ook al even geleden en er was zoveel te vertellen!
Voor de nieuwsgierigen onder ons, in het volgend bericht kom je het volgende te weten: heeft onze Jorik al iets laten verbranden al dan niet zijn pollen?? Loopt hij nog altijd met tien vingers rond of heeft hij er ondertussen al een aantal verloren?? plus een verslag (ik beloof korter dan dit) over Carnaval in Oruro.
Hopelijk zijn jullie dan weer allemaal aanwezig! Hasta la proxima!!
Weer nieuwe leesstof en voor degene waarbij de moed al in de schoenen is gezakt door de hoeveelheid, kan ik alleen maar aanraden om toch vol te houden, want het is de moeite (al kan het zijn dat het op papier maar half zo boeiend overkomt) in ieder geval heb ik mijn best gedaan!!) Disfrutalo!!!:
Cuscoreis dat betekent: Nieuwe ervaringen, lange busritten, zonder benzine vallen met de bus, ongelofelijk veel plezier, ontdekking van nieuw land, mijn eerste wereldwonder, bijna achtergelaten worden aan de grens en zoveel meer!!
Na lang afwachten en hopen, kreeg ik uiteindelijk toch de toestemming van afs om met enkele vrienden van 't school mijn eerste buitenlandse reis van m'n jaar te maken!! Het beloofde een heeel lange rit te worden, maar met muziek, gezelschapspelen en rugzakken volg gevuld met knabbel dingen mocht dat geen enkel probleem vormen!! Eerst namen we de bus (7u) richting La Paz om daar een nacht uit te rusten! Die avond zijn we terug naar dezelfde ondergrondse discotheek geweest als de eerste nacht op Boliviaans grondgebied!! Nostalgie!! :D De volgende nacht moesten we vroeg uit de veren om onze bus met eindbestemming, Cusco, te halen! Na La Paz achter ons gelaten te hebben en het reusachtige Lago Titicaca aan onze zijd te hebben naderden we de Peruaanse grens! Het begin van veel problemen, stress, het nodige gevloek en minuten die wel uren leken!! Voordat we echter Peru binnen mochten, moesten we eerst langs de Boliviaanse douane passeren! En ondanks het feit dat we hier al meer dan 6maand zitten, hebben we nog altijd niet ons Boliviaans visum gekregen en de 60dagen waarmee we naar hier zijn gekomen zijn ondertussen ook al lang verlopen!! Met andere woorden we zitten we hier eigenlijk illegaal!! Met afs onbereikbaar, onze Boliviaanse vrienden al op Peruaanse bodem, stonden we er dus alleen voor!! Na lang uitleggen, babbelen, konden we de grens eindelijk oversteken als we eerst 1090bolivianos (en dus geen 2900 zoals ze eerst zeiden) betaalden. Vermits we dit voorzien hadden, hebben wij ze dan ook hun goesting gegeven en al rennend de grens overgestoken om anderhalf uur later dan al de anderen op de bus te zitten (die 1minuut later zonder ons vertrokken was geweest).
Na al deze miserie kon de reis dan echt beginnen en zat ik voor de eerste keer in Peru! 15u later kwamen we dan 's avonds aan op onze eindbestemming, waar we naar ons hostel gebracht werden om allemaal, na een lekkere pizza doodmoe in ons warm bedje te kruipen! El dia siguiente stond er in de namiddag een city tour op het programma waar we dan voor de eerste keer kennis maakte met het gene waar het in die streek allemaal om draait: Resten uit de Inca tijd!! We begonnen de tour in een museum in het centrum van de stad, waar we uitleg kregen van een gids, Benjamin, waarbij ik meer verstond van zijn Spaans dan van zijn Engels! Vervolgens zijn we uit de stad getrokken om op de vele heuveltoppen verscheidene plaatsen van jawel Inca ruina's te bezichtigen! Dit zorgde samen met een adembenemd uitzicht over heel cusco voor een heel spektakel!! En zelfs in Cusco hebben ze een kleine Cristo!!
De volgende dag begon dan extreem vroeg!! Na slechts een uurtje geslapen te hebben, moesten we ons bed al uit om 3u 's nachts! Ze kwamen ons namelijk ophalen in een busje om anderhalf uur later aan te komen aan het treinstation! Deze trein zou ons brengen naar het enige echte,....... MACHU PICCHU!!!!!
Jawel mensen, je leest het goed, na zoveel jaren er over gepraat hebben, is het de Jorik gelukt om deze verloren stad in het echt met zijn ogen waar te nemen!! Wat een dag!! Zowel woorden als foto's kunnen maar een broodkorrel vertellen hoe Machu Picchu in het echt is! Er is eigenlijk maar een manier om te weten hoe mooi, hoe impressionant en hoe groot deze stad wel niet is en dat is: er zelf naar toe gaan!! Na een kleine 2u op de trein te zitten, kwamen we aan beneden aan Machu Picchu, ook wel Agua Calientes genoemd, om daar dan nog maar eens een bus te pakken, die ons in 30minuten tot boven aan Machu Picchu bracht (je kan natuurlijk ook sneller in Machu Picchu geraken, je moet er alleen 1000dollar per nacht voor over hebben!!). Vanaf toen was het camera vasthouden en vooral ogen openhouden geblazen!! Ondanks het feit dat januari niet echt de meest ideale maand is om Machu te bezoeken omwille van de regen, hadden we enorm veel geluk! In de morgend lagen de vele bergen tussen de wolken, maar tegen de middag stegen al die wolken letterlijk op en kwam zelfs het zonnetje erdoor wat voor aangename temperaturen zorgden!! In de morgend hadden we vrij en gingen we op eerste verkenningstocht in deze verloren, maar grote stad!! 's Middags hadden we dan een gids die onze het hele verhaal deed over de Inca's en hun meesterwerk!! En één ding staat vast in Machu Picchu kun je 1001 foto's trekken van verschillende hoeken, maar nooit zal je het op foto kunnen vastleggen!! Een impressionante ervaring om nooit meer te vergeten!! Laat in de middag zijn we dan te voet afgedaald via de vele trappen (ong anderhalfuur) om dan tegen de avond terug in Agua Calientes aan te komen waar we na goedkoop en lekker gegeten te hebben moesten wachten tot 22u op de trein huiswaards!! Uiteindelijk waren we tegen den drieen terug in ons hostel! Voor de niet rekenkundige onder ons: Dat zijn dus 24u! (en we hebben geen discotheek aangeraakt!!) De volgende dag hadden we dan een dagje vrij om onze batterijen weer helemaal op te laden en voor de eerste keer in 6maand weet ik weer hoe een Mc Donalds smaakt!!;) Verder hebben we die dag de stad zelf een beetje beter leren kennen en hebben we vooral op de ongelofelijk mooie plaza vertroefd! In de namiddag zijn we dan op een straatje gebotst waar super veel straatmuziekkanten stonden te tokkelen op hun instrumenten en hebben we ons allemaal ne simba gestoken! (een soort vlecht in uw haar en omdat ik mij al helemaal cochabambino voel, heb ik maar de Boliviaanse vlag in mijn haar laten steken!!:D) De volgende dag stonden er nog meer tours op het programma, allemaal op verschillende plaatsen, allemaal omringd tussen de vele prachtige bergen van de Andes en allemaal even impressive om te bezoeken!! Na 5dagen Cusco liep onze vakantie tegen het einde aan, maar op het laatste moment hebben we toch weer iets gedaan, wat toch een van de hoogtepunten was van heel onze reis was! Op de plaza zijn we namelijk een señora gebotst die een boerderij runt in de bergen en die ook paardenritten plant!! Op het allerlaatste moment, laat in de middag, zijn we dan terug naar boven gereden om daar, aangekomen in de boerderij, elk zijn paard uit te kiezen en een hele rit over de kam van een berg te maken!! En de mensen die denken dat het slechts stappen in een rijte was, moet ik toch even op andere gedachten brengen, want we waren vrij om te doen wat we wilden, dus op de top top van berg met de zon naast ons verdwijnend aan de horizon, de wind woelend door de haren, mochten we onze paarden uit proberen en gingen we al lopend naar de eindbestemming! Een andere ruine van de Inca's waar we dan een half uur hadden om te bezinnen en te genieten!! Dan was het terug tijd om op onze paarden te klimmen en terug naar de boerderij te lopen!! Iets geweldiger om de vakantie met af te sluiten is haast niet te vinden!!!!
Terug in de stad was het tijd om onze valies te maken en naar de terminal te gaan! Om nog maar eens in een bus te zitten, zonder benzine te vallen, 2u aan de grens wachten, Peru achter ons te laten, Bolivia terug binnen te rijden, duizenden paspoortcontroles te passeren om dan 15u later in La Paz terug aan te komen en de volgende dag waren we dan echt thuis!!!
Met deze zaaalige vakantie komt ook het eind van mijn vakantie in zicht, want 15februari (met 2weken vertraging) begint mijn universiteit avontuur en een avontuur wordt het zeker, want het staat 100procent vast!! Ik ga de Boliviaanse keuken van dicherbij bekijken!! Ik houd jullie zeker op de hoogte!! :D
Bij deze ga ik het dan ook laten, ik denk dat ik wel genoeg van jullie tijd heb genomen toch zeker voor degene die het tot het einde hebben gehaald! Een applausje voor jezelf!! En zij die ergens onderweg gesneuveld zijn, God zij met u!!
Voor de vele studenten: Sterkte het einde is inzicht! Voor de andere, het ga je goed, doe voort waar je mee bezig waart y disfrutalo!!
Ondertussen zijn de feestdagen weer volledig achter de rug, staan we allemaal weer een paar kilo's dikker, staan alle boekje weer vol met hoe je zo snel mogelijk die feestkilo's kunt kwijtgeraken, hebben we weer allemaal goeie voornemens gemaakt en is het weer tijd voor de realiteit: blogberichten schrijven!!
Vermits Navidad y Añonuevo dit jaar toch anders dan anders werden gevierd en jullie ongetwijfeld allemaal willen weten hoe de Bolivianen de feestdagen doorkomen, heb ik het allemaal even op een rijtje gezet!!
Het begon natuurlijk allemaal (hoe kan het ook anders) op die ene speciale avond: 24december! Met het huis helemaal omgetoverd tot een soortkerststalletje (In Bolivia betekent kerstmis namelijk: zoveel mogelijk verschillende kleuren, zo veel mogelijk knipperende lichtjes, een zo vol mogelijke kerstboom in de living met daaronder natuurlijke de onontbreekbare pakjes!!,...) en buiten enkel zomerse temperaturen als ook volop zon (Mijn eerste en waarschijnlijk de enigste kerstmis in t-shirt!!:D), werd het een ongewone kerst!! Die avond zijn we met z'n allen naar het huis van mijn oma geweest, waar ik nogmaals een ander deel van de familie heb mogen leren kennen;). Eens de laatstehand aan de cadeaus gelegd was en de magen stilaan begonnen te grommen, werd het avondeten geserveerd!! Hier in Bolivia hebben ze de gewoonte om eten te bestellen i.p.v te koken! Ook traditiegetrouw eten ze hier pas om 24u (bij ons werd het 22u) en ligt er kalkoen op het bord!! Na leker gegeten, gebabbeld, gelachen en weet ik nog wat allemaal gedaan te hebben was het tijd voor... jawel het hoogtepunt voor vele van heel de avond; de pakjes!! Integenstelling tot het geduldig wachten in Belgie was het hier een stormloop van jewelste en in minder dan vijf minuten waren alle pakjes uit hun inpakpapier gescheurd en stond de kerstboom er maar naakt bij!! Nadat de rust was weegekeerd en de eerste excitement verdwenen was, was het tijd om nog maar eens aan tafel plaats te nemen, deze keer werd namelijk het dessert geserveerd, dat mijn oma zelfhandug klaargemaakt had!! Smullen maar!!! Na een gezellige en leuke avond was het moment aangebroken om afscheid van iedereen te nemen en huiswaards te trekken waar de rest van pakjes lagen te wachten!! Uiteindelijk lagen we dan allemaal met een tevreden gevoel en vooral met een volle maag om 3u in ons bedje te ronken!!
Na kerstmis is het natuurlijk aftellen naar het andere feest; nieuwjaar!! In Bolivia hebben ze de gewoonte om veel geld te spenderen aan de 'oud-naar-nieuw' feestjes! Deze feestjes worden dan ook gehouden in de duurste hotels van de streek met alles erop en eraan!! Ik daarentegen wilde het liefst zo goedkoop mogelijk houden en daar ben ik naaralle zeggen goed in geslaagd!! Een vriend van 't school had namelijk het ingenieuse idee om een echt nieuwjaarsfeestje te geven in zijn feesttent! Een feestje met alles erop en eraan: drinken á volonté, lekker avondeten (paella dat we samen hadden gemaakt!), slaapplaats, vuurwerk en een heerlijk zwembad!! Het aftellen naar 2011 was begonnen!! Het werd een geweldige avond waar nog maar eens mijn boliviaanse danspasjes zijn bijgschaafd!!:D
Toen zaten we helemaal in het nieuwe jaar!! Maar wat mss belangrijker is: We zitten over de helft van mijn Boliviaans avontuur!!:S Jaja voordat jullie het goed en wel beseffen sta ik weer voor jullie deur!!:D Binnenkort staat natuurlijk de universiteit samen met de potten en de pannen te wachten!! Want de Jorik gaat achter het fornuis staan!!:D (wie had dat gedacht??;)) Maar daarvoor staat er natuurlijk nog eerst die ene super reis naar Peru en Macchu Pichu op het programma!!
Maar daarover natuurlijk later meer!! Voor nu is het afgelopen met schrijven en wie dit leest mag zich weer gelukkig prijzen, want hij/zij heeft weer een blogbericht overleefd!!
Dat is lang geleden he;) ongeveer 20minuten vermoed ik!!:D Zoals je ziet zijn het deze keer twee blogberichten ineens, dus dit bericht is enkel voor de volhouders:D Er is wel een goeie reden waarom het er twee op korte tijd zijn, eerst en vooral omdat het anders een veel te lang blogbericht zou geworden zijn en ook omdat na de Chapare reis het tijd was voor een reeks van Graduaccion partys!! Vermits wij allemaal in de promo zitten (het laatste jaar) en het schooljaar hier afloopt in Deciembre, hadden wij de eer om ook in Bolivia een keer af te studeren!! En mochten ze mij de vraag stellen waar ik het liefst zou afstuderen dan zou ik toch voor Bolivia kiezen!! Hoewel humaniora hier een lachertje is en niemand echt heeft moeten studeren voor zijn eindexamens, is afstuderen hier een veel groter feest!! Afstuderen gebeurt hier namaelijk in twee fasen:
Eerst heb je de act waar iedereen naar toe moet komen in zo'n lange blauwe toga en met zo'n speciaal hoofddeksel (de juiste benaming schiet mij niet te binnen of weet ik gewoon niet:D). Denk bijvoorbeeld aan van die typische Amerikaanse films waarin de personages afstuderen, zo heb ik er ook bijgelopen:D Mss niet de meest flatterende kledingstukken, maar het was wel een leuke ervaring:D Mijn school had een bus geregeld die ons allemaal thuis voor de deur kwam ophalen, eens op de bus moest je ook iets kort voor de camera over de school en het jaar zeggen!;) Even mijn beste Spaans boven halen;). Eens aangekomen op school was het een beetje stressen!! Je moest echter, wanneer je naam via de micro werd afgeroepen, met je mama arm in am over de rode loper lopen richting het podium !! Zenuwen waren zeker aanwezig, (zowel bij mij als bij mijn mama) want hoe je het nu draait of keert ik blijf toch wel de vreemde eend in de bijt en ik moest dan oog nog eenshelamaal laatst!! Dus iedereen was aan het kijken!!! Tijdens de act kriijgt iedereen dan zijn diploma (ook ik heb iets wat op een diploma lijkt gekregen)!! Verder werden er verschillende mensen gëeerd en natuurlijk kregen ook de twee beste studenten een speciale benoeming (spijtiggenoeg was ik daar niet bij;)) Daarna was het tijd om plechtig het volkslied te zingen als ook het lied van de school!! Als afsluiter moest je dan je hoofddeksel in de lucht gooien en mochten de tranen beginnen te vloeien!! Daarna was het felicitatie tijd en ging iedereen langzaam homewards om met hun ouders te gaan cenar (avondeten) Hier eindigt dan fase 1!!
Fase 2, de volgende dag is nog meer uitgelaten dan de vorige dag!! Deze dag was namelijk het grote feest!! En groot was het zeker te noemen!! Iedereen moest zich opkleden. Voor de meisjes betekende dit dus een hele dag in kapper zitten, hun nagels laten doen (en weet ik nog wat allemaal) om dan 's avonds hun speciaal kleed aan te doen!! Bij de jongens is het veel gemakkelijker, zij hebben nog een hele dag vrij en moeten 's avonds alleen maar hun haar goed leggen en hun kostum aantrekken!! Op mijn feest had iedereen zijn eigen tafel met al zijn genodigden (naargelang hoeveel hij er gevraagd had)!! Ook vandaag moest ik weer aantreden met mijn mama ook vandaag was ik weer laatst en ook vandaag waren de zenuwen weer van de partij!! Nadat iedereen uiteindelijk aangetreden was en in een cirkel stond, was het tijd om met je mama te walsen!! Net zoals vele dingen had ik dit ervoor nog nooit gedaan, maar mijn mama zei dat ik het toch goed deed:D!! Daarna werd het eten opgediend en wanneer dit achter de rug was of beter gezegd in onze buiken zat, was het tijd voor fiesta!!!! Om drie uur was het feest dan afgelopen, tenminste voor onze ouders!! Voor ons was er nog de continuada, ook hier werden we naar toe gebracht in een speciale bus!!! Het werd uiteindelijk een heel lange avond/morgen, want ik was pas thuis om 9.30!! Dan ben ik ook maar direct in mijn bed gekropen totdat de wekker weer afging en ik moest opstaan om naar iets van afs te gaan!! Die avond moest ik ook nog een match spelen wat tot mijn eigen verbazing nog redelijk goed ging!!!
Zo met mijn graduacion is het Boliviaans schooljaar definitief afgelopen (als ook het 1ste deel van mijn afs jaar) en staat de universiteit te wachten!!! Met dit zinnetje is het ook afgelopen met mijn 2de blogbericht en ik hoop dat het je gelukt is om beide berichten te lezen en aan zij die onderweg gesneuveld zijn deel ik graag mijn medeleven mee!!
¡Met de jeep door het oerwoud met een stoet papgaaien om ons heen met de jeep door het oerwoud in het oerwoud ben je nooit alleen! ¡Met de jeep door het oerwoud met een stoet papgaaien om ons heen met de jeep door het oerwoud in het oerwoud ben je nooit alleen! (de echte die-hard fans weten direct wat mijn bron is:D)
Weer al enkele weken geleden sinds ik nog iets nieuws gepost heb en je kan er op aan dat het weer redelijk goedgevulde weken waren, wat dus betekent: Nieuw Voedsel!!! (Zij die gaan sterven groeten u!!)
We zullen mss beter beginnen bij het begin waar a propos de eerste twee zinnekes de aanvang over geven: de Chapare reis of de jungle tocht!! Jungle, dat betekent: Vegetatie, beesten, tropisch klimaat, avontuur,... Jungle in bolivia, dat betekent: Veel vegetatie, Ontelbare beesten (van alle formaten), stikkende warmte (daardoor kunnen er wel eens impressionante onweders losbarsten), zeer kosjere restaurants met nog kosjere sanitaire voorzieningen, weinig regen (maar eens het begint te regenen kan het wel even duren voor het ophoudt en blijf je beter binnen), 'zwembad' met kikkers, maar de jungle in Bolivia betekent vooral veel pret en lachen geblazen!! Afs Cochabamba had voor ons een reisje georganiseerd dat ons nog maar eens een compleet nieuw gezicht van dit prachtige land zou tonen!! Chapare is op verschillende manieren te omschrijven: de plaats waar je 24op24 ligt te zweten, de plaats waar er zoveel bomen en planten zijn dat het lijkt of je (terug) in Vlaanderen bent aangekomen met als enige verschil dat alle gebouwen zijn getransformeerd in groen en natuur!! Verder kan Chapare ook beschreven worden als het drugscentrum van Bolivia en omstreken!!
In een privé bus (met daarbij de gepaste muziek: Enrique Iglesias ft. Juan Luis Guerra - Cuando me Enamoro!!!!) trokken we dan weg uit het warme Cocha richting het nog warmere Chapare!! Tijdens de rit zag je goed hoe het lanschap langzaam een heel andere wending aannam; het ging van kale bergtoppen naar nog meer bergtoppen, maar deze keer was er letterlijk geen enkel kaal plekje meer te zien!! Het leek wel of je in een andere wereld terecht waart terechtgekomen!! Een beetje zoals Jorik in wonderland;) Eens aangekomen werden we direct geconfronteerd met beesten, beesten en nog een beesten!! Toen beseften we maar al te goed aahja we zijn in de jungle aanbeland; hier heersen nog altijd de insecten!!;) En lang niet iedereen was daar zo gediend mee:D We logeerden in twee huisjes en in het midden was er dan het gemeenschappelijk zwembad! Dit was allezins toch de beschrijving voor de eerste dag en bij een hitte van 38graden en meer is een fris duikje even noodzakelijk als vogels vleugels nodig hebben om te vliegen, auto's bezine om te rijden en mensen een goei frituur om te overleven (al is het maar om aan te tonen hoe zaalig een zwembad wel niet kan zijn:D) De tweede dag leek het zwembad echter al meer òp een vijver met de nodige beesten aan toe en de laatste dag laten we het zwembad beter buiten beschouiwing;).
In Chapare heb je ontelbare parken, in éém daarvan is het ons toch weer niet gelukt zeker om onze grenzen te verleggen!! Zo had men daar een hoogte-parcour uitgebouwd zodat je zowel tussen de boomkruinen kon lopen als tussen de boomstronken!! Het hoogte-parcour had als eind- en hoogtepunt een schommel van maar liefst 18meter!! Op papaier zegt dit mss niet veel, des te meer gaat u hart tekeer als je daar staat tussen de toppen van de bomen! Na een kort schietgebedje en enkele woorden van moed was het tijd om die ene kleine stap te zetten en te springen!! Eens hangend in de lucht leek het wel of het mij eindelijk gelukt was om eens echt Tarzan te zijn, alleen mijn Jane heb ik niet gevonden!:S Na tientallen seconden geslingerd te hebben, stond je weer met beide voeten op de grond en was het tijd om de tocht tussen de bomen en het gevecht tegen de warmte en de beesten verder te zetten!! Die avond (toen het zwembad er nog aantrekkelijk bij lag) besloten we om iets wat op mojitofeestje moest lijken te houden;) Een avond om in het onwisbare geheugen op te slaan!! De volgende dag hebben we een andere park in de buurt onveilig gemaakt, niet dat het park ervoor zo veilig was!? Het was namelijk een park met als hoofdeigenschap: apen!! En loslopende apen betekent altijd oppassen geblazen, zeker in Bolivia, want sommige apen zijn niet vies van mensen en nog minder van 'stelen'!! Vandaar mss dat ze sterk afraden om dingen in je zakken te stoppen en je aanraden om je camera in je handen te houden:). Na een halfuur sterk stijgen, kwamen we allemaal, doordringd van het zweet, boven aan op een soort van uitkijkpunt!! Vanaf dit punt had je een immens uitzicht over het hele dal!! Na enkele minuten van uitrusten maar toch ook van genieten was het tijd om weer downwards te trekken. Op deze terugreis kwamen we iets tegen wat niemand van ons echt verwacht had om tegen te komen,... een zwarte beer!!! Helaas was het geen wilde (wat het toch iets minder avontuurlijker maakt), er waren namelijk drie mannen mee aan het wandelen, maar toch, je moet het maar eens tegen komen, het is toch even schrikken!!! Die avond zaten we allemaal gezellig rond het zwembad toen plotseling de weergoden hun zegje deden en de sluisen openzetten!! De regen viel met bakken uit de lucht en ook een gigantisch onweer barstte los!!! Toen konden we niet snel genoeg binnen zijn, waar we stomverbaasd stonden te kijken naar bliksemlichten die de hele omgeving voor 3seconden verlichtten!! Ik heb nog nooit zo'n hevig onweer megemaakt!! Na een tijdje besloten we dan maar om boven de lakens te kruipen en een poging te doen om te slapen, wat niet gemakkelijk is bij donderstoten die meer lawaai produceren dan wanner je een concert van U2 (niet toevallig U2;)) op de eerste rij meemaakt!! De volgende ochtend nadat we uiteindelijk allemaal toch een beetje ingedommeld waren, bleek het nog altijd aan het regenen te zijn waardoor het ooit droge Chapare nu een modderplas was geworden!! Die dag was het ook weer tijd om na nog een hele middag genoten te hebben van dit fenomenale landschap terug de bus op te stappen met nog altijd dat brillante liedje en terug te keren richting thuis!!
Voor de tweede keer afstuderen, langs de ene kant voelt het raar aan, langs de andere kant brengt het toch ook terug een soort van vreugdegevoel met zich mee!!
Jaja blogbezoekers je leest het goed: de eerste heflt van mijn Boliviaans avontuur zit erop; het schooljaar is afgelopen en ook voor mij is het humaniora verhaaltje helemaal afgelopen! Ik zou zeggen boeken toe nu, maar dat zou wel eens voor problemen kunnen zorgen in het komende studenten leven vrees ik;) dus toch mss nog maar eventjes wachten;)) Hoewel het boliviaans schoolleven slecht vier maanden voor mij geduurd heeft, blijft afstuderen toch altijd iets speciaals en natuurlijk hoort daar ook altijd een feestje bij:D!! En met wat anders dan een live concert van DJ god van dit moment, David Gewetta, kun je dit beter vieren!! Voor dit concert moesten we weer onze koffers pakken en de bus op springen (niet dat we daar iets mee inzitten) richting het super warme Santa Cruz!!! Deze keer sloeg het weer niet tegen en was niet alleen de zon maar ook (vooral) de warmte aanwezig, resultaat: temperaturen tot 42graden en serieus bakken (dan te weten dat ze in Belgie sneeuw verwachten:D) Omdat de heenreis toch iets speciaals voor mij was, mocht het toch zeker niet ontbreken op mijn blog!! We hadden namelijk een David Guetta party bus kunnen regelen en of dat nog niet volstond, was het ook nog eens een buscama, wat betekent een zee van ruimte voor mijn lange benen:D!!! (Wat een heerlijk reisje was met dat!!;) Door de vele drugscontroles, met zelfs speurhonden aan toe (wat wil je Sta Crz is nu eenmaal de drugstad van Bolivia!) kwamen we wel enkele uurtjes later dan gepland aan in Sta Crz!
We namen onze intrek in een goedkoop, knus hotelleke recht in het centrum van de stad!! En daarbovenop had het zelfs een piscina wat bij die extreme temperaturen zeker en vast van pas kwam!!:D Maar voor een hele dag lui aan het zwembad te liggen, zijn we niet gemaakt daarvoor zijn er trouwens veel te veel dingen die bezocht moesten worden!! Zo was er eerst en vooral het super lekkere en goedkoop Chinees restaurantje! Verder was er ook de kathedraal aan het gezelligste plein van de wereld, Plaza principal, met vooral het lekkerste (voor de verandering goedkoop) icecream van de wereld! ( Australian en Ben & Jerry's zijn nu volledig voltooid verleden tijd!!:D) hier is er btw ook een Irish Pub te vinden, met jawel Stella Artois, zaalige Cordonbleu y por ultimo onovertreffelijke fruitdsala:D!!! 's Avonds was het dan zover: het concert van David Geweta!!!! And party and party,... The World is Mine en natuurlijk was er ook Memories and Sexy Bitch en nog zoveel meer!!!!! Onvoorstelbaar was de juiste beschrijving voor het concert, in Bolivia weten ze hoe ze een feestje moeten bouwen al laat de security wel de wensen over, want voor je weet zit je: midden in een massastroom, over de gebroken hekken in de volgende zone:D)) Zo goed was het concert zo rot was het toen we merkten dat goudieven hun slag thuis gehaald hadden, resultaat: 4gsms, 2camera's en 2portefeuilles!! Toen beseften we maar al te goed; we zitten in Bolivia shit happens!!!
Na deze nacht die toch wel in mineur geeindigd was, stond er de volgende dag een uitstap naar het biocenter gepland. Een super groot park met twee verschillende gezichten!! Een kant leek op een soort recreatie resort terwijl de andere helft deed inschijnen of je de jungle in trok!! Tussen de wilderige plantengroei vond je dan niet alleen een vlinder-, vogel reservaat, ook een apeneiland was er vertegenwoordigd!! De volgende dag hadden dan de vrouwen hun zegje, want dan stond er een dagje shoppen op programma, maar gelukkig (voor mij) is niemand van ons echt bestend tegen deze aanhoudende hitte met als gevolg dat ook de vrouwen het na een halve dag voor bekeken hielden!! Dus schoot er nog een goeie halve dag over om andere (veel leukere) dingen te doen!!:D Daar hebben we dan ook tenvolle gebruik van gemaakt en zijn we naar de Santa Cruziaanse zoo gegaan! Een zoologico vol met Zuid-Amerikaanse diersoorten! Allemaal ongeloofelijk mooi, maar soms leek het of de verzorging de wensen overliet! Die avond hebben we dan bij toeval ons eerste echte latino feestje meegemaakt, wij, de gringo's, als stijve harken tussen al die latino's en die maar zwieren met alles wat er te zwieren valt:D!! Een ding is zeker: Voor ons valt er nog veel te leren willen we zoals de latino's leren dansen!!
Met dit feestje was het ook afgelopen met dit reisje, maar niet getreurd, want deze zaterdag trekken we er alweer op uit, deze keer naar de echte jungle, Chapare, voor een reisje van drie dagen!! Dat wordt oppassen voor de muggen, maar vooral weer super hard genieten en mooie ervaringen op doen!!!!
Vermits we weer een hoogtepunt van mijn AFS jaar gepasseerd zijn, is het weer tijd voor een nieuw blogbericht!!
Dit hoogtepunt bacht mij naar het impressionante Lago Titicaca (= het Titicaca meer voor de spaans analfabeten onder jullie;)). Gelukkig ben ik daar niet alleen naartoe gegaan (anders zou het mss maar een beetje saai zijn geworden he;)). Neen we waren daar namelijk met iedereen van België, Duitsland, Canada, Franrkijk,... die met afs in dit geweldige land zit!! Het was dus om te beginnen al een blijweerzien om iedereen na drie maand nog eens een keer terug te zien! En om iedereen hun verhalen aan te horen! (de ene al wat positiever dan de andere) en als er één conclusie is die je er uit kan trekken is het wel dat Boliviaanse families soms echt raar kunnen doen!! Gelukkig niet allemaal:D!!
Over de reis dan: We spraken allemaal af in La Paz (hehe weeral La Paz;)) om dan met de bus een goeie 150km verder het befaamde Tititicaca meer te gemoed te rijden! Impressionant was het alle sinds zeker en vast!! Zo Immens groot!! Overal was er water (het leek wel of ze de tuinslang hadden gepakt en heel Belgie onder water hadden laten lopen!!) met daarrond verschillende bergen en eilanden!! Het leek wel een sprookjes landschap en mss was het dat ook wel!! Zo iddylischl!!! Na een goeie 3u rijden, kwamen we dan aan in het stadje Copacabana (vergis u niet mensen, hoewel het mss op een oceaan lijkt, blijft het een gewoon meer en zitten we nog altijd in Bolivia!! Het is dus niet het beroemde Copacabana van in Espagna, al hebben beide steden wel iets met elkaar te maken, maar daarvoor verwijs ik u graag door naar de geschiedenis les;)) Vandaaruit moesten we dan de boot nemen om richting Isla del sol en ons hostel te gaan. Eén ding staat vast: de temperatuur kan daar verschrikkelijk snel omslaan! Het ene moment zaten we allemaal lekker in onze T-shirt een kleurtje op te doen terwijl we andere momenten met dikke truien en half verkleund niet dicht genoeg bij elkaar konden zitten! Eens aangekomen op het zonneneiland moesten we eerst nog een pittige wandeling (niet iedereen was daarrop voorzien) ondergaan voor we eindelijk onze slaapplaats (de Hilton van het eiland: bed, wc (zonder stromend water) en èèn stopcontact, nada mas:D) bereikten. 's Avonds zijn we dan naar het hoogste punt van het eiland geklommen waar we konden genieten van een prachtige zonsondergang!! (het leek wel op: ik heb de zon zien zakken in het Titicaca meer!!;)) Daarna was het tijd voor een 'lekkere' maaltijd! We kregen Crutsha op ons bord, een typische vissoort van die streek! Voor we dan ons bed inkropen en onze eerste titicaca dag afgelopen was, was het nog tijd voor een gezellig kampvuur, wat toch voor enige warmte zorgde om de koude te bestrijden!!!
De tweede dag begonnen we met een lekker ontbijt (ik heb in drie maanden eindelijk nog eens confituur gegeten:D Siroop heb ik spijtigenoeg nog niet gevonden:S) Die dag stond er een uitstap naar Isla de le Luna gepland wat dus betekende dat we terug de boot op moesten en vermits de zon verdwenen was achter de vele wolken was het nog meer bibberen!! Het eiland zelf was mss iets wat teleurstellend, want buiten een grote Inca poort viel er niet veel te beleven! Na een lekkere, gezellige pic-nic en wat zonnenbaden was het dan weer tijd om huiswaarts te keren! Huiswaarts betekende voor mij een andere plaats aan dit reusachtige meer, waar mijn familie mij stond op te wachten voor nog twee extra dagen vakantie:D We verbleven in een hotel recht aan het meer waar ze ook een soort van Inca dorp hadden gereconstrueerd. Hier liepen ook enkele lama's vrij rond en mijn eerste echte contact met deze beesten was niet bepaald een succes, want hoewel de lama'a bekend staan om hun spuug neigingen, heb ik ook ontdekt dat ze niet vies zijn van een keer te bijten! Gelukkig hadden ze deze keer alleen maar mijn broek vast!!:)
Na nog twee dagen wat cultuur opgedaan te hebben en nog volop genoten te hebben van de rust dat dit prachtige meer met zich mee brengt, was het weer tijd om echt huiswaarts te keren!! Op de terugweg vond er dan iets plaats, wat in Belgie zo familiar is, maar hier haast onmogelijk lijkt; GEFLITST worden!!! Mijn papa durft op zulke wegen wel eens het gaspedaal stevig indrukken (tiens vanwaar ken ik dit;)), maar blijkbaar had hij de politie niet echt zien staan, want voor hij het goed en wel besefte stond hij op de bon!! Maar wat bleek nu (= weer typich Bolivia) wanneer mijn papa wilde gaan betalen, de politie had onze nummerplaat verkeerd opgeschreven en blijkbaar waren ze ook een beetje kleurenblind, zodat ze in Cochabamba zeiden dat het niet mijn papa's auto was, maar een andere, resultaat: mijn papa kwam er heeeel goedkoop vanaf:D!! Wat nog maar eens het niveau van de Boliviaanse politie bewijst:D!! Best wel grappig eigenlijk:D
Naast al dat reizen, gaat het gewone leven hier ook weer zijn gangetje; de kickbokslessen hebben we voorlopig wel opgegeven, er kwam altijd wel iets tussen, zodat het er nooit meer van kwam, maar we hebben ons wel voorgenomen om ze later in het jaar terug op te nemen (benieuwd of dat gaat lukken;)). Nu willen we ons graag inschrijven voor pamfluit lessen (Ik kan toch moeilijk terug keren uit Bolivia en niet weten hoe ik geluid uit zo'n ding moet krijgen!) en mss ook nog charancho lessen! Verder heb ik natuurlijk ook nog den basket, waar we inmiddels zijn aanbeland aan de terugronden! Y claro que si que hay colegio tambien!! Hier zitten me midden in de eindexamens en als je denkt dat er ook maar iemand voor studeert dan zit je compleet mis!! Los finales (zoals ze dat hier noemen) moet in een ruimere context gezien worden!! Iedereen kijkt bij elkaar, trekken foto's van elkander pagina's of ze roepen door heel de klas de antwoorden, en de leerkracht, die staat erbij en kijkt ernaar!! Ik kan mij nog heel goed mijn eindexamens herinneren en die verliepen toch iets wat anders!!
Vandaag had ik dan ook mijn laatste echte dag school (op de graduaccion party na dan, waar ik ook aan mag deelnemen indien ik toch probeer de examens mee te doen (de ene al met een beter resultaat dan de andere;)), want volgende week vertrek ik voor een week terug naar het warme Santa Cruz onder meer voor David Guetta!! And party and party and party,...
een nieuwe reis betekent ook weer een nieuw blogbericht!! Dit blogbericht heb je in iedergeval al overleefd!! Tot dan Amigos!!!
Por la segunda vez zijn we richting het dak van de wereld getrokken en wat een reisje was met dat!! Ik heb er letterlijk een hele andere kant van Bolivia leren kennen, maar hoe zet je zo'n geniale ervaring om in woorden??
Exact drie maanden hier en waar kan je dat beter vieren dan op de plaats waar het toen in der tijd allemaal begonnen is... LA PAZ Zo gezegd zo gedaan, dus besloten we om met een aantal vrienden onze koffers te pakken en de 4000 meter te gaan trotseren en hoe kan je daar beter geraken dan met de bus!!: 8u heen, 8u terug, weinig plaats voor de benen (de mijn zijn natuurlijk wel iets langer dan die van de gemiddelde boliviaan;)), onderweg wc's om U tegen te zeggen!, mensen die voortdurend passeren met een iets onaangenamere lijfgeur, constant mensen die de bus opstappen en beginnen te roepen: papaya, papaya, papàya, naranja, naranja, naranja,.....met als gevolg slapen onmogelijk and last but not least bij de plaatselijke bevolking hebben de busorganisaties nu niet bepaald de beste reputatie opgebouwd; er gebeuren namelijk veel ongevallen en veel buschauffeurs die dronken achter ht stuur zitten (In Belgie zou dit allemaal niet waar zijn, maar we zitten in Bolivia he mensen:D) Wss verklaren jullie ons nu als locos, maar er zijn ook goeie kanten!! Je rijdt ong 7u op een weg kris kras door de bergen wat zorgt voor super mooie taferelen, je komt in dorpjes terecht waar ze nog echt een authentiek leven leiden en en en je komt verschillende diersoorten tegen zo hebben we op 15oktober (exact 3maanden) onze eerste LAMA'S gezien!! (als dat geen reden is om de bus te pakken;)) en heel de rit komen ze terug die spugende beesten! y por ultimo, het is spotgoedkoop!! minder dan 70bolivianos hebben wij betaald heen en terug! Hiervoor krijg je ne super grote pizza voor!! Na ong 8u rijden en een nog niet zo'n saaie rit, want ondanks de smalle baan en weinig rechte stukken rijden de chauffeurs hier als echte zotten!! (De onze wel bloednuchter, allez dat hoop ik toch;))
Dag 1: We kwamen aan in de late namiddag en na enige aanpassing aan de hoogte, hebben we kennisgamaakt met onze slaapplaats. We mochten namelijk slapen in een kamerke boven de Wistupiku (het duurde mij 5dagen om het deftig uit te spreken;)) dit is Quechua voor 'scheve muil' (vraag me niet hoe ze aan die naam gekomen zijn;)) Eerste avond zijn we dan vroeg in ons bedje gekropen, want we moesten uitgerust zijn voor het hoogtepunt (lett en fig) van 5dagen La Paz
Dag 2: Om 7u en punto ging de wekker en na een koude douche (problemen met het warme water) en een lekker ontbijt waren we klaar om de echt hoogte te gemoed te gaan!! Met een georganiseerde trip (die dag waren we pas echte toeristen) gingen we de Chacaltaya (aymara voor koude weg) onveilig maken! Chacaltaya is de berg waar ooit het hoogste skigebied van de wereld was! Ooit, want ook in Bolivia slaat global warming toe zodat er nu nog maar weinig sneeuw is overgebleven!! Met de bus trokken we dan richting de berg en de chauffeur verdient wel een applausje, want het was niet altijd even gemakkelijk!; De weg was namelijk niet meer dan een hoop stenen en zand en niet breder dan 4meter. 10cm te veel naar rechts of links en we lagen tientallen meters lager in de afgrond wss mors dood!;) Maar gelukkig bereikten we heelhuids te top, waar we dan nog 150meter te voet moesten afleggen en dit viel zwaar tegen! 2passen en je had precies een hele marathon in een nieuw wereldrecord gelopen en moest je weer 5min wachten voor je weer verder kon!! Wat had je gedacht op die hoogte en met zo weinig zuurstof in de lucht! Maar na enige tijd en vooral veel afzien bereikten we dan eindelijk de ultieme top en stonden we maar liefst op een goeie 5400meter hoogte te midden van de weinig overgebleven sneeuw!! En wat een ervaring dat was!! We werden er haast allemaal stil van!! Wat een geweldig uitzicht hadden we, maar hier kunnen foto's 100keer meer zeggen dan woorden! In de verte konden we zelfs al een glimp opvangen van lago titicaca, de bestemming van deze week!!:D Na een klein uurtje puur genot en onze ogen de volle kost gegeven te hebben, was het weer tijd om terug naar de bus te keren (iedereen een beetje verkleund!:D) en om naar de andere activiteit van de dag te gaan, Valle de la luna. Dit was ook ongelofelijk mooi, maar er valt minder veel over te vertellen. Het is een bergachtig gebied waar regen en wind hebben gezorgd voor gaten in het gesteente wat spectaculaire beelden met zich mee bracht! We sloten de dag af met een Boliviaans festivaleke, La Pazstock. Het best elektrofeestje van heel La Paz (=Laundry day met 3podia:D)
Dag 3: Na lang uitslapen en nog steeds een koude douche hebben we ons op het plaza morillo gesettled (het plein met de ontelbare duiven!) tot het tijd was om een oude bekende te gaan bezoeken. Wij hadden namelijk een vriend in La Paz die voor een jaar met afs naar Belgie is geweest. Dit was een blij weerzien en het was een super gezellige avond met als hoogtepunt toch wel om opnieuw, na drie maanden, de smaak van echt Belgisch bier te proeven! ZAAALIG!!!!! Hij had ook gezorgd voor echte belgische chocolade en geloof mij in Bolivia weten ze belange niet hoe ze echte chocolade moeten maken:D
Dag 4: Na eindelijk een warme douche (dat deed zo veel deugd!) moesten we opnieuw vroeg uit de veren deze keer om naar Tiwanaku te gaan. Dit is een archeologische plaats waar ze opgravingen hebben verricht van de pre Inca cultuur die al meer dan 3000jaar oud is (alleen de Egyptenaren doen nog beter!) Ondanks het feit dat we er iets meer van verwacht hadden (wat wil je 3000jaar is niet niks) was het toch mooi om een keer gezien te hebben! Die dag hebben we ook voor de eerste keer lamavlees gegeten en dat was ook niet mis! 's Avonds hebben we dan voor de verandering 2 grote pizza's besteld en spijtig genoeg moesten we het toen terug stellen met gewoon Boliviaans bier (de realiteit kan soms hard zijn;)):S
Dag 5: El ultimo dia en La Paz en 5 dagen dat is niet niks, dat begin je wel te voelen in je benen, half uitgeslapen begonnen we dus aan ons ultimo desayuno, maar het was mss wel het beste ontbijt van de vijf dagen! Ik had eindelijk de meisjes weten te verslagen en ben slag weten thuis te halen! Er waren eindelijk frosti's!! (verdient dit geen applausje voor mij;)) Na dit vier sterren ontbijt (ik begin nog steeds te watertanden als ik er aan terugdenk;)) was het dan tijd voor de schoonmaak (5dagen met z'n vijven in één kamer dat laat zijn sporen na!;)) na dat onze kamer eindelijk was zoals we ze gevonden hadden, zijn we nog snel even onze katholieke verplichtingen gaan vervullen en zijn we snel even een kerk binnengestapt voor het helemaal tijd was om weer 8u op de bus te zitten richting het warme Cocha!
Vijf dagen La Paz en onze eerste kennismaking met allerlei zaken; de Boliviaanse bussen, de echte hoogte, reiswc's en ga zo nog maar even voort, maar dit alles is toch niets vergeleken met het echte echte hoogtepunt van deze reis: Onze eerste echte levende LAMA'S uit Bolivia!!
Morgen gaan we voor de verandering nog eens naar La Paz (wat zijn wij toch orgineel in onze bestemmingen he;)), maar nu gaan we wel naar lago Titicaca (georganiseerd door afs) en verder in onze agenda staat er ook nog David Guetta in Sant Cruz geprogrammeerd!! feestje!!
Dit was het voor deze keer ik hoop dat je het helemaal tot het einde hebt volgehouden, want ik weet het was veel, maarja we hebben ook zoveel meegemaakt (foto's volgen nog, ik ben er mee bezig, maar bloggen en foto's dat zorgt wel eens voor problemen;))
Ondertussen al weer een dikke week geleden mijn eerste kennismaking met Santa Cruz, één van de grootste steden van heel Bolivia! En wat een ervaring dat was!!:D
Elk jaar opnieuw neemt mijn school, Tiquipaya, deel aan een soort van kampioenschap (van verschillende disciplines) tussen andere scholen van bolivia. Ik had het geluk dat dit jaar heel dit gebeuren in Santa Cruz viel, want zo ben ik er eens geweest he:) S.C de stad die bekend staat voor de mooiste meisjes van heel het land, voor zijn extreem hoge temperaturen en voor de stikkende warmte die er heerst! Ik baseer mij althans op de dingen die de mensen mij hebbeb toevertrouwd:) Ikke dus als grote jongen naar mijn kamer, mijn kast opengetrokken en mijn valies gemaakt met als enige gedachten die 39graden, met als gevolg dat ik dus vooral T-shirts en shorten in mijn valies heb gestampt (wat wil je nu 39graden)! Zo gezakt zo gepakt kwamen we dan eindelijk aan in Santa cruz (Hier doen ze bijna alles en avion al ze reizen), de eerste dag inderaad ongelofelijk warm, stond ik daar mooi te zweten met mijn enige jeans aan (die moesten we aan doen om te vertrekken van 't school) De volgende dag ikke super blij in short en t-shirt, nu bleek toch niet dat het was aan het regenen (mijn eerste regen in 2maand!!) en het kwik haalde nog amper 20graden! Stond ik daar mooi met al mijn shorten en t-shrirts met korte mouwen Gelukkig was het weer het enige dat tegenviel!! Voor de rest was alles super! Zo moesten we de eerste dag defileren (im Bolivia gebeurt alles een beetje officieler) in onze daarvoor gekregen kledij van school!! daarna was het dan zo ver 4dagen van 's morgensvroeg tot 's avondslaat alleen maar sport en zoveel mogelijk winsten binnenhalen zodat we met de hoofdtroffee terug op het vliegtuig mogen stappen!! Ik was ingeschreven in het school basketbalteam (Hoe kan het ook anders:)) en verder moest ik ook atletiek doen! Spijtigenoeg lag het basketbalniveau van de twee andere scholen niet bijsterend hoog zodat we eigenlijk redelijk gemakkelijk kampioen werden en niet alleen met trots, maar ook met medailles en een beker terug naar het nogaltijd zonnige en warme Cochabomba mochten terugkeren!! Helaas was dit niet het enige waarme ik in Cocha aankwam. Ik had namelijk een infectie aan mijnen dikke teen opgelopen (hoe dat ik dat gedaan heb zal ik jullie besparen:)) met als gevolg dat ik ook voor de eerste keer kennis heb gemaakt met eem bolviaans hospital, een iets mindere, maar vooral pijnlijk ervaring!! In de daaropvolgende week ben ik nog minstens vijf ander keren het ziekenhuis moeten binnenstappen, want de infectie aan mijn voet vond het nodig om helemaal mijn lichaam te besmetten met als resultaat 7dagen een gripperig gevoel!! (Het positieve aan heel dit is dat alle boliviaanse kilo's (als die er al waren) er allemaal al terug afzijn!:D) Nu ben ik gelukkig terug aan de betere hand (applausje aan de boliviaanse dokters en aan mijn ouders die mij super geswanjeerd hebben, die zijn echt de beste!!:D) net op tijd, want dit weekend zitten er een paar dagen in de grootste stad van Bolivia, La Paz, aan te komen terug richting de 6000meter!! Hopelijk kom ik heelhuids terug en zonder infecties!!
Aah en voor de degene die het zou intereseren, ik ben hier ook mijn kookkunsten aan het bijschaven, naast vorige week pannenkoeken te bakken heb ik deze week overheerlijke lasagne (met dank aan Jessica) gemaakt!! Smullen:D!!
Voordat je 't goed en wel beseft, ben je weer een paar weken verder (de tijd gaat hier immers nog al vooruit!!) en is het mss weer tijd om eens iets van mij te laten horen aan de buitenwereld!!
De reden dat de tijd hier vooruit vliegt, is omdat mijn dagen hier redelijk goed gevuld zijn!! Dat merk ik goed, want 's avonds ben ik stik kapot en dan is slaap welgekomen!! (In het weekend durft die slaap wel eens wat later komen ) Natuurlijk is er school, wat toch de helft van mijn boliviaanse weekdag ineemt en helaas gaat daar de tijd niet altijd even snel vooruit!! De lessen kunnen soms ongelofelijk saai zijn!! Maar gelukkig verloopt het schoolleven hier niet al te strikt!! Zo kan ik gemakkelijk lessen overslaan of van klas veranderen wanneer bijvoorbeeld de ene klas fysica heeft:S en de andere computer!!:D Verder is er over een week ook ons grote schoolfeest genaamd 'Verbena'!! Ook hierdoor vallen geregeld lessen weg, want op dit schoolfeest wordt er namelijk gedanst!! Zo heeft elke klas een Zuid-Midden Amerikaans land dat het moet vertegenwoordigen!! Mijn klas heeft als land Argentinie, met als gevolg dat ik Tango en Murio lessen krijg!! Het is super leuk en soms ook wel grappig om nieuwe dingen te ervaren (daarvoor ben ik tenslotte toch naar hier gekomen!;)), Maar hier stopt het niet, want de directrice staat erop dat ik ook een typische bolviaanse dans leer kennen!! Bijgevolg dans ik ook Caporales. (Hier is wel te zien dat ik geen Zuid-Amerikaanse roots in mij heb zitten ) Natuurlijk heeft elke dans zijn eigen kledij (de ene al wat exentrieker dan de andere) foto's volgen in volgend blog bericht of op facebook!! Verder is er ook de reis naar Santa Cruz met de school waarvoor ik officieel ben ingeschreven!!:D dus dat is ook iets om naar uit te kijken!! Claro que si dat ik nog een leven heb buiten school! En hierin heb ik mij ingeschreven in een plaatselijke kickboks vereniging!! En soms lijkt het wel of ik mijn legerdienst aan het vervullen ben!! Alles is zo gedisciplineerd, maar vooral zo hard!! Ik ben letterlijk een wrak wanneer ik daarbuiten stap, maar het voelt wel goed wanneer je het hebt volgehouden!! En natuurlijk is er ook nog den basket!!
Deze zondag ben ik dan samen met mijn ouders naar het Rockwerchter van Cochabamba geweest!! Het rockwerchter van Cochabamba is quasi gelijk aan het gewone Rockwerchter festival!! Het enige wat je moet doen zijn alle elektrische gitaren, drums, bassen, piano's,... vervangen door baño's, klassieke gitaren en allerlei soorten fluiten waaronder natuurlijk ook... de Pamfluit (en geloof mij er kan meer uit een pamfluit komen dan je zou vermoeden!!). De hoofdact waren de kjarkas (blijkbaar zijn deze bekend tot in Frankrijk en Duitsland, nu ik had er wel nog nooit eerder over gehoord!) Mijn eerste ontmoeting met Boliviaanse live muziek was meteen raak!! Ik werd er helemaal vrolijk van!! kjarkas heeft mij helemaal kunnen overtuigen (zeker met hun ene song Te Amo Cochabamba) Sfeer verzekerd!!
Zo tot hier mijn nieuwe blogbericht, nu volgt het grote schoolfeest en de reis naar La Paz
Ondertussen is mijn Boliviaans avontuur weeral een paar weken verder en hoogtijd om weer eens van mij te laten horen!! ik heb in die paar weken zeker niet stilgezeten! Na een week vertraging ben ik dan toch eindelijk naar school gegaan! Was wel raar zo op begin: gedropt worden in een nieuwe klas tussen allemaal onbekende mensen, nieuwe taal, nieuwe vakken waar je nada van verstaat. Maar ik heb het overleefd en nu (2weken verder) valt het allemaal reuze mee!! Ik heb een toffe, maar ooh zo luidruchtige klas!! en raar maar waar soms kan ik zelfs volgen wat er rondom mij gezegd wordt!! Naast school volg ik ook spaanse lessen en ondanks dat deze soms traag vooruitgaan, begint het spaans toch al te vlotten!! (tenzij wanneer ze onder elkaar babbelen, dan is het moeilijk om mee op die snelheidstrein te springen!! )
Gelukkig is er naast al dat hard werken en studeren en de vele huiswerken nog genoeg tijd voor RECREO!! Jaja degene die dachten dat hier een basketbalploeg vinden onmogelijk was, zaten goed fout !! Na 2weken ben ik al helemaal ingeburgerd in het boliviaanse basket! Eind septembet is er zelfs een tripje georganiseerd naar het nog warmere Santa Cruz met de schoolploeg!! Naast den basket zijn er in de weekends natuurlijk ook vele housepartys en barbecues!! (want ondanks dat het hier hartje vierno is, wordt dat vlees toch mooi gaar op die vele barbecues!!) Natuurlijk is er ook nog genoeg tijd voor familytime!! Zo hebben we vorig weekend de stad achter ons gelaten en zijn we de bergen ingetrokken! het lijkt wel precies of je in een andere wereld terecht komt: veel en nog echte authentieke dorpjes, en veel typische boliviaanse mensen (toch voor het beeld dat wij over hen hebben: bolhoeden, poncho's, pamfluiten,..) die met hun koede (schapen, geiten, koeien,ezels,..) van weide tot weide trekken, maar er is ook enorm veel armoede en de omstandigheden waarin sommige mensen moeten leven zijn soms zelfs schrijnend!! Maar ondanks de bergen en de vele dorpjes ben ik er nog altijd niet in geslaagd om dat spugend beest te spotten!! voorlopig houden de lama'a zich goed verstopt! Mss heb ik binnen 2weken meer geluk, want dan trekken we naar La Paz! Kijk er al naar uit!!
Tot slot enkele weetjes om mee af te sluiten:
- Wie in bolivia een huis wilt bouwen, moet minstens rekenen op 2jaar vooraleer de voorgevel er staat!!:D - Voor wie denkt dat eurodeals goedkoop is, in Bolivia kun je op restaurant gaan, driegangenmenu eten voor nog 10euro (en reken maar dat je genoeg hebt gegeten!!) - Leeftijd of rijbewijs, dat speelt hier allemaal gene rol! Mocht de politie u toch ooit eens snappen, pas dan de normale procedure toe: 20bolivianos(=nog geen 2euro) en terug gasgeven!!! - In beglie zijn voetgangers zwakke wegebruikers in Bolivie worden voetgangers niet als weggebruiker beschouwd! mocht ge u toch op straat willen begeven pas op! oversteken= met uw leven spelen!! - Mocht je ooit een hond in huis willen nemen, kom hem dan hier halen, keus genoeg en je moet ze alleen maar van straat halen!!
ziezo mijn 2de blog bericht is een feit hopelijl mogen er nog vele avonturen bijkomen ciao Jorik!!
Al bijna een week op Boliviaansgrondgebied en ik moet zeggen dat het mij hier best wel bevalt!! (veel, lekker eten, vriendelijke mensen, leuk feestje in La Paz, mooi weer, leuke familie and so on)
Maar ik zal mss beginnen bij het begin:
Na een heeeel lange reis was het daar eindelijk... BOLIVIA!! meer bepaad het koude, maar mooie La Paz waar we enkele dagen verbleven hebben vooraleer we doorreisden naar de uiteindelijke eindbestemming: Cochabamba!! La Paz wordt soms wel eens vermeld als het dak van de wereld, en da zou wel eens just kunnen zijn!! Tijdens de rit vanuit de luchthaven (ong 4500m hoog) naar het centrum van La Paz heb je een adembenemend uitzicht over de hele stad, die omringd is door vele kilometershoge andesbergen!!! (zeker en vast de moeite). Aangekomen in het hotel krijgen we direct te maken waarvoor de Bolivianen bekend staan; veel eten!! De eerste avond kropen we vroeg onder de wol (een jetlag wordt dat wel eens genoemd). tweede avond verliep iets wat anders , we werden uitgenodigd voor een local feestje in La paz. En wat voor een feestje dat was!! Het werd ons direct duidelijk dat Bolivianen zeer vriendelijke mensen zijn, maar meisjes passen toch beter op want voor je het weet heb je er ene beet en ze laten u voor heel de avond niet meer los (letterlijk te interpreteren! Uitzondering wanneer je zegt dat je al een vriendje hebt, dan zijn ze direct weg en zie je ze van de hele avond niet meer!! ) en ja ook hier is David Geweta niet meer onbekend!
De volgende dag was het zo ver (na een bewogen korte vlucht), First meeting with my new familly y het warme en zonnige Cochabamba!!. Het zijn heel vriendelijke mensen en mijn zusje is zo schattig!!:). Alleen de taal vormt nog een een probleem, maar daar wordt aan gewerkt!
Ziezo eerste tekstje is af en hopelijk volgen er nog meer met nog leukere verhalen Voor nu zijn jullie weer allemaal gerustgsteld dat het hier goed gaat met mij (eindelijk weer vredige nachten ;-)) en meer foto's volgen weldra!
Nog allemaal veel plezier in het kleine Begieland!! Beso Jorik x
Heey Blogbezoekers!!
(als dat geen reden is om de bus te pakken;)) en heel de rit komen ze terug die spugende beesten! y por ultimo, het is spotgoedkoop!! minder dan 70bolivianos hebben wij betaald heen en terug! Hiervoor krijg je ne super grote pizza voor!! 
