Ik ben sinds maandagnacht terug van de uitstap naar Karintië en Slovenië. Het weekend heeft ongelooflijk veel deugd gedaan, en heeft me nieuwe energie gegeven voor de rest van de semester.
Vrijdagavond kwamen we pas laat aan onze bestemming. Caro had de weg op internet opgezocht. Daarbij had ze helaas een fout gemaakt. Ze had wel de juiste naam van de straat ingegeven, maar in het verkeerde dorp. Hierdoor zaten we 20 km verkeerd.Uiteindelijk hebben we het gevonden. De vakantiewoning was prachtig. We verbleven bij een oud koppel, waarvan de kinderen al even uit het huis waren. Ze hadden de kamers van hun kinderen omgebouwd tot keuken en twee slaapkamers. Als we door het raam van de slaapkamer keken, hadden we een geweldig uitzicht op de bergen. Zaterdagmorgen zijn we, na lang te hebben uitgeslapen, vol goede moed een uurtje gaan joggen. Dan stond de Wörter See op het programma. Het meer (waarop een zeilwedstrijd bezig was) in combinatie met de omliggende bergen was prachtig. De gebouwen errond zijn echter verschrikkelijk kitsch. Je ziet dat er alles in het teken staat van de toerist, waardoor het oorspronkelijke karakter van de oord volledig verdwenen is. Na het bezoekje aan de Wörtersee zijn we naar Klagenfurt, de hoofdstad van Karintië, gereden. Een klein, maar wel leuk stadje. Tegen 17 uur waren we aan de Faaker See. Alex had niet zoveel zin om te zwemmen, dus zijn we met drie de uitdaging aangegaan om in het toch wel koude water te springen. Desondanks heeft het veel deugd gedaan.
Zondag wilden we absoluut een (berg)wandeling maken. Op aanraden van onze gastvrouw, was de zogenaamde Mittagskogel ons doel. De wandeling was best avontuurlijk, aangezien we vaak steile stukken moesten trotseren. Drie later dan dat we vertrokken waren, kwamen we bij een berghut op zo'n 1600 meter. Daar aten we onze picknick op. We babbelden ondertussen wat met de eigenaar van de hut. Toen die hoorde dat we op weg waren naar de Mittagskogel, keek die alsof we gek waren. Hij wees naar een tamelijk hoge top die onder de sneeuw lag: dat was tegen onze verwachtingen in de Mittagskogel. Het was alleszins onverantwoord om die op dit moment van het jaar te doen. We zijn dan maar naar een top in de buurt gewandeld; het zicht was er adembenemend. Je kon vanaf de top het ganse dal zien, je kon de Faaker See zien, de Wörter See, de Drau (rivier), ... We waren echt onder de indruk.
Het dorpje waarin we logeerden, ligt vlak bij de Sloveense grens. Daarom hebben we maandag die grens overgestoken om naar Ljubljana te reizen. Het is een aangename stad. Vooral aan de rivier (de Ljubljanica) heb je veel gezellige (en relatief goedkope) terrasjes. Steeds zie je vanuit de stad de omliggende bergen. Het hoogtepunt in Ljubljana is de Ljubljanski Grad (de burcht van Ljubljana). Vanuit de toren heb je een prachtig zicht op de stad. Dan merk je trouwens dat Ljubljana echt niet zo groot is.
Binnenkort komen we met vier bijeen om foto's van de reis uit te wisselen. Ik zal van die foto's de beste op de blog zetten.
Ik verlaat binnen enkele uren Wenen en ga samen met Alex, Caro en Minna-Liisa naar Karintië. We hebben er een supergoedkope vakantiewoning gevonden in de buurt van Klagenfurt. Een beetje rust na enkele drukke weken zal welkom zijn...
Een klein overzicht.
Vorige week vrijdag ben ik naar het kot van Robert gegaan. De avond begon zeer leuk, maar is een beetje in mineur geëindigd. Er was wat ruzie (of toch zeker een felle discussie) ontstaan tussen Robert en zijn Spaanse kotgenoot Ricardo. Er waren trouwens al eerder strubbelingen geweest. Na de eerste week toen ik met Robert keuken en badkamer deelde, zit Robert op kot met een Spanjaard (de reeds genoemde Ricardo) en de Italiaanse Marzio. Het zijn toffe gasten, maar het probleem is dat ze een heel andere levensstijl hebben dan Robert. Robert is zeer gesteld op orde ( hij heeft de ordelijkste kamer van heel de woningblok, en heeft als beloning van de kuisvrouw zowaar een strijkplank gekregen, zodat hij kleren op zijn kot kan strijken) , en ergert zich dan ook vaak aan de zuiderse laissez-faire stijl van Ricardo en Marzio. Vandaar dat Robert vaak wat terugkijkt naar de week dat wij de woning deelden. Het was al eens tot een ruzie gekomen omdat Robert vond dat Ricardo en Marzio te weinig hun best deden om de keuken proper te houden. Vrijdag was Marzio er niet bij (die zat in Ljubljana), alleen Ricardo en enkele Spaanse vrienden van hem. De discussie ging ongeveer over hetzelfde en hij zei dat Ricardo en Marzio als zwijnen leefden, terwijl Ricardo weer zei, dat Robert als zijn grootvader klonk, enfin, de sfeer zat er goed in. Ik kan Robert begrijpen dat het niet makkelijk is om samen te leven met mensen die een heel andere levensstijl hebben, maar hij overdrijft vaak ook wat in zijn drang naar orde en netheid. Ik vond die eerste week op kot met Robert zeker geslaagd, maar ben toch ook wel blij, dat ik geen vier maanden met hem heb moeten samenleven.
Het voorbije weekend werden in Wenen stadsfeesten georganiseerd. Uiteraard mochten we dat niet missen. Na samen iets gegeten te hebben in Tunnel ( een lekker en vooral heel goedkoop restaurant), zijn Robert, Michaela, Catherine en ik richting Hofburg getrokken. Daar waren er al heel de dag concerten. Tegen negen uur begon er het concert van Nena, wat we zeker niet wilden missen. Voor diegene die deze popzangeres niet kennen, ze is vooral bekend voor twee hits: 99 Luftballons en iets recenter: Anyplace, Anywhere, Anytime.
Maandag had Julia (Oostenrijkse studente die vorig jaar op erasmus was in Leuven) een Nederlandse avond georganiseerd. Arne en ik vertegenwoordigden Vlaanderen, er waren twee Nederlanders en dan nog Oostenrijkse studenten die in België of Nederland op erasmus waren geweest. Het was ondanks de slechte wijn een zeer geslaagde avond.
Dinsdag had Alexandra nieuwe schnaps gekocht en had me samen met haar kotgenoot uitgenodigd om de schnaps uit te proberen. Deze smaakte niet echt geweldig, maar ik heb op die avond weer wat nieuwe Oostenrijkse uitdrukkingen geleerd als "mir hauen uns über die häuser" (we gaan uit), of "fesch" (mooi, knap) of de leukste: "eine flotte drei" (ik denk dat de betekenis vrij duidelijk is).
Woensdag had Alex Vlad en mij uitgenodigd om een Duitse specialiteit te komen eten op zijn kot: Käsespätzle. Ik moet toegeven dat ik onder de indruk was, ik had het hier al eens in een studentenrestaurant gegeten, maar dat was niets in vergelijking met wat Alex ons voorgeschoteld heeft. Daarna zijn we kort iets gaan drinken in een Lokal zoals dat hier heet, niet ver van mijn kot. Daar heb ik nog wat vrienden leren kennen van Alex. Daar hebben we ook afgesproken om samen naar Kärnten te gaan.
Ik heb foto´s gekregen van op het verrassingsverjaardagsfeestje voor Arne. Als ik terug ben van Kärnten zet ik ze op de blog!
Toen ik net even naar de keuken ging, ben ik een nieuw gezicht tegengekomen. Ik dacht eerst dat het een vriend was van de Chinezen of van Math, maar dat is dus helemaal niet het geval. Hij blijft hier namelijk tot eind juli en woont in de kamer van een van de twee Chinezen. De 'you can call me Steve'-Chinees is blijkbaar vertrokken. Tegen ons heeft hij daar niets over gezegd, maar ik ben er om eerlijk te zijn niet zo rouwig om. Misschien dat we de keuken en badkamer nu wat proper kunnen houden. Ik heb er maar even met nieuwe bewoner uit Noorwegen kunnen praten, want hij stond net op het punt naar het centrum te gaan. Hij lijkt me alleszins heel sympathiek (alleszins vriendelijker dan zijn voorganger).
Sinds enkele dagen is het in Wenen bijzonder zonnig weer: eindelijk kan ik mijn jas op mijn kot laten. Uiteraard heb ik dan ook met volle teugen van het fantastische weer genoten: studeren in de binnentuintjes, parken of op de binnenkoer van mijn kot of hoe studeren ook zijn aangename kanten kan hebben.
Als erasmusstudent leef je echt 100km/u. Overdag studeren, naar de les gaan en/of sight seeing. 's Avonds en 's nachts afspreken met andere (erasmus)studenten, nauwelijks tijd hebben om te slapen. En zo is het bij al de erasmussers. Tussen erasmusstudenten hangt er een totaal andere sfeer dan onder 'normale' studenten. Uiteindelijk zit iedereen in een gelijkaardige situatie: samen in een vreemde stad, op korte tijd je draai weten te vinden. Iedereen wil bovendien veel nieuwe ervaringen beleven. Hierdoor zijn de onderlinge contacten veel intenser dan normaal. Toch verdwijnt nooit het besef dat de tijd wegtikt. Ondanks de beloftes elkaar te blijven opzoeken na Wenen, weet iedereen dat deze erasmustijd en dit soort leven een fase is. Het is een unieke tijd, maar die is eind juni definitief afgelopen. Ik kan in ieder geval de volgende jaren door heel Europa (en zelfs ook Californië en Canada) reizen zonder een logement te moeten zoeken. Ik maak op dit moment dan ook meest wilde plannen.
De vorige dagen waren goedgevuld. Het is echter makkelijker om deze belevenissen aan de hand van foto's te vertellen. Van zodra ik de foto's heb, zet ik ze met uitleg op de blog (uiteraard pas na een strenge censuur ).
Sinds gisterenavond (laat) zijn mama en Joan ook in Wenen. Ik ben gisteren meegeweest tot hun hotel. Vandaag hadden we 's morgens afgesproken en ik heb hen de universiteit, het stadhuis en het Burgtheater laten zien. Onderweg kwamen we Erik (geschiedenisstudent uit Leiden) tegen, die was op weg naar de Nederlandse ambassade, waar er ter ere van Koninginnendag een receptie werd gehouden voor de Nederlandse inwoners van Wenen en omstreken. Daarna gingen mama en Joan een Jugendstil-wandeling doen, waar ik niet meekon, omdat ik nog wat moest werken. Bovendien had ik deze namiddag een Vorlesung. Toen ik terug op mijn kot was, snel mijn paella opgegeten, nu een berichtje op mijn blog (wat weer veel te lang geleden is), sebiet nog even met Hanne praten en dan naar het verjaardagsfeestje van Frank in Gasometer (wat ondertussen een veelzeggend begrip is geworden onder de Weense erasmussers). Morgen ga ik in de voormiddag werken aan mijn paper over de Industriële Revolutie, en in de namiddag ga ik mama en Joan door de oude stadskern van Wenen gidsen. We willen trouwens dan ook naar Café Zentral gaan om er een stuk Sachertorte en Weense koffie te verorberen. Café Zentral is naar mijn mening het mooiste (wel niet het oudste) Kaffeehaus in Wenen. Het was van bij het begin (nu helaas niet echt meer) de verzamelplaats voor de Weense intellectuele elite van kunstenaars, filosofen, politici, denkers, ... om er te discussiëren over de meest uiteenlopende onderwerpen. Dus daar mogen we niet ontbreken.
Eindelijk ligt het vast: begin juni gaan we naar Bratislava! We wilden eerst met de boot gaan, maar die bleek duurder te zijn dan gedacht, dus het wordt toch maar de trein. Ik wil bovendien een van de dagen nog naar Graz: dat schijnt echt de moeite te zijn. Bovendien heb ik me met enkele erasmussers ingeschreven voor het voetbaltournooi dat hier eind mei voor de Weense studenten wordt georganiseerd.
Tot slot wil ik nog zeggen dat het goede nieuws van Bert en Helen me veel plezier deed!
Hallo! Het spijt me dat het zo lang zo stil is geweest op mijn blog. Het zijn eigenlijk twee gekke weken geweest sinds mijn vertrek vanuit Wenen. Het deed deugd mijn familie en vrienden even terug te zien, maar tegelijkertijd heb ik Wenen (en het leven hier) gemist. Hanne is met mij mee naar Wenen gekomen, en we hebben hier een zeer leuke tijd gehad. We hebben ontbeten voor het Naturhistorisches Museum, we zijn naar de Staatsoper geweest: 'Ariadne auf Naxos' van Richard Strauss. Een heel grappige opera (vooral het eerste deel) die trouwens knap in elkaar steekt (met een heuse mise-en-abime). We zijn bij schemerlicht (het was eigenlijk al echt donker) gaan wandelen in een park met romantische vijvertjes - zo wordt het tenminste omschreven, helaas konden we er niet zo veel van zien. - dat was een beetje mijn schuld, ik dacht dat het park iets dichterbij lag, we zijn naar een studentenfeestje geweest dat werd afgesloten met een bezoekje van de Oostenrijkse politie (een student op de gang had die wegens het lawaai opgebeld). Hanne is maandag weer naar België vertrokken, en ik probeer ondertussen terug in mijn gewone ritme te komen, en daar hoort het regelmatig aanvullen van mijn blog dus ook bij.
Sinds maandag heb ik me vooral toegelegd op het voorbereiden van de lessen. Je hebt hier minder lesweken dan in Antwerpen, maar men verwacht wel meer dan bij de UA dat je je goed op de lessen voorbereidt. Ik heb vooral gevloekt op het artikel dat ik moest lezen voor het vak Kultur- und Wissenschaftsgeschichte des 19. Jahrhunderts. De vakbeschrijving en ook de eerste les waren veelbelovend; maar de lessen voldoen helaas niet aan m'n (te) hoge verwachtingen. Het zijn tot nog toe vooral lessen over wetenschap(sfilosofie) geweest: zeer abstract en de component cultuur is nog niet echt aan bod gekomen (al kan je natuurlijk wetenschap, en vooral hoe je die wetenschap bedrijft, als deel van de cultuur beschouwen; het hangt er maar van af hoe je cultuur definieert). We moeten in ieder geval elke week een artikel en/of wetenschappelijke 19de-eeuwse tekst lezen en aan de hand van enkele vragen er iets over schrijven. Daarover wordt dan in de les gediscussieerd. Ik voel me echter niet vertrouwd genoeg met het Duits om me al te veel in die discussies te mengen (meestal worden die door een paar studenten gedomineerd). Tegen volgende dinsdag een tekst lezen over de 'Methode der Kurven in der Physiologie zw. 1850 und 1900'. Na volgende week zal het misschien wat interessanter worden omdat dan het mensbeeld uit die tijd meer aan bod zal komen.
Ik heb gelukkig toch nog wat tijd vrijgemaakt om me te ontspannen. Gisteren ben ik meegeweest naar Erasmus Karaoke in Loco. Het was heel plezant - al heb ik zelf niet gezongen.
Ik heb net een sms van Koen gekregen dat hij grote vertraging oploopt met zijn vliegtuig vanwege de sneeuw. Vandaar dat ik nog even tijd heb om nog een bericht te schrijven. Ik ben (onbegrijpelijk) vergeten te melden dat ik vorige zaterdag naar het Kunsthistorisches Museum ben geweest. Het is een gigantisch museum: eigenlijk wat te groot. Ik was enorm verrast, dat het museum naast Italiaanse, Spaanse, Franse en Duitse schilderijen over zo'n grote collectie schilderijen beschikt van schilders uit de Nederlanden: Van der Weyden, van der Goes, Van Eyck, Brueghel, Rubens, Rembrandt, Hals, Vermeer, ... De andere erasmusstudenten die mee waren, vroegen me dus geregeld extra uitleg. De schilderijen die me het meest zijn bijgebleven zijn die van Brueghel, eentje van Vermeer, Rembrandt en de schilderijen van Arcimboldo (dus geschilderde portretten met fruitstukken). Daarnaast heb je ook nog een verzameling van Egyptische en klassieke (Griekse en Romeinse) kunst, wat me eigenlijk minder aansprak, al kan het feit dat we dat verdiep als laatste hebben gedaan daarbij een belangrijke rol hebben gespeeld.
Pasen vieren in Wenen was voor mij alleszins een zeer geslaagde ervaring. Zondag hebben we met wat erasmusstudenten Pasen gevierd op Alex' (uit Berlijn) kot. Iedereen moest voor een gerecht zorgen, en ik stond in voor de wijn (was eigenlijk niet zo'n slecht idee). We hebben de namiddag en avond besteed aan eten, drinken, praten en discussiëren. Het was zeer gezellig. Kortom een Pasen die ik niet snel zal vergeten. We hebben overigens plannen gemaakt om binnen enkele weken naar Bratislava te gaan. Je kan vanuit Wenen de Donau-boot nemen naar Bratislava. Als het dan goed weer is, wordt dat ongetwijfeld een prachtige tocht.
Deze week belooft een intense week te worden. De paasdagen zijn nog maar net achter de rug, en morgen komt Koen (Duerinck) naar Wenen. Ik heb naar zijn komst uitgekeken. Het zal alleszins veel deugd doen, om terug een meer vertrouwd gezicht terug te zien. Donderdag keren we alletwee terug naar België voor enkele dagen. Volgende woensdag vlieg ik dan weer terug naar Wenen en keer ik pas de laatste dag van juni terug. Ik zal met andere woorden de komende dagen niet zoveel tijd hebben om mijn blog aan te vullen, maar ik ben er zeker van dat jullie het me vergeven.
Aangezien het al een week geleden is dat ik nog iets op mijn blog heb gezet, heb ik me nu voorgenomen terug wat regelmatiger te berichten vanuit Wenen.
Vorige week was het 70 jaar geleden dat Oostenrijk door de nationaal-socialisten werd ingelijfd in het Groot-Duitse rijk (de zogenaamde Anschluss). Deze historische gebeurtenis is hier uitgebreid herdacht. Vooral vorige week vrijdag (dus 13 maart) was er vanalles rond te doen in Wenen; op die dag proclameerde Hitler in 1938 de Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland. De nazileider Seyss-Inquart werd tot rijksstadhouder benoemd van de Ostmark (de nieuwe naam voor Oostenrijk). Op 15 maart hield Hitler op de Heldenplatz in 1938 een speech voor een gigantische menigte. Daarom ben ik op zaterdag samen met Christian (een Nederlandse geschiedenisstudent) naar de Heldenplatz getrokken. Het contrast met de beelden van 70 jaar geleden is groot. Het was een zonnige zaterdag, dus kuierden verschillende toeristen over het plein en zaten de meeste mensen in het gras van de zon te genieten. Er heerste een vredige, gelaten sfeer.
Het is een beetje laat, maar ik ben op dit moment in een kerststemming. Het heeft vandaag serieus gesneeuwd, waardoor Wenen is omgetoverd in een witte stad. Bovendien ben ik gisteren naar het Volkstheater geweest, waar dat ze een stuk ('Schöne Bescherungen' van Ayckbourn, een hedendaagse Engelse toneelschrijver) speelde over een kerstfeest onder familie dat echter helemaal ontspoort. Ik vond het alleszins een geslaagde komedie.
Gisteren toen ik terug thuis was van het toneel heb ik op het internet gelezen over de dood van Hugo Claus. Toch wel indrukwekkend hoe veelzijdig die man was. Professor Wildemeersch zal nu wel in een diepe rouw zitten.
Het is uiteindelijk - weliwaar met behulp van de kuisvrouw met de magische vingers - gelukt de wasmachine in gang te steken. Blijkbaar moet je een paar keer op de deur van de machine kloppen, zodat die goed toe is, anders slaagt de machine niet in gang. Op deze moment zijn mijn was en strijk achter de rug: een zalig gevoel!
Gisteren had ik opnieuw de les over het middeleeuwse boek- en bibliotheekwezen. In tegenstelling tot wat de eerder saaie titel doet vermoeden, is het een interessante les, gegeven door een professor die de studenten echt kan meevoeren in zijn verhaal. De les werd echter gestoord door een demonstratie in de unief. Plots hoorden we enorm veel lawaai: fluitjes, slogans die gescandeerd werden, en alles wat bij zo'n demonstratie hoorde. De studenten 'Internationale Entwicklung' eiste meer geld voor meer proffen, meer ruimte, meer omkadering, etc. Voor alle zekerheid had de Weense universiteit er ook de politie bijgehaald om erover te waken dat het niet uit de hand zou lopen. Niet minder dan een twintigtal politieagenten stonden aan en in het hoofdgebouw van de unief.
De andere twee lessen, die ik gisteren had, werden voor de eerste keer gegeven. Zeker de eerste van de twee lessen was een grote ontgoocheling. Eerst had ik een cursus over reizen in de nieuwe tijd (dus de periode tussen het einde van de Middeleeuwen en de Franse Revolutie). De professor vertelde echter een verhaal (of beter: las het af) zonder structuur; maakte redelijk wat fouten (zo zei ze dat Columbus' reizen andere ontdekkingsreizigers, zoals Vasco Da Gama had gestimuleerd; terwijl Vasco Da Gama's reizen tien jaar voor die van Columbus plaats hebben gevonden); bovendien was ze enorm arrogant (zo maakte er iemand m.i. een nuttige aanvulling, waarop zij antwoordde: 'Wenn Sie es bisser wissen, können Sie auch immer eine eigene Vorlesung (=les) machen'). Ze gaat zich de komende lessen vooral op het reizen vanuit en in Oost-Europa richten. Haar enig argument voor deze keuze is omdat dat volgens haar het interessantste deel in Europa is om te bestuderen (verder gaf ze daar geen uitleg bij). De andere 'nieuwe' les was "Themen der Kultur-und wissenschaftsgeschichte im 19. Jahrhundert". Deze les was al een pak interessanter, maar het blijkt een prof die redelijk veel van zijn studenten verwacht, bovendien is de inhoud niet altijd even gemakkelijk. Zo moeten we elke week enkele teksten lezen (de bekendste auteurs die er tussen zitten zijn Darwin, Freud, Nietzsche, Humboldt, Ranke en Mach) en daar telkens een tekst over schrijven. In de lessen volgt er dan een discussie over de gelezen artikels en eigen commentaar daarop. De eindbeoordeling steunt echter voornamelijk op een paper waarbij je op één van de auteurs dieper ingaat.
Gisterenavond ben ik naar de Down Under (de stamkroeg van ESN; de naam is een toespeling op de verwarring die er blijkbaar soms heerst mensen tussen Austria met Australia) geweest. Ik ben er niet alleen naar toe getrokken. Alexandra is een Oostenrijkse studente die vorige week ook mee is geweest naar de bioscoop. Ze wilde gisteren absoluut komen, en omdat ze in de buurt van mijn kot woont, zijn we dus samen naar de Kneipe gegaan. Onderweg heb ik trouwens ontdekt dat ik niet ver van een brouwerij zit: het bier dat er wordt gebrouwen, heet 'Ottakring'. Het leuke aan Down Under, is niet alleen het feit dat het een supergezellig café is, en dat het gisteren vol met erasmusstudenten zat, maar dat je er dus ook naar het voetbal kan kijken (gisteren Champions League). Het nadeel is wel dat je als Belg heel de tijd wordt aangesproken over de schandelijke 0-5 nederlaag van Anderlecht ofwel wordt je aangesproken over de Rode Duivels. Zo stond ik gisteren met Lukas, een Poolse student iets te drinken en kwam iemand uit Zwitserland me vragen waarom België niet meedeed aan het EK, Lukas antwoordde daarop: "Omdat ze zelfs tegen Polen zijn verloren!"
Vandaag was het een lesvrije dag: Rektorstag! Vandaag viert men immers de verjaardag van de universiteit. De Weense universiteit werd in 1365 echter niet gesticht vanuit een of ander Bildungsideaal, maar het had alles met macht te maken. Er heerste in die tijd namelijk een grote concurrentiestrijd om macht en prestige tussen de Habsburgse Rudolf IV in Wenen en zijn Boheemse schoonvader en Duitse keizer Karel IV (die in Praag resideerde). Rudolf deed er alles aan om de macht en prestige van Karel te evenaren of zelfs te overtreffen. Zo vervalste Rudolf een belangrijke oorkonde, en wilde hij op die manier van Wenen een aartsbisdom maken. Deze oorkonde moest echter bevestigd worden door Karel, en Petrarca (die op dat moment een van de raadslieden van de Duitse keizer was) doorzag het bedrog. Een van Rudolfs meer succesvolle daden was de annexatie van Tirol. Ook het stichten van een universiteit op 12 maart 1365 paste binnen deze machtstrijd. Praag had reeds een universiteit (de oudste in het toenmalige Duitse taalgebied), en met een Weense universiteit wilde Rudolf de monopoliepositie van de Praagse universiteit aan het wankelen brengen. Karel liet dit echter niet zomaar gebeuren, en voerde de druk op de paus op, zodat deze de instelling van een theologische faculteit aan de Universïtät Wien verbood (deze faculteit vormde in de middeleeuwen een cruciaal onderdeel van een volwaardige universiteit). Pas 20 jaar later kan ook in Wenen een theologische faculteit opgestart worden.
Het betekende in ieder geval voor mij dat ik tijd had om uit te slapen, rustig inkopen te doen, te koken en om wat te werken voor de unief (zo heb ik het eerste gedeelte gelezen en samengevat van Humboldts 'Ansichten der Natur', een werk over natuurgeschiedenis; wat in de 19de eeuw blijkbaar heel erg in de mode was).
Ik ben op deze moment eigenlijk wat gefrustreerd. Ik wilde daarstraks mijn vuile was in de wasmachine steken, maar ik kreeg dat ding dus niet in gang. Ik heb elke stap perfect nagedaan zoals de richtlijnen aangeven die in het waskot hangen: eerst de was in het machine steken, de deur sluiten, het gewenste programma kiezen, quickkaart (waar dus je geld op staat) in het bakje steken, op OK drukken (de 1,70 euro wordt eraf gehaald) en op de startknop duwen. Al deze stappen heb ik dus gedaan, maar als ik op de startknop duwt, gebeurt er niets. Ik heb voor een tweede keer al de stappen overlopen (en opnieuw mijn saldo - 1,70) en weer geen resultaat. Er kwam toen net een meisje binnen in het waskot, die me zei dat ze deze morgen daar ook problemen mee had, en toen hulp is gaan vragen bij de kuisvrouw; zij deed dus na wat die kuisvrouw deed (die helaas al terug weg was): opnieuw niets. Dus ofwel heeft die kuisvrouw hier magische vingers, ofwel zijn beide wachmachines kapot, of is er nog een ander probleem. Ik zal in ieder geval morgen eerst met de kuisvrouw nog eens proberen de wasmachine in gang te krijgen, en anders gaan klagen bij ÖAD (als je klachten hebt is dat het adres).
Maar ik heb ook mooiere vooruitzichten: morgenavond heb ik afgesproken met mijn buddy en enkele vrienden van hem. Een ander leuk vooruitzicht is het feit dat ik morgen gehaktballen met krieken ga eten! Ik heb vandaag de gehaktballen al gerold en gekookt, dus ik moet ze morgen alleen nog bakken.
Een nieuwe week is al weer op gang gebracht. Ik heb een rustig weekend achter de rug, ook de plannen om naar het Kunsthistorisches Museum te gaan zijn opgeborgen voor een later tijdstip. Ik heb de tijd die ik had goed kunnen gebruiken met het voorbereiden van lessen en aan het schrijven aan een paper (voor een vak uit de eerste semester in Antwerpen).
Gisteren heb ik opnieuw les gekregen van een Nederlandse professor: Niederländische Gesellschaftsgeschichte seit 1500. Ik denk dat het o.m. boeiend gaat worden om de geschiedenis van de Nederlanden eens vanuit een Nederlands perspectief te bekijken. Ik heb sinds gisteren eveneens voor het eerst kennisgemaakt met het begrip 'Blockveranstaltung'. Omdat hij te weinig lessen heeft, zal hij een hele zaternamiddag les geven (in de praktijk zal dat drie uur les zijn met 1 of 2 pauzes). Mijn Oostenrijkse medestudenten verzekerden me dat dat hier wel meer gebeurde. Het grappige is dat er in dezelfde les nog een andere Vlaamse erasmusstudent zat, Arne. Hij komt uit Leuven. Hij zit hier al sinds september; maar omdat hij in de eerste semester niet veel had gestudeerd, moest hij wat vakken opnieuw doen. Daarom bleef hij liever de rest van het jaar hier om nog wat vakken te doen; en volgend jaar dan een jaar extra in Leuven. Ik ga er toch alles aan doen om behoorlijke punten te halen hier in Wenen. Ze werken hier trouwens met een ander puntensysteem. Je krijgt hier bijvoorbeeld een 1 als je een schitterende examen of een fantastische paper ingeeft. 2 en 3 zijn ook nog mooie punten; 4 is net voldoende en 5 is niet geslaagd.
Gisterenavond ben ik met een hele groep erasmusstudenten (we waren ongeveer met 10) naar de opera geweest. Toen ik vorig jaar in Wenen was, had ik al een rondleiding door de 'Staatsoper' gekregen; maar nu mochten we dus binnen als publiek. We zijn aan plaatsen geraakt van 2,5 euro (weliswaar staplaatsen; helemaal bovenaan); maar als je dan zo'n toneelkijker huurt, zie je het podium vrij goed. En dat terwijl heel veel toeschouwers 80 euro of meer hebben betaald! Het was een voorstelling van 'La Bohème' (Puccini); een komedie maar wel met een zeer tragische einde; één van de twee geliefden sterft. Het is uiteraard een trage dood (wat wel meer gebeurt in een opera). Daar het stuk vrij klassiek werd opgevoerd - dus ook met kostuums van toen - kreeg je het gevoel dat je terug werd gekatapulteerd naar de 19de eeuw. Ook het gebouw is prachtig. Het is onbegrijpelijk dat keizer Frans Jozef het geldverspilling vond; toen hij dat tegen één van de twee architecten zei; raakte die helemaal in de put, dat zijn werk niet werd geaprecieerd en hij pleegde kort daarop zelfmoord. Aan de mening van de toenmalige Oostenrijkse keizer, werd nu eenmaal veel waarde gehecht. Sindsdien heeft Frans Jozef nooit meer negatieve commentaar durven geven.
Zoals ik reeds op de blog had aangekondigd ben ik woensdagavond naar de cinema geweest. Robert had me uitgenodigd met nog enkele andere studenten: Victor (uit Rotterdam), Alexandra uit Wenen en nog een meisje uit Slovenië (haar naam ben ik vergeten). Het was een Oostenrijkse film over het leven van Falco. Falco was in de laten jaren '80 en '90 een populaire Oostenrijkse popzanger die o.m. in Amerika op nummer 1 in de hitparade heeft gestaan met "Rock me Amadeus". Op voorhand had ik niet al te hoge verwachtingen van de film, maar hij heeft me toch aangenaam verrast.
Na de les ben ik donderdag inkopen gaan doen voor de rest van de week. Ik ben 's avonds naar het kot van Robert geweest. Hij had me uitgenodigd om samen te eten, want morgen keert hij voor enkele dagen terug naar huis. We zijn in de Bila (de Weense supermarkt) wat makreel (die stond in afslag), groenten en brood gaan halen. Omdat het heel gezellig was, hebben we afgesproken om er een traditie van te maken om een keer in de week op mijn of zijn kot samen te eten.
Het heeft deze morgen in Wenen gesneeuwd, helaas smolt de sneeuw onmiddellijk. Het weer verandert hier enorm snel. Begin vorige week was het hier prachtig weer: zon en blauwe hemel. Vanaf donderdag werd het slecht weer, en tijdens het weekend heeft het hier serieus gestormd. Deze morgen viel er sneeuw, terwijl het sinds deze middag blauwe hemel is.
Zoals de meesten wel zullen weten begint in juni het Europees Kampioenschap voetbal, dat in Oostenrijk en Zwitserland wordt georganiseerd. Dat zal uiteraard in Wenen (waar o.m. de finale wordt gespeeld) niet ongemerkt voorbijgaan. In Wenen gaan ze een groot deel van de Ringstraße (dus echt in hartje Wenen) ombouwen tot een fanzone, met op verschillende plaatsen groot scherm en tribunes, kraampjes, enz. Toch leeft er in Wenen niet echt een EK-euforie. Men staat nogal sceptisch tegenover het hele gebeuren, vooral in de pers. Men heeft veel schrik dat de massatoestroom voor vuiligheid en overlast gaat zorgen. Zo gaat men een tribune bouwen rondom het ruiterstandbeeld van aartshertog Karel op de Heldenplatz bouwen, uit schrik dat anders hooligans op het standbeeld zouden klimmen en het beschadigen. Door de komst van de fanzone zal een niet gering gedeelte van de binnenstad afgesloten worden, en zullen heel wat historische gebouwen onbereikbaar zijn en verstopt liggen achter reclamepanelen en -doeken van sponsors. Ook in de universiteit zal het EK-gebeuren niet ongemerkt voorbijgaan. De universiteit is namelijk aan de Ringstraße gelegen. De unief blijft nog wel bereikbaar, maar is wel blootgesteld aan het lawaai dat ongetwijfeld zal komen vanuit de fanzones. Daarom zullen er in juni niet zoveel lessen meer gegeven worden, en tracht men op de dagen dat er gevoetbald wordt, geen examens te plannen. Vandaag had ik mijn tweede les: "Austrian History from a Global Perspective". Deze les wordt inderdaad in het Engels (wel met een zwaar Oostenrijks accent) gegeven. Omwille van het EK-gebeuren is de laatste les in de eerste week van juni. En de twee weken daarna gaan we telkens op excursie (dus weg uit het centrum en weg van het lawaai), onder meer naar het Zentralfriedhof (waar alle belangrijke mensen in Wenen begraven liggen: heel veel componisten zoals Beethoven, Brahms, Strauss, Schubert, Schönberg; maar ook schrijvers en filosofen als Anzengruber, Nestroy, Grillparzer, Werfel, Kraus, Wittgenstein en ook belangrijke Oostenrijkse politici zoals Renner, Kreisky, Raab, Lueger, Adler,...).
Ik heb vanavond met Robert afgesproken; we gaan naar de Oostenrijkse Kino (cinema). Dat zal wennen worden, want in Oostenrijk (net zoals in Duitsland) kennen ze geen ondertiteling, maar dubben ze anderstalige films.
Die Mädels
Wörter See
Rathaus Klagenfurt
Wörter See
Caro en ik 
Aan het begin van de tocht
Wat ruist er door het struikgewas?
Uitzicht op de Faaker See
Minna-Liisa en ik aan het uitrusten na het bereiken van de bergtop
Uitzicht vanop ons balkon
Terug in Wenen...
Alex aan het stuur
Picknick in de natuur
Uitzicht op de Faaker See
).
Betrapt in de keuken
Nog steeds aan het koken in de keuken van Robert
Robert en ik in het Prater-pretpark
Een helaas wat overbelichte foto van Hanne en Robert
Hanne en ik in de opera
Robert als 'womenizer'
La bella italia!
Victor, Robert, Marcio en ik
Robert in een nogal agressieve bui
