Ik heb net een sms van Koen gekregen dat hij grote vertraging oploopt met zijn vliegtuig vanwege de sneeuw. Vandaar dat ik nog even tijd heb om nog een bericht te schrijven. Ik ben (onbegrijpelijk) vergeten te melden dat ik vorige zaterdag naar het Kunsthistorisches Museum ben geweest. Het is een gigantisch museum: eigenlijk wat te groot. Ik was enorm verrast, dat het museum naast Italiaanse, Spaanse, Franse en Duitse schilderijen over zo'n grote collectie schilderijen beschikt van schilders uit de Nederlanden: Van der Weyden, van der Goes, Van Eyck, Brueghel, Rubens, Rembrandt, Hals, Vermeer, ... De andere erasmusstudenten die mee waren, vroegen me dus geregeld extra uitleg. De schilderijen die me het meest zijn bijgebleven zijn die van Brueghel, eentje van Vermeer, Rembrandt en de schilderijen van Arcimboldo (dus geschilderde portretten met fruitstukken). Daarnaast heb je ook nog een verzameling van Egyptische en klassieke (Griekse en Romeinse) kunst, wat me eigenlijk minder aansprak, al kan het feit dat we dat verdiep als laatste hebben gedaan daarbij een belangrijke rol hebben gespeeld.
Pasen vieren in Wenen was voor mij alleszins een zeer geslaagde ervaring. Zondag hebben we met wat erasmusstudenten Pasen gevierd op Alex' (uit Berlijn) kot. Iedereen moest voor een gerecht zorgen, en ik stond in voor de wijn (was eigenlijk niet zo'n slecht idee). We hebben de namiddag en avond besteed aan eten, drinken, praten en discussiëren. Het was zeer gezellig. Kortom een Pasen die ik niet snel zal vergeten. We hebben overigens plannen gemaakt om binnen enkele weken naar Bratislava te gaan. Je kan vanuit Wenen de Donau-boot nemen naar Bratislava. Als het dan goed weer is, wordt dat ongetwijfeld een prachtige tocht.
Deze week belooft een intense week te worden. De paasdagen zijn nog maar net achter de rug, en morgen komt Koen (Duerinck) naar Wenen. Ik heb naar zijn komst uitgekeken. Het zal alleszins veel deugd doen, om terug een meer vertrouwd gezicht terug te zien. Donderdag keren we alletwee terug naar België voor enkele dagen. Volgende woensdag vlieg ik dan weer terug naar Wenen en keer ik pas de laatste dag van juni terug. Ik zal met andere woorden de komende dagen niet zoveel tijd hebben om mijn blog aan te vullen, maar ik ben er zeker van dat jullie het me vergeven.
Aangezien het al een week geleden is dat ik nog iets op mijn blog heb gezet, heb ik me nu voorgenomen terug wat regelmatiger te berichten vanuit Wenen.
Vorige week was het 70 jaar geleden dat Oostenrijk door de nationaal-socialisten werd ingelijfd in het Groot-Duitse rijk (de zogenaamde Anschluss). Deze historische gebeurtenis is hier uitgebreid herdacht. Vooral vorige week vrijdag (dus 13 maart) was er vanalles rond te doen in Wenen; op die dag proclameerde Hitler in 1938 de Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland. De nazileider Seyss-Inquart werd tot rijksstadhouder benoemd van de Ostmark (de nieuwe naam voor Oostenrijk). Op 15 maart hield Hitler op de Heldenplatz in 1938 een speech voor een gigantische menigte. Daarom ben ik op zaterdag samen met Christian (een Nederlandse geschiedenisstudent) naar de Heldenplatz getrokken. Het contrast met de beelden van 70 jaar geleden is groot. Het was een zonnige zaterdag, dus kuierden verschillende toeristen over het plein en zaten de meeste mensen in het gras van de zon te genieten. Er heerste een vredige, gelaten sfeer.
Het is een beetje laat, maar ik ben op dit moment in een kerststemming. Het heeft vandaag serieus gesneeuwd, waardoor Wenen is omgetoverd in een witte stad. Bovendien ben ik gisteren naar het Volkstheater geweest, waar dat ze een stuk ('Schöne Bescherungen' van Ayckbourn, een hedendaagse Engelse toneelschrijver) speelde over een kerstfeest onder familie dat echter helemaal ontspoort. Ik vond het alleszins een geslaagde komedie.
Gisteren toen ik terug thuis was van het toneel heb ik op het internet gelezen over de dood van Hugo Claus. Toch wel indrukwekkend hoe veelzijdig die man was. Professor Wildemeersch zal nu wel in een diepe rouw zitten.
Het is uiteindelijk - weliwaar met behulp van de kuisvrouw met de magische vingers - gelukt de wasmachine in gang te steken. Blijkbaar moet je een paar keer op de deur van de machine kloppen, zodat die goed toe is, anders slaagt de machine niet in gang. Op deze moment zijn mijn was en strijk achter de rug: een zalig gevoel!
Gisteren had ik opnieuw de les over het middeleeuwse boek- en bibliotheekwezen. In tegenstelling tot wat de eerder saaie titel doet vermoeden, is het een interessante les, gegeven door een professor die de studenten echt kan meevoeren in zijn verhaal. De les werd echter gestoord door een demonstratie in de unief. Plots hoorden we enorm veel lawaai: fluitjes, slogans die gescandeerd werden, en alles wat bij zo'n demonstratie hoorde. De studenten 'Internationale Entwicklung' eiste meer geld voor meer proffen, meer ruimte, meer omkadering, etc. Voor alle zekerheid had de Weense universiteit er ook de politie bijgehaald om erover te waken dat het niet uit de hand zou lopen. Niet minder dan een twintigtal politieagenten stonden aan en in het hoofdgebouw van de unief.
De andere twee lessen, die ik gisteren had, werden voor de eerste keer gegeven. Zeker de eerste van de twee lessen was een grote ontgoocheling. Eerst had ik een cursus over reizen in de nieuwe tijd (dus de periode tussen het einde van de Middeleeuwen en de Franse Revolutie). De professor vertelde echter een verhaal (of beter: las het af) zonder structuur; maakte redelijk wat fouten (zo zei ze dat Columbus' reizen andere ontdekkingsreizigers, zoals Vasco Da Gama had gestimuleerd; terwijl Vasco Da Gama's reizen tien jaar voor die van Columbus plaats hebben gevonden); bovendien was ze enorm arrogant (zo maakte er iemand m.i. een nuttige aanvulling, waarop zij antwoordde: 'Wenn Sie es bisser wissen, können Sie auch immer eine eigene Vorlesung (=les) machen'). Ze gaat zich de komende lessen vooral op het reizen vanuit en in Oost-Europa richten. Haar enig argument voor deze keuze is omdat dat volgens haar het interessantste deel in Europa is om te bestuderen (verder gaf ze daar geen uitleg bij). De andere 'nieuwe' les was "Themen der Kultur-und wissenschaftsgeschichte im 19. Jahrhundert". Deze les was al een pak interessanter, maar het blijkt een prof die redelijk veel van zijn studenten verwacht, bovendien is de inhoud niet altijd even gemakkelijk. Zo moeten we elke week enkele teksten lezen (de bekendste auteurs die er tussen zitten zijn Darwin, Freud, Nietzsche, Humboldt, Ranke en Mach) en daar telkens een tekst over schrijven. In de lessen volgt er dan een discussie over de gelezen artikels en eigen commentaar daarop. De eindbeoordeling steunt echter voornamelijk op een paper waarbij je op één van de auteurs dieper ingaat.
Gisterenavond ben ik naar de Down Under (de stamkroeg van ESN; de naam is een toespeling op de verwarring die er blijkbaar soms heerst mensen tussen Austria met Australia) geweest. Ik ben er niet alleen naar toe getrokken. Alexandra is een Oostenrijkse studente die vorige week ook mee is geweest naar de bioscoop. Ze wilde gisteren absoluut komen, en omdat ze in de buurt van mijn kot woont, zijn we dus samen naar de Kneipe gegaan. Onderweg heb ik trouwens ontdekt dat ik niet ver van een brouwerij zit: het bier dat er wordt gebrouwen, heet 'Ottakring'. Het leuke aan Down Under, is niet alleen het feit dat het een supergezellig café is, en dat het gisteren vol met erasmusstudenten zat, maar dat je er dus ook naar het voetbal kan kijken (gisteren Champions League). Het nadeel is wel dat je als Belg heel de tijd wordt aangesproken over de schandelijke 0-5 nederlaag van Anderlecht ofwel wordt je aangesproken over de Rode Duivels. Zo stond ik gisteren met Lukas, een Poolse student iets te drinken en kwam iemand uit Zwitserland me vragen waarom België niet meedeed aan het EK, Lukas antwoordde daarop: "Omdat ze zelfs tegen Polen zijn verloren!"
Vandaag was het een lesvrije dag: Rektorstag! Vandaag viert men immers de verjaardag van de universiteit. De Weense universiteit werd in 1365 echter niet gesticht vanuit een of ander Bildungsideaal, maar het had alles met macht te maken. Er heerste in die tijd namelijk een grote concurrentiestrijd om macht en prestige tussen de Habsburgse Rudolf IV in Wenen en zijn Boheemse schoonvader en Duitse keizer Karel IV (die in Praag resideerde). Rudolf deed er alles aan om de macht en prestige van Karel te evenaren of zelfs te overtreffen. Zo vervalste Rudolf een belangrijke oorkonde, en wilde hij op die manier van Wenen een aartsbisdom maken. Deze oorkonde moest echter bevestigd worden door Karel, en Petrarca (die op dat moment een van de raadslieden van de Duitse keizer was) doorzag het bedrog. Een van Rudolfs meer succesvolle daden was de annexatie van Tirol. Ook het stichten van een universiteit op 12 maart 1365 paste binnen deze machtstrijd. Praag had reeds een universiteit (de oudste in het toenmalige Duitse taalgebied), en met een Weense universiteit wilde Rudolf de monopoliepositie van de Praagse universiteit aan het wankelen brengen. Karel liet dit echter niet zomaar gebeuren, en voerde de druk op de paus op, zodat deze de instelling van een theologische faculteit aan de Universïtät Wien verbood (deze faculteit vormde in de middeleeuwen een cruciaal onderdeel van een volwaardige universiteit). Pas 20 jaar later kan ook in Wenen een theologische faculteit opgestart worden.
Het betekende in ieder geval voor mij dat ik tijd had om uit te slapen, rustig inkopen te doen, te koken en om wat te werken voor de unief (zo heb ik het eerste gedeelte gelezen en samengevat van Humboldts 'Ansichten der Natur', een werk over natuurgeschiedenis; wat in de 19de eeuw blijkbaar heel erg in de mode was).
Ik ben op deze moment eigenlijk wat gefrustreerd. Ik wilde daarstraks mijn vuile was in de wasmachine steken, maar ik kreeg dat ding dus niet in gang. Ik heb elke stap perfect nagedaan zoals de richtlijnen aangeven die in het waskot hangen: eerst de was in het machine steken, de deur sluiten, het gewenste programma kiezen, quickkaart (waar dus je geld op staat) in het bakje steken, op OK drukken (de 1,70 euro wordt eraf gehaald) en op de startknop duwen. Al deze stappen heb ik dus gedaan, maar als ik op de startknop duwt, gebeurt er niets. Ik heb voor een tweede keer al de stappen overlopen (en opnieuw mijn saldo - 1,70) en weer geen resultaat. Er kwam toen net een meisje binnen in het waskot, die me zei dat ze deze morgen daar ook problemen mee had, en toen hulp is gaan vragen bij de kuisvrouw; zij deed dus na wat die kuisvrouw deed (die helaas al terug weg was): opnieuw niets. Dus ofwel heeft die kuisvrouw hier magische vingers, ofwel zijn beide wachmachines kapot, of is er nog een ander probleem. Ik zal in ieder geval morgen eerst met de kuisvrouw nog eens proberen de wasmachine in gang te krijgen, en anders gaan klagen bij ÖAD (als je klachten hebt is dat het adres).
Maar ik heb ook mooiere vooruitzichten: morgenavond heb ik afgesproken met mijn buddy en enkele vrienden van hem. Een ander leuk vooruitzicht is het feit dat ik morgen gehaktballen met krieken ga eten! Ik heb vandaag de gehaktballen al gerold en gekookt, dus ik moet ze morgen alleen nog bakken.
Een nieuwe week is al weer op gang gebracht. Ik heb een rustig weekend achter de rug, ook de plannen om naar het Kunsthistorisches Museum te gaan zijn opgeborgen voor een later tijdstip. Ik heb de tijd die ik had goed kunnen gebruiken met het voorbereiden van lessen en aan het schrijven aan een paper (voor een vak uit de eerste semester in Antwerpen).
Gisteren heb ik opnieuw les gekregen van een Nederlandse professor: Niederländische Gesellschaftsgeschichte seit 1500. Ik denk dat het o.m. boeiend gaat worden om de geschiedenis van de Nederlanden eens vanuit een Nederlands perspectief te bekijken. Ik heb sinds gisteren eveneens voor het eerst kennisgemaakt met het begrip 'Blockveranstaltung'. Omdat hij te weinig lessen heeft, zal hij een hele zaternamiddag les geven (in de praktijk zal dat drie uur les zijn met 1 of 2 pauzes). Mijn Oostenrijkse medestudenten verzekerden me dat dat hier wel meer gebeurde. Het grappige is dat er in dezelfde les nog een andere Vlaamse erasmusstudent zat, Arne. Hij komt uit Leuven. Hij zit hier al sinds september; maar omdat hij in de eerste semester niet veel had gestudeerd, moest hij wat vakken opnieuw doen. Daarom bleef hij liever de rest van het jaar hier om nog wat vakken te doen; en volgend jaar dan een jaar extra in Leuven. Ik ga er toch alles aan doen om behoorlijke punten te halen hier in Wenen. Ze werken hier trouwens met een ander puntensysteem. Je krijgt hier bijvoorbeeld een 1 als je een schitterende examen of een fantastische paper ingeeft. 2 en 3 zijn ook nog mooie punten; 4 is net voldoende en 5 is niet geslaagd.
Gisterenavond ben ik met een hele groep erasmusstudenten (we waren ongeveer met 10) naar de opera geweest. Toen ik vorig jaar in Wenen was, had ik al een rondleiding door de 'Staatsoper' gekregen; maar nu mochten we dus binnen als publiek. We zijn aan plaatsen geraakt van 2,5 euro (weliswaar staplaatsen; helemaal bovenaan); maar als je dan zo'n toneelkijker huurt, zie je het podium vrij goed. En dat terwijl heel veel toeschouwers 80 euro of meer hebben betaald! Het was een voorstelling van 'La Bohème' (Puccini); een komedie maar wel met een zeer tragische einde; één van de twee geliefden sterft. Het is uiteraard een trage dood (wat wel meer gebeurt in een opera). Daar het stuk vrij klassiek werd opgevoerd - dus ook met kostuums van toen - kreeg je het gevoel dat je terug werd gekatapulteerd naar de 19de eeuw. Ook het gebouw is prachtig. Het is onbegrijpelijk dat keizer Frans Jozef het geldverspilling vond; toen hij dat tegen één van de twee architecten zei; raakte die helemaal in de put, dat zijn werk niet werd geaprecieerd en hij pleegde kort daarop zelfmoord. Aan de mening van de toenmalige Oostenrijkse keizer, werd nu eenmaal veel waarde gehecht. Sindsdien heeft Frans Jozef nooit meer negatieve commentaar durven geven.
Zoals ik reeds op de blog had aangekondigd ben ik woensdagavond naar de cinema geweest. Robert had me uitgenodigd met nog enkele andere studenten: Victor (uit Rotterdam), Alexandra uit Wenen en nog een meisje uit Slovenië (haar naam ben ik vergeten). Het was een Oostenrijkse film over het leven van Falco. Falco was in de laten jaren '80 en '90 een populaire Oostenrijkse popzanger die o.m. in Amerika op nummer 1 in de hitparade heeft gestaan met "Rock me Amadeus". Op voorhand had ik niet al te hoge verwachtingen van de film, maar hij heeft me toch aangenaam verrast.
Na de les ben ik donderdag inkopen gaan doen voor de rest van de week. Ik ben 's avonds naar het kot van Robert geweest. Hij had me uitgenodigd om samen te eten, want morgen keert hij voor enkele dagen terug naar huis. We zijn in de Bila (de Weense supermarkt) wat makreel (die stond in afslag), groenten en brood gaan halen. Omdat het heel gezellig was, hebben we afgesproken om er een traditie van te maken om een keer in de week op mijn of zijn kot samen te eten.
Het heeft deze morgen in Wenen gesneeuwd, helaas smolt de sneeuw onmiddellijk. Het weer verandert hier enorm snel. Begin vorige week was het hier prachtig weer: zon en blauwe hemel. Vanaf donderdag werd het slecht weer, en tijdens het weekend heeft het hier serieus gestormd. Deze morgen viel er sneeuw, terwijl het sinds deze middag blauwe hemel is.
Zoals de meesten wel zullen weten begint in juni het Europees Kampioenschap voetbal, dat in Oostenrijk en Zwitserland wordt georganiseerd. Dat zal uiteraard in Wenen (waar o.m. de finale wordt gespeeld) niet ongemerkt voorbijgaan. In Wenen gaan ze een groot deel van de Ringstraße (dus echt in hartje Wenen) ombouwen tot een fanzone, met op verschillende plaatsen groot scherm en tribunes, kraampjes, enz. Toch leeft er in Wenen niet echt een EK-euforie. Men staat nogal sceptisch tegenover het hele gebeuren, vooral in de pers. Men heeft veel schrik dat de massatoestroom voor vuiligheid en overlast gaat zorgen. Zo gaat men een tribune bouwen rondom het ruiterstandbeeld van aartshertog Karel op de Heldenplatz bouwen, uit schrik dat anders hooligans op het standbeeld zouden klimmen en het beschadigen. Door de komst van de fanzone zal een niet gering gedeelte van de binnenstad afgesloten worden, en zullen heel wat historische gebouwen onbereikbaar zijn en verstopt liggen achter reclamepanelen en -doeken van sponsors. Ook in de universiteit zal het EK-gebeuren niet ongemerkt voorbijgaan. De universiteit is namelijk aan de Ringstraße gelegen. De unief blijft nog wel bereikbaar, maar is wel blootgesteld aan het lawaai dat ongetwijfeld zal komen vanuit de fanzones. Daarom zullen er in juni niet zoveel lessen meer gegeven worden, en tracht men op de dagen dat er gevoetbald wordt, geen examens te plannen. Vandaag had ik mijn tweede les: "Austrian History from a Global Perspective". Deze les wordt inderdaad in het Engels (wel met een zwaar Oostenrijks accent) gegeven. Omwille van het EK-gebeuren is de laatste les in de eerste week van juni. En de twee weken daarna gaan we telkens op excursie (dus weg uit het centrum en weg van het lawaai), onder meer naar het Zentralfriedhof (waar alle belangrijke mensen in Wenen begraven liggen: heel veel componisten zoals Beethoven, Brahms, Strauss, Schubert, Schönberg; maar ook schrijvers en filosofen als Anzengruber, Nestroy, Grillparzer, Werfel, Kraus, Wittgenstein en ook belangrijke Oostenrijkse politici zoals Renner, Kreisky, Raab, Lueger, Adler,...).
Ik heb vanavond met Robert afgesproken; we gaan naar de Oostenrijkse Kino (cinema). Dat zal wennen worden, want in Oostenrijk (net zoals in Duitsland) kennen ze geen ondertiteling, maar dubben ze anderstalige films.
Vandaag mijn eerste les gehad (over middeleeuwse boeken en bibliotheken). De les viel goed mee, los van het feit dat de prof bijna 20 minuten te laat was (en ik die dacht dat ze in Oostenrijk zo stipt waren). En ik was verbaasd dat toen de les gedaan was, niet iedereen naar buiten stormde maar bleef zitten om een applaus te geven voor de prof - uiteraard op de Oostenrijks universitaire wijze: door met de vuisten op houten tafels te kloppen. Daarna ben ik met Amelie en Irène (twee Franse Erasmusstudenten) iets gaan eten in de Mensa (studentenrestaurant); we hebben afgesproken dat we deze of volgende week nog eens naar het Burgtheater gaan. Het schijnt trouwens dat je als student op de avond van de voorstelling voor 1,5 euro naar de opera kan - je krijgt dan wel een staplaats. Ach ja, voor de kunst moet je iets over hebben.
Ik heb net gedaan met het inpakken van mijn spullen. Morgenvroeg verhuis ik immers naar de andere kant van Wenen, naar de Comeniusgasse. Toch is het raar om nu mijn kamertje met zicht op het Prater te moeten verlaten, net nu ik het hier wat gewoon begon te worden. Al zal ik de prostituees en drugsverslaafden (en dus waarschijnlijk ook drugsdealers) die hier 's avonds rondlopen niet echt missen.
Voor diegene die niet weten wat het Prater is:
Ik ben deze voormiddag naar het 'Heeresgeschichtliches Museum' geweest, dat niet ver van het Belvedere is gelegen. Het museum gaat dus over de geschiedenis van het Habsburgse en later Oostenrijkse leger. Ik wilde er absoluut naar toe omdat er een speciale tentoonstelling was over Eugen von Savoye (diegene die vorig jaar mee zijn geweest naar Wenen weten wel wat ik bedoel). Die tentoonstelling had eigenlijk niet veel om het lijf, ze bevatte slechts enkele portretten van de veldheer en wat schilderijen van veldslagen tegen de Turken. Ook de rest van het museum bestond hoofdzakelijk uit schilderijen van veldslagen, uniformen, wapens en dergelijke meer. Je kon er zelfs de auto zien waarin Franz Ferdinand in 1914 werd doodgeschoten (deze daad zou de onmiddellijke aanleiding zijn tot WO I), net als de zetel waarin Dolfuss werd vermoord. Het Heeresgeschichtliches Museum
De auto waarin de troonopvolger voor Oostenrijk-Hongarije, Franz Ferdinand, in Sarajevo werd doodgeschoten. Dit zou trouwens met een pistool van Belgische makelij gebeurd zijn.
Het was gisteren vrijdag en als een goede jood heeft Robert dan ook sabbat gevierd. Volgens Robert horen jodendom en sabbat net zo bijeen als man en vrouw. Robert werd uitgenodigd door een nicht van hem die in Wenen woont. Hij wilde er echter niet aankomen met lege handen en we zijn gisterennamiddag de stad ingetrokken op zoek naar cadeau's voor zijn nicht, haar man en kinderen. Omdat ik geen zin had om 's avonds alleen in mijn kot te zitten, besloot ik naar het theater te gaan. Ik ben naar het Burgtheater geweest, waar ze Sommernachtstraum (een komedie van Shakespeare) speelden.
Ik heb net met Robert (mijn Duits-Russisch-joodse kotgenoot, waarmee ik keuken en badkamer deel) spaghetti gemaakt. Het zijn voor ons beiden vermoeiende dagen geweest: allerhande papieren moesten in orde gebracht worden, maar nu lijkt het einde van de bureaucratische kwelling nabij. Nadat ik me gisteren bij de zogenaamde 'magistratisches Bezirksamt' aangemeld heb (al zal ik daar volgende week nog eens langs moeten gaan, omdat ik naar een ander kot verhuis), heb ik de papieren voor de universiteit in orde gebracht. Ik heb me ondertussen ook aangemeld voor de vakken die ik in Wenen wil volgen. De Universität Wien is niet alleen ouder (1365!) maar ook veel imposanter dan de UA. De Weense universiteit heeft zo ongeveer 70.000 studenten! Toch zijn het vooral de geschiedenis en de gebouwen (zie foto) die een enorme indruk nalaten en die je met trots en blijdschap vervullen dat je - zij het maar gedurende een korte periode - jezelf student mag noemen van deze universiteit.
Ik heb pas vandaag mijn kot in de Mölkereistraße kunnen innemen. Toen ik gisteren rond twee uur aan de Oostenrijkse Austauschdienst in de Alserstraße aankwamom de sleutel op te halen, bleek de dienst reeds gesloten sinds twaalf uur. Toch belde ik aan. Een vrouwenstem begroette me en vroeg wie ik was en wat ik kwam doen. Toen ik mijn intenties duidelijk maakte, moest ze me ontgoochelen. Ze kon niets voor me doen, de dienst was gesloten, en daarmee was de kous af. Ik kon pas de volgende dag de sleutel krijgen. Ik moest maar naar een hotel gaan als ik een bed nodig had om de nacht door te brengen. Ik besloot dan maar naar de infodienst van Wenen te gaan die aan de achterkant van het Rathaus is gelegen. Daar nam ik een boekje mee met adressen van hotels en pensions. Pension Astra viel me onmiddellijk op omdat het pension in de Alserstraße was gelegen (in dezelfde straat dus als de Austauschdienst). Het kostte toch wat moeite om het pension terug te vinden, omdat het in een vrij onopvallend gebouw is gelegen. Het pension bevindt zich op de eerste verdieping, boven een advocatenkantoor. De uitbaatster van het pension was zeer vriendelijk en tot mijn grote opluchting had ze nog een kamer voor me over aan een aanvaardbare prijs. Aangezien ik geradbraakt was om met een zware rugzak en een valies van twintig kilo door Wenen te sjouwen, twijfelde ik niet lang, en nam ik onmiddellijk de kamer, die weliswaar klein, maar toch gezelliger was dan ik eerst verwacht had.
Wat later trok ik het centrum van Wenen in, vastberaden de eerste problemen niet te hard aan te trekken, en te genieten van het warme weer. Het uitzonderlijk warme weer, volgens de Weense kranten is het reeds een eeuw geleden dat Wenen nog zon warme februarimaand heeft gekend.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Het Heeresgeschichtliches Museum 
