Ik ben sinds maandagnacht terug van de uitstap naar Karintië en Slovenië. Het weekend heeft ongelooflijk veel deugd gedaan, en heeft me nieuwe energie gegeven voor de rest van de semester.
Vrijdagavond kwamen we pas laat aan onze bestemming. Caro had de weg op internet opgezocht. Daarbij had ze helaas een fout gemaakt. Ze had wel de juiste naam van de straat ingegeven, maar in het verkeerde dorp. Hierdoor zaten we 20 km verkeerd.Uiteindelijk hebben we het gevonden. De vakantiewoning was prachtig. We verbleven bij een oud koppel, waarvan de kinderen al even uit het huis waren. Ze hadden de kamers van hun kinderen omgebouwd tot keuken en twee slaapkamers. Als we door het raam van de slaapkamer keken, hadden we een geweldig uitzicht op de bergen. Zaterdagmorgen zijn we, na lang te hebben uitgeslapen, vol goede moed een uurtje gaan joggen. Dan stond de Wörter See op het programma. Het meer (waarop een zeilwedstrijd bezig was) in combinatie met de omliggende bergen was prachtig. De gebouwen errond zijn echter verschrikkelijk kitsch. Je ziet dat er alles in het teken staat van de toerist, waardoor het oorspronkelijke karakter van de oord volledig verdwenen is. Na het bezoekje aan de Wörtersee zijn we naar Klagenfurt, de hoofdstad van Karintië, gereden. Een klein, maar wel leuk stadje. Tegen 17 uur waren we aan de Faaker See. Alex had niet zoveel zin om te zwemmen, dus zijn we met drie de uitdaging aangegaan om in het toch wel koude water te springen. Desondanks heeft het veel deugd gedaan.
Zondag wilden we absoluut een (berg)wandeling maken. Op aanraden van onze gastvrouw, was de zogenaamde Mittagskogel ons doel. De wandeling was best avontuurlijk, aangezien we vaak steile stukken moesten trotseren. Drie later dan dat we vertrokken waren, kwamen we bij een berghut op zo'n 1600 meter. Daar aten we onze picknick op. We babbelden ondertussen wat met de eigenaar van de hut. Toen die hoorde dat we op weg waren naar de Mittagskogel, keek die alsof we gek waren. Hij wees naar een tamelijk hoge top die onder de sneeuw lag: dat was tegen onze verwachtingen in de Mittagskogel. Het was alleszins onverantwoord om die op dit moment van het jaar te doen. We zijn dan maar naar een top in de buurt gewandeld; het zicht was er adembenemend. Je kon vanaf de top het ganse dal zien, je kon de Faaker See zien, de Wörter See, de Drau (rivier), ... We waren echt onder de indruk.
Het dorpje waarin we logeerden, ligt vlak bij de Sloveense grens. Daarom hebben we maandag die grens overgestoken om naar Ljubljana te reizen. Het is een aangename stad. Vooral aan de rivier (de Ljubljanica) heb je veel gezellige (en relatief goedkope) terrasjes. Steeds zie je vanuit de stad de omliggende bergen. Het hoogtepunt in Ljubljana is de Ljubljanski Grad (de burcht van Ljubljana). Vanuit de toren heb je een prachtig zicht op de stad. Dan merk je trouwens dat Ljubljana echt niet zo groot is.
Binnenkort komen we met vier bijeen om foto's van de reis uit te wisselen. Ik zal van die foto's de beste op de blog zetten.
Die Mädels
Wörter See
Rathaus Klagenfurt
Wörter See
Caro en ik 
Aan het begin van de tocht
Wat ruist er door het struikgewas?
Uitzicht op de Faaker See
Minna-Liisa en ik aan het uitrusten na het bereiken van de bergtop
Uitzicht vanop ons balkon
Terug in Wenen...
Alex aan het stuur
Picknick in de natuur
Uitzicht op de Faaker See
