Duel - Joost zwagerman

Ongeveer een acht maanden na Duel(nieuwe tentoonstelling in het museum) ontving ik al een mail van Olde Husink(één van de vijf restauratoren die in vaste dienst waren van het museum en ook de oudste van de vijf). Zij vroeg mij voor een gesprek, die zelfde dag nog.

Ik had geen flauw benul waarover hij wou spreken met mij

Uiteindelijk bleek het te gaan over verduistering van een heel kostbaar werk dat in zijn museum stond. Olde Husink vertelt dat datzelfde werk ook nog in het Depot staat, maar dat het een vervalste versie is maar ik geloof hem niet echt.

Boek fragment(pagina's 30-35 )

" Een kleine acht maanden na Duel ontving Verhooff een e-mail van Olde Husink waarin deze vroeg om een gesprek, nog diezelfde dag. verhooff zat aan zijn bureau in de geïmproviseerde directiekamer in de depots aan het Westelijk Havengebied. Werktuigelijk mailde hij terug. Olde husink was een van de vijf restauratoren die in vaste dienst waren van het museum. Hij was de oudste van de vijf en had onder vier directeuren gewerkt."

" 'Alles goed op de afdeling?' vroeg hij dus maar.

Olde Husink leek hiervan te schrikken - abrupt liet hij de onderkant van zijn das los. 'Je hebt iets vernomen?'

Verhooff maakte een loze beweging met de muis van zijn computer. 'Nee. Niets. Vertel op.'

Olde Husink ging even verzitten. ' "

" Emma Duiker had een onschatbaar werk verduisterd, en dit viel - hij besefte het direct - aan de buitenwacht nauwelijks uit te leggen. Hij was schuldig, niet aan de verduistering zelf, maar wel aan ontoelaatbare nalatigheid. Hoe had ze het klaargespeeld?

Intussen ben ik al 40 jaar en ik ben al aangesteld als directeur van het belangrijkste museum voor moderne kunst in Nederland!!! hoe zalig is dat wel niet!! Very Happy

Een nadeel dat ik daar woon is dat ik uitzicht heb over het Museumplein, waar mensen hun hond uitlaten. In het weekend komen dan voetballers hun slidings oefenen,...

Boek fragment(tweede proloog p 10-11 , p 15) :

"Goed, ik heb uitzicht over het Museumplein, maar overdag lopen op dat grasveld allerlei vreugdeloze figuren hun hond uit te laten - want dat uit de kluiten gewassen plantsoen is natuurlijk één grote poepstrook, in het weekend bevolkt door de amateurvoetballers die hun slidings maken op een bedje van uitgesmeerde hondenstront en die bij een schot op goal - met twee hoopjes kleren als provisorische doelpalen - een stukje hard geworden bolus mee omhoogtrappen."

"Intussen kan mijn geluk niet op, ik bewoon een deel van de eerste en tweede verdieping van de nieuwe vleugel (die allang niet meer nieuw is en mettertijd zal worden afgebroken) van het Hollands Museum, en met dat wapenfeit in de binnenzak is het morsige grasveld van het Museumplein een bagatel."

"Zelfs op zijn veertigste werd Jelmer Verhooff nog, door collega's en in de media, 'jong' genoemd. Hoe presteert iemand het om op die leeftijd al aangesteld te worden als directeur van het belangrijkste museum voor moderne kunst in Nederland?"