Duel - Joost zwagerman

Verhooff liet daarom Edo Veerkamp(taxichauffeur) twee criminelen zoeken, die het schilderij wilden stelen voor hem. Maar zij vroegen 1000 de man om het te stelen. Eenmaal gestolen, vroegen zij NOG meer geld Surprised

boek fragment(pagina's 65 - 93)

" ' Zie je, ik dácht het al,' zei hij in het Nederlands. ' Nederlanders! Wat leuk! ik zie dat vaak meteen, maar als je twijfelt, moet je toch in het engels beginnen. "

" 'Wij hadden dus voornamelijk interesse in Novo Mesto.'

'O ja,' zei het joch direct, ' da's nog geen drie kwartier rijden.'

'Wat is je dagprijs?' "

" 'Nou. Ik dacht zo'n dertig euro.'

Verhooff wendde enige aarzeling voor.

'Fooi is dan niet nodig,' voegde de jongen eraan toe.

'het is goed, joh. Je komt als geroepen.'

De jongen heette Edo Veerkamp en reed in een donkerblauwe Toyota Corolla. "

" In één moeite door zei hij: 'Maar als u er echt iets voor overhebt... Ik ken wel jongens in Ljubljana die er even heel willen rijden om het kunstwerk op te halen. Maar ja, dat kost dan wel wat natuurlijk.'

'Natuurlijk,' herhaalde Verhooff met dunne stem. "

" 'Wie zijn die jongens en wat is hun prijs? Ik bedoel, hoeveel moet het kosten?'

'Daar komen we wel uit,' zei Edo. 'Ze zijn met z'n tweeën. Duizend de man, vermoed ik.'

'Tweeduizend euro? Voor een inbraak in een provincieschool? En waarom heb je daar twee man voor nodig?'

" 'Dat is het hem nu juist,' zei Edo. 'De opdracht was het schilderij hier te brengen. Voor een inbreng in een onbewaakt pand geldt een standaardtarief van duizend euro de man. Wat onvermeld bleef, was dat er in de school een nachtwaker was.'

Janko viel Edo in het Engels bij. 'Big problems! Big, big problems!'

'Dat kun je wel zeggen,' vulde Edo aan. 'De nachtwaker moest overmeesterd worden. Dat betekent "inbraak met geweld", en daar geldt een ander tarief voor.'

'En dat tarief is?' vroeg Verhooff.

'Vijfduizend,' antwoordde Edo, nu met zachte stem.

'De man, Mijn tarief niet meegerekend.'

'ja, kom zeg,' bracht verhooff uit. ' krijg het rambam. Ik heb hier het afgesproken bedrag voor jullie en daarmee uit.'

Dus zag ik als enige oplossing, haar computer hacken. Natuurlijk kan ik dat niet, dus ik moet iemand zoeken die me kan helpen. Ik begon op het internet te zoeken, en al snel vond ik mensen die kunnen hacken. Ik zag op een internetsite een telefoonnummer van een hacker staan, en belde hem op. Een jongen nam op en ik begon mijn verhaal te doen. waar hij moest op lachen Mad

Die jongen wou het niet doen, dus ging ik opnieuw opzoek. Zo belde ik mijn oudste zoon op. die me kon vertellen dat een oudere broer van een klasgenoot van hem, dat wel kon. Dus ik zocht contact met hem.

boek fragment ( pagina's 55-57) :

"Ergens op een Hyvespagina trof hij zomaar een telefoonnummer aan. Een jongen nam op. Verhooff deed in telegramstijl zijn verhaal. Of het joch iemand wist die voor hem in de computer van een particulier wilde inbreken? Daar moest de jongen smakelijk om lachen."

" 'Ik bedoel, voor wat jij vraagt komen hackers hun bed niet uit.' "

"Nijdig beëindigde verhooff het telefoongesprek."

"Verhoof belde zijn oudste zoon op zijn mobieltje."

" 'Thomas. Kun jij...kun jij hacken?'

Stilte. Hij hoorde zijn zoon aarzelen.

'Wie ken jij die dat wél kan? En dan bedoel ik niet zomaar een beetje voor de lol probéren te hacken. Maar gewoon, echt, hacken.'

Na wat heen en weer gepraat kwam Thomas met een naam. De oudere broer van een klasgenoot. Ene Samuel, broer van ene David.

'Doe me een plezier, en nodig David én Samuel namens mij uit, hier in het museum. Vanavond nog.' "

Ongeveer een acht maanden na Duel(nieuwe tentoonstelling in het museum) ontving ik al een mail van Olde Husink(één van de vijf restauratoren die in vaste dienst waren van het museum en ook de oudste van de vijf). Zij vroeg mij voor een gesprek, die zelfde dag nog.

Ik had geen flauw benul waarover hij wou spreken met mij

Uiteindelijk bleek het te gaan over verduistering van een heel kostbaar werk dat in zijn museum stond. Olde Husink vertelt dat datzelfde werk ook nog in het Depot staat, maar dat het een vervalste versie is maar ik geloof hem niet echt.

Boek fragment(pagina's 30-35 )

" Een kleine acht maanden na Duel ontving Verhooff een e-mail van Olde Husink waarin deze vroeg om een gesprek, nog diezelfde dag. verhooff zat aan zijn bureau in de geïmproviseerde directiekamer in de depots aan het Westelijk Havengebied. Werktuigelijk mailde hij terug. Olde husink was een van de vijf restauratoren die in vaste dienst waren van het museum. Hij was de oudste van de vijf en had onder vier directeuren gewerkt."

" 'Alles goed op de afdeling?' vroeg hij dus maar.

Olde Husink leek hiervan te schrikken - abrupt liet hij de onderkant van zijn das los. 'Je hebt iets vernomen?'

Verhooff maakte een loze beweging met de muis van zijn computer. 'Nee. Niets. Vertel op.'

Olde Husink ging even verzitten. ' "

" Emma Duiker had een onschatbaar werk verduisterd, en dit viel - hij besefte het direct - aan de buitenwacht nauwelijks uit te leggen. Hij was schuldig, niet aan de verduistering zelf, maar wel aan ontoelaatbare nalatigheid. Hoe had ze het klaargespeeld?

Intussen ben ik al 40 jaar en ik ben al aangesteld als directeur van het belangrijkste museum voor moderne kunst in Nederland!!! hoe zalig is dat wel niet!! Very Happy

Een nadeel dat ik daar woon is dat ik uitzicht heb over het Museumplein, waar mensen hun hond uitlaten. In het weekend komen dan voetballers hun slidings oefenen,...

Boek fragment(tweede proloog p 10-11 , p 15) :

"Goed, ik heb uitzicht over het Museumplein, maar overdag lopen op dat grasveld allerlei vreugdeloze figuren hun hond uit te laten - want dat uit de kluiten gewassen plantsoen is natuurlijk één grote poepstrook, in het weekend bevolkt door de amateurvoetballers die hun slidings maken op een bedje van uitgesmeerde hondenstront en die bij een schot op goal - met twee hoopjes kleren als provisorische doelpalen - een stukje hard geworden bolus mee omhoogtrappen."

"Intussen kan mijn geluk niet op, ik bewoon een deel van de eerste en tweede verdieping van de nieuwe vleugel (die allang niet meer nieuw is en mettertijd zal worden afgebroken) van het Hollands Museum, en met dat wapenfeit in de binnenzak is het morsige grasveld van het Museumplein een bagatel."

"Zelfs op zijn veertigste werd Jelmer Verhooff nog, door collega's en in de media, 'jong' genoemd. Hoe presteert iemand het om op die leeftijd al aangesteld te worden als directeur van het belangrijkste museum voor moderne kunst in Nederland?"