|
Ik(Jelmer Verhooff) moet en zal me bewijzen bij de rest van de klas! Wij gingen gaan zwemmen en ik heb net leren duiken. Ik ga gewoon van een zo hoog mogelijke plank springen.
Dat zal wel indruk maken op mijn klasgenoten (hoop ik)
Maar dat verliep niet zo heel vlotjes...  Omdat ik nog niet zo heel goed ben in het duiken, ben ik gewoon pijlrecht op mijn buik gevallen  en wat deed dat pijn... Natuurlijk stond de hele klas aan de rand van het zwembad. Ik schaamde me dood...
Boekfragment(proloog p. 7) :
[...]
"De grote vent zette zich af met de voorkant van zijn voeten - en vanaf het ogenblik dat die voeten van de duikplank veerden en hij het water op zich af zag komen, wist hij dat hij een vreselijke vergissing had begaan; als een voedselzak die vanaf grote hoogte uit een helikopter wordt gedropt, viel de grote vent loodrecht naar beneden. Toen hij plat op zijn buik op het water terechtkwam, stond zijn huid direct in lichterlaaie. Eenmaal onder water (en nog steeds vlammend) zag en hoorde hij niets meer, en de grote vent wenste dat hij niet meer boven zou komen. Aan de rand van het zwembad stonden natuurlijk de hele klas, achtentwintig leerlingen met ogen op steeltjes, die het niet waagden om te lachen"
[...]
|
