Vandaag zijn onze pupjes 10 dagen oud. Wat zijn die kleine schatjes al veranderd. Elke dag wordt iedereen gewogen en de gewichtjes gaan sterk omhoog. Ze drinken allemaal dat het een lieve lust is. De oogjes en de oortjes gaan nu binnenkort ook opengaan. Ik kijk hier echt naar uit. Niet te bevatten hoe hulpeloos en afhankelijk zo'n wezentje eigenlijk is. En hoewel ze nu nog doof en blind zijn, gevoederd en proper gelikt moeten worden, zijn ze toch sterk en raken ze precies daar in de werpkist waar ze willen zijn. Wonderlijk om naar te kijken hoe de kleintjes zich inspannen om bij de beste tepel te geraken en dit enkel op tast en reuk! Moeder natuur... echt iets speciaal!
Eindelijk weer eens de kans om eventjes tijd door te brengen achter mijn laptop! Onze pupjes zijn intussen een week oud en doen het goed. De gewichtjes gaan goed omhoog en na het zuigen ligt het hele stelletje heerlijk te slapen bij mammie haar buikje. Iedereen krijgt na het zogen nog wat melk bij uit het flesje want dit grote nest alleen voeden, is wat zwaar voor Jolie. Het was hier bij ons een hele organisatie om dit rond te krijgen. Elke drie uur de pupjes wat bijvoeren is een zware opgave. De resultaten mogen er wezen. Onze kleine schatjes groeien als kool. Je begint intussen ook al goed de verschillen tussen de hondjes te zien. De haantje de voorste, de voorzichtige drinker, de 'pieper' van het nestje... Hoe goed ze ook op elkaar gelijken, elk heeft zo zijn eigen trekjes.
De hoofdreden voor het uitblijven van deze blog is echter niet de grote drukte met de hondjes. Dit ligt eventjes heel anders. Woensdagmorgen ben ik thuis van mijn trap gevallen met een driedubbele breuk aan mijn rechterenkel als gevolg. Een operatie en 2 dagen ziekenhuis later ben ik terug thuis gearriveerd. Ik lig geïnstalleerd in een ziekenhuisbed in de woonkamer naast de werpkist van Jolie en heb een lange herstelperiode voor de boeg...
Nu ja, er zal zeker tijd genoeg zijn nu om ten volle van ons nestje te genieten!
