Jolie en haar pupjes hebben de nacht goed doorgebracht. Onze meid ligt rustig in de werpkist en laat de kleintjes zuigen dat het een plezier is om te zien. Ik en mijn ventje hebben geslapen op een smalle matras naast de werpkist zodanig dat we de gebeurtenissen in de werpkist van dichtbij kunnen volgen. Natuurlijk ook wat uit veiligheidsoverwegingen omdat ik het vreselijk zou vinden moest er iets fout gaan in de werpkist. Je weet maar nooit dat onze miss op een pupje gaat liggen.... De melkbar is constant open, de kleintjes zuigen allen veel en goed, waarna de stilte in de kist terugkeert en iedereen weer heerlijk kan slapen. Deze middag worden alle pupjes opnieuw gewogen zodat we kunnen zeker zijn dat elke pup genoeg krijgt! De tijd staat hier voorlopig stil. Ik kan er mijn ogen niet vanaf houden en de huishoudelijke taken, die blijven precies toch wel even liggen...
Onze wondertjes zijn er! Jolie was gisteren de hele dag écht uit haar doen! De hele dag was het duidelijk dat er toch wel degelijk iets op til was. Vanaf 16 u om de vijf minuten afwisselend binnen en buiten, plassen, wat onlasting, weer naar binnen en terug naar buiten. Jolie wist duidelijk geen raad meer. Om 18.15 u begonnen de eerste duidelijke tekenen van de bevalling zich te stellen. Hijgen, kreunen en zeer onrustig zijn. Om 18.20 u vertoonde zich een grote hoeveelheid vochtverlies, gevolgd door hevig rillen van Jolie...waarna ook de eerste persweeën niet zo heel lang meer op zich lieten wachten. Een eerst pupje werd geboren om 19.48 u, een teefje van 483 gram! Om 20.14 vertoonde zich een tweede schatje, een flinke reu van 523 gram. In tussenpozen van een half uur tot een uur werden alle kleintjes geboren. Alleen de derde laatste liet flink op zich wachten en kwam in stuitligging uiteindelijk ter wereld. Jolie, en wij ook trouwens, bleven de hele tijd druk bezig met drogen, herschikken en bewonderen van wat aan het gebeuren was. De laatste en negende pup, opnieuw een reutje kwam ter wereld om 02.02 u. Jolie was duidelijk zeer moe en ook wijzelf konden intussen wat rust gebruiken.
De uren van de bevalling vlogen voorbij, je verliest werkelijk alle besef van tijd. Al goed dat ons notitieboekje bij de hand was om alles keurig te noteren, zodanig dat we toch wat zicht bleven houden op hoelang ons meisje al aan het persen was. Eigenlijk heeft ze het supergoed gedaan en ik ben apetrots op mijn kranige teefje. Wat een gevoel, zoveel leven in de werpkist!
Voor de statistieken (met de gewichten van deze middag)
4 Teefjes van 481 gr, 458 gr, 394 gr en 427 gr
5 Reutjes van 432 gr, 459 gr, 400 gr, 473 gr en 414 gr.
Toch wel wat te dragen voor zo'n moederhondje, lijkt me!
Intussen is het in de werpkist een gepiep en een gekronkel van jewelste, afgewisseld met heerlijke dutjes die de pupjes en de mama maken. Jolie lijkt zeer zorgzaam en alles lijkt erop dat ze een fantastisch moedertje wordt. De pupjes en mama werden nu ook al nagezien door de dierenarts en verkeren in goede gezondheid. Nu hopen dat elk kleintje flink meewil en dat mama ze allemaal vlot kan laten groeien!
En ik? Ik ga van onze kroost genieten! Zoveel ik kan!
Extreem rustig. Dit is het enige wat gisteren echt opviel bij Jolie. De hele dag was ze niet uit haar zetel weg te branden. Slapen, zich even verleggen en verder slapen. Meer niet. Eten wou ze de hele dag niet. De bevalling zal nu echt wel nakende zijn. Voor de zekerheid ben ik dus deze nacht maar beneden blijven slapen. Eerst geprobeerd in de zetel, doch dit bleek geen goede optie. Onze zetel is allesbehalve comfortabel om de nacht in door te brengen . Jolie verplaatste zich voortdurend van de zetel naar de grond en weer terug. Het leek alsof ze met zichzelf geen blijf wist. Dan maar, midden in de nacht, een oude matras uit onze garage gesleurd en deze midden de woonkamer gelegd. Op en top een luxebed was het niet, Maar het was toch iets beter dan de zetel. Van slapen kwam niet veel in huis omdat ik voor elk zuchtje of kreuntje alert bleef...Toch zijn we intussen weer een dag verder en zijn er, hoewel ik stiekem had gehoopt op deze nacht, nog geen pups.
En toch, misschien vandaag?
Deze morgen stelde ik wat slijmverlies vast en Jolie hijgt nu ook lichtjes. Voer? Geen denken aan. Ook het bedelgedrag aan tafel, wat ze had opgenomen sinds de dracht, is volledig verdwenen. Enkel een klein beetje water kon haar deze morgen plezieren.
Ze volgt me nu ook letterlijk overal naartoe. Van de keuken naar de gang, terug naar de keuken, naar de woonkamer,... Ik heb me dus maar in de zetel gezet en ben mijn baas alvast dankbaar voor mijn dag vrijaf! Ik en mijn meisje brengen de dag samen door en zijn, hopelijk, helemaal klaar voor wat, nu heel binnenkort toch, komen zal.
Super! We zijn vandaag dag 57 van de dracht van Jolie. Volgens de dierenarts is dit de dag vanaf wanneer de pupjes levensvatbaar zijn als ze ter wereld komen. Vanaf vandaag kan elke dag dus de laatste van haar zwangerschap zijn. Vannacht voor de zekerheid tot maar eens opgestaan om 02.00 u om te kijken of alles nog oke was. Jolie lag heerlijk te slapen. Grappig zicht trouwens, helemaal uitgestrekt, op haar rug met haar pootjes open en haar dikke buik naar boven... Ik veronderstel dat ze het wat zwaar krijgt nu. Het leven in haar buik is nu ook wel zeer uitgesproken aanwezig. Wanneer ze rustig ligt en je een goed zicht hebt op haar buikje, dan zie je de pups gewoon bewegen binnenin. Je kan ze ook fantastisch goed voelen als je even je hand laat rusten op de goede plek. Heerlijk vind ik dat!
Onze wondertjes zijn er! Jolie was gisteren de hele dag écht uit haar doen! De hele dag was het duidelijk dat er toch wel degelijk iets op til was. Vanaf 16 u om de vijf minuten afwisselend binnen en buiten, plassen, wat onlasting, weer naar binnen en terug naar buiten. Jolie wist duidelijk geen raad meer. Om 18.15 u begonnen de eerste duidelijke tekenen van de bevalling zich te stellen. Hijgen, kreunen en zeer onrustig zijn. Om 18.20 u vertoonde zich een grote hoeveelheid vochtverlies, gevolgd door hevig rillen van Jolie...waarna ook de eerste persweeën niet zo heel lang meer op zich lieten wachten. Een eerst pupje werd geboren om 19.48 u, een teefje van 483 gram! Om 20.14 vertoonde zich een tweede schatje, een flinke reu van 523 gram. In tussenpozen van een half uur tot een uur werden alle kleintjes geboren. Alleen de derde laatste liet flink op zich wachten en kwam in stuitligging uiteindelijk ter wereld. Jolie, en wij ook trouwens, bleven de hele tijd druk bezig met drogen, herschikken en bewonderen van wat aan het gebeuren was. De laatste en negende pup, opnieuw een reutje kwam ter wereld om 02.02 u. Jolie was duidelijk zeer moe en ook wijzelf konden intussen wat rust gebruiken.
Super! We zijn vandaag dag 57 van de dracht van Jolie. Volgens de dierenarts is dit de dag vanaf wanneer de pupjes levensvatbaar zijn als ze ter wereld komen. Vanaf vandaag kan elke dag dus de laatste van haar zwangerschap zijn. Vannacht voor de zekerheid tot maar eens opgestaan om 02.00 u om te kijken of alles nog oke was. Jolie lag heerlijk te slapen. Grappig zicht trouwens, helemaal uitgestrekt, op haar rug met haar pootjes open en haar dikke buik naar boven... Ik veronderstel dat ze het wat zwaar krijgt nu. Het leven in haar buik is nu ook wel zeer uitgesproken aanwezig. Wanneer ze rustig ligt en je een goed zicht hebt op haar buikje, dan zie je de pups gewoon bewegen binnenin. Je kan ze ook fantastisch goed voelen als je even je hand laat rusten op de goede plek. Heerlijk vind ik dat!
