Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Down Under
17-08-2011
Mijn laatste missie: The Westcoast!
Roadtrip.
Om wat geld uit te sparen, besloot ik weer met vreemden in zee te gaan om de kosten naar Perth te delen, maar blijkbaar neem ik hierin niet altijd de juiste beslissing, want deze roadtrip was eerder een tegenslag dan een succes. We zijn halfweg geraakt, maar toen was mijn willetje groter dan mijn woord. Het plan was om met 2 kerels tot in Perth mee te rijden en de kosten van de naft te delen. We spraken af de belangrijkste bestemming onderweg, nl. Coral Bay, een prachtig reef, vooral NIET over te slaan. Als er naast Broome en Perth iets te zien is aan de westkust is het Coral Bay wel. Voor mij was er dus niet de optie om recht reeks naar Perth te rijden. Afspraken werden gemaakt en daar gingen we dan. Ter hoogte van Coral Bay besloten de mannen zich niet aan de afspraak te houden en Coral Bay wegens geld problemen over te slaan. Mijn willetje was sterk en ik besloot dus meteen de roadtrip te verlaten en zelf een oplossing te zoeken om in Coral Bay te geraken. Eén ding stond vast, ik ga niet rechts reeks naar Perth! Bij het eerst volgende tankstation besloot ik mijn spullen uit de auto te nemen en iedereen aan te spreken over mijn probleempje. De jongens waren gelukkig dan toch begripvol en na 2 dagen van verschrikkelijk irritante, puberale en agressieve hip hop muziek ben ik nog nooit zo blij geweest om er weer alleen voor te staan. Ik vond zeer snel een lief Zuid Afrikaans / Australisch gezinnetje dat me graag een lift naar Coral Bay wou brengen. Dit kan je absoluut niet overslaan, was hun boodschap. Dit grapje heeft me waarschijnlijk wat onnodig geld doen betalen, maar ik zit ondertussen toch maar op een volgend paradijsje op deze aarde. Daar betekent geld helemaal niets!
Ik vond meteen een hostel en besloot ineens wat langer op deze adembenemende plek te blijven en dan met de bus naar Perth te gaan. Ik upload snel fotos van dit paradijsje!
Aan volgende fotos kunnen jullie zien dat de Outback van the Westcoast wat groener is dan de centrale Outback van Australië. Ik heb geen wildlife gezien, maar af en toe een paars en/of rood bloemetje maakt de lange, zeer lange weg door de Outback wat aangenamer.
Mijn laatste 3 weken zie ik groots! Waarom ook niet, bedacht ik me zo. Met de laatste centjes op mijn rekening en de laatste dagen voor vertrek, beslis ik om nog zo veel mogelijk van de westkust te zien. Alles wat binnen het budget en de tijdsspannen past, wil ik ontdekken.
Om te beginnen, Broome. Een klein en saaier stadje, maar de laatste dag van de Broome Cup is gaande, dus met mijn paardenliefde pret verzekert. Voor de rest had Broome buiten een prachtig strand niet erg veel te bieden. De weg langs de westkust naar Perth begint dus na een paar dagen.
Ik leefde 4 weken als Au Pair in Darwin en heb hier genoten van een beetje luxe, privacy en rust. Darwin is een klein, maar zeer gezellig stadje met veel charme en een gemoedelijk sfeertje. En daar zit het mooi weer hoogstwaarschijnlijk voor iets tussen. Ik zag Darwin namelijk tijdens het droogseizoen en dit houdt in: alle dagen een helder blauwe hemel met temperaturen tussen 28° en 32°. Ik heb letterlijk geen druppel regen gezien. En moet je weten dat ze dit hier de winter noemen. Darwin is omringd door de oceaan en ook al wordt er niet in gezwommen wegens te veel JellyFish, het geeft karakter aan de stad en biedt een zeer ontspannende waterkant. Naast wekelijkse markten biedt de waterkant een spectaculaire zonsondergang en dit iedere avond!
Tot nu toe heb ik alles met bus, tram en/of trein afgelegd, maar in Darwin kon ik eindelijk weer genieten van de vrijheid van een fiets. Australië is een zeer auto-gericht land, waardoor Darwin één van de weinige fietsvriendelijke steden is.
Er staan mij weer 3 onvergetelijk mooie dagen te wachten, want we trekken er met 12 op uit om de ongerepte natuur van Kakadu National Park te ontdekken. Het noordelijkste gedeelte van Australië kent slechts 2 seizoen, nl. het regenseizoen en het droogseizoen. Dit geeft een spectaculaire en unieke natuur in o.a Kakadu. Ik ben hier aangekomen in de start van het droogseizoen en dat houdt in: iedere dag een helder blauwe hemel met een stralende zon plus adembenemende watervallen in het park.
Voor we het park intrekken, varen we uit opzoek naar enkele krokodillen:
Vandaag op het programma: meer watervallen om te ontdekken en te beleven.
De reisboek zegt: zwem voor alle zekerheid niet in wateren van Kakadu National Park, want er zijn weldegelijk reeds doden gevallen in het verleden. En dit niet enkel door in ondiep water van rotsen te springen/duiken, maar ook door de aanwezigheid van krokodillen. De gids daarentegen garandeert ons dat de wateren in het park grondig gecontroleerd worden en pas voor het publiek worden opengesteld als deze krokodil-vrij verklaard worden. Met een helder blauwe hemel en de stralende zon op mijn rug luisteren ik liefst naar de gids.
Top, Look out:
Onderweg:
Gigantische termietheuvels in The Northern Territory:
Na de doorreis van 5 weken wil ik in Darwin een maandje settelen en liefst niet in een hostel, maar daar vertel ik later meer over. Samen met 3 Ieren legde ik enkele duizenden kilometers af door de Out back van Australië om zo in 4 dagen van Cairns tot in Darwin te geraken.
Cairns, de laatste stop tijdens onze 5-weken-trip doorheen Australië. Lies en ik besluiten niet alleen in de stad te blijven, maar ook zo maar eventjes de jungle in te trekken. Deze laatste dagen hebben nog enkele nieuwigheden in peto en bezorgen deze fantastisch fijne trip een fantastisch fijne afsluiter ;)
Na Fraser Island lagen de Whitsunday Islands op onze weg naar het noorden en deze eilandengroep in de Great Barrier Reef is meer dan moeite om te bezoeken.
Het concept kwam ons bekend voor: 2 nachten / 3 dagen met 30 andere Backpackers op trip. Deze keer niet met een 4WD, maar wel met een zeilboot. Na bussen, vliegtuigen en zelfs kamelen is een boot nog eens een ander vervoersmiddel om uit te testen.
De charmante duikpakken zijn trouwens niet tegen de kou, maar wel tegen de Jellyfish in de noordoostelijke wateren van Australië. Aan onze strandfotos zal je merken dat we niet altijd de zon mee hadden, maar dit hield ons niet tegen om deze prachtige oceaan in te duiken. En hoe ...
The New Horizon, de zeilboot!
De groep!
WhiteHaven Beach met regen, véél regen:
WhiteHaven Beach met uiteindelijk wat opklaringen:
Wat een pareltje weer! Dat een 120 kilometer lang zand eiland zo mooi kon zijn, hadden we nooit kunnen dromen, maar hierbij komt dat toepasselijk woord weer opduiken: adembenemend! We deelden deze pracht en praal met 30 andere backpackers en hadden weer een onvergetelijk fijne tijd met een ontzettend leuke groep jongeren. Met vijf 4WD en één gids bewonderden we dit eiland in 3 dagen. En we hadden er gerust nog een week tegenaan kunnen gooien. Naast de omringende machtige oceaan en veel zand, kunnen we de meren op dit eiland en de rotsen met prachtige uitzichten bewonderen, waarvan je spontaan begint te water tanden. Naast flora hebben we ook weer van echte Aussie diertjes kunnen genieten. Geen kangoeroesof koalas, maar wel dingos. Men verward deze wolfachtige wel eens met een hond. De foto maakt duidelijk waarom, maar een dingo blaft niet, maar huilt en is wel degelijk een wild dier. Er gebeuren regelmatig ongelukken omdat (domme) toeristen deze prachtige dieren gaan voederen zoals een huisdier. Ons overkomt dat dus niet.
Men zegt wel eens dat de East Coast té toeristische is en dat zal ik niet ontkennen, maar als je dit prachtig stukje Australië hebt gezien, weet je waarom.
We ruilen de woestijn in voor stranden, de kamelen voor vissen, de bussen voor boten, de zonsopgang voor nachtelijke feestjes, de stapschoenen voor slippers, de shorts voor bikinis en de Australiërs voor Duitsers, want na de Out back is het tijd voor iets totaal anders, nl de East Coast van Australië.
De komende 2 weken zullen we langs de oostkust van Australië onze weg van Brisbane naar Cairns maken met hopelijk veel zon, zee en witte stranden. We zitten hier in de herfst, dus we verwachten af en toe een druppel regen en een aangename 25° a 27°. Buiten prachtige, kleurrijke, exotische vissen komen we hier eventjes geen Aussie beestjes meer tegen. We reizen nog steeds met bussen, maar een boottochtje kan aan deze kustlijn natuurlijk niet ontbreken. De East Coast is beroemd en berucht voor toerisme en een stevig uitgaansleven dat blijkbaar vooral Duitsers aantrekt. Langs de andere kant is het een prachtige plek in Australië die we voor de flora en fauna niet willen missen. Hier en daar een leuk feestje erbij maakt het alleen maar gezelliger.
Hierna volgen enkele fototjes van onderweg, maar de hoogte punten van deze trip volgen snel!
Ik heb er lang op moeten wachten, maarde komende week zal ik dan eindelijk doorbrengen in de Rode woestijn. Rood tussen haakjes, want wat mij meteen opviel waren de uitgestrekte groene vlaktes. Adembenemend mooi, maar dus niet rood!? Aangezien er in 2010 meer regen is gevallen dan in de laatste jaren kleurde heel Australië groener dan ooit en dit zelfs in de meest dorren gebieden zoals het centrum. Ik hoorde het al vaker en ook nu weer, maar Australië ziet groen, zeer groen.
Deze laatste dagen begonnen voor 6u s morgens. Waarom? Dat vroegen wij ons ook regelmatig af tot we de honderden toeristen zagen. Aangezien er in het centrum van Australië slechts één weg loopt en slechts enkel toeristische trekpleister zijn (andere plaatsen zijn gewoon weg niet te bereiken), is er veel tot zelfs té veel volk. Lies en ik beleefden deze dagen met een aangenaam groepje van 11 personen. Met de dagelijkse bewondering van prachtige zonsopgangen en totaal geen last van andere toeristen door onze vroege dagen, waren wij onze gids hier zeer dankbaar voor. Ik ben blij dat ik dit prachtig en uniek stukje Australië niet heb moeten delen met honderden andere fototoestellen!
Slapen gebeurde in de buitenlucht onder een donkere sterrenhemel in een echte Australische Swag. Dit kan je vergelijken met een eenpersoonstentgecombineerd met een slaapzak. Met je eigen slaapzak lig je in een tweede slaapzak/tent. De eerste avond kon ik maar niet wennen aan de geluiden, maar vanaf dan ben je het gewoon en slaapt het geweldig knus.
The Northern Territory is niet zomaar en niet zonder risicos te doorkruisen. Extreme temperaturen gaan van 50° in de zomer tot -10° in de winter. Daarbij komt het gevaar van bosbranden en overstromingen. Wij bezoeken het centrum tijdens het perfecte seizoen, nl de herfst. Zonnige dagen met een aangename 25° en koele nachten. Er is reeds veel kans op regen, maar die zal er vorige herfst zijn uitgevallen, want daar hebben wij weinig van gezien.
Wie denkt er aan kamelen als je aan Australië denkt? En jawel hoor, sinds deze eind 1800 zijn overgekomen met de werkkrachten uit Afghanistan leven zij hier nog steeds in het wild.
De Olgas: een van de vele rotsformatie die door aardverschuivingen in het midden van Australië zijn ontstaan.
En dan natuurlijk de uber bekende en niet te missen Ayers Rock of Uluru voor de aboriganals. Voor de aboriganals in deze omgeving een heilige plek en voor andere een toeristische trekpleister die wij gelukkig slecht met 10 andere mensen hebben moeten delen.
De uitgestrektheid van de Red Center.
We hebben weer veel geluk bij het spotten van Australisch wild, want deze Dingo! is maar liefst één van de jagende groep die wij vanuit de bus (misschien maar goed) konden bewonderen. Aangezien deze Dingos zich niet verlagen tot menselijk voedsel uit de vuilbakken blijven ze jagen in de wildernis en worden ze maar zelden gezien.
Na Uluru is deze canyon, Kings Canyon één van de hoogte punten uit de reis. Ook weer een prachtige rotsformatie door jaren aardverschuivingen. De uitgestrektheid van deze canyon is moeilijk vast te leggen op foto, maar absoluut adembenemend om te zien.
Na de prachtige kustlijn van The Great Ocean Road en een rustdag in Adelaide gaat onze reis naar The Red Centre verder. Witte stranden en helder blauw water maken plaats voor de wilde natuur van South Australia met tijdens deel 1 als hoogte punten The Flinders Range, de zout meren en de ondergrondse stad CooperPedy.
De gevarenborden in Australië:
ze zijn net iets anders dan in België.
Uitzicht over de Flinders Range, een groen gebergte alvorens de woestijn in te trekken:
= De goud potige rots Wallaby
Historisch treinstation:
De uitgestrektheid van Australië:
Zoutmeren:
Cooper Pedy, de ondergrondse stad omdat het daar van -10 in de winter tot +50 in de zomer kan gaan. In de ondergrondse huizen blijft het een aangename 23 graden. Geen ramen en dus geen zonlicht, maar wel een heel jaar door aangenaam van temperatuur.
Op 23 april stond ik vol spanning om 6u stipt aan de internationale luchthaven van Melbourne. Niet voor een vlucht, maar voor de ontvangst van Lies, een vriendin uit België. De komende 5 weken zal mijn solo reis veranderen in een duo reis!
Na enkele dagen Melbourne beginnen we aan het eerste deel van onze trip naar The Red Centre langs de Great Ocean Road, de weg van Melbourne naar Adelaide. Deze weg volgt de prachtige zuidelijke kustlijn van Australië.
We hebben meteen geluk bij het spotten van enkele wilde Australische dieren. Een weetje over Koalas: aangezien deze uber schattige (één van onze favoriete) diertjes enkel eucalyptus eten worden ze gedrogeerd door het giftig sap in deze bladeren waardoor ze 20 uur per dag slapen! Duidelijk dat hier geen dierlijke vijanden voor hen zijn.
Twelve Apostles (met zonsondergang): dé toeristische trekpleister aan de Great Ocean Road.
Meer wilde dieren, nl. emoes. NIET mijn favoriet btw.
En natuurlijk kangoeroes.
Wandelen in het prachtig natuur gebied, Flinders Range.
Ik heb weer een onvergetelijke WWOOF-periode achter de rug en daar vertel ik graag wat meer over. 3 weken heb ik gewoond en gewerkt bij Jenny en haar paarden in Lilydale, de Yarra Valley dat ten noorden van Melbourne ligt. De Yarra Valley is een zeer groen gebied en staat bekend voor zijn uitstekende wijnen. Tussen de wijngaarden heeft Jenny haar domein met 7 paarden en 2 veulentjes. Ideaal voor een paardenliefhebber zoals mij.
Gepakt en gezakt geraken we mooi op tijdaan het verhuurbedrijf van onze super deluxe campervan, waarmee ik samen met Nancy en Jelle (vrienden uit België) en Melanie (medereiziger uit Zwitserland) de komende 3 weken zal rondreizen door Nieuw-Zeeland. Wat nu volgt, is een korte beschrijving van een onvergetelijke reis in een onvergetelijk land. Ik uit alvast een dikke merci naar Jelle Aarts toe voor het maken van al deze prachtige fotos!
Na een voormiddag van administratie bij het verhuurbedrijf en big shopping in de plaatselijke supermarkt bereiken we Karekare, een idylische plek op aarde. Dit zwarte strand is bekend van de bekroonde film The Piano. Misschien herkennen jullie het decor.s Avonds stranden we op een verlaten containerpark enkele meters van een strand. En als je denkt dat ik na de overstromingen in Queensland en na de aardbeving in Chrichchurch alle natuurrampen wel had gehad, werd een tsunami-alarm uitgesproken over de kusten van Nieuw-Zeeland. We kozen dus niet echt voor de beste slaapplaats en waren s morgens blij te horen dat we in relatief veilig gebied verkeerden.
Dag 2:
De hoofd bestemming voor vandaag is Waipoua Forest om daar enkele 3000 jaar oude bomen te kunnen bewonderen. En nee, het zijn niet zomaar wat bomen. Meters hoge en meters brede gusten! Je ziet het misschien niet zo duidelijk op de foto, maar wij werden er alvast even stil van.
Overnachten doen we vandaag inOpononi, een wonder mooi badplaatsje waar we weer een plekje op enkele meters van het strand vinden. Om het meeste uit deze plek te halen, genoten we met een glaasje wijn of een pintje bier van onze eerste Nieuw-Zeelandse sunset aan de Tasman Zee.
Dag 3:
Op onze weg vandaag ligt Whangarei dorp en Whangarei natuurreservaat en zoals echte natuurliefhebbers kiezen we eerst en vooral voor de watervallen in het natuurreservaat. Na een prachtig uurtje natuur is het tijd voor een terrasje aan de waterkant van Whangarei.
Vanavond slapen we in de wijngaarden van Orewa boven op de top van hobbit-land, zoals ik een grasachtig heuvellandschap benoem. We vonden daar namelijk een bed & breakfast waar we gratis voor de deur konden overnachten.
De komende 3 dagen leren we meer over vulkanische gebieden en de gevolgen hier van aan het aardoppervlakte.
Dag 4:
We verlaten vandaag North land om Central North Island te ontdekken. In Cambridge, onze eerste bestemming voor vandaag, zouden we de wereldbekende manege met racepaarden gaan bezoeken, maar moesten we spijtiggenoeg vaststellen dat deze gesloten was voor publiek vandaag.
We hadden er dan al een stevige 220 kilometers opzitten en willen na deze tegenslag nog een ommetje maken, maar we kunnen stellen dat na 160 kilometer terug te rijden een ommetje zwak is uitgedrukt. Bij het zien van Hahei strand was het feit dat we vandaag slechts 40 kilometers hebben afgelegd snel vergeten. We werden aangetrokken tot Hahei door de natuurlijke warmwater putten op het strand. Met een eigen of een gehuurde schup of met je handen kan je hier zelf een put graven en genieten van deze gratis Spa. Aangezien het s avonds eb is, beleven we voor het slapengaan een van onze hoogtepunt van deze reis. De koude nacht met een heldere sterrenhemel boven ons, het geluid van wilde golven achter ons en de openheid van dit strand maken deze ervaring zo uniek en adembenemend dat we er spontaan nog een gradatie gelukkiger van worden.
Dag 5:
De wekker staat vandaag om 6u aangezien deze prachtige plek een ideale gelegenheid is voor een spectaculaire zonsopgang.
Aangezien onze weg weer langs Cambridge leidt, worden de 2 paardenliefhebbers gedropt bij het domein van Horse Magic voor een korte privérondleiding. In Rotorua, onze volgende bestemming, maken we kennis met een aantal mooie, maar naar rotte eieren stinkende geothermische verschijnselen en dat gewoon in het park van de stad. Kokende modder, pruttelende poeltjes, stoom tussen het gras en een voetbadje met natuurlijk warm water waar een busje chinezen hun vieruurtje verorberen. Allemaal heel normaal voor de bevolking hier, maar voor ons totaal nieuw.
Dag 6:
Vandaag rijden we naar Whakarewarewa, een Maori dorp dat we uiteindelijk toch links laten liggen wegens te duur en te toeristisch. Het leek ons alvast niet een authentiek dorpje. We rijden daarom meteen verder naar Waiotapu, Thermal Wonderland voor nog meer thermische activiteit op deze aarde. In dit wonderland vind je koude en warme poelen, borrelende modderpoelen, kraters, een geiser en de Champagne poel met een okerkleurige versteende rand. Dit is zo nieuw en zo uniek voor ons dat we verstelt staan bij deze ervaring en bij deze prachtige belevenis.
Deze avond kiezen we voor Lake Taupo als overnachtingsplaats waar we een magnifieke plek met zich op het meer vinden en dat allemaal gratis.
We rijden vandaag de wijngaarden van Martinborough in waarmee we Central North Island verlaten. Om onze bestemming voor vandaag te bereiken moeten een één rijstrook en zeer bochtige bergpas volgen. Ik kan jullie verzekeren dat bij het volgen van een één rijstrookbaan met een camper er lichte stress opkomt iedere keer we een bocht naderen.
Na het proeven van enkele uitstekende Australische wijnen, besluiten we niet al te ver meer te rijden. Toch slagen we er in een prachtige open plek te vinden te midden van groene, machtige bergen, die ideaal is om gratisen ongestoord te kamperen.
Dag 8:
Boven op onze berg heeft het deze nacht maar griezelig gedaan. Een storm gaf ons allen een onrustige en korte nachtrust, maar we waren vroeg uit de veren om een ferry naar het zuideiland te halen. Wellington moeten we vandaag even laten passeren wegens tijdsgebrek, maar op terugweg stoppen we hier zeker. Het doel voor vandaag is het bereiken van Picton waar de ferry ons op het zuidereiland afzet. Tijdens een vlotte tocht horen we na ongeveer 3 uur varen een orka aankondiging en kunnen we van op een paar honderd meter genieten van die prachtig dier.
In Picton besluiten we van de resterende uren voor donker gebruik te maken om de oostkust te volgen tot Kaipoura. Dit is de ideale stad voor een toeristische trekpleister op zee waardoor we dan ook meteen kiezen voor dolfijnen. Vanuit Kaipoura kan je via tours zo een beetje alle zeedieren van Nieuw-Zeeland bewonderen, maar omwille van de portemonnee kiezen wij voor één tour, namelijk een dolfijnen-tour.
We staan vandaag vroeg op voor een spannende dag, want we worden verwacht voor een levendige kennismaking met dolfijnen. Bij het buiten kijken, merken we grijs, regenachtig weer op, maar met 100% enthousiasme vertrekken we voor de start van een onvergetelijke ervaring.
Op de boot merken we al snel wat matige weersomstandigheden kunnen doen met het menselijk gestel. Ik was alvast zeer blij met het homeopathisch ginger tabletje dat ik voor vertrek kreeg, want dit pilletje tegen wagenziekte blijkt te werken. Meer dan de helft op de boot hangt met het hoofd in een emmer en voor vele betekende dit een miserabel tripje.Maar na een uurtje varen, spotten we honderden! dolfijnen en kunnen we haast niet wachten om het water in te springen. Zij houden namelijk wel van een woelige zee. Adrenaline zorgt ervoor dat er al snel niet meer aan misselijkheid of koud water wordt gedacht, maar alleen nog aan die prachtige, nieuwsgierige dolfijnen in het water. Naast de dolfijnen lieten de albatrossen, een machtig grote vogel, het meeste indruk achter.
Het is haast niet te geloven, maar de unieke en adembenemende indrukken zijn nog niet gedaan wanneer we stoppen om kennis te maken met enkele lieftallige en komieke zeehonden aan de waterkant van Kaipoura.
Na deze wonderbaarlijke dag rijden we in één trek door naar Hawarden dat misschien nog een belletje doet rinkelen bij jullie. Ja, we bezoeken mijn WWOOF-gezin en worden hartelijk ontvangen door Anna en Gus, de kids en de dieren. Na een gezonde maaltijd alla Anna en een heerlijke berry-cake als dessert zijn we klaar voor een kampvuurtje en een heerlijke nachtrust.
Dag 10:
Na een gezellige voormiddag bij Anna en Gus reizen we 4 uur langs akkerland om dan uiteindelijke onze bestemming voor vandaag te bereiken, de Moeraki Boulders, een unieke rotsformatie, die voor deze perfect ronde rotsen op het strand zorgen. Een uniek natuurfenomeen dat een prachtig beeld op onze netvliezen nalaat.
-> de winkelstraat
-> kunst in Darwin
Northern Territory van Australië
zwaluw
Wat hadden jullie anders gedacht :)
Weer een onbeschrijfelijk mooie en nieuwe ervaring!
= De goud potige rots Wallaby
