Waarom deze blog? Voor mezelf, verwerking en frustraties van me afschrijven. Voor iedereen die op de hoogte wil blijven. Voor anderen, misschien een hulp, een herkenningspunt. Voor iedereen die ons steeds steunt. Voor alle helpende handen. Voor mijn 4 andere schatten. Voor Jitske!
Dinsdag 28 augustus 2007 Woehoe, vandaag naar huis! (We moeten voeding en temperatuur in de gaten houden en volgende week op controle komen.) Ronald gaat een paar uurtjes werken en komt ons daarna halen. Ik pak alles alvast in, ik moet nog douchen, Jitske klaarmaken en dan afwachten en wegwezen.
Of dat was toch het plan....
De verpleegkundige komt langs, maar ik wil Jitske graag zelf wassen en klaar maken. Ze besluit onze bedden al te doen. Door het vele lampen is de navelstreng (stompje) er erg snel afgevallen. Het zag al een beetje rood, maar nu ziet het er echt niet goed uit! Tineke (de verpleegkundige) staat normaal gezien op pediatrie en besluit advies te gaan inwinnen bij de vroedvrouwen. Toevallig passeert dr. Covents en neemt zij een kijkje naar de navel. Ze vraagt een compresje en wrijft het korstje van de navel... Er komt een heleboel etter vanonder het korstje vandaan. (Ik denk nog: geef ons een hoop producten mee en we verzorgen het thuis.) De sfeer slaat om, de vroedvrouw zegt: "dit heb ik inde bijna 30 jaar dat ik hier werk nog nooit gezien".... Dr. Covents vermoed dat de enig optie een infuus met antibiotica is, maar belooft uit te zoeken of er andere opties zijn...
Ik blijf met Jits alleen achter op de kamer en kan alleen maar denken: "dit is niet goed, dit is echt niet goed". Ik begin te wenen en druk je dicht tegen me aan. Dit kan echt niet waar zijn... Ik bel Ronald, die gelooft me eerst niet... Een uur geleden was alles nog prima en nu is er plots een groot probleem? Hij komt zo snel mogelijk.
Dr. Covents komt terug en zegt dat er echt geen andere optie is. Jitske moet in de couveuse en 7 à 10 dagen antibiotica krijgen. Toen viel de hemel dus op mijn hoofd! De vroedvrouw komt haar halen en prikt een infuus. De couveuse van de voorbije nachten, is net naar een ander kindje gegaan. De couveuse aan het raam wordt je verblijfplaats voor de volgende dagen...
Ik bel Ronald verschillende keren en die haast zich om naar het ziekenhuis te komen. Ik neem alvast plaats naast de couveuse. Kan ik hier de volgende 7 dagen niet gewoon blijven zitten? Ik wil niet weg, wil alleen maar bij je zijn...
Ronald is er en wel zitten naast de couveuse, aanraken door de gaatjes en toch eventjes gepakt. En dan komt het moeilijkste; Jitske achterlaten... Ik voel mijn hart echt breken en weet niet hoe het verder moet....
We besluiten om langs het stadhuis te rijden en Jits te gaan aangeven. Nu bestaat ze tenminste officeel... Boodschappen doen slaan we over, eten is nu wel het laatste waar we aan denken... Als we thuis komen, gaat Ronald even op bed liggen. Ik begin als een gek op te ruimen, uit te pakken, wassen,... Als je thuis komt, zal ik er klaar voor zijn!
's Avonds rij ik nog eens terug naar het ziekenhuis. Ik knuffel je, zit naast je en kijk naar je... En dan is het moment terug om afscheid te nemen. Daar gaat weer een stuk van mijn hart! Wat ik nu voel is met geen woorden te beschrijven!
Ik val huilend in slaap....
Reacties op bericht (0)
Jitske heeft een chromosomale aandoening. Een duplicatie op de lange arm van chromosoom 10. Deze aandoening is wereldwijd nog niet bij iemand anders vastgesteld. Een uniek geval dus! Als gevolg hiervan heeft Jitske een taal-, ontwikkelings- en motorische achterstand. Blaas- en nierproblemen. Een (ook ongekende) bloedstollingsstoornis. En enkele bijkomende kleine problemen...
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
