|
Ik neem jullie graag mee naar een niet zo ver verleden….
In maart 2016 heb ik en mijn lieftallig vrouwtje de eer
gehad om onze gemeenschappelijke volleybal-hobby te gaan bewonderen in La Bella
Italia. Enkele maanden voordien hadden we in de kalender een leuke wedstrijd
gespot tussen de ploegen Liu Jo Modena en Foppapedretti Bergamo. Waarom leuk?
Wel, bij beide ploegen, uitkomend in de Lega Pallavollo Serie A Femminile,
spelen op dat moment Belgische speelsters, ook uitkomend voor de Nationale
Yellow Tigers. Bij de thuisploeg Modena speelt onze Laura Heyrman intussen haar
derde seizoen. Ze spreekt intussen vloeiend Italiaans waarmee ze vele supportersharten
steelt. Daardoor wordt ze ook voor een interview op veelvuldige wijze
gesolliciteerd door de lokale en nationale volleybal-pers. Bij de bezoekers van
Bergamo speelt op dat moment Energy Tiger Freya Aelbrecht, bezig aan haar
tweede seizoen in de Italiaanse competitie en overgekomen van concurrent Busto
Arsizio.
Op 25 maart 2016 stappen we toch met een bang hart de
auto in richting luchthaven van Charleroi. Enkele dagen voor onze afreis wordt
ons Belgenlandje in diepe rouw gedompeld na twee onmenselijk gruwelijke
aanslagen op de luchthaven van Zaventem en de metro van Maalbeek. Bij aankomst
aan de Brussels South Airport zien we gespannen militairen in commando-stijl
iedereen tegenhouden om alle mogelijke bagage te checken. Het vooruitzicht naar
onze minitrip naar Italië houdt ons gelukkig recht in deze achtergrond van
“niveau 4”. Een dagje rondlopen in Bologna doet ons deugd, al kon je ook daar
niet ontsnappen aan “Je Suis Bruxelles”. Iedereen huilt mee met de onmacht.
Het is zaterdag 26 maart 2016 en het vooruitzicht naar de
klapper van vanavond tussen Modena en Bergamo stemt ons blij. De zon is van de
partij op deze mooie lentedag. Na een treinreis van 20 km verschijnt het bord
waarop de stadsnaam Modena wordt vermeld door het raampje van onze treincoupé.
We nemen onze intrek in een gezellig hotelletje en gaan de stad in. Na een half
uurtje wandelen doorheen een lokaal marktje bespeuren we op een lokaal terrasje
twee bekende gezichten. Laura Heyrman zit er buiten te genieten van een drankje
samen met haar mama Martien. De voorbije jaren heb ik Martien leren kennen als
een trouwe supporter die dochterlief door dun en dik steunt. Het is een
toevallige doch enorm leuke ontmoeting. We wensen Laura veel succes voor de
aankomende wedstrijd en spreken af met Martien om samen de match te bekijken.
We krijgen weliswaar nog een gouden tip mee van onze Yellow Tiger. Een bezoekje
aan Gelateria Emilia op de Piazza Giuseppe Mazzini is niet af te slaan. En of
ze gelijk had….
Wanneer we ’s avonds de bus opstappen richting sporthal
PalaPanini, blijkt de chauffeur niets af te weten van deze plaats. Nochtans
lijkt onze goed uitgestippeld. Gelukkig kunnen we rekenen op de welwillendheid
van enkele medereizigers om ons de weg te wijzen want we zitten wel degelijk op
de juiste bus. Martien wacht ons op aan de ingang en we betreden het
indrukwekkend mooie sportcomplex van Modena.
Even later betreden beide ploegen in ware kampioenenstijl
het terrein voor de opwarming. Laura en Freya begroeten elkaar hartelijk aan
het net. We zitten gebeiteld voor een leuk duel, althans dat hopen we. Alsof
het in alle sterren van de volleybalhemel geschreven stond, krijgen we een
spektakelmatch met vijf sets, enorm lange rally’s, spectaculaire libero’s, gele
kaarten, een rode kaart, knappe punten van beide Tigers en Bergamo dat nipt
wint met 2-3(20-25, 25-16, 28-26, 18-25 en 11-15). Het spreekwoordelijke
delirium was dichtbij en wordt uiteindelijk nog meer benaderd wanneer beide
Belgische toppers onze richting uitkomen. De daaropvolgende foto’s behoren
waarschijnlijk tot één van mijn mooiste volleybal-herinneringen die ik me voor
de geest kan houden.
En het houdt ook niet op. We mogen uitzonderlijk mee met
de ploeg naar het etentje na de wedstrijd waar ook de ploeg van Bergamo
aanwezig is, vooraleer de terugreis aan te vatten. Het wordt een mooi sluitstuk
op een fantastische avond. Taxi Laura zet ons nadien persoonlijk af aan een
hoek van een gezellig pleintje vlakbij ons hotel en wenst ons nog een fijne
reis. We passeren nogmaals de intussen gesloten Gelateria Emilia en mijmeren
nog even na vooraleer glimlachend de slaap te vatten.
Je ziet meteen dat Laura Heyrman zich thuis voelt in
Modena. We zijn intussen twee seizoenen verder en van de ploeg van die topmatch
in 2016 blijft helaas weinig over. Maar onze Laura is nog steeds paraat. Vorige
zomer was er even twijfel over een mogelijke transfer, maar na onderling
overleg besloten beide partijen(club en speelster) door te gaan. Meer nog, de
aanvoerdersband der kapitein werd aan onze Laura overhandigd. Sinds oktober
2017 is onze Belgische topper en Yellow Tiger “Il Nuovo Capitano”. Een rol die
ze volgens mij perfect kan en zal vervullen. Haar populariteit bij de
supporters stijgt dan ook naar het zenit. Elke inwoner van Modena met een hart
voor volleybal, heeft zijn/haar hart intussen ook aan onze Laura verloren, net
als elke Yellow Tiger-supporter….ja, toch?
Tot een volgende “Pancake van de Week” en ciao a tutti….
|
