Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
07-01-2011
Tidbinbilla
In Canberra zijn we blijven slapen om nog eens de was en de plas te doen. Meer valt daar ook niet te beleven. Je moet het toch gezien hebben de hoofdstad van Australië. Ze is mooi, strak en clean en we moesten er toch door om naar de Snowy Mountains te gaan.
Het natuurpark van Tidbinbilla vlakbij was wel de moeite. Het ligt er vol met kangoeroes s morgens.
Nog eens even een wandeling doen over steile wegen.
En het ging ook steil naar beneden over fijne gravel dus schuiven en klauteren.
Toch iets gevonden wat de Crocs niet aankunnen, een tamelijk gladde rots naar boven. Dan maar Crocjes uit en op blote voeten voort. t Profiel is al een beetje afgesleten na al onze wandelingen natuurlijk.
Thredbo is het skigebied van Australië en daar ligt eveneens ook de hoogste berg Mt. Kosciuzko 2229m.
Ge kunt er heen wandelen van beneden of een kabellift pakken tot halverwege.
Jill met de kabellift tot het tussenstation en Hanske te voet langshet padje naar boven of beter gezegd een 5km lange trap met ongelijke treden, een marteling voor de benen.
Boven aangekomen in 1u10 min. Dat dat misschien iets te rap was dat zou later blijken, maar ja met de juiste muziek op je oren gaat dat iets vlotter.
Boven was het precies of ge zat in de Alpen te wandelen.
De paadjes waren makkelijk begaanbaar. Om de natuur te beschermen hadden ze een lange boardwalk gemaakt .
Eindelijk boven op de top van Australië.
Even kijken wat we nog kunnen doen nog rap een lusje voor de laatste lift naar beneden.
Kom een stapje rapper Hansje die zijn beentjes al niet meer voelde of juist wel.
Even 4km naar beneden en dan kere were want het lusje was niet haalbaar dus terug naar boven. Om toch niet de lift te missen want Hansje zag het niet zitten om de trapjes van s morgen terug te doen. 23 km was genoeg.
Het Bosduiners gezegde luidt : de prijzen worden aan den arrivée uitgedeeld !!
Ge kunt er mountainbiken maar ook down hill rijden dus we gaan dat eens proberen.
Een pakje aan, alle bescherming die ge maar kunt aandoen en de remmen juist laten zetten.
Eerst even initiatieles van een uurtje beneden af een trapje en een muurtje rijden. Dan de uitleg hoe je op de lift moet zitten. En wij naar boven.
Even lachen naar het vogeltje.
Actie fotos.
Maar eigenlijk feitelijk was het onverantwoord dat ze voor beginnende downhillers meteen de zwarte piste afgingen. Op meerdere punten was dit redelijk extreem, rotspartijen en trapcombinaties. En dan spreek ik nog niet van de verzuring in armen en benen die het remmen op het einde van het 6km lange parcours bijna onmogelijk maakten.
Na 4 keer naar beneden gereden te hebben en 2 valpartijen op rotsachtige ondergrond hield ik het maar voor bekeken.
Conclusie : te vergelijken met skiën en snowboarden, als je al jaren skiet en eens een keer wil proberen te snowboarden en je gaat ineens van de zwarte piste. Dat komt ook niet goed.
Aangekomen op Philip Island meteen de chocoladefabriek bezocht. Wederom met onze wereldberoemde Belgische chocolade natuurlijk.
De muren mocht je wel niet aflikken, spijtig
David in chocolade, ook niet om aan te likken ;o)) !
Verder mocht je overal aankomen, alles testen, overal mee spelen, wat de kindjes natuurlijk meteen doen .
En dan waarvoor we eigenlijk naar Philip Island gekomen waren, de pinguïns.
Bij valavond komen enkele duizenden pinguïns uit de zee het strand op gewaggeld om naar hun holletjes in de duinen te gaan. Weer massatoerisme ten top natuurlijk !Goed 2 uur op voorhand aanwezig zijn om een goed plaatsje te hebben bleek niet echt nodig. Toch waren er dan al wat achtergebleven exemplaren te bewonderen. De kleintjes en enkele vaders (het zijn de mannetjes die voor de kinderen zorgen jaja) zaten te wachten, al dan niet roepend om eten.
Je mocht echter geen fotos nemen om de beestjes niet af te schrikken. Net als elke stoute massatoerist hebben we natuurlijk toch geprobeerd maar het resultaat was niet zo geweldig stiekem vanuit de zak haha.
Rond 21u kwamen de eerste pinguïns te voorschijn. Eerst allemaal het strand op, dan nog eens even terug plonzen en zo stelselmatig stapje vooruit en achteruit aan land. Het beste zicht had je uiteindelijk in de duinen zelf waar ieder zijn nestje probeerde terug te vinden. Het moet gezegd ze zijn absoluut schattig en het was leuk om zien.
Na ca. 2 maanden onze eindbestemming bereikt voor het eerste Australië deel, Melbourne.
Nog eens lekker op hotel om krachten op te doen want voor de eerste keer op deze reis begint er een snotvalling op te steken. s Avonds lekker het bedje in en roomservice laten komen. Een beetje verwennerij is toegestaan als je je ziekjes voelt hé.
Een beetje meer ook wel vinden we dus s anderendaags nog maar eens een dosis Belgische chocolade genomen.
Room with a view, spijtig dat Federer en Nadal daar niet trainden dan hadden we superzicht gehad.
Dan maar naar het echte werk gaan zien, de Rod Laver Arena. Hier begint volgende week de Australian Open.
De qualifiers zijn nu al bezig om hun plaatsje te bemachtigen en dan mag je gewoon in het stadium rondlopen en naar alle matchen gaan kijken. Er waren er toch wel meer dan 10 bezig dus keuze genoeg. Ook een belg, Yannick Mertens was bezig dus eventjes gaan supporteren.
De ballenjongens/meisjes moeten nu volop oefenen en worden aan het einde van elke wedstrijd beoordeeld. Grappig om zien.
En de favoriet van de dag : Sam Groth !!!Opvliegend baasje, hij was de week ervoor nog in het nieuws geweest omdat hij tijdens het tornooi in Brisbane ruzie aan het maken was met zijn vrouw waarvan hij coach is. Alle ogen waren dus op hem gericht om het beter te doen en die druk kon hij blijkbaar niet aan. Vloeken, roepen, scheidsrechter uitschelden, lijnrechter beledigen en handoekaangever afsnauwen, gingen hem allemaal beter af dan tennis spelen. Lachen dus.
Ze zijn er helemaal klaar voor om de toeristen geld uit de zakken te kloppen.
Verder over Melbourne weinig te zeggen. Was eigenlijk de eerste stad die tegensloeg. Niks speciaals te zien, ietwat donker, somber. Beetje Antwerpen of Brussel alleen wat properder misschien. Het miste in elk geval de openheid en beweging van steden als Sydney, Brisbane of Cairns.
Kamperen met een schoon uitzicht om rustig op gang te komen.
En ze hebben hier zelfs een mountainbikeclubke zeg. Mijn ventje in zijn element, dat ziet er hier goed uit. Meteen al een Nieuw Zeelands fietstruitje aangeschaft, nu nog toeren en ne fiets vinden. Dat komt wel goed.
Traditioneel even het Belgian Beer Café, hier Blankenberge geheten, bezoeken. Blijkt maar weinig Belgian aan te zijn, het is gewoon een grote keten, geen Belgische eigenaar in de buurt.
Maar hier wel mosselen met friet !! Als voorgerechtje gebakken mosselen geprobeerd maar nee het zijn geen echte Zeeuwse. Het zijn grote Nieuw Zeelandse mosselen en dat was toch ietske te veel van het goede voor ons. Jakkie !!
Echt Belgisch Bier, wel keuze genoeg.
Puntzakje OK, mosselen niet OK.
Stoofvlees met frietjes, OK t is wel meer een stoofpotje met peekes, champignonnekes en selder erbij maar t was te pruimen. Alleen echte mayonaise is het niet, ze beweren van wel maar het trekt er in de verste verte niet op.
Tja waar komt dat buikje vandaan ? Chimay, Leffe, Guinness, Thuis was er nog het excuus voor ne veldtoertocht om op krachten te komen, hier ???
Temperaturen in Auckland momenteel rond de 25°C. Heerlijk kuieren in het zonnetje dus.
Eerst in de hoogste toren naar boven voor het beste zicht van de stad.
Er waren er zelfs die er even af wilden springen. Dat kon je dan vanuit de toren volgen, bleven ze even voor het raam hangen en doen woepie, verder de leegte tegemoet.
Ook rondwandelen was een optie.
We zijn maar veilig binnengebleven.
Overal een beetje thuisgevoel. Ver weg maar toch dichtbij
En met de ferry weer naar de camping. Heerlijk zon steden aan het water.
Op vakantie in Wales vorig jaar waren we lichtjes verslaafd geraakt aan de docusoap The Lion Man. Dit is een project van Craig Bush om zeldzame leeuw- en tijgersoorten naar Nieuw Zeeland te brengen om te kweken. Wij dus op naar Whangarei om de Zion Wildlife Gardens te bezoeken. Zion zelf is een beroemde leeuw, figureert in bv. The Chronicles of Narnia en reclamespotjes.
Gandor, eerste witte leeuw op nieuw zeelandse bodem. Hiermee is het kweekprogramma begonnen. Intussen lopen er al heel wat nakomelingen rond.
Gandor zelf is intussen ook al wat gegroeid.
Serieuze beesten.
Enkele toeschouwers mochten de Cheetas voeren. Geen schrik, blijkbaar zijn ze als honden en vallen ze geen mensen aan. Ze waren er toch niet gerust in.
Witte tijger, schoon beest.
We waren wel wat teleurgesteld dat er van Craig zelf geen spoor te zien was. Rondleiding was eerder saai. Zelf is hij zo gepassioneerd en speelt hij met de beesten alsof het katjes zijn dat het natuurlijk leuker had geweest om de tour met hem te doen. Maar goed na 5 seizoenen op TV zal dat er niet meer inzitten zeker. We zullen het dus maar met de DVDs moeten doen.
Ten noorden van Auckland ligt Bay of Islands waar ge met verschillende boten naar dolfijn kan gaan kijken of ermee zwemmen.
Wij rap ons busje geparkeerd en geld in de automaat geduwd. Voor de komende uren zouden we zoet zijn op het water.
Al wegdromen om sebiet met Flipper te gaan zwemmen.
Daar zijn ze, ze zwemmen voor, achter en rond de boot. Als de boot stil ligt word het startschot gegeven om zo rap mogelijk in het water te duiken, maar er zijn te weinig zwemvliezen aan boord dus ik laat mijn beurt voorbij gaan. (Ik was ook niet zo scheutig om te gaan)
De eerste poging was geen succes de beestjes zwemmen iets te rap en zijn gauw weg.
Dus wat rondcruisen op het water en naar de concurrentie zien waar ze vertragen
Dat wilt zeggen dat er daar weer zijn en nu blijven ze langer en dichter bij de boot hangen maar er werd niet gezwommen????
Wij naar de Lord of the rings filmlocatie van de hobbits maar daar aangekomen was daar een schuur + cafe. De locatie was privé en alleen met tour+gids bereikbaar.
Er waren stricte regels opgelegd van Hollywood : niet aanraken, alleen wandelen waar ze zeiden en geen fotos publiceren op de Face book, blog enz er staan zware boetes op en er geldt zelfs een vliegverbod over het terrein want ze zijn het dorp aan t klaar maken voor nog twee volgende films over de hobbits.
Dus geen fotos. Sorry, de fans zullen moeten wachten tot april. Maar we kunnen alvast zeggen dat het wreed schoon was. Echt wel speciaal en de moeite om eens te zien.
Na het tochtje werd er nog even een schaapscheerdemonstratie gegeven.
Schaapje pakken en vast klemmen tussen de benen 1,2,3 en het is gedaan een goede scheerder doet dat in minder dan een minuut.
De Maori cultuur voor velen ongekend of toch door de Haka dans van het Nieuw Zeelandse rugby team wat ze elke keer opvoeren voor de match. Of de reclame van William Walker Scotch.
Maar het was het eerste volk dat leefde op de eilanden van Nieuw Zeeland.
De ingangpoort
Het ontmoetingshuis waar het verplicht is van schoenen uit en klakken af maar voor sommigen was dat chinees.
Een van de vele beelden die voorkomen in hun cultuur en allemaal een betekenis hebben.
Belly man
Voedselopslagplaats van de grond voor de beestjes en hoe rijker versiert hoe meer voedsel er in lag.
Zelf nu worden nog de beelden met de hand gemaakt en aangeleerd aan de jongere generatie.
Ook de oudjes doen nog rustig voort maar beschikken ook over de modernste snufjes (gsm) naast hun werkplaats. De kleding wordt geheel gemaakt van blaren waarvan mij de naam ontglipt.
Het regent ook hier in Nieuw Zeeland nu. Gisteren een godganse dag gieten aan één stuk door, met bakken uit de hemel. Goed voor een dagje rust dus om eindelijk eens wat te recupereren van de valling die blijft aanslepen. Vandaag nog showers maar vanaf morgen zou het weer boven de twintig graden gaan.
Er broeit hier vanalles onder de aardkorst. Kokende poelen, sulphurbaden, geisers, fluowater, borrelende modder. Gezond is dat niet ! Vooral niet aankomen, fotooke nemen en wegwezen.
Volgens de boekjes is de Tongariro Alpine Crossing de schoonste dagwandeling van Nieuw Zeeland.Tevens ook het decor van Lord of the Rings voor Mordor, Mount Doom, etc.
Effe checken dus.
Wij nog eens vroeg opgestaan, om 7u de bus op zodat we tijd genoeg hebben. Lekker ingeduffeld aan de wandeling begonnen.
Mt Doom
Eerste kilometers easy peasy boardwalkske, toch maar al een trui uitgeschoten want het is er helemaal niet zo koud als voorspeld.
Al eventjes een klauteroefening.
Zijn we zeker dat we dit aankunnen ?Ah ja, zo moeilijk waren die eerste vijf kilometers nu ook weer niet. Haha ze zetten er wel niet bij dat het dan pas begint.
Zes kilometers serieus klimmen, zweten en elk spiertje in de benen voelen later worden we beloond met he uitzicht op Mordor.
Zwaar werk maar de uitzichten zijn de moeite bovenop de rokende vulkaan.
Steil naar boven voor deze dame voor ons was het gelukkig steil naar beneden. Schuiven over de lava en beneden de schoentjes uitkappen.
Weer een paar giftige meertjes.
Terug lekker wat klimmen om naar het grote meer of met water gevulde krater gaan.
Maar daar boven aangekomen was er een dikke wolk op komen zetten en blijven hangen, zelfs ons middagpauze deden we op 200 meter van de berghut omdat we ze niet konden zien.
Er werd aangeraden om niet van het stromend water te drinken kan wel eens slecht aflopen!!!!
Maar na een slordige zes uurtjes wandelen zijn we beneden aangekomen om te wachten op de bus om ons weer naar onze camper te brengen. Er was zelfs een wandelaar zijn twee volledige zolen van zijn schoenen verloren maar met wat tape had hij ze terug vastgeplakt.
.
