Tijd voor ons - 6 maanden Australië en Nieuw Zeeland
15-01-2011
Philip Island
Aangekomen op Philip Island meteen de chocoladefabriek bezocht. Wederom met onze wereldberoemde Belgische chocolade natuurlijk.
De muren mocht je wel niet aflikken, spijtig
David in chocolade, ook niet om aan te likken ;o)) !
Verder mocht je overal aankomen, alles testen, overal mee spelen, wat de kindjes natuurlijk meteen doen .
En dan waarvoor we eigenlijk naar Philip Island gekomen waren, de pinguïns.
Bij valavond komen enkele duizenden pinguïns uit de zee het strand op gewaggeld om naar hun holletjes in de duinen te gaan. Weer massatoerisme ten top natuurlijk !Goed 2 uur op voorhand aanwezig zijn om een goed plaatsje te hebben bleek niet echt nodig. Toch waren er dan al wat achtergebleven exemplaren te bewonderen. De kleintjes en enkele vaders (het zijn de mannetjes die voor de kinderen zorgen jaja) zaten te wachten, al dan niet roepend om eten.
Je mocht echter geen fotos nemen om de beestjes niet af te schrikken. Net als elke stoute massatoerist hebben we natuurlijk toch geprobeerd maar het resultaat was niet zo geweldig stiekem vanuit de zak haha.
Rond 21u kwamen de eerste pinguïns te voorschijn. Eerst allemaal het strand op, dan nog eens even terug plonzen en zo stelselmatig stapje vooruit en achteruit aan land. Het beste zicht had je uiteindelijk in de duinen zelf waar ieder zijn nestje probeerde terug te vinden. Het moet gezegd ze zijn absoluut schattig en het was leuk om zien.
Na ca. 2 maanden onze eindbestemming bereikt voor het eerste Australië deel, Melbourne.
Nog eens lekker op hotel om krachten op te doen want voor de eerste keer op deze reis begint er een snotvalling op te steken. s Avonds lekker het bedje in en roomservice laten komen. Een beetje verwennerij is toegestaan als je je ziekjes voelt hé.
Een beetje meer ook wel vinden we dus s anderendaags nog maar eens een dosis Belgische chocolade genomen.
Room with a view, spijtig dat Federer en Nadal daar niet trainden dan hadden we superzicht gehad.
Dan maar naar het echte werk gaan zien, de Rod Laver Arena. Hier begint volgende week de Australian Open.
De qualifiers zijn nu al bezig om hun plaatsje te bemachtigen en dan mag je gewoon in het stadium rondlopen en naar alle matchen gaan kijken. Er waren er toch wel meer dan 10 bezig dus keuze genoeg. Ook een belg, Yannick Mertens was bezig dus eventjes gaan supporteren.
De ballenjongens/meisjes moeten nu volop oefenen en worden aan het einde van elke wedstrijd beoordeeld. Grappig om zien.
En de favoriet van de dag : Sam Groth !!!Opvliegend baasje, hij was de week ervoor nog in het nieuws geweest omdat hij tijdens het tornooi in Brisbane ruzie aan het maken was met zijn vrouw waarvan hij coach is. Alle ogen waren dus op hem gericht om het beter te doen en die druk kon hij blijkbaar niet aan. Vloeken, roepen, scheidsrechter uitschelden, lijnrechter beledigen en handoekaangever afsnauwen, gingen hem allemaal beter af dan tennis spelen. Lachen dus.
Ze zijn er helemaal klaar voor om de toeristen geld uit de zakken te kloppen.
Verder over Melbourne weinig te zeggen. Was eigenlijk de eerste stad die tegensloeg. Niks speciaals te zien, ietwat donker, somber. Beetje Antwerpen of Brussel alleen wat properder misschien. Het miste in elk geval de openheid en beweging van steden als Sydney, Brisbane of Cairns.
Kamperen met een schoon uitzicht om rustig op gang te komen.
En ze hebben hier zelfs een mountainbikeclubke zeg. Mijn ventje in zijn element, dat ziet er hier goed uit. Meteen al een Nieuw Zeelands fietstruitje aangeschaft, nu nog toeren en ne fiets vinden. Dat komt wel goed.
Traditioneel even het Belgian Beer Café, hier Blankenberge geheten, bezoeken. Blijkt maar weinig Belgian aan te zijn, het is gewoon een grote keten, geen Belgische eigenaar in de buurt.
Maar hier wel mosselen met friet !! Als voorgerechtje gebakken mosselen geprobeerd maar nee het zijn geen echte Zeeuwse. Het zijn grote Nieuw Zeelandse mosselen en dat was toch ietske te veel van het goede voor ons. Jakkie !!
Echt Belgisch Bier, wel keuze genoeg.
Puntzakje OK, mosselen niet OK.
Stoofvlees met frietjes, OK t is wel meer een stoofpotje met peekes, champignonnekes en selder erbij maar t was te pruimen. Alleen echte mayonaise is het niet, ze beweren van wel maar het trekt er in de verste verte niet op.
Tja waar komt dat buikje vandaan ? Chimay, Leffe, Guinness, Thuis was er nog het excuus voor ne veldtoertocht om op krachten te komen, hier ???
Temperaturen in Auckland momenteel rond de 25°C. Heerlijk kuieren in het zonnetje dus.
Eerst in de hoogste toren naar boven voor het beste zicht van de stad.
Er waren er zelfs die er even af wilden springen. Dat kon je dan vanuit de toren volgen, bleven ze even voor het raam hangen en doen woepie, verder de leegte tegemoet.
Ook rondwandelen was een optie.
We zijn maar veilig binnengebleven.
Overal een beetje thuisgevoel. Ver weg maar toch dichtbij
En met de ferry weer naar de camping. Heerlijk zon steden aan het water.
Op vakantie in Wales vorig jaar waren we lichtjes verslaafd geraakt aan de docusoap The Lion Man. Dit is een project van Craig Bush om zeldzame leeuw- en tijgersoorten naar Nieuw Zeeland te brengen om te kweken. Wij dus op naar Whangarei om de Zion Wildlife Gardens te bezoeken. Zion zelf is een beroemde leeuw, figureert in bv. The Chronicles of Narnia en reclamespotjes.
Gandor, eerste witte leeuw op nieuw zeelandse bodem. Hiermee is het kweekprogramma begonnen. Intussen lopen er al heel wat nakomelingen rond.
Gandor zelf is intussen ook al wat gegroeid.
Serieuze beesten.
Enkele toeschouwers mochten de Cheetas voeren. Geen schrik, blijkbaar zijn ze als honden en vallen ze geen mensen aan. Ze waren er toch niet gerust in.
Witte tijger, schoon beest.
We waren wel wat teleurgesteld dat er van Craig zelf geen spoor te zien was. Rondleiding was eerder saai. Zelf is hij zo gepassioneerd en speelt hij met de beesten alsof het katjes zijn dat het natuurlijk leuker had geweest om de tour met hem te doen. Maar goed na 5 seizoenen op TV zal dat er niet meer inzitten zeker. We zullen het dus maar met de DVDs moeten doen.
.
