Dag 77: Villaviciosa-Oviedo: 48km

Na een cava nacht opgestaan met een licht grieperig gevoel. Het eten was dus moeizaam en het afscheid ook. Dirk en Isabelle gingen de norte doen en ik moest mijn plan trekken op de primitivo. Om 8.30 scheidden onze wegen, maar we zouden elkaar nog zien, dat was zeker! Ik had vandaag het plan om te stappen tot het niet meer ging. Dat resulteerde in een eerste stuk van 20km tot in La Vega de Sariego. Een lange grote asfaltweg die slingerend naar boven ging. Perfect om even goed door te knallen. Eenmaal boven werd ik dan beloond met een prachtig zicht over de mystieke en wilde Picos Europe. Man, ik wilde daar echt zo graag zijn. In het dorpje aangekomen at ik iets en dronk een warme chocomelk. Ik keek op mijn horloge en zag dat het nog maar 11.30 was. Het ging goed en stapte dus al gauw verder tot in Pola de Siero. 10km langs bosweggetjes en macadam zorgde voor een mooie afwisseling en jaagde het tempo de hoogte in. Onderweg kwam ik Sebastiaan van Marseille tegen waar ik nog een stukje met samenstapte. Al gauw liet ik hem achter me en om 13u was ik er dan. De eerste 30km zaten erop en dronk 2 verfrissende Cola's vooraleer verder te stappen. 5km macadam tot in El Berron, daar dan iets eten en verder stappen. Ik had eens gekeken in de stapgids en zou niets meer tegenkomen tot in Oviedo, dat 13km verder lag. Gewoon doorstappen dus. Onderweg kwam ik Ger van Rotterdam en Victor van Namen tegen waar ik dan tot in Oviedo samenstapte. Zij zouden er vandaag 53 hebben gedaan, chapeau. In Oviedo namen we dan afscheid van Victor omdat hij nog wat verder wilde stappen, alsof 53 nog niet genoeg is. Ger en ik gingen dan op zoek naar de herberg waar we ons konden installeren en de was doen (en we hadden beide dezelfde onderbroeken, alle geluk waren de mijne al afgeleefd dus kon er een onderscheid gemaakt worden). Er heerste een enorme drukte omdat er blijkbaar een bus toeristen was aangekomen. 18 personen die de camino zouden doen met de bus en te voet. Ieders zijn camino zeker. Tijdens het wachten op de was even de blog bijwerken en erna konden we dan even naar de winkel gaan. Ik merkte wel dat de 48km mijn limiet was want mijn knie en voeten waren kapot, maar ik had het nodig. We zullen morgen zien hoe ik recupereer. Wat houterig naar het centrum van de stad om wat inkopen te doen en snel terug voor de regen naar de herberg. Samen met Ger maakten we de salade en microgolfmaaltijden klaar en konden bijna ongestoord praten. De Brazilianen waren redelijk luid dus was het niet rustig tafelen. Het smaakte althans en dat was het belangrijkste. Eenmaal het buikje vol was gegeten konden liet Ger me nog een paar handige Apps zien voor de camino en na wat communicatie met het thuisfront kon ik om 22.30 het bedje in.

Dag 78: Oviedo-San Juan de Villapañada: 30km

Een goed nachtje en was redelijk goed gerecupereerd. Samen met Ger een klein ontbijtje en merkte al gauw dat we de laatste in de albergue waren. Geen probleem want we waren getraind. Ger had namelijk al 2 keer de camino gelopen. Tegen 8u vertrokken we dan. Een lang en saai stuk door Oviedo waar we de eerste pelgrims voorbij staken. Het was de grote groep en voelde aan als een toeristische tour. Ik snelde er voorbij en al gauw kwam terecht tussen de velden verscholen in de mist. Een prachtig stukje mystiek en zo kwam ik aan in Requejo waar ik in het plaatselijk barretje een warme chocomelk en fruitsap dronk. Ik kreeg deze gratis van de enorm zatte man die onder de indruk was dat ik een pelgrim uit Flamenco was. Weer wat kosten bespaard en dan wanneer Ger er dan was konden we verder stappen. Licht hellend en de zon begon erdoor te kopen wat resulteerde in een gigantische zweetpartij. Langs de mooie paadjes en bloeiende bloemen kon ik even een korte pauze nemen om iets te eten. Nog even verder tot in Grado waar we dan een echte pauze namen in een cafeetje waar we een eclair hadden. Even langs de winkel, alles inladen in de rugzak en dan verder de berg op in de ergste regen tot nu toe. Donder, bliksem en kletsnatte broek en schoenen zorgde voor een nieuw avontuur en uiteindelijk kwamen we toch veilig aan in de albergue van San Juan de Villapañada. Daar wachtten een Amerikaan en 2 Poolse vriendinnen ons op en legden ons de albergue wat uit. Dan konden we ons lekker installeren en een warme douche nemen. We moesten nog even wachten tot de hospitalero terug was, maar ondertussen leerden we elkaar wat beter kennen. Toen de hospitalero er dan was nam hij alle tijd van de wereld om ons in te schrijven en omdat ik de eerste was begon ik met koken. Pasta met zalm en salade. Het was berekend voor Ger en ik alleen, maar we waren ontzettend blij dat er veel mensen waren. Zo had ik deze avond gekookt voor 9 andere pelgrims. Het verlangen om hospitalero te zijn is groot :) na het avondmaal gingen we allen naar de kamer en kropen we tegen 22u ons bedje in. Ik ging als laatste slapen en kreeg nog even een klaaghalfuurtje van Domingo omdat de afwas niet was weg gezet. Hij verweet mij niks omdat ik gekookt had, maar was teleurgesteld in de anderen. Morgen zouden we het oprommelem, en anders zou ik het wel doen.

Dag 79: San Juan de Villapañada-Bodenaya: 25km

Een goed nachtje achter de rug en een smakelijk ontbijt. Ger en ik waren weer als laatsten om te vertrekken. Zo kon het oprapen van de pelgrims om 8.15 beginnen. De regen van gisteren zorgde ervoor dat de valleien met een donzige mist bedekt werden. Het was als een schilderijtje. De prachtige paden, de pittige beginklim en machtige uitzichten zorgden ervoor dat ik terug wat kon genieten. In Cornellana besloten we dan een korte pauze in te lassen en kwamen we de 3 Fransen tegen en de 3 fietsers die gisterenavond laat nog waren aangekomen in onze albergue. Van Christiaan, 1 van de 3 Fransen kregen we een hapje en een drankje omdat we gisteren gekookt hadden. De tweede dag op rij dat ik mijn drankje niet moet betalen. Toch mooi die camino. We stapten verder tot in Salas met hetzelfde gevoel en gelijkaardige paadjes. Het deed zo een deugd. In Salas ging ik even langs de winkel en at ik wat voor de kerk in de stralende zon. Genoeg kracht voor de volgende 7km die heel de tijd naar boven te stappen. Heerlijk, ik vloog naar boven en voor ik het wist was ik aangekomen in een prachtige albergue. David runt een albergue voor 18 personen en is een oase van rust. Het was juist hetgeen wat ik nodig had. Het was ook de eerste keer vandaag dat ik iets vergeten was. Mijn bakje met zeep, maar Ger snelde mij ter hulp en gaf mij een stuk van de zijne. Een heerlijke douche, misschien wel de mooiste van de hele tocht en even ontspannen in de warme zaal in afwachting van de mis die Amerikaan Bart voor ons zou houden. Een grappige maar niet zo spectaculaire mis zal me wel bij blijven omdat het door en voor pelgrims was. Toen we terug waren stond de tafel klaar en konden we met zijn allen beginnen eten. Salade en soep maakten ons vanbinnen ook heel warm wat de vermoeidheid extra aanwakkerde. Zo kropen we allemaal om 22u ons bed in.

Dag 80: Bodenaya-Campiello: 25km

Wat is nu de beste manier om op te staan op de camino? Die van vandaag was in ieder geval bijna perfect. Om 6.30 klonk het hemelse geluid van Ave Maria door de boxen. Ik was er als eerste uit, ging naar beneden om mijn vers gewassen en klaargelgde kleren aan te doen en kon boven mijn zak beginnen inladen. Tegen 7u was iedereen dan beneden en werden we verwelkomd met een uitgebreid en heerlijk ontbijt. Een half uur later namen we dan afscheid van David en Victor, de twee geweldige hospitaleros. De plek was zo prachtig dat ik ook iets moest achterlaten. In de loop der jaren hadden pelgrims kleine spullen achtergelaten en die werden dan opgehangen aan de muur en het plafond. Ik gaf mijn ketting met ijzeren sintjacobsschelp af en samen hingen we hem op bij de ingang. Erna nog een snelle foto en Ger en ik konden aan onze inhaalrace beginnen. Het was een prachtige wandeling. Bospaden met uitzicht over de Picos, modder tussen de bomen,... geweldig gewoon! Een prachtig stuk natuur. Het enige barretje onderweg was een kilometer voor Tineo. Ik was er al eerste aangekomen had een uitgebreid tweede ontbijt en al gauw kwamen de andere pelgrims ook toegestroomd. Iedereen had een koffiebreak en mondjesmaat vertrok iedereen terug. Wederom een geweldige wandeling. Het was lang geleden dat ik nog zo van de natuur kon genieten. Tegen 13.30 kwamen ik en priester Bart aan in Campiello waar we ons konden installeren in de albergue. Ger was niet veel achter ons en vanaf hij zich had geïnstalleerd gingen we naar het barretje voor een chocomelk. Ik pakte mijn boek ook mee in de hoop tijd te hebben eens verder te kunnen lezen. Tevergeefs,samen met de 3 Fransen Christiaan, Michel en Catherine planden we de route voor morgen en namen we terug een siësta. Van 16 tot 18.30 even slapen doet deugd. De was doen en vervolgens met alle pelgrims aansluiten aan tafel. Soep, kikkererwten met vlees, aardappelen met vlees en een dessert, heerlijk na zo een vermoeiende dag, kuch kuch. Ik bleef nog wat hangen met joungsters Janek (19j, Duits) en Marthe (20, Frans en katholiek).

Na nog een leuke babbel kropen we dan om 23u ons bedje in, klaar voor de volgende dag!

Dag 81: Campiello-Berducedo: 30km