Een celliste schildert warmrood zo hoog als kan haar intiemste pizzicatotonen tegen de muren van een hoge hal op eeuwenoud notenpapier. Haar muzak wil de stilte versieren strooit glimlachjes op de gezichten die voorbijwandelen, die zich gesterkt gaan voelen.
Het is een herfstige donderdagochtend. De gordijnen verontschuldigen zich, want Dit belooft de langste dag te worden van mijn leven tot zover.
Een onomzeilbare route strekt zich slaperig eindeloos stroomopwaarts voor mijn ochtendlege geest uit.
Het zijn die blijvende gedachten aan gisteren met hun verstrekkende gevolgen waardoor ik terug richting het nachtelijke dromenland loop te denken.
De dagtaak weet wel raad te brengen, voert mij zonder omkijken verder richting eindbestemming in het ongewisse.
Tijd is nu een gegeven glas volgens mijn houding van denken nog maar halfvol waarin ik onophoudelijk word uitgegoten.
Niets doen is hoe dan ook onmogelijk Dus drijf ik stuurloos in hetzelfde tempo verder tot de slaap zijn gewicht op mijn schouders legt en ik in het onderbewustzijn verdrink.
Het is geen moedige misdaad tijd voor liefde te stelen. De liefde houdt ervan dat spontaan verlangen het accidentele niet van regels of dwangbevelen.
De tijd zal zijn vruchten werpen het gezaaide levert zijn oogst. En het liefdeskind leert verstaan dat het vrijheid moet krijgen de mooiste misdaad te begaan.
Ze richt haar blik in de verte horizontaal zonder taal. Ruimteloos in de richting van een ingebeelde horizon.
Haar houding geeft een indruk van haar emotie vertikaal een armgebaar met een glimlachje, fierheid geeft vorm aan een bewegend lichaam.
Van twijfel wist ze niet dat het bestaat de oren gespitst neemt ze de wereld rondom in haar op. Ze draagt haar lichaam met haar ziel en glijdt in de positie van haar dromen.
Ze is zichzelf. Ze danst, de choreografie van haar leven.
De bomen vallen van de bladeren en de herfst groeit uit een tak Van het bos dacht men dat het mooi is, toch werd het kalend op een dag. Vliegers vliegen reizen en de wind voert aangebrande wolken aan Piloten verliezen controle, onder blijft men roerlooskijkend staan.
De regen veegt de hemel en het wordt kouder in 't land De grond vertoont nu scheuren, maar in de Sahara verkoopt men zand. Kleine korrels groot vullen groten gaten klein En nog voor het donker wordt ziet men zelden zonneschijn.
De zon smelt van de sneeuw en de winter komt weer thuis Van een kale reis, want de zand bleek slechts wat gruis. Het bos verbergt een man die de bomen niet meer ziet Ik zei hem nog te zoeken waar hij ze het laatste achterliet.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
