Day 21
zondag 25 juli 2010Zimbabwe -Victoria
Falls
Deze morgen loopt de wekker om 5u15 af
want we worden al om 5u40, in het pikdonker, opgepikt voor een sunrise game drive in Chobe NP. De
chauffeur waarschuwt ons dat het koud zal worden in de open bak, want we gaan
op de baan goed doorrijden om als een van de eersten in het park aan te komen.
Maar dat het zo koud ging worden, hadden we niet verwacht. Het begint langzaam
klaar te worden als we om 6 uur het park inrijden en van de arenden die we zien
kunnen geen fotos genomen worden omdat er nog geen licht genoeg is. Onze gids
zegt dat we zo vlug mogelijk een eind het gebied zullen inrijden omdat we daar
de meeste kans hebben om leeuwen te zien. We komen buffels, waterbokken,
bavianen en verschillende soorten vogels tegen maar geen leeuwen. De weg terug
wordt langs de oevers van de rivier gemaakt en hier hopen we om meer dieren te
zien. We vinden sabelbokken , antilopen, warthogs, krokodillen, nijlpaarden,
olifanten en vele soorten vogels zoals de lepelaar, arenden, maraboes enz.
De terugrit
naar de camping is minder koud omdat we nu al stuk in de dag zijn, maar toch,
warm is anders. Bij aankomst staat het ontbijt al op ons te wachten en dan vlug
pakken, inladen en wegwezen. Het is maar 12 km tot de grens maar daar verliezen
we veel tijd om bij de immigratiedienst van Botswana papieren invullen en de
stempel van het verlaten te krijgen. Om het aanschuiven in te korten, gaan we
te voet door naar de grens van Zimbabwe
waar het nogmaals dezelfde papiermolen is en na een dik uur heeft ieder van ons
dan toch zijn visum voor Zimbabwe.
De politieke en economische situatie in Zimbabwe is verre van
ideaal. Landonteigeningen en het opruimen van sloppenwijken hebben in het
Westen een vieze nasmaak achtergelaten. Tegelijk kan je je afvragen of je de
burgers van een land moet straffen voor de wandaden van hun president. De
werkloosheid in Zimbabwe is hoog en het toerisme is een belangrijke inkomstenbron.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken raadt bezoekers van Zimbabwe vooral aan
om waakzaam te zijn en waarschuwt voor de wispelturige wisselkoers en
regelmatige stroomstoringen.
Nu is maar een 50 km te gaan voor we Victoria Falls zullen zien,
maar eerst stoppen we nog om onze bijkomende activiteiten te boeken voor de
volgende dagen. Dit neemt meer tijd in beslag dan verwacht en Jean krijgt het
hiervan op zijn heupen maar uiteindelijk kunnen we na 2 uren vertrekken.
Johannes zet ons af bij de ingang naar de Falls en ons groepje; de 2
Nederlanders, de Poolse, de Zwitserse en wij trekken samen op verkenning.
De eerste
blanke die de watervallen heeft gezien en wereldkundig heeft gemaakt is de
Schotse missionaris
en ontdekkingsreizigerDavid Livingstone op 17 november 1855.De lokale bevolking noemt deze watervallen
tegenwoordig de Mosi-oa-Tunya (Letterlijk vertaald: de rook die
dondert).
De Victoriawatervallen zijn de breedste watervallen
van Afrika.
Zij vormen een watergordijn van 1708 meter breed en 100 meter hoog en hebben
een maximale valhoogte van 128 meter. Ze liggen op de Zambezi,
en vormen de grens tussen Zambia en Zimbabwe.
De eerst
aanblik is adembenemend, de pracht van een klein deel en het enorme gedonder
van het neervallende water is overweldigend. Van hier volgen we het pad langs
de watervallen. Hoe verder we gaan, hoe meer ze aan het zicht onttrokken worden
door de nevel die ze veroorzaken en hoe natter wij worden. Op sommige
ogenblikken lijkt het of we in een fikse regenbui lopen. Het water druipt van
onze regenjassen, onze schoenen en broeken zijn doorweekt. Omdat ik mijn
fototoestel niet meer durf te gebruiken mag Jean fotos met het klein toestel nemen
en wat filmen. Drie van de dames besluiten om terug te keren omdat het te nat
wordt maar Jeroen, Jean en ik gaan door tot het einde en we krijgen een
prachtig zicht op de Victoria Falls bridge die de Zambezirivier
overspant. De brug verbindt de twee Afrikaanse
landen Zambia
en Zimbabwe.
Over de brug loopt een spoorlijn, een autoweg en een voetpad.Hier doe ze ook de bungeesprong. Kasha en
John gaan hier binnenkort ook hun leven wagen. Rond 17u is iedereen terug bij
Janis aangekomen en vertrekken we naar het
Elefant Hill Resort waar we 3 nachten zullen slapen.
Om 20u uur
pikt Johannes ons op om een laatste keer samen te eten, een gelegenheid om in
The Kingdom te vieren. In dit gebouw bevinden zich een hotel, een casino en
een restaurant waar we gaan eten. Als we binnen komen is er groep Zoeloes aan
het dansen. We krijgen een buffet met soep, allerlei soorten aardappelen en groenten
en daarbij kan je kezen uit lam, kip of krokodil. Bij de koude groenten staat
er ook een schotel met wormen waarvan sommigen van de groep eens proeven maar
Jean en ik beginnen er niet aan. Slecht zal het wel niet zijn, want onze gids
valt met veel enthousiasme aan op zijn kommetje met deze lekkernij (?) en hij gaat
zelfs nog eens bijvullen.Na het eten
worden we door Johannes, Jojo en Julie terug aan ons hotel afgezet en nemen we
van hen afscheid. Ik had voor het avondeten gevraagd of iemand naar ons toilet
kon komen kijken omdat het water bleef lopen en na het avondeten nog eens. Om
10u komt er iemand ons toilet herstellen, . voor 5 minuten, want dan begint
het terug te lopen.Hier loopt heel veel
volk rond, maar als je iets vraagt, duurt het uren voor je een antwoord krijgt.
Dit is geen ijverig volkje.
Maar nu
beginnen de problemen voor ons pas. Kasha, Vivianne en Jeroen moeten morgen
naar het Vitoria Falls hotel verhuizen en wij trachten om Rachel en ons dan ook
maar mee te verhuizen omdat wij alle activiteiten samen geboekt hebben.Dit zou wel in orde komen, wordt ons beloofd.
Voor we in ons bed kruipen, pakken Jean en ik nog vlug onze valiezen.
Meals:
Breakfast, Lunch
Accommodation:
Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com
Facilities:
En-suite, bar, swimming pool.
Included
Activities: Vic Falls National Park Entrance