Om 8u, na
het ontbijt, vertrekken we en Johannes vertelt ons dat hij de planning wat
heeft aangepast zodat we i.p.v. na 150 km inkopen te gaan doen, ze dat in Windhoek zelf zullen doen zodat Jean en
ik intussen een oplossing voor ons fototoestel kunnen vinden. Na wat
getelefoneer, is hij te weten gekomen dat in een van de winkelcentras (groot
woord voor wat het is!) een fotograaf is. Hij zal intussen 5 nieuwe gasten
ophalen in hun hotel en Jojo zorgt voor de bevoorrading. Wij krijgen 35
minuutjes om te shoppen. We hebben gelopen als echte gekken .. nergens een
fotograaf te bekennen tot een tergend langzame meubelverkoper ons op het juiste
pad zet en we bij een Duitser terecht komen die ons verder helpt. We kunnen terug fotograferen!!!! Ik zal
Johannes altijd dankbaar blijven en geef hem dan ook een dikke knuffel als we
terug bij Janis aankomen.
Dolgelukkig
gaan we weer op pad en twee van de nieuwe reisgezellen blijken een Nederlands koppel
te zijn. Jeroen is ook een amateur-fotograaf dus voldoende stof voor een vlotte
babbel.
Met een Zwitserse; Rachel, een Amerikaan van
Denver; John en Alina; een Russin die in New York woont, zit Janis vol. Het is
nu volle gas in de richtingvan de grens,
want we zijn s avonds uitgenodigd voor een Bushman dance. We komen aan de
grenspost van Namibië en krijgen na een tijdje treuzelen en aanschuiven toch
een stempel in ons paspoort van een dame die duidelijk tegen haar zin werkt. De
immigratiedienst van Botswana werkt vlotter.
Botswana ligt ingeklemd tussen Zuid-Afrika, Namibië, Zambia en Zimbabwe. Het is
een land van grote contrasten: van halfwoestijn tot moeras tot delta. Dat neemt
niet weg dat maar liefst 17 procent van Botswana bestaat uit nationale parken
of wildreservaten. Botswana is zo plat dat Nederland daarbij vergeleken op
Nepal lijkt. Dat is natuurlijk schromelijk overdreven, maar Botswana is plat,
erg plat, met grote zachtgroene en beige vlakten met af en toe een bos of een
rivier. De overheid van Botswana bewaakt de duurzaamheid en ongereptheid van
haar natuurschatten en houdt de grote massa bewust op afstand door hoge
entreeprijzen te vragen voor haar wildreservaten en nationale parken. Daardoor
vind je in heel Botswana nooit meer dan tweeduizend toeristen per dag. Johannes
kan het weer nier laten om ons alles in zijn typisch Brabbel-Engels 3 keer te
vertellen ., maar het is een kind and gentle man
Wat onmiddellijk opvalt, is dat er geen hekken
meer staat langs de kant van de baan en we overal koeien, schapen en ezels zien
lopen. Ze lopen blijkbaar graag op straat, want Johannes moet vaak remmen voor
viervoeters. Dit land is de grootste steakleverancier
van Afrika.
Als we in Ghanzi
aankomen, vinden we op onze kamer een prachtexemplaar van een hagedis op de
muur. Jean pakt hem om hem buiten te zetten, maar de ondankbare bijt in zijn
vinger en vliegt dus buiten. We vertrekken onmiddellijk naar en San-dorp in te middle of nowhere waar we
de Bushman een paar traditionele dansen rond een kampvuur zien doen terwijl
de vrouwen in hun handen klappen en zingen dat alle katten van dit halfrond
gaan lopen.Daarna krijgen we een braai
voorgeschoteld. Het smaakt lekker, want we hebben honger: steak op de bbq met
aardappelen in de schil, zoete aardnoot, courgettes, boontjes, verschillende
sausjes en de traditionele pap die niet te vreten is, volgens ons, maar
sommigen smullen er met veel smaak van. Ik ga op zoek naar een wc, maar er
blijkt nergens een in de buurt te zijn dus worden het de bosjes, maar overal
waar ik naartoe draai, zitten Bushman tot ik slap van t lachen door Jojo
achter de truck een plaatsje krijg. De rest van de vrouwen volgt natuurlijk.
Zou ik dan toch echt een leiderstype zijn? Doodmoe trekken we naar onze
matrassen, want morgen wordt het nog een lange dag rijden naar Maun.
Accommodation: Two per
Room: Tautona Lodge in Ghanziwww.tautonalodge.com