Na enkele zware dagen (met huisbezoek, vergadering en lesgeven) vandaag een vrije dag. Gisterenavond blijven slapen in het huis van de nonnen, samen met Julien, een gepensioneerde Belg die vijf weken vrijwillig in het project komt werken. De mentaliteit van de zusters is hier gans anders dan in België. Echt toffe, progressieve mensen. En eindelijk nog eens een douche met warm water kunnen nemen J.
De stemming was wel wat in mineur, want de vrouw die al 20 jaar in het huis werkt had de nacht ervoor haar zoon verloren in een verkeersongeluk. De politie was een gestolen auto aan het achtervolgen die volle snelheid de straat inreed waar ook de zoon van die vrouw aan het rijden was. Gevolg: botsing, zoon overleden, zijn vriendin die naast hem zat lichtgewond en de autodief al lopend ontsnapt. Dergelijke zaken zijn bijna dagelijkse kost in Guatemala.
Vandaag dan met Julien en Candy, een collega vanop het werk, naar het centrum van de stad geweest om wat musea te doen. Het interessantste was het palacio de la cultura, gebouwd in opdracht van Jorge Ubico, dictator van Guatemala in de periode van WO II. Die liet alle gevangenen dagelijks dwangarbeid verrichten: aanleggen van wegen en het bouwen van het paleis. Kan niet ontkennen dat het resultaat wel mooi is J. Maar aan alles zie je dat die mens een behoorlijke grootheidswaanzin had (zo zijn in alle deurknoppen zijn duimafdruk gegraveerd, ).
Zo, nu de was gaan doen want heb al geen kousen meer over (zwijgt als de mama der niet is hé ).
