Hier in Guatemala alles goed. Ben twee dagen er tussenuit geweest naar Antigua, op uitnodiging van Julie, een collega-stagiaire van vorig jaar (zij op Intal, ik op ICS). Het was wel plezant en vooral de rust en de veiligheid waren zalig. Eindelijk eens volledig op t gemak over straat lopen en s avonds iets kunnen gaan drinken. Wel gigantisch, maar dan ook gigantisch veel toeristen en buitenlandse studenten in Antigua. Je ziet bijna niets anders. Wel een prachtige koloniale stad met een schitterend uitzicht op de vulkanen!
Voor de rest druk, druk, druk; maar ook wel tijd om s avonds eens te ontspannen zoals gisterenavond. Op t gemak een pint drinken thuis met Erick. Hij heeft voor school een ei moeten versieren voor het vak publicidad en het resultaat is echt geniaal (check de fotos). Ondertussen is hij zodanig gehecht geraakt aan het rasta ei dat het een prominente plaats op zijn bureau heeft ingenomen
Een kort berichtje, want het wordt telkens maar drukker en drukker. Niet alleen op het werk, maar ook met de stagedocumenten en de conceptnota voor de scriptie.
Vandaag heeft Berta mij meegenomen naar de vuilnisbelt. De situatie is gelukkig al een stuk verbeterd met vorig jaar zegt ze. Alle mensen die er woonden zijn geëvacueerd. Ze zijn verplaatst naar een krottenwijk vlak naast de vuilnisbelt, maar op zijn minst wonen ze niet meer erop. Ook is er een hoop vuilnis weggehaald, geen idee waar men dat naartoe zou gebracht hebben. Wel kwam een flik ons na vijf minuten wegjagen. Er is een nieuwe wet die zegt dat je als je niet komt werken op de vuilnisbelt een aanvraag moet indienen om binnen te mogen. Eigenlijk nogal idioot, want vanop het kerkhof kan je toch de rauwe realiteit zien. Als de vrachtwagens toekomen storten de mensen zich als gieren erop om de beste dingen eruit te halen om te verkopen/recycleren. Ik moet geen tekeningetje maken bij de stank en de vliegen denk ik.
s Namiddags een oude Mayasite bezocht. 5 euro inkom voor een site waar niets meer van over schiet omdat ze alles al verplaatst hebben naar het museum dat ik afgelopen donderdag bezocht. Ze hebben mij hier goed bij mijn pietje gehad, om het op zijn mooi Vlaams te zeggen!
Nu nog een beetje verder gaan werken aan mijn stagedocumenten en dan gaan slapen, want morgen is het weer madrugar (ondanks het mooie woord komt het erop neer dat ik om 5 uur uit mijn kaf moet).
Groetjes!
Jasper
P.S.: Hierbij een foto van het team, een foto van het team min de directeur plus de twee Belgen, een foto van een stukje van de vuilnisbelt met op de achtergrond Tikal Futura, een shoppingcenter en één van de duurste luxehotels van Guatemala City (ik vond het wel cynisch dat dit op één foto paste) en tenslotte een foto van de vuilnisbelt (als je goed kijkt zie je links de vrachtwagens. Op de foto niet te zien, maar daar zijn dus echt mensen in aan het ploeteren).
Gisteren na een zware en vermoeiende dag op het werk iets gaan drinken met Berta, de vrouw bij wie ik logeer. Een leuke, ontspannende avond gehad en eens goed kunnen uitblazen. Tot we terug naar huis wilden keren
Om van het werk naar huis te keren moeten we één keer overstappen in Montserrat en daar een bus naar Colinas nemen. In Montserrat stond echter een massa volk op straat en geen enkele bus die reed. Reden: er was een chauffeur vermoord en al de andere chauffeurs weigerden nog te rijden. In Guatemala is het zo dat de jeugdbendes, de maras, een soort belasting eisen van de chauffeurs die door hun gebied rijden (afpersing dus). Je kan maar best betalen, anders gebeurt er dus wat er met die ene chauffeur van gisteren gebeurd is. Men zegt hier dat het een van de heel erg weinige dingen is waar één van de overheden wel hard tegen wil optreden, vandaar overal speciale politie op heel veel punten onderweg die ook controleert als de chauffeurs niet te veel rekenen aan de passagiers. Maar het blijft dweilen met de kraan open.
Uiteindelijk met een taxi naar huis geweest, die er natuurlijk van profiteerde om eventjes de prijs te verdubbelen (nuja, naar Belgische normen was dat nog twee keer niets en uiteraard heb ik dat betaald). Eenmaal thuisgekomen hoorden we nog schoten buiten, waarschijnlijk had het wel daarmee te maken.
Het probleem is echter dat de chauffeurs na dergelijk voorval weleens een eindje staken. Zo hebben ze hier vorig jaar twee weken zonder vervoer gezeten.
Deze namiddag ga ik een film gaan kijken met Julien, Halfway to Heaven. Gaat over een commune hier in Guatemala die aan zelforganisatie deed, die hun eigen producten teelden en verkochten en alles verdeelden over de gemeenschap, hun eigen school en hospitaal bouwden, Toen ze zich voorbereiden om hun eerste verjaardag te vieren als vreedzame en democratische commune, in 95, arriveerde een legerpatrouille die de commune gewapend aanvallen: 11 doden waaronder 2 kinderen en een 30-tal gewonden. Door internationale druk (o.a. door bemiddeling van Rigoberta Menchu), hebben de militairen zich voor het eerst in de geschiedenis van het land moeten verantwoorden voor een rechtbank. Uiteindelijk is heel het proces gewoon op een farce uitgedraaid, of wat dacht je.
Zo, verder nog melden dat de vliegtuigramp in Nederland zelfs hier in Guatemala voorpaginanieuws is. En dat de Guatemalteekse president, Colom, serieus onder vuur ligt door zijn bezoek aan Cuba en het uitreiken van de orden del quetzal aan Fidel en de verontschuldigingen voor het ter beschikking stellen van Guatemalteeks grondgebied bij de voorbereiding van de Varkensbaai invasie aan de VS troepen zo een 45 jaar geleden. De rechtse oppositie en de media nemen hem zwaar op de korrel. En op het werk, waar zowat iedereen links is, vinden ze Colom een zware hypocriet die de linkse jongen gaat uithangen in Cuba maar in eigen land geen zak doet voor de bevolking.
Na enkele zware dagen (met huisbezoek, vergadering en lesgeven) vandaag een vrije dag. Gisterenavond blijven slapen in het huis van de nonnen, samen met Julien, een gepensioneerde Belg die vijf weken vrijwillig in het project komt werken. De mentaliteit van de zusters is hier gans anders dan in België. Echt toffe, progressieve mensen. En eindelijk nog eens een douche met warm water kunnen nemen J.
De stemming was wel wat in mineur, want de vrouw die al 20 jaar in het huis werkt had de nacht ervoor haar zoon verloren in een verkeersongeluk. De politie was een gestolen auto aan het achtervolgen die volle snelheid de straat inreed waar ook de zoon van die vrouw aan het rijden was. Gevolg: botsing, zoon overleden, zijn vriendin die naast hem zat lichtgewond en de autodief al lopend ontsnapt. Dergelijke zaken zijn bijna dagelijkse kost in Guatemala.
Vandaag dan met Julien en Candy, een collega vanop het werk, naar het centrum van de stad geweest om wat musea te doen. Het interessantste was het palacio de la cultura, gebouwd in opdracht van Jorge Ubico, dictator van Guatemala in de periode van WO II. Die liet alle gevangenen dagelijks dwangarbeid verrichten: aanleggen van wegen en het bouwen van het paleis. Kan niet ontkennen dat het resultaat wel mooi is J. Maar aan alles zie je dat die mens een behoorlijke grootheidswaanzin had (zo zijn in alle deurknoppen zijn duimafdruk gegraveerd, ).
Zo, nu de was gaan doen want heb al geen kousen meer over (zwijgt als de mama der niet is hé ).
Zaterdagvoormiddag de eerste teamvergadering gehad. s Namiddags les gegeven, zondag ook. Maandag was mijn vrije dag en samen met Eric, zoon van 19 jaar van het gastgezin die tevens in het alfabetiseringsproject werkt, Guatemala stad bezocht. Hebben ons goed geamuseerd en gans het historisch centrum gedaan. Zou Guatemala City nu niet bepaald op nummer één als reisbestemming zetten, maar nu ik er toch ben kan ik zowel bezoeken wat er is. Waar we een tijdje gezeten hebben is El Portal, het stamcafé van Che Guevara toen hij in Guatemala was (toen Arbenz afgezet werd door een CIA coup). Boven het tafeltje waar hij altijd zat hebben ze een portret van hem gehangen. Verder is het bier er heel erg lekker en krijg je gratis tapas. Viva!
Dinsdag gans de dag lesvoorbereidingen gedaan en eerste vergadering gehad met stagementor. Mijn stage bestaat uit 3 halve dagen lesgeven, 3 halve dagen lesvoorbereidingen, 1 dag vergaderingen en een halve dag huisbezoeken. Daarnaast moet ik ook schriften verbeteren en taken opgeven. Wat dit alles met sociaal werk te maken heeft is mij niet direct duidelijk, maar aangezien ik toch ooit wil lesgeven is het wel heel interessant. In mijn stagedocumenten pas ik daar wel een mouw aan.
Ik moet 4 dagen per week kom 5 uur opstaan, maar heb er precies niet echt veel last van. Heb hen wel uitgelegd dat de kans als student in België groter is dat je om 5 uur in je bed kruipt dan dat je eruit stapt, maar veel compassie lijken ze niet te hebben. Hay que madrugar y hay que trabajar!
Gisteren wel serieus verschoten: ik moet ook lessen geschiedenis, aardrijkskunde en wetenschappen geven (allemaal heel erg basis natuurlijk) aan de verst gevorderde groep (die al alfabetisering en lager gedaan hebben). De volgende les is over het ontstaan van de wereld en de mensheid en in het handboek moet ik twee theorieën uitleggen: die van de big bang en Darwin enerzijds en het creationisme anderzijds. Heb daar een serieuze discussie over gehad en zal dat zeker meenemen naar mijn evaluatiegesprek volgende week. Voor een organisatie die zichzelf als levensbeschouwelijk neutraal opstelt denk ik niet dat je het kan maken om sprookjes te geven als volwaardig alternatief voor de evolutietheorie
Heb hier net de beelden laten zien van de actie van Dembele voor de Rode Duivels en nu geloven ze hier dat België echt een enorm getalenteerd voetbalelftal heeft dat het goed doet op internationale toernooien. Zolang ze zich de moeite niet getroosten om wikipedia te raadplegen laat ik ze maar in de waan.
Vandaag was het sloppenwijkendag. Ben eigenlijk stikkapot momenteel, maar moet dit echt wel opschrijven.
We vertrokken om kwart voor zes deze morgen en zijn met de bus naar de sloppenwijken gereden om huisbezoeken te doen om mensen te motiveren om naar de alfabetiseringslessen te komen. De busrit(ten) op zich waren al een hele onderneming. Ineens snap ik waarom er zoveel ongelukken gebeuren hier in Guatemala City. Als je zo in België zou rijden voor De Lijn zou het niet lang duren vrees ik.
De sloppenwijken zelf waren regelrecht hallucinant. Echt compleet geschift, ongelooflijk. Ziek gewoon. Eén doolhof van krotten waarin massas mensen wonen. Als ratten op elkaar, zonder het minimum van het minimum aan basisvoorzieningen. Af en toe passeer je volledig uitgetelde mannen, compleet weg van drank/drugs. Ik probeer de woorden te vinden om het te beschrijven, maar dat lukt niet echt. Het vuilnis wordt gedumpt in een vallei, die constant aan het roken is (constant aan het branden). Het is niet te geloven dat daar echt mensen in wonen, dag en nacht en van geboorte tot sterven. Ik ben zeker dat de meeste hondehokken in België over meer comfort beschikken. En het beste moet nog komen: blijkbaar moeten die mensen nog betalen voor hun stukje grond ook aan de overheid. Dat slaat echt wel alles. Berta zei dat wat ik vandaag zag nog niets vergeleken is met de vuilnisbelt van Guatemala City, waar ook een massa mensen op leven. Ze heeft gezegd mij daar ook eens naartoe te nemen.
Ik maakte uiteraard onmiddellijk de vergelijking met Cuba. David leeft daar in een albuergue, wat het slechtste van het slechtste is in Cuba. Maar in vergelijking hiermee woont hij in een kasteel. De eerste lul die nog komt zagen over mensenrechten in Cuba zou verplicht moeten worden om eens een paar dagen hier in de invasiones (zoals ze de sloppenwijken noemen) te wonen. Zou hij daar een beetje kunnen reflecteren over mensenrechten.
Ik kan ook in de verste verte niet bedenken hoe dit ooit opgelost zou kunnen raken. Moest denken aan wat Toon zei over Nieuw Gent: evacueren en bombarderen. Voor de cynici onder ons: je zou het evacueren ook zo kunnen laten.
Deze namiddag was lesnamiddag alfabetisering. Zeer heterogene groepen, maar reuze interessant. Nuja, later meer erover.
Gisteren met Berta, de gastvrouw, een reuze interessant gesprek gehad over de politieke situatie hier in Guatemala. Ze zei me dat er wel veel opgekeken werd naar bijvoorbeeld Cuba of het Venezuela van Chavez, maar dat de bevolking geen enkel vertrouwen/hoop heeft op dergelijke verandering in Guatemala zelf. Op de vraag als Alvaro Colom misschien wat verandering zou brengen moest ze enkel meewarig lachen. Helemaal niet zei ze, en niemand die erin gelooft ook. Ze zei al lachend dat Cuba in plaats van al hun dokters beter Fidel zelf had gestuurd. Op voorwaarde dat wij hem daarna in België mogen lenen zei ik
Zo, nu douchen en straks slapen.
Groetjes,
Jasper
Donderdag 5 februari 20.16 / Vrijdag 6 februari 3.16
Ik ben goed aangekomen hier in Guatemala. Zit in een gastgezin waar de oma, de moeder, de zoon en dochter en één kleinzoon samenwonen. Comfort is wel in orde, heb zelfs internet hier! GSM ontvangst is minder op mijn belgische tel, dus berichtjes kunnen wel even onderweg zijn. Heb ook al een guatemalteeks nummer, maar berichtjes naar Belgie sturen lukt niet ermee. Zal eens moeten uitzoeken wat het probleem is.
In de luchthaven waren de helft van de valiezen verdwenen. We moesten lang aanschuiven in rij om aangifte te doen en na een half uur kwamen ze toch van de band gerold. Rare jongens, die guatemalteken.
ik heb een blog aangemaakt voor wie iets wil volgen van mijn stage in Guatemala. Spaart mij een hoop geklooi met e-mails uit. Ik vertrek dus dinsdag 3 februari en zal proberen af en toe hier iets te schrijven.
Hoi!
