Na enkele zware dagen (met huisbezoek, vergadering en lesgeven) vandaag een vrije dag. Gisterenavond blijven slapen in het huis van de nonnen, samen met Julien, een gepensioneerde Belg die vijf weken vrijwillig in het project komt werken. De mentaliteit van de zusters is hier gans anders dan in België. Echt toffe, progressieve mensen. En eindelijk nog eens een douche met warm water kunnen nemen J.
De stemming was wel wat in mineur, want de vrouw die al 20 jaar in het huis werkt had de nacht ervoor haar zoon verloren in een verkeersongeluk. De politie was een gestolen auto aan het achtervolgen die volle snelheid de straat inreed waar ook de zoon van die vrouw aan het rijden was. Gevolg: botsing, zoon overleden, zijn vriendin die naast hem zat lichtgewond en de autodief al lopend ontsnapt. Dergelijke zaken zijn bijna dagelijkse kost in Guatemala.
Vandaag dan met Julien en Candy, een collega vanop het werk, naar het centrum van de stad geweest om wat musea te doen. Het interessantste was het palacio de la cultura, gebouwd in opdracht van Jorge Ubico, dictator van Guatemala in de periode van WO II. Die liet alle gevangenen dagelijks dwangarbeid verrichten: aanleggen van wegen en het bouwen van het paleis. Kan niet ontkennen dat het resultaat wel mooi is J. Maar aan alles zie je dat die mens een behoorlijke grootheidswaanzin had (zo zijn in alle deurknoppen zijn duimafdruk gegraveerd, ).
Zo, nu de was gaan doen want heb al geen kousen meer over (zwijgt als de mama der niet is hé ).
Zaterdagvoormiddag de eerste teamvergadering gehad. s Namiddags les gegeven, zondag ook. Maandag was mijn vrije dag en samen met Eric, zoon van 19 jaar van het gastgezin die tevens in het alfabetiseringsproject werkt, Guatemala stad bezocht. Hebben ons goed geamuseerd en gans het historisch centrum gedaan. Zou Guatemala City nu niet bepaald op nummer één als reisbestemming zetten, maar nu ik er toch ben kan ik zowel bezoeken wat er is. Waar we een tijdje gezeten hebben is El Portal, het stamcafé van Che Guevara toen hij in Guatemala was (toen Arbenz afgezet werd door een CIA coup). Boven het tafeltje waar hij altijd zat hebben ze een portret van hem gehangen. Verder is het bier er heel erg lekker en krijg je gratis tapas. Viva!
Dinsdag gans de dag lesvoorbereidingen gedaan en eerste vergadering gehad met stagementor. Mijn stage bestaat uit 3 halve dagen lesgeven, 3 halve dagen lesvoorbereidingen, 1 dag vergaderingen en een halve dag huisbezoeken. Daarnaast moet ik ook schriften verbeteren en taken opgeven. Wat dit alles met sociaal werk te maken heeft is mij niet direct duidelijk, maar aangezien ik toch ooit wil lesgeven is het wel heel interessant. In mijn stagedocumenten pas ik daar wel een mouw aan.
Ik moet 4 dagen per week kom 5 uur opstaan, maar heb er precies niet echt veel last van. Heb hen wel uitgelegd dat de kans als student in België groter is dat je om 5 uur in je bed kruipt dan dat je eruit stapt, maar veel compassie lijken ze niet te hebben. Hay que madrugar y hay que trabajar!
Gisteren wel serieus verschoten: ik moet ook lessen geschiedenis, aardrijkskunde en wetenschappen geven (allemaal heel erg basis natuurlijk) aan de verst gevorderde groep (die al alfabetisering en lager gedaan hebben). De volgende les is over het ontstaan van de wereld en de mensheid en in het handboek moet ik twee theorieën uitleggen: die van de big bang en Darwin enerzijds en het creationisme anderzijds. Heb daar een serieuze discussie over gehad en zal dat zeker meenemen naar mijn evaluatiegesprek volgende week. Voor een organisatie die zichzelf als levensbeschouwelijk neutraal opstelt denk ik niet dat je het kan maken om sprookjes te geven als volwaardig alternatief voor de evolutietheorie
Heb hier net de beelden laten zien van de actie van Dembele voor de Rode Duivels en nu geloven ze hier dat België echt een enorm getalenteerd voetbalelftal heeft dat het goed doet op internationale toernooien. Zolang ze zich de moeite niet getroosten om wikipedia te raadplegen laat ik ze maar in de waan.
Vandaag was het sloppenwijkendag. Ben eigenlijk stikkapot momenteel, maar moet dit echt wel opschrijven.
We vertrokken om kwart voor zes deze morgen en zijn met de bus naar de sloppenwijken gereden om huisbezoeken te doen om mensen te motiveren om naar de alfabetiseringslessen te komen. De busrit(ten) op zich waren al een hele onderneming. Ineens snap ik waarom er zoveel ongelukken gebeuren hier in Guatemala City. Als je zo in België zou rijden voor De Lijn zou het niet lang duren vrees ik.
De sloppenwijken zelf waren regelrecht hallucinant. Echt compleet geschift, ongelooflijk. Ziek gewoon. Eén doolhof van krotten waarin massas mensen wonen. Als ratten op elkaar, zonder het minimum van het minimum aan basisvoorzieningen. Af en toe passeer je volledig uitgetelde mannen, compleet weg van drank/drugs. Ik probeer de woorden te vinden om het te beschrijven, maar dat lukt niet echt. Het vuilnis wordt gedumpt in een vallei, die constant aan het roken is (constant aan het branden). Het is niet te geloven dat daar echt mensen in wonen, dag en nacht en van geboorte tot sterven. Ik ben zeker dat de meeste hondehokken in België over meer comfort beschikken. En het beste moet nog komen: blijkbaar moeten die mensen nog betalen voor hun stukje grond ook aan de overheid. Dat slaat echt wel alles. Berta zei dat wat ik vandaag zag nog niets vergeleken is met de vuilnisbelt van Guatemala City, waar ook een massa mensen op leven. Ze heeft gezegd mij daar ook eens naartoe te nemen.
Ik maakte uiteraard onmiddellijk de vergelijking met Cuba. David leeft daar in een albuergue, wat het slechtste van het slechtste is in Cuba. Maar in vergelijking hiermee woont hij in een kasteel. De eerste lul die nog komt zagen over mensenrechten in Cuba zou verplicht moeten worden om eens een paar dagen hier in de invasiones (zoals ze de sloppenwijken noemen) te wonen. Zou hij daar een beetje kunnen reflecteren over mensenrechten.
Ik kan ook in de verste verte niet bedenken hoe dit ooit opgelost zou kunnen raken. Moest denken aan wat Toon zei over Nieuw Gent: evacueren en bombarderen. Voor de cynici onder ons: je zou het evacueren ook zo kunnen laten.
Deze namiddag was lesnamiddag alfabetisering. Zeer heterogene groepen, maar reuze interessant. Nuja, later meer erover.
Gisteren met Berta, de gastvrouw, een reuze interessant gesprek gehad over de politieke situatie hier in Guatemala. Ze zei me dat er wel veel opgekeken werd naar bijvoorbeeld Cuba of het Venezuela van Chavez, maar dat de bevolking geen enkel vertrouwen/hoop heeft op dergelijke verandering in Guatemala zelf. Op de vraag als Alvaro Colom misschien wat verandering zou brengen moest ze enkel meewarig lachen. Helemaal niet zei ze, en niemand die erin gelooft ook. Ze zei al lachend dat Cuba in plaats van al hun dokters beter Fidel zelf had gestuurd. Op voorwaarde dat wij hem daarna in België mogen lenen zei ik
Zo, nu douchen en straks slapen.
Groetjes,
Jasper
Donderdag 5 februari 20.16 / Vrijdag 6 februari 3.16
Ik ben goed aangekomen hier in Guatemala. Zit in een gastgezin waar de oma, de moeder, de zoon en dochter en één kleinzoon samenwonen. Comfort is wel in orde, heb zelfs internet hier! GSM ontvangst is minder op mijn belgische tel, dus berichtjes kunnen wel even onderweg zijn. Heb ook al een guatemalteeks nummer, maar berichtjes naar Belgie sturen lukt niet ermee. Zal eens moeten uitzoeken wat het probleem is.
In de luchthaven waren de helft van de valiezen verdwenen. We moesten lang aanschuiven in rij om aangifte te doen en na een half uur kwamen ze toch van de band gerold. Rare jongens, die guatemalteken.
ik heb een blog aangemaakt voor wie iets wil volgen van mijn stage in Guatemala. Spaart mij een hoop geklooi met e-mails uit. Ik vertrek dus dinsdag 3 februari en zal proberen af en toe hier iets te schrijven.
Hoi!
