Vandaag was het sloppenwijkendag. Ben eigenlijk stikkapot momenteel, maar moet dit echt wel opschrijven.
We vertrokken om kwart voor zes deze morgen en zijn met de bus naar de sloppenwijken gereden om huisbezoeken te doen om mensen te motiveren om naar de alfabetiseringslessen te komen. De busrit(ten) op zich waren al een hele onderneming. Ineens snap ik waarom er zoveel ongelukken gebeuren hier in Guatemala City. Als je zo in België zou rijden voor De Lijn zou het niet lang duren vrees ik.
De sloppenwijken zelf waren regelrecht hallucinant. Echt compleet geschift, ongelooflijk. Ziek gewoon. Eén doolhof van krotten waarin massas mensen wonen. Als ratten op elkaar, zonder het minimum van het minimum aan basisvoorzieningen. Af en toe passeer je volledig uitgetelde mannen, compleet weg van drank/drugs. Ik probeer de woorden te vinden om het te beschrijven, maar dat lukt niet echt. Het vuilnis wordt gedumpt in een vallei, die constant aan het roken is (constant aan het branden). Het is niet te geloven dat daar echt mensen in wonen, dag en nacht en van geboorte tot sterven. Ik ben zeker dat de meeste hondehokken in België over meer comfort beschikken. En het beste moet nog komen: blijkbaar moeten die mensen nog betalen voor hun stukje grond ook aan de overheid. Dat slaat echt wel alles. Berta zei dat wat ik vandaag zag nog niets vergeleken is met de vuilnisbelt van Guatemala City, waar ook een massa mensen op leven. Ze heeft gezegd mij daar ook eens naartoe te nemen.
Ik maakte uiteraard onmiddellijk de vergelijking met Cuba. David leeft daar in een albuergue, wat het slechtste van het slechtste is in Cuba. Maar in vergelijking hiermee woont hij in een kasteel. De eerste lul die nog komt zagen over mensenrechten in Cuba zou verplicht moeten worden om eens een paar dagen hier in de invasiones (zoals ze de sloppenwijken noemen) te wonen. Zou hij daar een beetje kunnen reflecteren over mensenrechten.
Ik kan ook in de verste verte niet bedenken hoe dit ooit opgelost zou kunnen raken. Moest denken aan wat Toon zei over Nieuw Gent: evacueren en bombarderen. Voor de cynici onder ons: je zou het evacueren ook zo kunnen laten.
Deze namiddag was lesnamiddag alfabetisering. Zeer heterogene groepen, maar reuze interessant. Nuja, later meer erover.
Gisteren met Berta, de gastvrouw, een reuze interessant gesprek gehad over de politieke situatie hier in Guatemala. Ze zei me dat er wel veel opgekeken werd naar bijvoorbeeld Cuba of het Venezuela van Chavez, maar dat de bevolking geen enkel vertrouwen/hoop heeft op dergelijke verandering in Guatemala zelf. Op de vraag als Alvaro Colom misschien wat verandering zou brengen moest ze enkel meewarig lachen. Helemaal niet zei ze, en niemand die erin gelooft ook. Ze zei al lachend dat Cuba in plaats van al hun dokters beter Fidel zelf had gestuurd. Op voorwaarde dat wij hem daarna in België mogen lenen zei ik
Zo, nu douchen en straks slapen.
Groetjes,
Jasper
Donderdag 5 februari 20.16 / Vrijdag 6 februari 3.16
Ik ben goed aangekomen hier in Guatemala. Zit in een gastgezin waar de oma, de moeder, de zoon en dochter en één kleinzoon samenwonen. Comfort is wel in orde, heb zelfs internet hier! GSM ontvangst is minder op mijn belgische tel, dus berichtjes kunnen wel even onderweg zijn. Heb ook al een guatemalteeks nummer, maar berichtjes naar Belgie sturen lukt niet ermee. Zal eens moeten uitzoeken wat het probleem is.
In de luchthaven waren de helft van de valiezen verdwenen. We moesten lang aanschuiven in rij om aangifte te doen en na een half uur kwamen ze toch van de band gerold. Rare jongens, die guatemalteken.
Hoi!
