Via het informatiecentrum in St Georges kregen we te horen dat de Noordingang van deGrand Canyon was afgesloten vanwege de sneeuwval. Waardoor we gans onze route dienden aan te passen. En dat zo de grand Canyon als laatste nationaal park op onze route ligt. Onze eerste park was Zion. Dit park is een brede kloof uitgesloten door de Virgin river en bevat prachtige hoge wanden van 600m hoog met hoekige pieken en veelkleurige vormen. Daar vonden we een goed motelletje waar we 3 nachten verbleven. Onze eerste wandeling was de Angel landing walk wat een mooie steile klim bevatte op de vallei. Het was heel mooi wandelweer in vergelijking met s,nachts dat het gevroren was. Na een goed nachtrust werden we wakker met zonnestralen in onze kamer. Deze dag stond voor ons in het teken van de , Holon van Asencie , wat een kegelvormige structuur is en waarin jezelf inplaatst. Dit werd doorgegeven van de Hathors. We deden een wandeling naar Observation point ,voorzien met de nodige drank en voedsel en zo via de prachtige smalle kloven en terug een heel steile klim tot op de top 2500 m hoog waar we een rustig plekje vonden om te mediteren en ons zo te verbinden met de Hathormeditatie in Seattle. We ervaarden dat de meditatie heel krachtig was waardoor we nog eventjes rusten vooraleer we afdaalden. Er leven hier bergleeuwen( poema,s) maar we hebben er geen ontmoet. Daniel vond het jammer. Oef dacht Jasmijn. We reden de volgende dag verder naar Bryce Canyon .Deze bergketen met amfitheater bevat rode,roze kleurige pieken , kloven en tussenin nog veel sneeuw . Daniel verjaarde op 7 april en kreeg als geschenk een wandeling in de sneeuw op 2400 m hoogte en nadien een lekkere maaltijd.. Bryce Canyon staat gekend voor zijn zuiverste lucht . Er stond een opschrift te lezen van Chief Seattle ,een Indiaan, dat de blanken niet snappen hoe belangrijk de adem wel is. Ademen is Bewustzijn. Ook vader hemel Helios Vesta ,de zon was krachtig en hartverwarmend aanwezig. Terwijl we door het park reden renden wilde herten de weg over en graasden rustig verder aan de overkant. Mooi om zo te ervaren hoe ze overhuppelden. Terug reden we verder in het Wilde Westen en we genoten van de verschillende uitgestrekte en verlaten woestijnlandschappen. Zo reden we door een hoge hoogvlakte met duizenden zilverberken, nog nooit gezien. Daar hadden we 2 jonge mannen een ijssculptuur gemaakt. Aan jullie om te raden welke vorm het had...... Na een lange rit kwamen we aan in Capitol reef National park. Deze bevat een 160 km lange kleurige rotswand die de aarde 65 miljoen jaar geleden omhoog duwde. De vele kleuren en de vele gezichten van het stenen volk begroeten ons hartelijk. We wensen jullie allen een zalig Paasfeest al of niet eieren rapend met heel veel liefde en licht.
we verlieten Nieuw-Zeeland in de regen en kwamen na 2 vluchten waarvan de langste 11.30 u duurde ( namelijk van Auckland naar Los Angeles ) aan in Amerika. We vlogen 21 uur terug in de tijd namelijk we stonden 12 uur voor op jullie en nu staan we 9 uur achter op jullie.Dat kwam nogal verwarrend over wat tijd betreft en ook voor onze bioklok die geheel ontregeld was.. Na wat rekenwerk werd het voor ons duidelijk , net als in een science fiction .back in time. Aangekomen in Los Angeles werden we door de douane uitgehoord met tal van uiteenlopende vragen . We stelden al vast dat de Amerikaanse mentaliteit verschillend is van de vorige landen die we bezochten qua spontaniteit en onverschilligheid (goed voor ons onderscheidingsvermogen te leren gebruiken). Wachtend op onze 3 de vlucht in de terminal van LA naar Las Vegas hoorden we omroepen dat ze vrijwilligers zochten om een latere vlucht te nemen omdat het vliegtuig overboekt was. Je kreeg ter compensatie een gratis ticket naar keuze in de USA. Gezien we tijd hebben hebben we ons aangemeld . Dus alles was geregeld voor een latere vlucht . De check in gebeurde van de vlucht die we dus niet namen . Na vele oproepen bleken er bepaalde personen niet te verschijnen waardoor we toch die vlucht mochten nemen en met behoud van onze gratis ticketten. We bedankten direct de lichtwereld voor dit geschenk van overvloed. In Las Vegas aangekomen gingen we op zoek naar een huurwagen . We huurden een klein chevroletke voor 23 dagen ( na 5 maanden links te rijden nu hersenbrein terug herprogrammeren op rechts rijden)om de Nationale parken te verkennen. In deze gokstad werden we verzadigd door het aanschouwen van al die casino,s. Ieder hotel met casino heeft een bepaald thema uit een land.We deden een wandeling langs de 6 km lange strip (dit is de hoofdstraat nml Las Vegas Boulevard ) . We stelden vast dat de mensen hier hun geluk via geld proberen te vinden . Gelukkig zien wij dit anders in en innerlijk geluk is niet koopbaar en onbetaalbaar. Langs de high way stonden er reclameborden en promoten ze het kopen van wapens (ook op taxi,s ) . Nu rijden we verder naar de nationale parken waarvoor je een pas nodig hebt. Zojuist bezochten we Snow canyon (Ruwe rode rotsstreek) en rijden we verder naar Zion Nationaal park. Normaal is het hier al warm en zomers maar nu is er een koud front waardoor er sneeuw en hevige regen opkomst is. Het voelt koud aan maar houden ons lekker warm met een lekker warm chocomelkje en cappucino. Dus genieten we verder van ons Amerikaans avontuur.
hier zijn we voor de laatste maal uit Nieuw-Zeeland. Op onze voorlaatste dag in Hammer Springs waar het zonnig mooi weer was besloten we na een wandeling om een ijsje te eten. En lekker dat zo,n natuurijsje (natuurlijk bereid ijs) was. Zo onmoeten we een vrolijke en enthousiaste verkoopster die onze kleurige kledij heel mooi vond. Ze vroeg waar hebben jullie dit gekocht. Jasmijn zei spontaan uit Australie .Zo kwamen we aan de praat en het voelde meteen goed aan waardoor er boeiende en gelijkgestemde gesprekken ontstond. Deze vrouw afkomstig uit Engeland, dan vele jaren les geven in Australie en nu een uitbaatster van een pizzarestaurant in Nieuw-Zeeland. Zo zie je maar waar je Hoger Zelf je roept en naartoe brengt beland je steeds op de juiste plaats en moment. Haar naam is Aileen ook een lichtwerkster . Het is steeds hartverwarmend om nieuwe lichtwerkers te leren kennen. Na Hammer Springs reden we door naar de Oostkust naar het stadje Kaikoura. Waar vooral het zwemmen met de Dusky Dolfhins de hoofdattractie is. Wat we ook gedaan hebben. Het zijn de meeste speelse dolfijnen in hun soort . Ze zijn klein en hebben een spitse neus .Op onze trip hadden we de nodige uitrusting aan (Duikerspak) omdat het water nogal fris aanvoelde . We werden omringd door een 400 a 500 dolfijnen. Wat een krachtige energie. Na onze duikervaring met hen werden we verwend met een warme chocolademelk en gemberkoekjes op de boot. Voor Jasmijn was het water te koud en na 2 pogingen verkoos ze om op de boot te genieten van de springende en spelende dolfijnen. Terug aan land waren we erg moe en namen de nodige rust om alles te harmoniseren. Na een goede nachtrust reden we 75 km Noordwaarts boven Kaikoura ,nog 10 km inwaart op smalle gravelwegen waar we eindigen op een eenzame woning hoog de helling op. Via deze privewoning konden we aan onze natuurwandeling beginnen. De Sawcut Gorge wandeling duurde 3u en 45 minuten. Langs een kleine maar krachtige bergrivier gelegen in een kloof. We wisten wel op voorhand dat we dat we met onze blote voeten(sandalen aan) 22 keer zigzaggend door het ijskoude water dienden te gaan. Zo kregen onze voetjes een natuurbad door het stromende water. Het eindresultaat was een nauwe spleet waar je door kon gaan met een heel mooi zicht op de nauwe rotsen . Voor ons was dit de mooiste wandeling in het Zuidereiland, niet populair maar oh zo speciaal alleen verlaten enkel ongerepte natuur vanwege zijn speciale ligging. Zeker een aanrader als je ooit eens het Zuidereiland wil verkennen. We reden via Kaikoura naar Christchurch wat de 3 de grootste stad van dit land is. Daar vonden we een accomodatie aan de rand van de stad op een camping waar we ondertussen een weekje verblijven alvorens door te reizen naar de States. We verkenden ondertussen het schiereiland met het dorpje Akaroa. Deze ligt aan een kratermeer van 9 miljoen jaar oud. Het is een mooie groene heuvelende streek. We bezochten ook Christchurch wat een leuke stad is met veel straattheater en waar we een hapje gaan eten zijn in het Torenhof. Een typisch Vlaams cafe met zijn gerechten en bieren. Daniel heeft stoofvlees met Leffebier bereidt gegeten en Jasmijn konginnehapje. Hmmmmmmmmmmmm lekker. De nostalgie van ons koningshuis kon je zien hangend aan de muren, heel oude foto,s en landkaarten alles van Vlaanderen. Zo lieve vrienden dat zijn onze ervaringen in Nieuw-Zeeland ,hopelijk konden jullie wat meegenieten . We zijn alvast heel dankbaar dit te mogen ervaren en jullie horen terug van ons vanuit Amerika. Las Vegas here we come........
we vertrokken na een wandeling in een Blue Pinguin reservaat vanuit Oamaru (oostkust) landinwaarts richting Mount Cook. Via Omarama , Twizel werd het bewolkte weer steeds beter en kwamen we aan het meer van Pukaki en hadden een geweldig zicht op de hoge bergen. Magnifiek. Het water van het meer ziet er melkachtig blauw uit door het glesterwater. de stralende zon en blauwe lucht is in deze streek zeldzaam en slechts 38 % van al de bezoekers krijgen zo,n mooi panorama. We dedankten volop de weergoden. We vonden accomodatie in Mount Cook ( we kregen gelukkkig afslag want het is daar peperduur). We deden s,avonds nog een wandeling via de Blue Lakes naar de Tasman gletser. deze is 27 km lang, 101 vierkante meter oppervlakte , 1,6 km breed en verliest ieder jaar zo,n 0,5 % van zijn totale oppervlakte. Hij is de grootste gletser van dit land en zijn koude water komt uit in het meer van Pukaki. s ,Nachts begon het te gieten en ook de ganse volgende dag. s,Avonds trok het open en we verkenden de Hookervalley. de bergstroom was overweldigend vanwege de heviige regenval. Via 2 hangbruggen en nogal klauterwerk kwamen we in de vallei van de Mount Cook. HIj kwam volledig vrij en zo zagen we van dichtbij de hoogste bergtop van nieuw-zeeland. dze is 3754 m hoog en wordt omringd door 18 bergtoppen van meer dan 3000 meter hoog. Dus een wondermooie bergstreek met vele gletsers zichtbaar. De volgende morgen vertrokken we en het was slechts 7 graden. we reden terug richting kust tot aan het meer vann Tekapo. Daar bezochten we het kerkje van The Good Shepper en via Burkesspass met al zijn groene heuvels. Via Geraldine naar peelforest. We sliepen in Asburton en reden de volgende dag door naar Mount Somers . Tijdens een wandeling stonden er volop rode paddestoelen met witte stippen . Vele boskabouters vergezelden ons. We genoten van Arthurpass ,heel mooi en sliepen aan het Brunner meer waar we 3 dagen verbleven. Volop wandelen , rusten tekenen... Het was er zo stil met vele mooie vogelsoorten en mooie bergen rond ons. Aangekomen in Hammer Springs hebben we voor het eerst genoten van een openlucht hot pool, zalig zich laten dobberen in 41 graden water . Als extra namen we een steam sauna erbij waarna ons velletje zo zacht aanvoelde . precies babyvelletje. Dit zijn de dingen des levens zich laten verwennen en gewoon dankbaar zijn. de rest volgt vanzelf.
Nog een Maori spreuk.
Keer je gezicht naar de zon en de schaduwen vallen achter je
na 3 dagen Te Anau vertrokken we met ons karretje naar het Zuidelijkste puntje van het Zuidereiland namelijk Invercargil .Dit stadje werd nieuw leven ingeblazen door een hogeschool op te richten waar de studenten weinig schoolgeld dienen te betalen. Het Queenspark had een mooie bloeiende welriekende rozentuin. We reden doorheen het vlakke landschap naar de Mount Bluff die we beklommen. Daarop hadden we zicht op Steward eiland .Wat we niet verkend hebben.In Bluff stond een paal met afstanden. Londen 18958 km, Zuid pool 4810 km en de evenaar 5133 km van ons verwijderd was. We zagen Abalonie ,wat een groot schelpdier is die aan de rotsen kleeft. De nachten zijn hier erg koel en hierdoor verdragen we wel een extra dekentje. We reden langs de oostkust terug opwaarts langs The Catlins. Een stukje die nu terug ontdekt wordt door toeristen. En terecht het is een mooi heuvelend landschap, steile kusten en stevige branding en prachtige natuur. We deden een wandeling tot Jack,s blowhole.Dit is een grote rotsopening , 200 m van de kust vandaan ,55 m diep , 144 m lang en 60 m breed. Bij hoogtij hoor en zie je hoe het water gestuwd wordt tegen de rotsen. erg indrukwekkend. We zagen een versteend bos, enkel te zien bij laagtij . Dit is miljoenen jaren oud . Daar zagen we als op vele plaatsen , bull kelp, dit zeewier hangt vast met een zuignap aan de rotsen en bevat lange slierten die meedansen op het ritme van de branding. Terug met ons wagentje nog wat Noord Waarts via Oostkust naar Balclutha naar Dunedin, het Edinburgh van het Zuiden. We merken dat de Schotse invloed van hun voorvaderen nog nadrukkelijk aanwezig blijft.Hier bewonderden we o.a.het 19 eeuwse station met zijn mozaieken vloer waarin een locomotief verwerkt is. Vanuit hier is er een trainrit doorheen de bergen naar Alexandra. Het heeft 42 jaar geduurd voor deze spoorweg aan te leggen vanwege de vele tunnels en bruggen ... We verbleven 2 dagen op het schiereiland Otago. Prachtige natuur, net Schotland. We zagen de blauwe pinguins, zeeleeuwen en heel veel soorten vogels en meeuwen waaronder de Royal Albatros. de koning van de meeuwen.Hij heeft een vleugelgespan van 3 meter. Deze vogel toonde ons zoveel van mee te gaan met de stroom en plotseling van richting te veranderen in het leven. Zijn elegantie verwees ons naar ons eigen schoonheid die we mogen tonen als Goddelijke mens. Hij spiegelde ons hoe fier wij ook mogen zijn.Hij is uniek en dat zijn we ook. Wat ook opmerkelijk was dat de schapen direct reageerden op het gefluit van Daniel. Ze verzamelden zich dicht bijeen als een kudde. Er waren ook bruine als witte schapen met zwarte kop en zwarte pootjes . De wandelpaadjes voerden ons tot the Piramids waarvan we 1 beklommen en een meditatie deden op de top. Deze piramide was een vulkaan die 12 miljoen jaar ontbarste en nu volop begroeid was met grassen,struiken en cactussen. Schitterend zicht . Verder Noordwaarts bezochten we de Moerakei Boulders. Dit zijn eeuwenoude reuze steenformatie in de vorm van een bol temidden van het strand. die te bezien zijn bij laagtij. Niemand weet hoe ze daar gekomen zijn. Jammer genoeg brokkelen ze af door weer , wind en water maar ook door beschadiging van toeristen die erop klimmen en er hun naam ingraveren. Op het strand genoten we van een mooie regenboog . Ondertussen begon het te regenen en ferm te waaien en voelde het koud aan. Brrrr vlug naar de wagen. De herfst is ondertussen in maart hier begonnen. We merken het aan de vallende blaadjes van de bomen en hun kleurveranderingen. Onze korte broek verdwijnt in onze rugzak en onze blote benen verdwijnen onder een lange warmere broek. Vandaag rijden we richting Mount Cook 3780 meter. De hoogste berg van Nieuw-Zeeland.
hopelijk reizen jullie ook een beetje mee met ons, zorg goed voor jullie zelf en tot later, Dikke Engelenknuffel
we reden verder doorheen het gebergte met vele haardspelbochten naar Arrowtown. Via een mooie bergpas die ons een mooi zicht gaf op het meer van Wakatipu . Arrowtown is een gouddelverstadje.met mooi grestaureerde huisjes,cafee,s en restaurants .Eeen eindje verder op ligt Queenstown, omgeven met mooie bergtoppen gelegen aan het wakatipu meer. De waterstand van het meer stijgt en daalt in ongeveer 5 minuten tijd ongeveer 12 cm.. Dit komt door een verschil in atmosferische druk op het wateroppervlakte van ongeveer 300 vierkante km .Queenstown is de hoofdstad van avontuurlijke sporten. We genoten van het aanschouwen van paraglyding, parasailing en bungy springen van de Kawarau brug van 43 m diep. Adembenemend om te aanschouwen.Echt voor durvers . We ervaarden een ritje in een jetboot ,met 15 personen in een speedboot langs de rivier aan 80 km per uur over het water schuren met scherpe bochten en spiraalbewegingen. Op deze rivier speelden een stukje af van de film Lord of the rings deel 1 met de 2 reuzestandbeelden in het water.Het water is zo helder en wel heel koud. Brrrrrrrrrrr Wanneer we uit de boot stapten was het wel moeilijk om ons eventjes te gronden. We waren precies door elkaar geschud. We kuierden verder in het stadje, genoten van een lekkere maaltijd waarna we via een steile straat ons slaaplekje bereikten. De volgende dag reden we verder naar het fjordenland. Dit is een nationaal park ,ligt in het Zuid Westen van het zuid eiland en is een enorm gebied van 2 mijoen hectare groot. Het is een van de regenrijkste gebieden van de wereld. We logeerden 4 dagen in Te Anau. Een kleindorpje gelegen aan het gelijknamig meer. Van hier uit deden we een daguitstap naar Milford Sound .(119 km enkel ).Een onvergetelijke tocht, ongerepte wilde landschappen en altijd groen regenwoud.We reden door de Homer tunnel (2 a 3 km lang,ouderwets uit gegraven) en belanden in een indrukwekkend berglandschap. Reuzegrote toppen begroeten je en de weg slingert verder naar beneden naar Milford Sound. Milford sound is de hoofdattractie van de Nieuw-Zeelandse fjorden. Het bevat een hotel en een lodge en informatiecentrum en de vertrekplaats van de boten. Onze boottocht duurde een uur en half , 16 km, waarbij we de steile flanken van de bergen en mooie watervallen konden aanschouwen. Net Noordwegen maar op kleinere schaal. Op de terug weg werden we eventjes vergezeld van kea,s. Dit zijn bergpapegaaien ( groen,blauw ,grijs )die niet utnodigend zijn vanwege hun nogal agressief gedrag. Een eindje verder stond een mooie bergwandeling op het programma namelijk The key Summit.Die bevatte een vrij stevige klim,doorheen het groene bos, het openveld hogerop en tenslotte een onvergetelijk zicht op de vele bergtoppen. Moe maar voldaan kropen we na een warme douche en voetmassage onder de wol ,snurk, snurk, snurk.... Na een goede nachtrust hebben gehad en een lekker ontbijt zijn we terug klaar om op stap te gaan. We deden een mooie wandeling langs het meer van Manapouri . Via een lange wiebelende oude loopbrug ( net als in de film van Indiana Jones ) over de rivier begonnen we aan onze natuurwandeling. We werden vergezeld door vogelgeluiden die nieuw voor ons waren .Wat heel aangenaam was om naar te luisteren. Via een aangelegd wandelpad kwamen we aan het meer Manapouri ( door een krater ontstaan) . We waren er terug alleen en het voelde heel bijzonder aan. Zo rustig en stil ,net zoals de vlakte van het water. .Daniel had er een speciale ervaring namelijk een gevoel van te Zijn ( geen mentaal geruis ,gewoon een weerspiegeling van de omgeving ) Het voelde zo zalig dat we in alle rust en stilte heel dankbaar zijn voor Moeder Aarde haar schoonheid en de overvloed op natuurgebied. Het gebied waardoor we gewandeld hadden was een regenwoud maar alles was onder mos bedekt. Net een mostapijt en sponsig door de vele regenval.Net zoals op vele andere plaatsen zijn de mensen hier vriendelijk en behulpzaam. Nu rijden we door naar het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland .
we veranderden onze reisschema want in Nieuw-Zeeland is het weer onvoorspelbaar. Zo werd de komende 4 dagen veel regen en storm voorspeld waardoor we onze route een andere bocht dienen te geven. Zo kwamen we terecht in een klein dorpje Watharoa 30 km ten Noorden van frans Jozef Glacier. Het weerbeeld van storm en regen toonde ons dat er veel emoties vrijkomen in de wereld .We zien de gejaagdheid, onrust bij de mensen en bij de dieren.We namen hierbij de nodige rust die belangrijk is voor ons zelf. Daniel heeft enkele mooie Mandala.s getekend, echte pareltjes.De drie dagen die we daar verbleven was het zelfs zo mistig dat we de zuidelijke Alpen niet konden zien. Dankzij de hulp van de weergoden konden we toch iedere dag droog gaan wandelen tussen de hevige buien door. We maakten een mooie wandeling tot aan de voet van de Frans Jozef gletser.14000 jaar oud en ook de enige plek waar je op zo,n geringe hoogte gletsers kunt zien. We zagen ook op afstand dat verschillende groepen onder begeleiding de gletster afdaalde. Je kon er ook panoramische vluchten maken over de gletsers maar de mist en de hoge prijs zorgde ervoor dat we dit niet deden. We genoten de volgende dag van een wandeling in de streek waar er veel kolonies zijn van de White Heron. Het is een vogel gelijk een ooievaar maar een lijf als een eend. We wandelden aan de rand van de waitangi forest tussen de weilanden en we zagen dat door de hevige regenval de oevers buiten hun bedding waren getreden waardoor we plots huiswaarts dienden te keren want het pad verdween in de rivier. We bestudeerden volop de dieren en ze tonen ons zoveel waar we kunnen van leren. Vandaar vertrokken we richting Wanaka waar we 3 nachten verbleven aan een mooi kratermeer en waar we ook terug konden ons potje koken en dit vinden we gezellig. Die zelfde dag beklommen we de Mont iron .Op de top kregen we een mooi uitzicht op het stadje Wanaka en zijn mooi meer. Het gebergte doet Jasmijn terugdenken aan de schotse hooglanden .Later bezochten we het puzzelhuis . Wat vooral voor het mentale interessant is. Alhoewel het innerlijk kind kon zich volop uitleven in een labyrint opgetrokken met houten palen in buitenlucht waar we ongeveer een 1 uur en half rondgedoold hebben om 4 gekleurde torens te bereiken. Op zich leek het gemakkelijk maar je passert zoveel dezelfde hoeken en kanten en vooral de personen die ook zoekend zijn, er werd volop gelachen alhoewel sommige ontmoedigd werden . Op onze derde dag stond de Mount aspiring op het programmma.Om in het park te geraken diende je ongeveer een 1 uur door een kiezelweg te rijden en dan de wagen achter te laten. De rest hebben we gelift omdat we niet door de vele riviertjes die de weg onderdompelden wilde rijden tenzij je een 4 x 4 hebt .De steile klim van 4 km bracht je via een snelstromende bergrivier naar een wondermooie panoramisch zicht op de gletsers en heel vele watervallen. De zon scheen toen volop. We zagen zoveel stieren en geen koeien op de terugweg in het dal die heel driftig waren en volop vochten met elkaar. De kuddes schapen waren ontelbaar en de vele grids zorgen ervoor dat de dieren niet konden weglopen. Langs de weg genoten we van heel veel overvloedige watervallen. het is een land van vele watervallen.
op een nogal woeste zee vaarden we van het noordereiland naar het zuidereiland met de ferry. Met andere woorden van Wellington naar Picton. Wellington is de officiel hoofdstad. Op de ferry ontmoetten we zielsgenoten. Namelijk vriendelijke Nederlanders , Miloe en Roland ,waar we mee een aangenaam gesprek hadden en die we zeker wel nog eens zullen ontmoeten. Ze waren ook op vakantie voor een maand in Nieuw-Zeeland. In Wellington belanden we in een Leuvens cafe, jawel een echt Levens cafe met zijn Stella Artois, met zijn Belgische vlag met Hoegaarden Hasseltse jenever en Vlaamse Brabantse spreuken .Ook de menu,s en gerechten waar typisch Vlaams. We aten lekkere frietjes uit een papieren puntzak met Jumbo mosselen . Je kon ook Vlaams stoofvlees of Oostense zeetong of blinde vinken eten ...... Ondertussen bezochten we de Gold bay met de Fare well spit. Een 26 km lange duinengordel op een smalle landtong. Daar zaten er grote zwermen zwarte zwanen .... De dag nadien stond het Abel Tasman Nationaal park op ons programma. Het park heeft verschillende mooie baaien waarvan 1 bereikbaar is met de wagen en de andere met de aquataxi. Dit is een speedboot taxi die je langs de mooie kust brengt. Deze taxi,s worden per tractor in en uit het water getrokken (vanwege het tij). We genoten van een krachtig ritje op de aquataxi en genoten van wildlife. blauwe pinguins , zeerobben met hun kleintjes die eveneens hun speelse kunstjes toonden zoals de dolfijntjes die ook aanwezig waren, We deden er een mooie kust wandeling in het park met zijn mooi groen kleurig helder water, kronkelende weggetjes op en neer temidden van de wildernis en steeds uitkomend aan het strand. We besloten een verdere wandeling te maken want de aquataxi was er nog niet maar die viel dubbel zolang uit vanwege de opkomende zee waardoor we een serieus ommetje dienden te maken. Gelukkig hebben we toch nog onze taxiboot kunnen treffen die ons terug naar ons verblijf bracht. Om in en uit de taxi te gaan dien je wel je broek op te rollen en je schoenen uit te trekken want je diende door het koude water te stappen om aan de oever te komen. We reden verder door de mooie Buller Gorge en belanden zo aaan de grillige Westkust. Stevige branding en vele rotsformatie,s waren het schouwspel. In Paparori Nationaal park bekend voor zijn pancake,s ,neen geen pannekoeken met suiker. Echter rotsformatie,s in vormen van pannekoeken, in kalksteen, gevormd door miljoenen jaren erosie. Ook daar genoten we van speelse dolfijnen. Nu zijn we aangekomem in Greymouth,bekend voor zijn Jade.(natuursteen) Heeft een groene kleur, helend voor het hartchakra, brengt voorspoed en geluk en vrolijkt je op. We vinden het hier wel leuk dat de dorpsnamen in het Maorisch zijn. Soms wel moeilijk uit te spreken. Dat is zoals een Chinees die Vlaams wil leren. Echter oefening baart kunst,
na een weekje Nieuw-Zeeland hebben we ondertussen de Okere Falls en de Huka falls bezocht .Eeen mooie krachtige bergrivier waar volop gerafted wordt, met spectaculaire stroomversnellingen. De bijhorende oe, aaa, en gesnater en gelach van de mensen in hun boot was voor ons een uitnodiging om dit vroeg of laat ook eens te ervaren . We bezochten de volgende dag in Rotorua de Whakarewarewa ( jawel zo,n lange naam ) reserve . Een mooie Maori,s nederzetting ( nu een toeristiche attractie). De Pohutu Geyser , de grootste natuurlijke geyser (100 graden ) van dit land die 25 m hoge zuilen spuit en met zijn zwaveldampen rondom. Erg indrukwekkend om te zien. Vroeger spoot hij om de 2 maanden nu om de 2 uren. (opwarming van Moeder Aarde ). Er waren ernaast ook natuurlijke pruttelende modderpoelen ( 95 graden ) . We genoten van een mooi optreden van de Maori,s. Door hun dansen en bijhorend uitleg en gebaren werden we ondergedompeld in hun cultuur. De vrouwen imponeren tijdens de dans met hun ogen en de mannen met hun breed uitstekende tong .Hun tong uitsteken is vooral om de vijand te imponeren. Het museum erbij omvatte enkele oude huisjes van hun voorouders (Polonesisch volk ) . De vrouwen hadden een tatoeage onder hun kin ( vermeld hun afkomst, hun stam en met wie ze gehuwd waren). De mannen tatoereerden hun gehele aangezicht om af te lezen of ze een leider waren van een stam ..... Hun ambachtelijk houtsnijwerk is een pareltje.Zowel aan hun huisjes, hun kano,s en o.a. totempalen die hun Goden afbeelden. Ze hadder er 12 zoals 12 maanden, 12 uur, 12 apostelen.. 12 meestergetal. We genoten van het zien van een kiwi-koppeltje, neen geen fruit en niet groen, alhoewel ze volop kiwi plantages hebben . Het is een nachtvogel, precies een grote dikke kip met lange snavel . Deze vogel is ook een symbool voor hun land. Vandaar dat Nieuw-zeelanders kiwi,s genoemd worden. We hoorden dat dit land bevolkt wordt door 50 procent (oorspronkelijke ) europeanen, 5 procent Maori,s en 45 procent Aziaten en andere volkeren. Het voorbije weekend was het hier zeer druk vanwege hun nationale feestdag. Alles was volboekt en dus heel moeilijk om accomodatie te vinden. Echter onze engelenhelpers hielpen ons zo goed dat we 2 keer aan de receptie hoorden dat er juist iemand had afgebeld. Moeilijk om te geloven maar echt Goddelijke time. We zijn dankbaar naar ons Hoger Zelf en de Engelenwereld. We ervaren het iedere dag als we ons ermee verbinden en erin vertrouwen dat het ook werkt. En zo is het leven een mooi geschenk. We stellen vast dat er in onze buurt waar we al doorgereisd zijn er natuurrampen gebeuren. De hevige bosbranden in Victoria en overstromingen in Queensland, de luchthavenstaking in Bangkok, aanslagen in India ... Goddelijke timing als je vertrouwt op je Hoger Zelf dat je steeds op de juiste plaats bent op het juiste moment. We overnachten aan het meer Taupo (grootste van dit land) met een wondermooi zicht op de sneeuw bedekte kraters van de 3 vulkanen Ruapehu, Tongario, Ngauruhoe. We voelden meteen de verbinding met de El Misti en Chachani in Peru. We genoten de volgende dag van een dagwandeling van 18,5 km doorheen het vulkaan gebergte met als uitschieter de Red Crater. Zo indrukwekkend en mooi . We mochten via een meditatie een transformatiestaafje planten op de tijdlijn die doorheen het Tongariogebergte loopt. Daniel heeft tijdens de meditatie de mer-ka-ba opgestart. Het voelde heel krachtig aan. De wandeling bevatte vele steile klim,s en ook enkele gevaarlijke dalingen maar o zo de moeite om te ervaren. Het gebergte bevatte een kleurenpalet (grijs,zwart, rood en bruin) van de gestolde lava. Er waren kraters gevuld met water ,mooie groen blauw water. Erg moe maar voldaan werden we opgepikt ( na 8 u 30 gewandeld te hebben ) door een shuttle bus die de vele uitgeputte wandelaars ( heel veel Euopeanen ) terugbracht naar hun logement . Terwijl we wachten op ons busje werden de ervaringen uitgewisseld met andere avonturiers . De volgende dagen was ons hoofdthema rust, rust, rust.
Hopelijk kunnen jullie vanuit jullie thuis ook meegenieten van ons avontuur.
een rustige maar warme engelenknuffel, Daniel en Jasmijn
Vanuit het mooie Cairns verlaten we het schitterende Australie. Via een vlucht van 4.30 landen we in Auckland,hoofdstad van Nieuw-Zeeland, wat het land is van Maori,s. Na vele douane controle en papierwerk konden we eindelijk aan ons avontuur beginnen. Auckland, is een vrij drukke stad ,mensen die zichzelf voorbij snellen, wat wel mooi was om te aanschouwen. De dag nadien gingen we op zoek naar een karretje. Na meerdere kantoren bezocht te hebben vonden we iets dat goed aanvoelde, qua prijs en kwaliteit. We huurden een daitsu voor 2 maanden om zo onze vrijheid te behouden waar we aan gewend zijn. Na 2 nachten Auckland was het tijd om de natuur op te zoeken. We reden Noordwaarts, richting Island Bay waar we een erg leuk verblijfje vonden met zo,n prachtig zicht op de baai met een klein haventje vol zeilbootjes, met een heuvelend gebergte op de achtergrond. Met de ferry landen we in Russell,een koloniaal stadje,vissersdorpje, mooi om te wandelen ,wat we ook deden. Een eindje buiten het dorpje deden we een mooie natuurwandeling .Nadien namen we ons karretje om langs de Old Russell road, met zijn prachtige zichten op de Pacific ocean, kliffen en krachtige branding, te bewonderen. De dag nadien stond er iets heeeel leuk op het programma namelijk een boottocht naar onze vrienden de dolfijntjes.We genoten van hun vrolijk spel het waren 2 bottle nose dolfijntjes .Ze bleven lange tijd rond onze boot. Tijdens een mooie wandeling zagen we de volgende dag de Haruru Falls, met een aansluitende wandeling aan de rivier, doorheen Mangroves (bomen die groeien in het eb en vloed water).Tenslotte belandden we in het Maori museum im Paihi .Daar zagen we de grootste kano van de Maori,s ( 80 zitplaatsen voor de roeiers). Er was eveneens een groot Maori,s festival ter voorbereiding op de Nationale feestdag van Nieuw-Zeeland.(7/2/ ) Volop reuzegrote kano,s vaarden op de baai terwijl de bevolking genoot van spijs en drank terwijl de zon ons allen verwarmden. Kinderen sprongen van een grote wandelbrug naar benden in het water. We zien dat de Maori,s zich met de blanken verenigen. Beide vieren feest. Dit hebben we in Australie nergens gezien wat we jammer vinden. Volgens ons houden de aboriginal,s zich nog steeds afzijdig tov blanken. Ondertussen bezochten we het schiereiland Coromandel (30km onder Auckland) Daar wandelen we langs de mooie kust met baaien, eilanden gezaaid aan de kust, doorheen het land met uitgebloeide cactussen, lekker geurende bloemen naar de Cathedral Cove, een echt pareltje , Eeen reuzegrote rots uitgesneden door het water, net een kathedraal. Jongelui trotseerden de branding en sprongen van een rots in het aquamarijn, helder maar koude water. Er was een verfrissende wind en koelde zo de hitte ,oeffffff De warm water bronnen in Hot Beach waren verscholen onder het water. Als het eb is kun je in het zand een putje graven en baden in het warme water . Eronder ligt namelijk een superhete steen van de vroegere vulkaan. Het verkeer is hier veel drukker en de wegen zijn niet zo goed aangeduid. Nieuw-Zeeland kan 9 keer in australie.
raar maar waar, 2 tussenvluchten zijn goedkoper dan rechtstreekse vlucht dus we vlogen met Qantas van Melbourne (victoria) naar Adelaide ( South Australia ) , en zo naar Alice Springs (North Territory ). Alice springs ligt ongeveer in het midden van Australie in de woestijn. ,bij het uitstappen van het vliegtuig overviel de hitte ons van ongeveer van 42 graden.wat hier in de zomer normaal is. Het landschap is schraal vanwege de droogte alhoewel het nu de laatste maanden abnormaal veel geregend heeft en het groener is dan normaal.Het is de streek van de aboriginals . We deden een driedaagse trip met een groep van 22 personen( met verschillende nationaliteiten) ,een tocht van ongeveer 1600 km die ons bracht tot in Uluru. Uluru (Ayers Rock) is het heiligdom van de aboriginals en tevens een belangrijk energiepunt ,een tijdlijn verbonden met de piramide van Egypte en andere krachtige plaatsen. Het is een reusachtige rotsformatie van 300 meter hoog en 15 km omtrek en 2 km diep in de grond. Het bevat 2 soorten zandsteen en door erosie bekom je een heel mooi schouwspel van de rock.Het gesteente bevat veel ijzer. We zagen enkele beschilderingen op de rotsen en vele schilderijen ( vooral punten, lijnen, cirkels)in het museum waarmee ze hun leven uitbeelden. Hun verf wordt gemaakt met 6 basiskleuren afkomstig van oker .Andere kleuren bekomen ze door toevoeging van natuurprodukten zoals gras voor het kleur groen. belangrijke thema,s, jagen, voedsel ,spirit en overleven .Aboriginals vermijden contact met de blanken. Ze hebben zo hun eigen levensopvatting, wat geheim is blijft geheim .We vinden dit jammer want ze hebben zeker veel levenswijsheid die ze zouden kunen delen met iedereen op aarde. Ok, aanvaarden wat we niet kunnen veranderen. Bij het jagen gebruiken ze speren en boemerang,s. De boemerang gooien ze naar de poten van de kangoeroe,s waardoor ze braken. en ze zo konden ze doden. De echte boemerang is als het getal 7 ,met een kort en lang been. Ook in de woestijn is de gymmy tree een veel voorkomende boom. Een spierwiite schors en ze gebruikten dit als zonnecreme dmv hun handen wreven ze over de schors en dan aan hun huid. eeen natuurlijke zonnecreme. Toch wijze mensen he.Er stonden ook veel woestijneiken van 300 jaar oud maar toch nog klein volgens hun leeftijd. Maar voor ons was het belangrijk om bij Uluru een transformatiestaafje neer te planten gevolgd door een meditatie. Tijdens onze woestijntocht konden we in een tentje of onder de sterren slapen. Het bleef s, nachts drukkend warm waardoor het slapen erg moeilijk was . Zelfs tijdens het douchen kon je niet afkoelen want het water was ook warm. In het kamp hielp iedereen mee aan de taken,afwassen,koken in en uitladen ...Gezellig sfeertje.We konden onze ervaringen volop uitwisselen. Het is steeds leuk om nieuwe mensen te leren kennen.We deden leuke uitstappen zoals ,zoutmeer Amadeus, King Canyon., Mount Ebenezer, Sunset en sunrise in Uluru. Onderweg kregen we gelegenheid om eens te zwemmen. In Alice Springs bezochten we de Flying doctor,s resort, gekend van de TV serie . Op onze laatste dag in Alice springs was het Australien day. Hun nationale feestdag die uitbundig gevierd wordt door de kangoeroe,s. Zo noemen ze de australiers. De volgende dag vlogen we van Alice springs naar Sydney en van Sydney naar Cairns. Daar nemen we op 30 januari afscheid van 3 maanden schitterende en in ons hart dragende ervaringen van Australie. Zoals we hier onze liefde en licht verspreid hebben, onze taak als lichtwerkers, gaan we dit verder verspreiden in Nieuw-Zeeland. We zijn Moeder Aarde zo dankbaar voor haar mooi natuur ,dieren-,planten-,wolken-, staande, mineralen en vooral de verscheidenheid van wij, het mensenvolk. Dit land raden we als natuurschoon aan iedereen aan. Het leven ,een gratis geschenk ,zo mooi om van te genieten.
een warme tropische knuffel en Engelenomhelzing wetende dat we altijd met elkaar verbonden zijn,
