Portland bekend als rozenstad. We verkenden deze stad met een dagpas op de Max (trein/tram) .. In het centrum zagen we hoe ze volop de voorbereidingen troffen voor de dag van het rozenfestival en zagen we hoe ze een bloementapijt opbouwden. In de Chinese wijk waar de Oosterse tuin een oase van rust en schoonheid is ,is de feng Shui volop aanwezig en we genoten in een theehuisje van lekkere thee geserveerd op Oosterse wijze. De bloemen en de waterlelie,s versierden de mooie tuin. Na 3 dagen Portland reden we naar de Oregon coast . Het was echt Belgisch weer nml mistig en koud en vochtig waardoor onze wandelingen beperkt waren . Het is een plek waar het bos dicht aan de zee grenst met een slingerende en dalende en stijgend ,bochtige route met heel veel mooie view points. Zo hadden we zicht op de zeeleeuwen en zeehonden. Via de highway 101 richting het Noorden kwamen we terecht in de staat Washington, de Evergreen State. We genoten van de mooie gele boeketten wilde brem en volop kleurige veldbloemen . De Olympic Nationaal Park aan de grens van Canada heeft een bergketen van 60 gletsers met de hoogste top van de olympic Mountain van 7969 feet. We hadden zo,n mooi panoramisch zicht dat we besloten ons neer te droppen en gewoon ons te verbinden met alles rond ons heen . Zalig om te voelen hoe je een bent met de natuur. De herten liepen in het wild aan ons voorbij en we genoten van hun schoonheid terwijl ze ons ook aanschouwden. In de Indiaanse cultuur staat het hert symbool voor de hartenergie. Een imposante berggeit kwam ons tijdens een bergwandeling grazend ons voorbij. We reden verder Noord-Oost naar de Cascade Mountains die ook aan Canada grenzen waar we magnifiek zicht hadden op de Mount Baker. De pieken waren nog volop bedekt met sneeuw en de vele rivieren traden buiten hun oevers vanwege het overvloedige smeltwater van de sneeuw. Amerikanen horen ons praten en vinden onze taal heel mooi en geboeid vragen ze vanwaar we komen. Als we Belgie zeggen weten er vele niet waar dit ligt. Maar dit zijn we ondertussen al gewoon. De Mount Rainier Nationaal park bevat de hoogste berg van de staat Washington met zijn 4392 meter . Het gebied is 872 vierkante km en bestaat uit 97 % wilderness. Edmond glacier is met zijn 11 vierkante km ,gelegen op de Oosthelling de grootste gletser van Amerika. Het was wat bewolkt maar we kregen toch eventjes de hoogste piek te zien. Indrukwekkend en krachtig en heel mooi gelegen tussen al die groene bossen.
Washington is een heel uitgestrekte wildernis staat met vele mooi watervallen ,maar eentje die er echt uitsteekt in pracht is de Palousa Falls. Gelegen in een canyon gebied en stroomt verder in de Snake river. De verre afstanden worden we ondertussen al gewoon. We reden terug Zuidwaarts tot Castle Rock waar we accomodatie voor 3 dagen vonden. Zo bezochten we in de omgeving de Mount St Helens Monument . Deze berg explodeerde voor het laatste in 1980 als gevolg van een aardbeving. Zo barste de top open en spoot 4 ,17 kubieke km steen de lucht in, wat een enorme lawine veroorzaakte. In een oogwenk was de berg 400 meter lager en werd ruim 600 vierkante km bos verwoest . Er was geen lava zoals de vulkanen in Hawai maar hete lucht die de omliggende meren zo opwarmde en die een hete modderstroom veroorzaakte. Het is wel mooi om te zien hoe de natuur zich steeds herstelt. Ditzelfde geldt ook voor ons dat we steeds de kracht hebben om onze wonden te herstellen en te genezen. Zo lieve vrienden ons Amerikaans avontuur zit er bijna op en dankbaar zijn we voor dit gans geschenk met ons hoogtepunt in de Mount Shasta waar we door Telos ,de lichtstad onder Shasta ,waar we ons gedragen voelde. Deze energie gaf ons het gevoel van thuis te komen met onze licht broers en zussen. We zitten momenteel in een enorme transformerende periode op moeder aarde en wij allen kunnen kiezen welke wereld we willen verder creeren, ene van angst of ene van liefde. Echter liefde en licht is de toverformule voor alles want we zijn immers Spirits in een menselijke verpakking om een menselijke ervaring te ervaren. Geniet maar van je verpakking en de reis hier op Moeder Aarde.
LAAT JE PRACHTIG LICHT VOORTDUREND SCHIJNEN.
warme Engelenknuffels en tot in Canada waar ons nieuw avontuur op 23 juni begint.
vanuit Mount Shasta zetten we onze tocht verder naar het Zuiden en de kust naar Redwood. Dit Nationaal State park gekend voor zijn reuzebomen en vooral zijn wild life.De wilde Elken (elanden ) , we zagen ook een wolf die eventjes de weg wou oversteken maar ons zag en het bos terug in rende .Hier worden we ook vergezeld van vele roofvogels tov Shasta. Zo was er ook een Seqouiaboom waar je met je auto kon door rijden. Zo verlieten we de Pacific Ocean terug landinwaarts waar we naar Crater Lake reden. Dit meer ligt op 592 m hoogte .Het is het diepste meer van het land en ontstond door een uitbarsting van de Mount Mazama .De natuur weerspiegelde zich in het meer , wondermooi . We konden niet verderop vanwege de sneeuw . Ondertussen bevinden we zich in de staat Oregon deze en Washington (staat) is nog maar sinds begin van de 19 de eeuw gekolonaliseerd. We merken dat deze staat goedkoper is dan californie qua accomodatie ,benzine ... We hadden al gehoord dat je in deze staat niet zelf mag tanken en dat de controle hierop streng was, Bij het laten tanken kwam Jasmijn eventjes aan de noozel van de benzinepomp en kreeg ze te horen dat je hiervoor een boete kunt krijgen tot 5000 dollar en de eigenaar van het tankstation tot 2500 dollar. Dat was eventjes schrikken. Waarom mag je hier niet zelf tanken ? Om de werkloosheid tegen te gaan. Momenteel is de werkloosheid nu het hoogste sinds 20 jaar. We reden door naar Salt creek Falls. Deze waren 20 Feet hoog , heel krachtig en indrukwekkend. De mooiste waterval die wij tot nu toe gezien hebben in de States. We overnachten in het dorpje Bend om de volgende dag doorheen het gebergte van de 3 Sisters te rijden. Dit zijn 3 bergen gelegen naast elkaar van meer dan 3000 m hoog. Mooi met volop besneeuwde toppen. We stopten ook in een cowboy stadje naar de bergen genoemd Sisters. Deze bevatte leuke gezellige winkeltjes en waar er jaarlijks een rodeo show gehouden wordt. We genoten van het warme weer op een gezellig terrasje om nadien onze tocht verder te zetten naar Smith Rock State Park.Het krioelt van de valken die hier hun nesten bouwen hoog op de rotsen. Het is vooral gekend voor zijn rotsbeklimmingen , tijdens onze wandeling waren er vele aan het klimmen . Bij avondzon is het een juweeltje voor fotografie. Zo was het om 20.30 nog 78 Fahrenheit (25 graden) en maakten van de gelegenheid gebruik om nog buiten te pick -nicken. Via de Scenic drive way reden we Oostwaarts doorheen het Ochoco en Malheure National Forest. Volop doorheen de mooie prairie genieten we van de vrijheid van de vele rennende paarden. Hier merken we dat de meeste paarden hier erg wantrouwig zijn en en niet vlug contact maken met ons. Zo komen we aan het uiterste van Oregon nml Hells Canyon Recreation Area gelegen in het Noord-Oostelijkste puntje van Oregon tegen de staat Idaho. Hells Canyon omvat 264000 hectare wildernes waar de rivier Snake doorstroomt. Het is de diepste uitgesleten kloof ter wereld . Hier hadden we geluk dat de pas al open was en zo genoten we van dit natuurschoon. Vele rivieren treden buiten hun oevers vanwege het vele smeltwater van de sneeuw. Daniel zag op de televisie een reportage over gevangenen die een eigen hond kregen tijdens hun verblijf in de gevangenis. Het gedrag en mentaliteit van deze mensen veranderde zo snel en positief dat zelfs nu 66 procent van de gevangenissen in Amerika toestaan dat de gevangen een hond heeft. Toch positief om te horen hoe het contact met dieren therapeutisch is. Daar twijfelden we al zeker niet aan. We reden verder naar het Wallowa Whitman National Foresest en kregen een mooi zicht op de Mountains van meer dan 3000m hoog .Ze vormen een granieten muur van 64 km lang. De dorpjes zijn hier in Oregon heel dun bezaaid. De highway bracht ons door de Colombia River Gorge en zagen we in de verte de Mount Hood van ongeveer 3800 m hoog. Majestieus ,alleenstaande besneeuwde berg zoals de Mount Shasta en voelde ook heel krachtig aan , net het broertje ervan . Hier kan je nu nog volop skieen ,zelfs het gehele jaar door. Deze streek is gekend voor zijn fruitteelt vooral kersen... Vandaag zetten we onze tocht verder naar Portland waar we een paar dagen zullen verblijven alvorens we onze laatste staat van de states te verkennen namelijk Washington.
Tot nu toe merken we dat deze reis ons totaal verandert op alle terreinen mentaal, fysiek, emotioneel en spiritueel . We hebben al heel veel mooie ervaringen en de verbinding met de natuur is krachtiger geworden. Zelfs tijdens onze moeilijke momenten , die er natuurlijk ook zijn , kunnen we er steeds positief uit leren en zien we dat het Goddelijk spel heel mooi en goed in elkaar zit.
na 5 dagen de stad San Francisco verkend te hebben reden we via de Golden Gate Bridge ( zat in de mist ) door naar Nappa Valley (56 km lang ), gekend voor zijn wijnstreek , waar je volop wijnvelden en grote wijnhuizen (250 ,sommige uit de 19 de eeuw ) hebt en de streekwijnen kunt proeven en kopen . Niets voor ons maar een wijnproever komt hier zeker aanbod . We merken dat het terug warmer en warmer wordt . We reden verder door een licht heuvelend gebergte waar ze volop kiwi,s en kersen ( lekker hoor )kweken. Wat we heel mooi vonden was de wilde klaprozen langs de bermen.De klaproos en de korenbloem zijn bloemen verbonden met Jupiter , Drakenenergie en spirituele groei ,Avalonkracht .
Het was laat in de avond en we vonden toch nog een leuk motelletje waar we s,avonds een partijtje basket hebben gespeeld. Neen, we zijn niet de L. A Lakers of de Chiago Bull,s maar we vonden het plezant. We hebben toch elk een 3 punter gescoord. . De dag nadien vertrokken we richting Lassen Vulcanic Nationaal Park . We dienden wel ongeveer 100 mile om te rijden omdat de Pas nog niet open was vanwege de sneeuwval . Deze vulkaanberg is 3187 m hoog en heeft tussen 1914 en 1917 30 uitbarstingen gehad.Hij heeft 40500 hectaren land verwoest. Hij is nog steeds actief ,dit ruik je aan de zwavelhoudende poelen met kolkend water . We wandelden op de berg tussen de sneeuwwanden ( de weg was een stuk vrijgemaakt voor wandelaars), gedurende de winter valt er wel tot 6 meter sneeuw en soms is de pas maar in juli open. We reden verder naar State Park Burney Falls waar we een Loop wandeling deden en de krachtige waterval bewonderden.
Nadien reden we verder naar de Mount Shasta. Toen we Shasta Trinity park binnenreden zagen we de wonder mooie sneeuwberg en hielden we stop om hem te begroeten , we verbonden met hem om zijn toestemming te vragen om zijn heiligdom te betreden. We reden door naar het stadje Shasta waar we een mooi en rustig motelletje gevonden hebben met zicht op de berg vanuit onze kamer. We verblijven er 7 dagen . We informeerden aan de Ranger station en hoorden dat de weg opwaarts nog niet helemaal vrij was vanwege de sneeuwval. We konden tot op een zekere hoogte de berg berijden en toen wandelden we verder in de sneeuw en zochten we een leuk plekje uit om een ritueel te doen (met onze kristallen en kracht voorwerpen ) en vooral onze dankbaarheid naar Moeder Aarde en de Mount Shasta voor zijn uitstraling en zijn kracht , waar we helemaal in opgenomen werden. We hebben het gevoel van gedragen te worden .Maar wat wil je een lichtstad onder ( Telos ,Lemurie )en boven je .
Dagelijks vullen we onze kruik met zuiver bronwater van de Sacramento River (waar het ijswater van de Mount Shasta instroomt ) , lekker fris ttz ijskoud ,rechtstreeks uit de vanuit de berg komend hmmmmmm. Het stadje bevat veel spirituele winkeltjes ,gezellig om in rond te lopen ,vele alternatieve praktijken , dus voelen we ons hier echt thuis. We zouden hier wel willen komen wonen dus dromen maar en ...... De mensen hier zijn hier veel vriendelijker tov de Amerikaanse mentaliteit die we al zoveel ervaarden. Wat wil je met zo.n krachtige energie van de berg.De Mount Shasta is ook de berg van Saint Germain , de violette transformerende vlam ,7de straal . We beklommen de Black Butte, een piramide vormige berg . De berg beklommen we spiraalsgewijze tot op de top waar we een mooi zicht hadden op de Mount Shasta en omstreken. Deze wandeling duurde heen en terug 5 uur. We genoten van deze steile maar mooie natuurwandeling. Zeker voor iedereen een aanrader als je in Californie komt .
van ons wege en de Mount Shasta en de lichtsteden een warme Engelenknuffel en zoen,
Jasmijn en Daniel (hij voelt zich steeds meer een Merlijn, een beetje een tovenaar ,hokus pokus pas ........)
BLIJF GLIMLACHEN WANT DIT DOET WONDEREN , WANT EEN GLIMLACH IS ALS EEN ZOEN VAN EEN ENGEL
na 5 dagen de stad San Francisco verkend te hebben reden we via de Golden Gate Bridge ( zat in de mist ) door naar Nappa Valley (56 km lang ), gekend voor zijn wijnstreek , waar je volop wijnvelden en grote wijnhuizen (250 ,sommige uit de 19 de eeuw ) hebt en de streekwijnen kunt proeven en kopen . Niets voor ons maar een wijnproever komt hier zeker aanbod . We merken dat het terug warmer en warmer wordt . We reden verder door een licht heuvelend gebergte waar ze volop kiwi,s en kersen ( lekker hoor )kweken. Wat we heel mooi vonden was de wilde klaprozen langs de bermen.De klaproos en de korenbloem zijn bloemen verbonden met Jupiter , Drakenenergie en spirituele groei ,Avalonkracht .
Het was laat in de avond en we vonden toch nog een leuk motelletje waar we s,avonds een partijtje basket hebben gespeeld. Neen, we zijn niet de L. A Lakers of de Chiago Bull,s maar we vonden het plezant. We hebben toch elk een 3 punter gescoord. . De dag nadien vertrokken we richting Lassen Vulcanic Nationaal Park . We dienden wel ongeveer 100 mile om te rijden omdat de Pas nog niet open was vanwege de sneeuwval . Deze vulkaanberg is 3187 m hoog en heeft tussen 1914 en 1917 30 uitbarstingen gehad.Hij heeft 40500 hectaren land verwoest. Hij is nog steeds actief ,dit ruik je aan de zwavelhoudende poelen met kolkend water . We wandelden op de berg tussen de sneeuwwanden ( de weg was een stuk vrijgemaakt voor wandelaars), gedurende de winter valt er wel tot 6 meter sneeuw en soms is de pas maar in juli open. We reden verder naar State Park Burney Falls waar we een Loop wandeling deden en de krachtige waterval bewonderden.
Nadien reden we verder naar de Mount Shasta. Toen we Shasta Trinity park binnenreden zagen we de wonder mooie sneeuwberg en hielden we stop om hem te begroeten , we verbonden met hem om zijn toestemming te vragen om zijn heiligdom te betreden. We reden door naar het stadje Shasta waar we een mooi en rustig motelletje gevonden hebben met zicht op de berg vanuit onze kamer. We verblijven er 7 dagen . We informeerden aan de Ranger station en hoorden dat de weg opwaarts nog niet helemaal vrij was vanwege de sneeuwval. We konden tot op een zekere hoogte de berg berijden en toen wandelden we verder in de sneeuw en zochten we een leuk plekje uit om een ritueel te doen (met onze kristallen en kracht voorwerpen ) en vooral onze dankbaarheid naar Moeder Aarde en de Mount Shasta voor zijn uitstraling en zijn kracht , waar we helemaal in opgenomen werden. We hebben het gevoel van gedragen te worden .Maar wat wil je een lichtstad onder ( Telos ,Lemurie )en boven je .
Dagelijks vullen we onze kruik met zuiver bronwater van de Sacramento River (waar het ijswater van de Mount Shasta instroomt ) , lekker fris ttz ijskoud ,rechtstreeks uit de vanuit de berg komend hmmmmmm. Het stadje bevat veel spirituele winkeltjes ,gezellig om in rond te lopen ,vele alternatieve praktijken , dus voelen we ons hier echt thuis. We zouden hier wel willen komen wonen dus dromen maar en ...... De mensen hier zijn hier veel vriendelijker tov de Amerikaanse mentaliteit die we al zoveel ervaarden. Wat wil je met zo.n krachtige energie van de berg.De Mount Shasta is ook de berg van Saint Germain , de violette transformerende vlam ,7de straal . We beklommen de Black Butte, een piramide vormige berg . De berg beklommen we spiraalsgewijze tot op de top waar we een mooi zicht hadden op de Mount Shasta en omstreken. Deze wandeling duurde heen en terug 5 uur. We genoten van deze steile maar mooie natuurwandeling. Zeker voor iedereen een aanrader als je in Californie komt .
van ons wege en de Mount Shasta en de lichtsteden een warme Engelenknuffel en zoen,
Jasmijn en Daniel (hij voelt zich steeds meer een Merlijn, een beetje een tovenaar ,hokus pokus pas ........)
BLIJF GLIMLACHEN WANT DIT DOET WONDEREN , WANT EEN GLIMLACH IS ALS EEN ZOEN VAN EEN ENGEL
na onze fietstocht hebben we s 'avonds genoten van een jacuzzi badje in open lucht . Heerlijk was dat , lekker ontspannen ,helemaal voor ons alleen. De volgende dag verkenden we Sacramento . We bezochten de binnenstad waar we een mooie wandeling deden in de botanisch tuin met zicht op de Capitole. We bezochten ook de kathedraal ,deze was heel mooi. Het oude stadsgedeelte bestond vooral uit oude houten huisjes, een oude museumschool en een oud station met oude locomotieven en volop snoepwinkeltjes met houten tonnen vol snoep. De dag nadien reden we richting Zuid San Fransisco waar we een motelletje voor 6 dagen gevonden hadden ,om zo deze heuvelende stad te verkennen. Het is na New York de dichts bevolkte stad met zo,n 750 duizend mensen op een oppervlakte van 122 vierkante km. Op de eerste dag deden we de 49 mile (79 km ) senic drive . Deze route loodst je door de stad met je wagen , langst de meest interessantste bezoek plaatsen en zijn mooie zichten, zodat je een betere kijk hebt op San Francisco. Voor ons was deze route heel mooi maar heel vermoeiend . Je dient steeds allert te zijn want bepaalde borden waren niet zichtbaar waardoor we een aantal keren onze weg zijn kwijt geraakt. We kwamen echter steeds tamelijk vlot terug op onze route. We merkten de mentaliteit van de Amerikanen op dat ze weinig geduld hadden met mensen die hun weg zoeken, of vragen .... Het is een aanrader om te doen maar zeker niet als je alleen rijd. De dag nadien stond een rustdag op het programma en dat is ook belangrijk omdat ons lichaam dat gewoon vraagt. De volgende dag verkenden we het centrum en kochten een drie-daagse pas . Deze was goed op al het openbaar vervoer waaronder de kabeltram . Dit is een must om te ervaren. Deze kabeltram werd voor het eerst gebruikt in 1873 nadat er eerst een ongeluk was gebeurd met paard en tram . De hellingen zijn hier niet steil maar volgens onze normen bijna loodrecht . Onze kuiten werden dus ook tussenin goed getraind. Via een ritje met de kabeltram van Market street naar de pier waar we de ferry namen naar Alcatraz. Alcatraz was in 1859 een leger fort, nadien een militaire gevangenis , en van 1934 tot 1963 deed het dienst als zwaar bewaakte federale gevangenis. In die tijd was het ook bewoond door vele gezinnen .We bezochten het en het voelde zwaar beladen aan door al de gebeurtenissen in het verleden.We denen er ook een meditatie.Zodat ook deze plek gezuiverd en gezegend mag worden. Nu is het een nationaal recreation area. Vele soorten watervogels voelen zich hier nu thuis en vele gekleurde bloemen stonden in bloei. De dag nadien ontmoeten we een landgenoot uit Waterloo. Hij verkocht Luikse wafels op de markt ( Amerikanen zijn er gek van ,hij verkoopt er ongeveer 260 per dag en laat zijn deeg van Belgie overkomen ) Hij woont al 26 jaar in Amerika. Hij trakteerde ons op een lekkere wafel hmmmmmmmmmmmm . Hij genoot van de franse conversatie met Daniel . We bezochten ook de mooi Kathedraal opgedragen aan Fransicus van Assisi . Deze voelde heel krachtig aan en we branden een kaarsje voor iedereen. We brachten onze wagen terug binnen waarmee we 2363 mile in 21 dagen deden. Nu hebben we terug een blauw Chevroleke die ons zal vergezellen tot in Portland (Oregon). Op onze laatste dag in deze mooie stad slenterden we door China Town met zijn leuke winkeltjes en vele restaurants. Toen er in 1860 goud werd gevonden werd deze streek overspoeld met 25000 Chinezen. Er staat ook een piramide toren die we niet konden bezoeken . Deze die we wel bezochten was de Bank of America . Met zijn 52 verdiepingen hoog. Daar hadden we een mooi panorama op de stad en omgeving.
zo lieve vrienden zo is het in het kort en het lang, smal en het breed hoe wij San Francisco ervaarden.
We begonnen dag met een stralende zonen we bezochtenYosemite Nationaal park , met zijn groene bossen, hoge granieten bergwanden en zijn vele prachtige watervallen. Jammer genoeg was bruintje de beer er terug niet. Het park is 3030 vierkante km groot en biedt met zijn enorme verscheidenheid ,in ieder seizoen een andere schoonheid. We deden er 1 van de mooiste wandelingen. Via een steil smal kronkelend pad kwamen we boven waar we zo,n mooi zicht hadden op de hele vallei. De wagens en bussen in het dal leken juist matchboxjes. We kwamen veel kleine eekhoorntjes en mooie blauw gekleurde vogels tegen. We deden er ook samen met onze mineralesteentjes een meditatie en bedankten Moeder Aarde voor haar schoonheid . Alle elementen waren aanwezig ,de bergen, rivieren, bomen , dieren die ons vergezelden werden gezuiverd en gezegend. Toen we het park buiten reden kwamen we een vos tegen. Hij of zij was zo elegant en fier en helemaal niet onder de indruk van de mensen die hem bewonderden. Ze zeggen wel het volgende over de vos " een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken " En bij het zien van deze vos was deze spreuk zo duidelijk. We reden verder en bezochten het gezellig mijnstadje Angel Camp, ook het kikkerstadje met zijn oude houten pittoreske huisjes en plezante winkeltjes was het leuk om in te wandelen . We zetten Noord-waarts onze tocht verder , waar het landschap zo mooi is met alles in volle bloei. Prachtige heuvels en we voelden ons net als in de Vlaamse Ardennen. Zo kwamen we terecht in de Sierra Nevada. Deze bergpas was nog gesloten maar we konden nog net rijden tot aan het Calaveras Big Tree State Park waar er ook reuze mammoetbomen stonden . We maakten van de gelegenheid gebruik om een Giant Trees goed te knuffelen en ons ermee te verbinden .We kregen de boodschap dat het veilig is op Moeder Aarde zelfs met alle heersende chaos . Daarna reden we Noord -Oostwaarts naar Lake Tahoe die verdeeld ligt tussen 2 staten , de helft in Californie en het andere stuk in Nevada. Het meer ligt ongeveer op 2200 m hoog en het water is zuiver en smaragdgroen. De bergtoppen waren nog bedekt met veel sneeuw , deze streek is ook een skioord. We hadden geluk dat de bergpas juist geopend was voor het verkeer zodanig we deze mooie streek met vele naaldbomen konden bewonderen. In Lake Tahoe maakten we van de gelegenheid gebruik om fietsen te huren en zo deze streek te verkenden. Ons innerlijk kind was blij om speels te mogen rond fietsen, op zo,n hoge hoogte met een koud briesje in een stralende zon. Het is een heel mooie streek ,zeker de moeite waard om te ontdekken en we blijven ons verwonderen over de schoonheid van Moeder Aarde. Via vrienden ,lichtwerkers Jan en Angelique kregen we het volgende boodschap door die we met jullie allen willen delen :
als je troebel water tot rust laat komen , als je je onrustige geest tot rust laat komen , zal je je pad ook duidelijk voor je zien.
lieve warme groetjes van ons beiden vanuit het zonnige zomerse Sacramento.
we vertrokken, jawel Los Angeles , stad van de Engelen. Meer dan 1200 vierkante km groot en 3,8 miljoen inwoners. Heel veel Mexicaanse invloed . We bezochten eerst Oud Pasadena , een Zuiderst tintje met zijn straten en oude gebouwen . Het nieuwe gedeelte is volop met rijkdom en botanische tuinen bezaaid. Daarna vonden we een motelletje in het Noordelijk gedeelte van L.A waar we voor 3 nachten verbleven . Op de eerste dag reden we naar het welgekende Beverly Hill,s. We deden een wandeling op het gekende Rodeo drive. Met zijn gekende dure boetieken en merkkledij en auto,s. De winkelstraat is zowat te vergelijken met de Champs Elyzee in Parijs.We merkten als we wandelden langs de luxueuse woningen dat de security overal aanwezig was.Deze uiterlijke rijkdom brengt blijkbaar bij deze mensen een onveilig gevoel teweeg. De tuinmannen en de poetsvrouwen waren vooral Zuiders personeel. We waren dankbaar om dit alles te ervaren en waar te nemen . We genoten van een cappucino en hete chocomelk ,zalig temidden van een botanisch binnentuintje. We reden door naar Santa Monica en vandaar via de kustweg reden we tot in Malibu ( film. Bay Watch). Met zijn mooi zacht klimaat en palmbomen ,uitgestrekte stranden en vele bloeiende bloemen is Californie een aangename staat om te verkennen. De dag nadien brachten we een bezoekje aan de Universal Studios en konden we aanschouwen hoe ze films maakten. , de decors, de geluiden, de effecten enz... Zeker eens de moeite als je in L A verblijft. Later op de avond reden we door naar Hollywood Boulevard . Met al zijn sterren en daartussen liepen wij ook. Voor het gekende Chinees Theater was er een bijeenkomst van Filmsterren voor de opening van de film Star Trek . We konden een glimpje van enkele filmsterren oppikken maar het zijn net als ons gewoon mensen hoor.. Alhoewel vele fans daar anders over dachten en uit de bol gingen bij het zien van hun idool. De volgende dag zetten we onze tocht verder naar het Noord-Oosten ,nml Death Valley, woestijn. We stonden vroeg op om het park te verkennen, vooral gekend vanwege zijn zoutmeren. We bezochten Badwater, deze bevindt zich 85 meter onder de zeespiegel .Dit is niet de laagste ter wereld , deze bevindt zich in de Dode Zee in Jordanie en is 414 m onder de zeespiegel gelegen. Badwater is wel 1 van de heetste plekken ter wereld. De luchttemperatuur kan oplopen tot 49 graden en aangezien de bodem temperatuur 50 % hoger ligt is het echt mogelijk om op de grond een ei te bakken. Hmmmmmmmmmmmmm. Jammer niet uitgeprobeerd , zal voor in de pan zijn. Het recordtemperatuur was hier 57 graden , ooit gemeten. Het landschap in dit park is zo mooi met zijn kleurenpalet van Okergeel,mosterdgeel naar olijfgroen, donkerbruin enz en alle soorten rotsformatie,s. Het valt moeilijk om het te beschrijven maar oooh zo prachtig. Zo doorkruisten we het hete Death Valley en reden we naar het Noorden waar Ubehebe krater gelegen is. Hij is 3000 jaar oude ,800m breed en 150 m diep. Er was een heel stevige wind en we hadden een gevoel dat het een soort tornado effect is vanwege de diepte van de krater., waardoor Jasmijn bijna aan vrije val kon doen. Ten oosten van de krater ligt ScottCastle, volledig in Moorse stijl. Mooi maar aan restauratie toe. De dag nadien reden we 200 km terug naar het Zuiden en terug naar het Noorden omdat vele passen nog gesloten waren (ijs ). We bezochten Seqouia Nationaal Park vooral bekend om zijn mammoetbomen of Giant trees .Ze zijn de grootste levende bomen , ze bevinden zich allen boven 2000 m, sommige wel 84 m hoogte, ze hebben een oppervlakkig wortelgestel tov hun grote maar wel heel diametraal. Ze groeien ongeveer 1 cm per 10 jaar. Je voelt je juist klein Duimpje als je er bij staat. De Sherman Trees is 3200 jaar oud, 31 cm omtrek aan de aarde en heeft de grootste houtvolume. Echt gigantisch, we deden er ook een meditatie en het was gewoon reuze krachtig. Nadien reden we Noord waarts richting Kings Canyon, wat een reuze diepe groene Canyons is met een snelstromende rivier. Hier floreren de bruine beren en dien je je voedsel te stockeren in stalen bakken ,als je wilt gaan wandelen of er wilt kamperen. Niets van voedsel mag in je wagen blijven want dan breken ze die gewoon open. Jammer genoeg kwamen we bruintje de beer niet tegen.
na goed geslapen en gemediteeerd te hebben waren we klaar om door te rijden naar de luchthaven van las Vegas waar we ook eerst ons wagentje dienden af te geven .Op 23 dagen reden we maar liefst 2100 miles. Zo zie je maar dat het hier grote afstanden zijn. Via 2 vluchten kwamen we aan in San Diego. Daar bevinden we ons heel dicht bij de Mexicaanse grens. Het is ook een stad waar de drukte van de mensen zichtbaar is en ons dus heel goed in ons centrum te bevinden. We voelen sinds we in Amerika zijn gekomen dat dit het land van de Anounaki,s is. De energie voelt zwaarder aan en we merken dat we vlugger vermoeid geraken vooral op energetisch vlak. Vele mensen zijn hier futloos, werken tegen hun zin ,overal overwegend fastfood ,gemakzuchtig . We hebben ons al voor we in Amerika waren heel veel krachtige mensen als Steve Rother ,Ronna Herman, Karen Bisschop ... allen Amerikanen zijn met belangrijke boodschappen naar Lichtwerkers toe over gans de wereld. Nu merken we dat dit nodig is om evenwicht te brengen tov de Anounaki,s. We hebben terug een leuk Nissanneke gevonden die ons vergezeld tot de 13 mei . De volgende dag bezochten we het centrum ,met zijn leuke architectuur in een groot winkelcentra ,waar we gezellig doorwandelden en de Mexicaanse sfeer opsnuifden. We genoten van een Mongolische maaltijd op een terrasje . Hun Harbor heeft een mooie promenade waar er ook cruiseschepen, pirateschepen aangemeerd liggen. Er is ook een Navy basis waar ook het vliegdekschip Midway ligt die sinds 2004 als museum dienst doet. Dit vliegdekschip was 47 jaar in gebruik en heeft dus vele oorlogen meegemaakt. Als laatste de golfoorlog in 1991. Dus we voelden dat we zeker deze boot dienden te doorkruisen als lichtwerkers om het licht te verspreiden . We voelden dat de energie er nog steeds erg beladen was . De violette vlam was er zeker nodig. Na 3 dagen San Diego reden we door naar het schiereiland Coronade .Daar ligt het gekende hotel Del Coronade waar ze de filmen , Some like it hot , en the Grunch speelden. We vroegen eens de prijs en we hoorden dat het tussen de 290 en 2000 dollar voor 1 nacht lag. We wandelden door de rijke inkomsthal en de buitentuin en we deden dat we gasten waren . Tijdens onze strandwandeling waren we ook ooggetuigen van een huwelijk op het strand. Blijkbaar wordt dit hier veel gedaan in Californie. We zetten onze rit verder doorheen heuvelend woestijnlandschap tot aan het gekende Palmsprings ,Indian Wells ( 1 keer per jaar een groot tennistornooi) en waar veel materieel rijke mensen wonen . We reden verder en kwamen wel duizend energiemolens draaiden op de krachtige wind tegen. Ondertussen bezochten we Joshua Tree Nationaal park gekend voor zijn speciale cactusachtige boom. We deden een wandeling naar de Skull Stone . Hier verbonden we ons met de stenen schedel en zo ook met alle kristallen schedels. We deden de Merkaba meditatie en genoten van de vele bloeiende cactussen in al hun vormen. Morgen vertrekken we richting Los Angeles .
In Page reden we langs een straat waar er elf kerkjes met verschillende geloven naast elkaar stonden. We deden een avondwandeling doorheen een Navajo wijk. Ze wonen meestal in stacaravan,s geklasseerd als sardientjes in een doos. Dus heel dicht op elkaar. We stelden vast dat de wagens aan de gebouwtje meer waarde had als hun woningen. Dit is begrijpelijk gezien ze in de verlaten woestijn wonen dienen ze een goede wagen te hebben vanwege de grote afstanden. Het zijn meestal 4 x 4 wagens. Via Page reden we naar de Grand Canyon. Voor iedereen wel gekend he en inderdaad het is een indrukwekkende reuze Canyon die vele kleuren bevaten en uitgesleten vormen door de Colorado River. In het Nationaal park zijn er verschillende motels aanwezig maar de prijzen zijn superhoog , ook al zijn we nu pas in de lente. We kwamen een Duitse man tegen die hier 2 jaar geleden ook was en zei dat de prijzen nu met een 1/4 verhoogd zijn en toen was het hoog seizoen. We vonden accomodatie buiten het park. De nachten zijn hier nog erg koud maar overdag wordt het een aardig lenteweertje. De volgende dag stonden we vroeg op en deden een mooie wandeling in de Grand Canyon. We deden de Bright Angel walk, 6 mile, heel steil naar beneden ,we daalden 644 m , 2 uur dalen en 3 uur continue stijgen. Puf,puf maar het was wel de moeite. 2 maal per dag is er een ezeltocht die deze wandeling ook doet maar dan volledig naar beneden Deze gingen ons voorbij toen we stegen. Jasmijn was wat verbrand door het briesje en de zon.aan haar armen. We kwamen onderweg een Japanse Sjamaan tegen die in de Canyon met zijn soort schelp een mooie klank blaasde en door zijn boventoongezang mensen aanraakte. We vroegen hem om uitleg en via zijn gebarentaal en meer uitleg van een Japanees meisje kregen we te horen dat hij de natuurelementen begroette . Hij richte zich vooral naar het stenenvolk . Na de wandeling reden we meteen door naar Flafstaff, wat een universiteitstad is in Arizona .We gingen op zoek naar de bibliotheek in de universiteit. Tussen de computers in voelden we ons ook studenten maar onze studie bevat meer zelfstudie , gericht op ons innerlijke. We deden een uitstapje in het oude gedeelte van de stad met zijn terrasjes en vele winkeltjes waar de Navajo,s hun drums, geweefde tapijtjes en gevlochten mandjes ....... tentoonstelden om te verkopen. Het is ook een stad gekend om zijn treinverkeer waar in 24 uur tijd 100 keer de goederentrein al luid toeterend passeert . We telden 109 wagons .,wel voortgetrokken door 3 locomotieven. Langs heen de historische route 66 , midden in de verlaten woestijn kwamen we veel bikers tegen , dit zijn het soort Hells Angels op hun choppers ( stoere mannen ),maar hier merkten we op dat hun helm dragen niet verplicht is. Nu zijn we in Bull head city en je snuift hier al terug de sfeer op van Las Vegas met de casino,s. Morgen vliegen we van Las Vegas naar San Diego en zo zit ons mooi avontuur van Indiaan en cowboy met zijn mooie Nationale parken erop. Het wordt hier met de dag warmer en warmer,tot 100 Farhenheit. Hopelijk genieten jullie bij het lezen van onze blog mee van ons avontuur en ook zo van Moeder Aarde in al haar schoonheid. We zijn zo dankbaar dit te mogen ervaren . . Tot in de Staat Californie. Saluuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut,
we verbleven 2 dagen in Moab en we bezochten eerst Arches Nationaal Park. Dit park is gekend voor zijn natuurlijke rotsbogen door de erosie . Tijdens onze wandelingen hadden we eveneens zicht op de Sal mountains met besneeuwde bergtoppen van ongeveer 3600 m hoog. 1 maal per jaar is er in Moab een evenement van Jeeprally waardoor het vrij druk was als we er waren. Het dorpje wordt overspoeld door 5000 bezoekers met hun jeep met alle soorten kleuren en vormen. De volgende dag stond Canyonland (Nat Park ) op het programmma. Dit landschap is gevormd door de insnijding van de Green river en de Colorado rivier. Gewoon indrukwekkend. In ditzelfde Canyonland zagen we waar er miljoenen jaren geleden een meteoriet ingeslagen was. Het vormde een enorme krater met heel veel verschillende aardekleuren. Ondertussen reden we verder vergezeld met sneeuwbuien naar Mesa Verde waar we in de staat Colorado aankwamen. In Mesa Verde (groene Tafel ) bezochten we Cliff Palace dit onder begeleiding van een ranger.Hier leefden de Pueblo Indianen in huisjes gebouwd in overhangende cliffen. De ranger vertelde hoe een kiva gebouwd werd. Dit is een ronde cirkel in de grond waar ze een huisje van maken. In de winter kunnen ze zich daar goed warmhouden .De rituelen en besprekingen werden daar ook gevoerd. De ranger vroeg ons allen om met repect deze heilige plaats te betreden . Van Cortez reden we verder Zuidwaarts naar de welgekende 4 Corners . De enige plek in de USA waar 4 staten bijeenkomen nml Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. Het is gelegen op de grond van de Navajo Indianen. Daar stonden er vele standjes van hen om hun zelfgemaakte produkten oa juweeltjes te kopen. Jasmijn kocht daar mooi zelfgemaakte Indiaanse oorbelletjes. Daar ontmoeten we voor de 2 de keer Kate en Les. Daar kwamen we door een glimlach naar elkaar aan de praat. Kate en Les wonen in Oregan ,en nodigden ons uit om eens langs te komen en bij hen te logeren. Schitterend toch he, zo zie je dat je steeds de juiste mensen op de juiste plaats tegen komen. Toeval ? Toeval bestaat niet, alles heeft een reden. Dit is een kosmische wet. Op onze doortocht reden we verder naar Bluff waar we 1 nacht verbleven, Dit is een klein verlaten cowboystadje temidden de woestijn. het weer was er zo mooi en met de avondzon lekker buiten gegeten hebben. Zalig om zo de dag af te sluiten. De dag nadien reden we richting Page waar we eerst de Valley of the Gods doorkruisten .Het is een park gelijkaardig als Mounument Valley (gekend om zijn Western films ). We hadden ook een gevoel om in een vorig leven hier aanwezig geweest te zijn. Onze Indianenroots kwamen naar boven. Fijn om te ervaren.We reden voorbij Monument Valley .In de verte zagen we een opkomende zandstorm waar we tenslotte doorreden. Aangekomen in Page vonden we een motelletje voor 4 nachten. 2 dagen hebben we gerust en geluierd en Daniel toverde weer een mooie mandala uit zijn mouw. Ondertussen bezochten we Antelope Canyon. Zo mooi om te zien hoe water en wind een kloof in de rotsen heeft gevormd met enorme grillige vormen en heel veel kleuren. Moeilijk om te beschrijven. Het waren ook Navajo Indianen die ons gidsten . Page is ook gekend voor zijn Dam en enorme brug over de Glenn Canyon.Vroeger diende men 200 mile rond te rijden om aan de overkant te geraken.
een glimlach naar de zon en alle schaduwen vallen achter je.
Via het informatiecentrum in St Georges kregen we te horen dat de Noordingang van deGrand Canyon was afgesloten vanwege de sneeuwval. Waardoor we gans onze route dienden aan te passen. En dat zo de grand Canyon als laatste nationaal park op onze route ligt. Onze eerste park was Zion. Dit park is een brede kloof uitgesloten door de Virgin river en bevat prachtige hoge wanden van 600m hoog met hoekige pieken en veelkleurige vormen. Daar vonden we een goed motelletje waar we 3 nachten verbleven. Onze eerste wandeling was de Angel landing walk wat een mooie steile klim bevatte op de vallei. Het was heel mooi wandelweer in vergelijking met s,nachts dat het gevroren was. Na een goed nachtrust werden we wakker met zonnestralen in onze kamer. Deze dag stond voor ons in het teken van de , Holon van Asencie , wat een kegelvormige structuur is en waarin jezelf inplaatst. Dit werd doorgegeven van de Hathors. We deden een wandeling naar Observation point ,voorzien met de nodige drank en voedsel en zo via de prachtige smalle kloven en terug een heel steile klim tot op de top 2500 m hoog waar we een rustig plekje vonden om te mediteren en ons zo te verbinden met de Hathormeditatie in Seattle. We ervaarden dat de meditatie heel krachtig was waardoor we nog eventjes rusten vooraleer we afdaalden. Er leven hier bergleeuwen( poema,s) maar we hebben er geen ontmoet. Daniel vond het jammer. Oef dacht Jasmijn. We reden de volgende dag verder naar Bryce Canyon .Deze bergketen met amfitheater bevat rode,roze kleurige pieken , kloven en tussenin nog veel sneeuw . Daniel verjaarde op 7 april en kreeg als geschenk een wandeling in de sneeuw op 2400 m hoogte en nadien een lekkere maaltijd.. Bryce Canyon staat gekend voor zijn zuiverste lucht . Er stond een opschrift te lezen van Chief Seattle ,een Indiaan, dat de blanken niet snappen hoe belangrijk de adem wel is. Ademen is Bewustzijn. Ook vader hemel Helios Vesta ,de zon was krachtig en hartverwarmend aanwezig. Terwijl we door het park reden renden wilde herten de weg over en graasden rustig verder aan de overkant. Mooi om zo te ervaren hoe ze overhuppelden. Terug reden we verder in het Wilde Westen en we genoten van de verschillende uitgestrekte en verlaten woestijnlandschappen. Zo reden we door een hoge hoogvlakte met duizenden zilverberken, nog nooit gezien. Daar hadden we 2 jonge mannen een ijssculptuur gemaakt. Aan jullie om te raden welke vorm het had...... Na een lange rit kwamen we aan in Capitol reef National park. Deze bevat een 160 km lange kleurige rotswand die de aarde 65 miljoen jaar geleden omhoog duwde. De vele kleuren en de vele gezichten van het stenen volk begroeten ons hartelijk. We wensen jullie allen een zalig Paasfeest al of niet eieren rapend met heel veel liefde en licht.
we verlieten Nieuw-Zeeland in de regen en kwamen na 2 vluchten waarvan de langste 11.30 u duurde ( namelijk van Auckland naar Los Angeles ) aan in Amerika. We vlogen 21 uur terug in de tijd namelijk we stonden 12 uur voor op jullie en nu staan we 9 uur achter op jullie.Dat kwam nogal verwarrend over wat tijd betreft en ook voor onze bioklok die geheel ontregeld was.. Na wat rekenwerk werd het voor ons duidelijk , net als in een science fiction .back in time. Aangekomen in Los Angeles werden we door de douane uitgehoord met tal van uiteenlopende vragen . We stelden al vast dat de Amerikaanse mentaliteit verschillend is van de vorige landen die we bezochten qua spontaniteit en onverschilligheid (goed voor ons onderscheidingsvermogen te leren gebruiken). Wachtend op onze 3 de vlucht in de terminal van LA naar Las Vegas hoorden we omroepen dat ze vrijwilligers zochten om een latere vlucht te nemen omdat het vliegtuig overboekt was. Je kreeg ter compensatie een gratis ticket naar keuze in de USA. Gezien we tijd hebben hebben we ons aangemeld . Dus alles was geregeld voor een latere vlucht . De check in gebeurde van de vlucht die we dus niet namen . Na vele oproepen bleken er bepaalde personen niet te verschijnen waardoor we toch die vlucht mochten nemen en met behoud van onze gratis ticketten. We bedankten direct de lichtwereld voor dit geschenk van overvloed. In Las Vegas aangekomen gingen we op zoek naar een huurwagen . We huurden een klein chevroletke voor 23 dagen ( na 5 maanden links te rijden nu hersenbrein terug herprogrammeren op rechts rijden)om de Nationale parken te verkennen. In deze gokstad werden we verzadigd door het aanschouwen van al die casino,s. Ieder hotel met casino heeft een bepaald thema uit een land.We deden een wandeling langs de 6 km lange strip (dit is de hoofdstraat nml Las Vegas Boulevard ) . We stelden vast dat de mensen hier hun geluk via geld proberen te vinden . Gelukkig zien wij dit anders in en innerlijk geluk is niet koopbaar en onbetaalbaar. Langs de high way stonden er reclameborden en promoten ze het kopen van wapens (ook op taxi,s ) . Nu rijden we verder naar de nationale parken waarvoor je een pas nodig hebt. Zojuist bezochten we Snow canyon (Ruwe rode rotsstreek) en rijden we verder naar Zion Nationaal park. Normaal is het hier al warm en zomers maar nu is er een koud front waardoor er sneeuw en hevige regen opkomst is. Het voelt koud aan maar houden ons lekker warm met een lekker warm chocomelkje en cappucino. Dus genieten we verder van ons Amerikaans avontuur.
hier zijn we voor de laatste maal uit Nieuw-Zeeland. Op onze voorlaatste dag in Hammer Springs waar het zonnig mooi weer was besloten we na een wandeling om een ijsje te eten. En lekker dat zo,n natuurijsje (natuurlijk bereid ijs) was. Zo onmoeten we een vrolijke en enthousiaste verkoopster die onze kleurige kledij heel mooi vond. Ze vroeg waar hebben jullie dit gekocht. Jasmijn zei spontaan uit Australie .Zo kwamen we aan de praat en het voelde meteen goed aan waardoor er boeiende en gelijkgestemde gesprekken ontstond. Deze vrouw afkomstig uit Engeland, dan vele jaren les geven in Australie en nu een uitbaatster van een pizzarestaurant in Nieuw-Zeeland. Zo zie je maar waar je Hoger Zelf je roept en naartoe brengt beland je steeds op de juiste plaats en moment. Haar naam is Aileen ook een lichtwerkster . Het is steeds hartverwarmend om nieuwe lichtwerkers te leren kennen. Na Hammer Springs reden we door naar de Oostkust naar het stadje Kaikoura. Waar vooral het zwemmen met de Dusky Dolfhins de hoofdattractie is. Wat we ook gedaan hebben. Het zijn de meeste speelse dolfijnen in hun soort . Ze zijn klein en hebben een spitse neus .Op onze trip hadden we de nodige uitrusting aan (Duikerspak) omdat het water nogal fris aanvoelde . We werden omringd door een 400 a 500 dolfijnen. Wat een krachtige energie. Na onze duikervaring met hen werden we verwend met een warme chocolademelk en gemberkoekjes op de boot. Voor Jasmijn was het water te koud en na 2 pogingen verkoos ze om op de boot te genieten van de springende en spelende dolfijnen. Terug aan land waren we erg moe en namen de nodige rust om alles te harmoniseren. Na een goede nachtrust reden we 75 km Noordwaarts boven Kaikoura ,nog 10 km inwaart op smalle gravelwegen waar we eindigen op een eenzame woning hoog de helling op. Via deze privewoning konden we aan onze natuurwandeling beginnen. De Sawcut Gorge wandeling duurde 3u en 45 minuten. Langs een kleine maar krachtige bergrivier gelegen in een kloof. We wisten wel op voorhand dat we dat we met onze blote voeten(sandalen aan) 22 keer zigzaggend door het ijskoude water dienden te gaan. Zo kregen onze voetjes een natuurbad door het stromende water. Het eindresultaat was een nauwe spleet waar je door kon gaan met een heel mooi zicht op de nauwe rotsen . Voor ons was dit de mooiste wandeling in het Zuidereiland, niet populair maar oh zo speciaal alleen verlaten enkel ongerepte natuur vanwege zijn speciale ligging. Zeker een aanrader als je ooit eens het Zuidereiland wil verkennen. We reden via Kaikoura naar Christchurch wat de 3 de grootste stad van dit land is. Daar vonden we een accomodatie aan de rand van de stad op een camping waar we ondertussen een weekje verblijven alvorens door te reizen naar de States. We verkenden ondertussen het schiereiland met het dorpje Akaroa. Deze ligt aan een kratermeer van 9 miljoen jaar oud. Het is een mooie groene heuvelende streek. We bezochten ook Christchurch wat een leuke stad is met veel straattheater en waar we een hapje gaan eten zijn in het Torenhof. Een typisch Vlaams cafe met zijn gerechten en bieren. Daniel heeft stoofvlees met Leffebier bereidt gegeten en Jasmijn konginnehapje. Hmmmmmmmmmmmm lekker. De nostalgie van ons koningshuis kon je zien hangend aan de muren, heel oude foto,s en landkaarten alles van Vlaanderen. Zo lieve vrienden dat zijn onze ervaringen in Nieuw-Zeeland ,hopelijk konden jullie wat meegenieten . We zijn alvast heel dankbaar dit te mogen ervaren en jullie horen terug van ons vanuit Amerika. Las Vegas here we come........
we vertrokken na een wandeling in een Blue Pinguin reservaat vanuit Oamaru (oostkust) landinwaarts richting Mount Cook. Via Omarama , Twizel werd het bewolkte weer steeds beter en kwamen we aan het meer van Pukaki en hadden een geweldig zicht op de hoge bergen. Magnifiek. Het water van het meer ziet er melkachtig blauw uit door het glesterwater. de stralende zon en blauwe lucht is in deze streek zeldzaam en slechts 38 % van al de bezoekers krijgen zo,n mooi panorama. We dedankten volop de weergoden. We vonden accomodatie in Mount Cook ( we kregen gelukkkig afslag want het is daar peperduur). We deden s,avonds nog een wandeling via de Blue Lakes naar de Tasman gletser. deze is 27 km lang, 101 vierkante meter oppervlakte , 1,6 km breed en verliest ieder jaar zo,n 0,5 % van zijn totale oppervlakte. Hij is de grootste gletser van dit land en zijn koude water komt uit in het meer van Pukaki. s ,Nachts begon het te gieten en ook de ganse volgende dag. s,Avonds trok het open en we verkenden de Hookervalley. de bergstroom was overweldigend vanwege de heviige regenval. Via 2 hangbruggen en nogal klauterwerk kwamen we in de vallei van de Mount Cook. HIj kwam volledig vrij en zo zagen we van dichtbij de hoogste bergtop van nieuw-zeeland. dze is 3754 m hoog en wordt omringd door 18 bergtoppen van meer dan 3000 meter hoog. Dus een wondermooie bergstreek met vele gletsers zichtbaar. De volgende morgen vertrokken we en het was slechts 7 graden. we reden terug richting kust tot aan het meer vann Tekapo. Daar bezochten we het kerkje van The Good Shepper en via Burkesspass met al zijn groene heuvels. Via Geraldine naar peelforest. We sliepen in Asburton en reden de volgende dag door naar Mount Somers . Tijdens een wandeling stonden er volop rode paddestoelen met witte stippen . Vele boskabouters vergezelden ons. We genoten van Arthurpass ,heel mooi en sliepen aan het Brunner meer waar we 3 dagen verbleven. Volop wandelen , rusten tekenen... Het was er zo stil met vele mooie vogelsoorten en mooie bergen rond ons. Aangekomen in Hammer Springs hebben we voor het eerst genoten van een openlucht hot pool, zalig zich laten dobberen in 41 graden water . Als extra namen we een steam sauna erbij waarna ons velletje zo zacht aanvoelde . precies babyvelletje. Dit zijn de dingen des levens zich laten verwennen en gewoon dankbaar zijn. de rest volgt vanzelf.
Nog een Maori spreuk.
Keer je gezicht naar de zon en de schaduwen vallen achter je
na 3 dagen Te Anau vertrokken we met ons karretje naar het Zuidelijkste puntje van het Zuidereiland namelijk Invercargil .Dit stadje werd nieuw leven ingeblazen door een hogeschool op te richten waar de studenten weinig schoolgeld dienen te betalen. Het Queenspark had een mooie bloeiende welriekende rozentuin. We reden doorheen het vlakke landschap naar de Mount Bluff die we beklommen. Daarop hadden we zicht op Steward eiland .Wat we niet verkend hebben.In Bluff stond een paal met afstanden. Londen 18958 km, Zuid pool 4810 km en de evenaar 5133 km van ons verwijderd was. We zagen Abalonie ,wat een groot schelpdier is die aan de rotsen kleeft. De nachten zijn hier erg koel en hierdoor verdragen we wel een extra dekentje. We reden langs de oostkust terug opwaarts langs The Catlins. Een stukje die nu terug ontdekt wordt door toeristen. En terecht het is een mooi heuvelend landschap, steile kusten en stevige branding en prachtige natuur. We deden een wandeling tot Jack,s blowhole.Dit is een grote rotsopening , 200 m van de kust vandaan ,55 m diep , 144 m lang en 60 m breed. Bij hoogtij hoor en zie je hoe het water gestuwd wordt tegen de rotsen. erg indrukwekkend. We zagen een versteend bos, enkel te zien bij laagtij . Dit is miljoenen jaren oud . Daar zagen we als op vele plaatsen , bull kelp, dit zeewier hangt vast met een zuignap aan de rotsen en bevat lange slierten die meedansen op het ritme van de branding. Terug met ons wagentje nog wat Noord Waarts via Oostkust naar Balclutha naar Dunedin, het Edinburgh van het Zuiden. We merken dat de Schotse invloed van hun voorvaderen nog nadrukkelijk aanwezig blijft.Hier bewonderden we o.a.het 19 eeuwse station met zijn mozaieken vloer waarin een locomotief verwerkt is. Vanuit hier is er een trainrit doorheen de bergen naar Alexandra. Het heeft 42 jaar geduurd voor deze spoorweg aan te leggen vanwege de vele tunnels en bruggen ... We verbleven 2 dagen op het schiereiland Otago. Prachtige natuur, net Schotland. We zagen de blauwe pinguins, zeeleeuwen en heel veel soorten vogels en meeuwen waaronder de Royal Albatros. de koning van de meeuwen.Hij heeft een vleugelgespan van 3 meter. Deze vogel toonde ons zoveel van mee te gaan met de stroom en plotseling van richting te veranderen in het leven. Zijn elegantie verwees ons naar ons eigen schoonheid die we mogen tonen als Goddelijke mens. Hij spiegelde ons hoe fier wij ook mogen zijn.Hij is uniek en dat zijn we ook. Wat ook opmerkelijk was dat de schapen direct reageerden op het gefluit van Daniel. Ze verzamelden zich dicht bijeen als een kudde. Er waren ook bruine als witte schapen met zwarte kop en zwarte pootjes . De wandelpaadjes voerden ons tot the Piramids waarvan we 1 beklommen en een meditatie deden op de top. Deze piramide was een vulkaan die 12 miljoen jaar ontbarste en nu volop begroeid was met grassen,struiken en cactussen. Schitterend zicht . Verder Noordwaarts bezochten we de Moerakei Boulders. Dit zijn eeuwenoude reuze steenformatie in de vorm van een bol temidden van het strand. die te bezien zijn bij laagtij. Niemand weet hoe ze daar gekomen zijn. Jammer genoeg brokkelen ze af door weer , wind en water maar ook door beschadiging van toeristen die erop klimmen en er hun naam ingraveren. Op het strand genoten we van een mooie regenboog . Ondertussen begon het te regenen en ferm te waaien en voelde het koud aan. Brrrr vlug naar de wagen. De herfst is ondertussen in maart hier begonnen. We merken het aan de vallende blaadjes van de bomen en hun kleurveranderingen. Onze korte broek verdwijnt in onze rugzak en onze blote benen verdwijnen onder een lange warmere broek. Vandaag rijden we richting Mount Cook 3780 meter. De hoogste berg van Nieuw-Zeeland.
hopelijk reizen jullie ook een beetje mee met ons, zorg goed voor jullie zelf en tot later, Dikke Engelenknuffel
we reden verder doorheen het gebergte met vele haardspelbochten naar Arrowtown. Via een mooie bergpas die ons een mooi zicht gaf op het meer van Wakatipu . Arrowtown is een gouddelverstadje.met mooi grestaureerde huisjes,cafee,s en restaurants .Eeen eindje verder op ligt Queenstown, omgeven met mooie bergtoppen gelegen aan het wakatipu meer. De waterstand van het meer stijgt en daalt in ongeveer 5 minuten tijd ongeveer 12 cm.. Dit komt door een verschil in atmosferische druk op het wateroppervlakte van ongeveer 300 vierkante km .Queenstown is de hoofdstad van avontuurlijke sporten. We genoten van het aanschouwen van paraglyding, parasailing en bungy springen van de Kawarau brug van 43 m diep. Adembenemend om te aanschouwen.Echt voor durvers . We ervaarden een ritje in een jetboot ,met 15 personen in een speedboot langs de rivier aan 80 km per uur over het water schuren met scherpe bochten en spiraalbewegingen. Op deze rivier speelden een stukje af van de film Lord of the rings deel 1 met de 2 reuzestandbeelden in het water.Het water is zo helder en wel heel koud. Brrrrrrrrrrr Wanneer we uit de boot stapten was het wel moeilijk om ons eventjes te gronden. We waren precies door elkaar geschud. We kuierden verder in het stadje, genoten van een lekkere maaltijd waarna we via een steile straat ons slaaplekje bereikten. De volgende dag reden we verder naar het fjordenland. Dit is een nationaal park ,ligt in het Zuid Westen van het zuid eiland en is een enorm gebied van 2 mijoen hectare groot. Het is een van de regenrijkste gebieden van de wereld. We logeerden 4 dagen in Te Anau. Een kleindorpje gelegen aan het gelijknamig meer. Van hier uit deden we een daguitstap naar Milford Sound .(119 km enkel ).Een onvergetelijke tocht, ongerepte wilde landschappen en altijd groen regenwoud.We reden door de Homer tunnel (2 a 3 km lang,ouderwets uit gegraven) en belanden in een indrukwekkend berglandschap. Reuzegrote toppen begroeten je en de weg slingert verder naar beneden naar Milford Sound. Milford sound is de hoofdattractie van de Nieuw-Zeelandse fjorden. Het bevat een hotel en een lodge en informatiecentrum en de vertrekplaats van de boten. Onze boottocht duurde een uur en half , 16 km, waarbij we de steile flanken van de bergen en mooie watervallen konden aanschouwen. Net Noordwegen maar op kleinere schaal. Op de terug weg werden we eventjes vergezeld van kea,s. Dit zijn bergpapegaaien ( groen,blauw ,grijs )die niet utnodigend zijn vanwege hun nogal agressief gedrag. Een eindje verder stond een mooie bergwandeling op het programma namelijk The key Summit.Die bevatte een vrij stevige klim,doorheen het groene bos, het openveld hogerop en tenslotte een onvergetelijk zicht op de vele bergtoppen. Moe maar voldaan kropen we na een warme douche en voetmassage onder de wol ,snurk, snurk, snurk.... Na een goede nachtrust hebben gehad en een lekker ontbijt zijn we terug klaar om op stap te gaan. We deden een mooie wandeling langs het meer van Manapouri . Via een lange wiebelende oude loopbrug ( net als in de film van Indiana Jones ) over de rivier begonnen we aan onze natuurwandeling. We werden vergezeld door vogelgeluiden die nieuw voor ons waren .Wat heel aangenaam was om naar te luisteren. Via een aangelegd wandelpad kwamen we aan het meer Manapouri ( door een krater ontstaan) . We waren er terug alleen en het voelde heel bijzonder aan. Zo rustig en stil ,net zoals de vlakte van het water. .Daniel had er een speciale ervaring namelijk een gevoel van te Zijn ( geen mentaal geruis ,gewoon een weerspiegeling van de omgeving ) Het voelde zo zalig dat we in alle rust en stilte heel dankbaar zijn voor Moeder Aarde haar schoonheid en de overvloed op natuurgebied. Het gebied waardoor we gewandeld hadden was een regenwoud maar alles was onder mos bedekt. Net een mostapijt en sponsig door de vele regenval.Net zoals op vele andere plaatsen zijn de mensen hier vriendelijk en behulpzaam. Nu rijden we door naar het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland .
we veranderden onze reisschema want in Nieuw-Zeeland is het weer onvoorspelbaar. Zo werd de komende 4 dagen veel regen en storm voorspeld waardoor we onze route een andere bocht dienen te geven. Zo kwamen we terecht in een klein dorpje Watharoa 30 km ten Noorden van frans Jozef Glacier. Het weerbeeld van storm en regen toonde ons dat er veel emoties vrijkomen in de wereld .We zien de gejaagdheid, onrust bij de mensen en bij de dieren.We namen hierbij de nodige rust die belangrijk is voor ons zelf. Daniel heeft enkele mooie Mandala.s getekend, echte pareltjes.De drie dagen die we daar verbleven was het zelfs zo mistig dat we de zuidelijke Alpen niet konden zien. Dankzij de hulp van de weergoden konden we toch iedere dag droog gaan wandelen tussen de hevige buien door. We maakten een mooie wandeling tot aan de voet van de Frans Jozef gletser.14000 jaar oud en ook de enige plek waar je op zo,n geringe hoogte gletsers kunt zien. We zagen ook op afstand dat verschillende groepen onder begeleiding de gletster afdaalde. Je kon er ook panoramische vluchten maken over de gletsers maar de mist en de hoge prijs zorgde ervoor dat we dit niet deden. We genoten de volgende dag van een wandeling in de streek waar er veel kolonies zijn van de White Heron. Het is een vogel gelijk een ooievaar maar een lijf als een eend. We wandelden aan de rand van de waitangi forest tussen de weilanden en we zagen dat door de hevige regenval de oevers buiten hun bedding waren getreden waardoor we plots huiswaarts dienden te keren want het pad verdween in de rivier. We bestudeerden volop de dieren en ze tonen ons zoveel waar we kunnen van leren. Vandaar vertrokken we richting Wanaka waar we 3 nachten verbleven aan een mooi kratermeer en waar we ook terug konden ons potje koken en dit vinden we gezellig. Die zelfde dag beklommen we de Mont iron .Op de top kregen we een mooi uitzicht op het stadje Wanaka en zijn mooi meer. Het gebergte doet Jasmijn terugdenken aan de schotse hooglanden .Later bezochten we het puzzelhuis . Wat vooral voor het mentale interessant is. Alhoewel het innerlijk kind kon zich volop uitleven in een labyrint opgetrokken met houten palen in buitenlucht waar we ongeveer een 1 uur en half rondgedoold hebben om 4 gekleurde torens te bereiken. Op zich leek het gemakkelijk maar je passert zoveel dezelfde hoeken en kanten en vooral de personen die ook zoekend zijn, er werd volop gelachen alhoewel sommige ontmoedigd werden . Op onze derde dag stond de Mount aspiring op het programmma.Om in het park te geraken diende je ongeveer een 1 uur door een kiezelweg te rijden en dan de wagen achter te laten. De rest hebben we gelift omdat we niet door de vele riviertjes die de weg onderdompelden wilde rijden tenzij je een 4 x 4 hebt .De steile klim van 4 km bracht je via een snelstromende bergrivier naar een wondermooie panoramisch zicht op de gletsers en heel vele watervallen. De zon scheen toen volop. We zagen zoveel stieren en geen koeien op de terugweg in het dal die heel driftig waren en volop vochten met elkaar. De kuddes schapen waren ontelbaar en de vele grids zorgen ervoor dat de dieren niet konden weglopen. Langs de weg genoten we van heel veel overvloedige watervallen. het is een land van vele watervallen.
op een nogal woeste zee vaarden we van het noordereiland naar het zuidereiland met de ferry. Met andere woorden van Wellington naar Picton. Wellington is de officiel hoofdstad. Op de ferry ontmoetten we zielsgenoten. Namelijk vriendelijke Nederlanders , Miloe en Roland ,waar we mee een aangenaam gesprek hadden en die we zeker wel nog eens zullen ontmoeten. Ze waren ook op vakantie voor een maand in Nieuw-Zeeland. In Wellington belanden we in een Leuvens cafe, jawel een echt Levens cafe met zijn Stella Artois, met zijn Belgische vlag met Hoegaarden Hasseltse jenever en Vlaamse Brabantse spreuken .Ook de menu,s en gerechten waar typisch Vlaams. We aten lekkere frietjes uit een papieren puntzak met Jumbo mosselen . Je kon ook Vlaams stoofvlees of Oostense zeetong of blinde vinken eten ...... Ondertussen bezochten we de Gold bay met de Fare well spit. Een 26 km lange duinengordel op een smalle landtong. Daar zaten er grote zwermen zwarte zwanen .... De dag nadien stond het Abel Tasman Nationaal park op ons programma. Het park heeft verschillende mooie baaien waarvan 1 bereikbaar is met de wagen en de andere met de aquataxi. Dit is een speedboot taxi die je langs de mooie kust brengt. Deze taxi,s worden per tractor in en uit het water getrokken (vanwege het tij). We genoten van een krachtig ritje op de aquataxi en genoten van wildlife. blauwe pinguins , zeerobben met hun kleintjes die eveneens hun speelse kunstjes toonden zoals de dolfijntjes die ook aanwezig waren, We deden er een mooie kust wandeling in het park met zijn mooi groen kleurig helder water, kronkelende weggetjes op en neer temidden van de wildernis en steeds uitkomend aan het strand. We besloten een verdere wandeling te maken want de aquataxi was er nog niet maar die viel dubbel zolang uit vanwege de opkomende zee waardoor we een serieus ommetje dienden te maken. Gelukkig hebben we toch nog onze taxiboot kunnen treffen die ons terug naar ons verblijf bracht. Om in en uit de taxi te gaan dien je wel je broek op te rollen en je schoenen uit te trekken want je diende door het koude water te stappen om aan de oever te komen. We reden verder door de mooie Buller Gorge en belanden zo aaan de grillige Westkust. Stevige branding en vele rotsformatie,s waren het schouwspel. In Paparori Nationaal park bekend voor zijn pancake,s ,neen geen pannekoeken met suiker. Echter rotsformatie,s in vormen van pannekoeken, in kalksteen, gevormd door miljoenen jaren erosie. Ook daar genoten we van speelse dolfijnen. Nu zijn we aangekomem in Greymouth,bekend voor zijn Jade.(natuursteen) Heeft een groene kleur, helend voor het hartchakra, brengt voorspoed en geluk en vrolijkt je op. We vinden het hier wel leuk dat de dorpsnamen in het Maorisch zijn. Soms wel moeilijk uit te spreken. Dat is zoals een Chinees die Vlaams wil leren. Echter oefening baart kunst,
na een weekje Nieuw-Zeeland hebben we ondertussen de Okere Falls en de Huka falls bezocht .Eeen mooie krachtige bergrivier waar volop gerafted wordt, met spectaculaire stroomversnellingen. De bijhorende oe, aaa, en gesnater en gelach van de mensen in hun boot was voor ons een uitnodiging om dit vroeg of laat ook eens te ervaren . We bezochten de volgende dag in Rotorua de Whakarewarewa ( jawel zo,n lange naam ) reserve . Een mooie Maori,s nederzetting ( nu een toeristiche attractie). De Pohutu Geyser , de grootste natuurlijke geyser (100 graden ) van dit land die 25 m hoge zuilen spuit en met zijn zwaveldampen rondom. Erg indrukwekkend om te zien. Vroeger spoot hij om de 2 maanden nu om de 2 uren. (opwarming van Moeder Aarde ). Er waren ernaast ook natuurlijke pruttelende modderpoelen ( 95 graden ) . We genoten van een mooi optreden van de Maori,s. Door hun dansen en bijhorend uitleg en gebaren werden we ondergedompeld in hun cultuur. De vrouwen imponeren tijdens de dans met hun ogen en de mannen met hun breed uitstekende tong .Hun tong uitsteken is vooral om de vijand te imponeren. Het museum erbij omvatte enkele oude huisjes van hun voorouders (Polonesisch volk ) . De vrouwen hadden een tatoeage onder hun kin ( vermeld hun afkomst, hun stam en met wie ze gehuwd waren). De mannen tatoereerden hun gehele aangezicht om af te lezen of ze een leider waren van een stam ..... Hun ambachtelijk houtsnijwerk is een pareltje.Zowel aan hun huisjes, hun kano,s en o.a. totempalen die hun Goden afbeelden. Ze hadder er 12 zoals 12 maanden, 12 uur, 12 apostelen.. 12 meestergetal. We genoten van het zien van een kiwi-koppeltje, neen geen fruit en niet groen, alhoewel ze volop kiwi plantages hebben . Het is een nachtvogel, precies een grote dikke kip met lange snavel . Deze vogel is ook een symbool voor hun land. Vandaar dat Nieuw-zeelanders kiwi,s genoemd worden. We hoorden dat dit land bevolkt wordt door 50 procent (oorspronkelijke ) europeanen, 5 procent Maori,s en 45 procent Aziaten en andere volkeren. Het voorbije weekend was het hier zeer druk vanwege hun nationale feestdag. Alles was volboekt en dus heel moeilijk om accomodatie te vinden. Echter onze engelenhelpers hielpen ons zo goed dat we 2 keer aan de receptie hoorden dat er juist iemand had afgebeld. Moeilijk om te geloven maar echt Goddelijke time. We zijn dankbaar naar ons Hoger Zelf en de Engelenwereld. We ervaren het iedere dag als we ons ermee verbinden en erin vertrouwen dat het ook werkt. En zo is het leven een mooi geschenk. We stellen vast dat er in onze buurt waar we al doorgereisd zijn er natuurrampen gebeuren. De hevige bosbranden in Victoria en overstromingen in Queensland, de luchthavenstaking in Bangkok, aanslagen in India ... Goddelijke timing als je vertrouwt op je Hoger Zelf dat je steeds op de juiste plaats bent op het juiste moment. We overnachten aan het meer Taupo (grootste van dit land) met een wondermooi zicht op de sneeuw bedekte kraters van de 3 vulkanen Ruapehu, Tongario, Ngauruhoe. We voelden meteen de verbinding met de El Misti en Chachani in Peru. We genoten de volgende dag van een dagwandeling van 18,5 km doorheen het vulkaan gebergte met als uitschieter de Red Crater. Zo indrukwekkend en mooi . We mochten via een meditatie een transformatiestaafje planten op de tijdlijn die doorheen het Tongariogebergte loopt. Daniel heeft tijdens de meditatie de mer-ka-ba opgestart. Het voelde heel krachtig aan. De wandeling bevatte vele steile klim,s en ook enkele gevaarlijke dalingen maar o zo de moeite om te ervaren. Het gebergte bevatte een kleurenpalet (grijs,zwart, rood en bruin) van de gestolde lava. Er waren kraters gevuld met water ,mooie groen blauw water. Erg moe maar voldaan werden we opgepikt ( na 8 u 30 gewandeld te hebben ) door een shuttle bus die de vele uitgeputte wandelaars ( heel veel Euopeanen ) terugbracht naar hun logement . Terwijl we wachten op ons busje werden de ervaringen uitgewisseld met andere avonturiers . De volgende dagen was ons hoofdthema rust, rust, rust.
Hopelijk kunnen jullie vanuit jullie thuis ook meegenieten van ons avontuur.
een rustige maar warme engelenknuffel, Daniel en Jasmijn
Vanuit het mooie Cairns verlaten we het schitterende Australie. Via een vlucht van 4.30 landen we in Auckland,hoofdstad van Nieuw-Zeeland, wat het land is van Maori,s. Na vele douane controle en papierwerk konden we eindelijk aan ons avontuur beginnen. Auckland, is een vrij drukke stad ,mensen die zichzelf voorbij snellen, wat wel mooi was om te aanschouwen. De dag nadien gingen we op zoek naar een karretje. Na meerdere kantoren bezocht te hebben vonden we iets dat goed aanvoelde, qua prijs en kwaliteit. We huurden een daitsu voor 2 maanden om zo onze vrijheid te behouden waar we aan gewend zijn. Na 2 nachten Auckland was het tijd om de natuur op te zoeken. We reden Noordwaarts, richting Island Bay waar we een erg leuk verblijfje vonden met zo,n prachtig zicht op de baai met een klein haventje vol zeilbootjes, met een heuvelend gebergte op de achtergrond. Met de ferry landen we in Russell,een koloniaal stadje,vissersdorpje, mooi om te wandelen ,wat we ook deden. Een eindje buiten het dorpje deden we een mooie natuurwandeling .Nadien namen we ons karretje om langs de Old Russell road, met zijn prachtige zichten op de Pacific ocean, kliffen en krachtige branding, te bewonderen. De dag nadien stond er iets heeeel leuk op het programma namelijk een boottocht naar onze vrienden de dolfijntjes.We genoten van hun vrolijk spel het waren 2 bottle nose dolfijntjes .Ze bleven lange tijd rond onze boot. Tijdens een mooie wandeling zagen we de volgende dag de Haruru Falls, met een aansluitende wandeling aan de rivier, doorheen Mangroves (bomen die groeien in het eb en vloed water).Tenslotte belandden we in het Maori museum im Paihi .Daar zagen we de grootste kano van de Maori,s ( 80 zitplaatsen voor de roeiers). Er was eveneens een groot Maori,s festival ter voorbereiding op de Nationale feestdag van Nieuw-Zeeland.(7/2/ ) Volop reuzegrote kano,s vaarden op de baai terwijl de bevolking genoot van spijs en drank terwijl de zon ons allen verwarmden. Kinderen sprongen van een grote wandelbrug naar benden in het water. We zien dat de Maori,s zich met de blanken verenigen. Beide vieren feest. Dit hebben we in Australie nergens gezien wat we jammer vinden. Volgens ons houden de aboriginal,s zich nog steeds afzijdig tov blanken. Ondertussen bezochten we het schiereiland Coromandel (30km onder Auckland) Daar wandelen we langs de mooie kust met baaien, eilanden gezaaid aan de kust, doorheen het land met uitgebloeide cactussen, lekker geurende bloemen naar de Cathedral Cove, een echt pareltje , Eeen reuzegrote rots uitgesneden door het water, net een kathedraal. Jongelui trotseerden de branding en sprongen van een rots in het aquamarijn, helder maar koude water. Er was een verfrissende wind en koelde zo de hitte ,oeffffff De warm water bronnen in Hot Beach waren verscholen onder het water. Als het eb is kun je in het zand een putje graven en baden in het warme water . Eronder ligt namelijk een superhete steen van de vroegere vulkaan. Het verkeer is hier veel drukker en de wegen zijn niet zo goed aangeduid. Nieuw-Zeeland kan 9 keer in australie.
