28 januari, woensdag...

Toen je uiteindelijk kwam vanmiddag, zochten je ogen me niet. Weird. Ben ik niet gewend, zie gisteren en eerder. Maar ik heb me aangepast en me op de achtergrond gehouden, af en toe een sigaretje gerookt, en m'n werk gedaan. Af en toe kreeg ik iets van gevoel van je door, en daar heb ik genoegen mee genomen, misschien stoei je en wil je me even niet zo kennen, dat kan. En dan toch, vanavond. Ineens was je op msn, met mijn cd op de achtergrond, zei je. Je gaf aan Marco Borsato ook te waarderen, warm en lief. Naar You Tube dus, ik heb de nummers 'stop de tijd' en 'dochters' gestuurd naar je. Je vindt ze prachtig.
En daar doe ik het mee, ook al verjoeg je oudste zoon je net van de PC. Hij nam genoegen met je kwartier respijt, nog ff beppen met de buuf, en daarin deelde je je zorgen met mij. Ik weet, door wat je eerder heb gezegd, dat je het liefst van je verantwoordelijkheden af zou willen, dat een ander ze zou oplossen. Je voelt je alleen, en dat snap ik als geen ander. Ik probeerde naast je te staan, hoop dat je dat gevoeld hebt. Meer kan ik niet voor je betekenen, dit is het hoogst haalbare.
Jouw kids zullen nooit een vrouw accepteren alsof het hun nieuwe ´pa´ was, misschien kun jij dat niet eens. Maar ik laat iig elke drie zinnen merken dat ik je waardeer, om je geef, en er voor je wil zijn. Meer is er niet. xxx hvj Janousi

3 februari, dinsdag...

Bijna een week later, en alles af en aan. Soms heel samen, soms is er niets. Ik probeer ermee om te gaan, en dat lukt wel. Je bent er heel vaak als ik er ben, spijbelt zelfs van je Agentia lessen, je blijft babbelen als ik buiten sta te roken, je loopt met me mee (en ik met jou) als we naar huis gaan. Gisteren hebben we zelfs samen even boodschapjes gedaan bij de Super, ook dat was bijzonder. Vandaag maakte B. een gewaagde opmerking, a là lesbisch, en je kwam direct in het verweer, je wees gelijk op je hoofddoek om je standpunt duidelijk te maken. Zoals je al eerder tegen mij zei, in jouw cultuur is daar geen plaats voor. En als ik even rustig nadenk, weet ik dat ook wel. Maar dan toch, S. en K., je was zo ondeugend, zo mmm en oeff en even zo met mij en mijn insteek. Echt een prive momentje om in te lijsten. Helaas ben je de laatste dagen niet meer op msn, ik mis je echt. Mja, het zij zo. X Janousi

03-02-2009 om 00:00 geschreven door Janousi