15 februari, zondag...

Inmiddels zijn we alweer twee weken verder. Twee weken van af maar voornamelijk aan... ;) Ik heb je iig overgehaald de notulen te doen van de vergaderingen die ik voorzit, we hebben veel tijd samen doorgebracht met het kookboek, je bent af en toe op msn, en toen je vorige week naar Agentia moest gaf je me een klein 'kusmondje' of zag ik het verkeerd? Anyway, het voelt lekker allemaal.
Wat me heel erg opvalt is dat je geen kans onbenut laat je weerzin richting mannen te laten merken. Zo zaten we afgelopen vrijdag ook even lekker op msn te babbelen, je vertelde dat er op school een film vertoond was. Zowel jij als S. waren uit de zaal gelopen omdat het 'vies' was. Dus ik dacht aan seks. Of op zn minst twee zoenende vrouwen, hahahah. Later bleek dat een man en een vrouw kennelijk hadden gebekt in die film en bleek dat je dat vies vond. Uit ons gesprek daarna bleek dat je dat niet 100% naar vind om thuis te zien, maar NIET OP SCHOOL!  De schaamte dus.
Ik herken dat uit mijn eigen puberteit, kun je nagaan. Ik snap ineens veel meer van jou, lijkt wel. Jouw eigen emoties hebben er nooit veel toe gedaan, toch? Seksuele gevoelens ? Of Allah óf de rest van jouw wereld stak er een stokje voor. Ik denk dat áls je al durft te ontdekken, je er nu pas mee begint. Ik durf er iig rustig vanuit te gaan dat er tijdens de verwekking van jouw kids geen sprake was van lust van jouw kant. Je deed wat er van je verwacht werd en meer niet toch? Zoals zoveel vrouwen uit de moslim cultuur. Het doet me zeer, die onvrijheid van jullie geloof. Dat stukje wel. Ik weet dat Se iig emotioneel mishandeld wordt door haar man, altijd ruzie. Dat maakt dat ik denk dat er momenteel, if ever, misschien wel een wereld voor je opengaat. De wereld van de liefde. Vriendschappelijk gezien zit het hoe dan ook goed, meis, dat redden we wel. Maar als je meer voor mij voelt/gaat voelen, kan het erg ingewikkeld worden. Ik weet hoe een eerste echte liefde voelt, het bepaalt alles. Maar ook dan zal ik er voor je en met je zijn. We zullen erover praten, jij zult dan weten wat ik voor je voel en ik zal weten wat jij voelt voor mij. En dat zal genoeg zijn om een oplossing te vinden voor ons samen. Misschien nooit echt samen 'out in the open' maar toch samen op de een of andere manier. Maar toch, als ik mijn schrijfsels even terug lees kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik teveel hoop en dromen heb met jou. Allah ruless... :( 
Maar ik hou van je, dus ik geef niet op... xxx Janousi

15-02-2009 om 00:00 geschreven door Janousi