28 januari, woensdag...

Toen je uiteindelijk kwam vanmiddag, zochten je ogen me niet. Weird. Ben ik niet gewend, zie gisteren en eerder. Maar ik heb me aangepast en me op de achtergrond gehouden, af en toe een sigaretje gerookt, en m'n werk gedaan. Af en toe kreeg ik iets van gevoel van je door, en daar heb ik genoegen mee genomen, misschien stoei je en wil je me even niet zo kennen, dat kan. En dan toch, vanavond. Ineens was je op msn, met mijn cd op de achtergrond, zei je. Je gaf aan Marco Borsato ook te waarderen, warm en lief. Naar You Tube dus, ik heb de nummers 'stop de tijd' en 'dochters' gestuurd naar je. Je vindt ze prachtig.
En daar doe ik het mee, ook al verjoeg je oudste zoon je net van de PC. Hij nam genoegen met je kwartier respijt, nog ff beppen met de buuf, en daarin deelde je je zorgen met mij. Ik weet, door wat je eerder heb gezegd, dat je het liefst van je verantwoordelijkheden af zou willen, dat een ander ze zou oplossen. Je voelt je alleen, en dat snap ik als geen ander. Ik probeerde naast je te staan, hoop dat je dat gevoeld hebt. Meer kan ik niet voor je betekenen, dit is het hoogst haalbare.
Jouw kids zullen nooit een vrouw accepteren alsof het hun nieuwe ´pa´ was, misschien kun jij dat niet eens. Maar ik laat iig elke drie zinnen merken dat ik je waardeer, om je geef, en er voor je wil zijn. Meer is er niet. xxx hvj Janousi

3 februari, dinsdag...

Bijna een week later, en alles af en aan. Soms heel samen, soms is er niets. Ik probeer ermee om te gaan, en dat lukt wel. Je bent er heel vaak als ik er ben, spijbelt zelfs van je Agentia lessen, je blijft babbelen als ik buiten sta te roken, je loopt met me mee (en ik met jou) als we naar huis gaan. Gisteren hebben we zelfs samen even boodschapjes gedaan bij de Super, ook dat was bijzonder. Vandaag maakte B. een gewaagde opmerking, a là lesbisch, en je kwam direct in het verweer, je wees gelijk op je hoofddoek om je standpunt duidelijk te maken. Zoals je al eerder tegen mij zei, in jouw cultuur is daar geen plaats voor. En als ik even rustig nadenk, weet ik dat ook wel. Maar dan toch, S. en K., je was zo ondeugend, zo mmm en oeff en even zo met mij en mijn insteek. Echt een prive momentje om in te lijsten. Helaas ben je de laatste dagen niet meer op msn, ik mis je echt. Mja, het zij zo. X Janousi

03-02-2009 om 00:00 geschreven door Janousi  

25 januari, zondag...

Vanavond rond 20 uur was je ineens op msn, zoals ik al voorspeld heb. Yesss, ze is er, was wat ik dacht. Gisteren hebben we lekker koffie gedronken bij jou thuis met L., je hebt zelfs Arabische koffie voor me gemaakt, mmm bijzonder en lekker. We hebben contact, duidelijk. Gisteravond heb je me gemaild over de CD die ik je gaf en kennelijk duurde het te lang tot maandag. Je wilt contact, heerlijk. Ik ben blij, happy, meer dan. Je zoekt me, en ik ben er blij mee. Kuss Janousi

26 januari, maandag...

Ik was vanmiddag rond enen op kantoor, maar ging direct met S. door naar de woningbouwvereniging, waar zij een afspraak had met D. G., de vlotte aantrekkelijke directeur van WC. Was een leuk gesprek vooral ook omdat ik mijn ei kwijt kon over de moestuin, heb het idee direct maar gelanceerd. Bij terugkomst op kantoor zag ik direct je jas over een stoel hangen, hartje maakte een sprongetje. Het bleek dat er niemand was voor wandelen en klanken en zodoende had K. jou naar boven gestuurd. Terwijl ik wat rondlummelde in het kantoor, stond je ineens voor m'n neus: "Samen koffie maken voor de vrouwen?" zei je en uiteraard was dat no problem, vooral dat 'samen' klonk lekker. Daarna samen de koffie en thee rondgedeeld en gezellig gekletst met de dames uit Iran, Irak, Marokko, Suriname en Algerije (jij dus). Ik vind het erg grappig dat zowel jij als ik altijd gaan lachen als we elkaar aankijken of iets bespreken. Je bent zo mooi als je lacht...
Eenmaal terug op kantoor ging het grapje over D. verder en vond K. dat ik maar moest proberen met hem aan te pappen. Gedachteloos, maar grappend zei ik dat ik alleen geinteresseerd was als hij een leuke zus heeft. En terugkijkend op de middag realiseer ik me dat ik gekwetsheid zag op jouw gezicht vanaf dat moment. Eigenlijk wilde je gelijk weg maar ik heb je toch nog wat langer om me heen kunnen houden vanwege het kookboek. Kennelijk op intuitie op dat moment, maar wel enorm waardevol. Jij bent echt de enige voor mij, meis, ik hoop dat ik je dat een keer mag vertellen maar ik wacht tot jij dat als eerste tegen mij zult doen. Gelukkig zijn we morgen van 9 tot 15 samen aan het werk, eerst een bespreking en na de middagpauze een verslagje maken over vanmiddag en waarschijnlijk nog stukje kookboek. Ik heb je vandaag om jouw foto's gevraagd van Algerije, en hoop het hele mapje even te mogen hebben dan scan ik die mooie foto van je... Gewoon voor mezelf... :D Schat, habibi, ik hoop dat je lekker slaapt en sweet dreamss hebt. Zie je morgen, HVJ x Janousi

27 januari, dinsdag...

Je zat lekker naast me, vandaag, we spiekten af en toe even bij elkaar. Ik kan weinig zeggen nu behalve dat ik me 100 % samen voelde met jou vandaag, even los van de anderen. Vooral je plagende wenkbrauwen toen K. S.'s zelfgebreide pullover ter hoogte van haar borsten bewonderde, je was badddd, waar ik je al van verdacht. Compleet en totally pot, en je deelde het met mij. Oeff. Je pestte me met mijn geaardheid? Hahahahha, it takes one to know one ;)

Kort na enen was je weer terug, je zocht direct mijn ogen. Wij zijn een setje, toch? Zo voelde het wel, lekker samen gemutst.
Vanavond belde je me, over Agentia. Morgenochtend moet je weer naar Nederlandse les, maar morgenmiddag ben je er op zeker, zo liet je me weten. Mmmmm, ik wacht op je, zoals ik zowiezo doe ;) Kus lief, ik ben van jou, Janousi

26-01-2009 om 00:00 geschreven door Janousi  

Vandaag is het zondag 18 januari, 02.18, dus op een tijd dat een normaal mens zou moeten slapen... maar ik slaap nog niet. Ik luister nog steeds naar muziek waarvan ik weet dat jij het mooi vindt, en ben er inmiddels achter dat je erg romantisch bent, veel habibi.  Vandaag heb ik K. geholpen met haar pc en ik ben heel dankbaar dat ik je nog even zag bij de bushalte toen ik naar haar toe ging. Ik reed tergend langzaam langs, wilde dat je me zag, even contact en zwaaien, je glimlachte/lachte en zwaaide maar niet met het enthousiaste waarmee ik je ken, je dochter stond er ook naast, dus ik snap het wel. Je stoeit misschien net zo hard als ik. Of misschien ook niet. Misschien is dit alles. Maar ik hou van je, geef om je, wil alles voor je zijn. Ik hoop dat jij dat ook gaat voelen of voelt. x Janousi

Dinsdag 20 januari, ik ben ziek thuis , voornamelijk balend omdat ik jou nu ook niet zie. x Janousi

Ik ben weer aardig opgeknapt. Het is inmiddels vrijdag 24 januari maar ik wil even schrijven over 23 januari, eerder deze avond dus
Rond half 19 heb ik gebeld met een dinnetje uit Amsterdam met wie ik afgesproken had terug te bellen zodra ik klaar zou zijn met het verschonen van de kattenbakken en het cateren van mijn diertjes. Toen de telefoon ging dacht ik dat zij weer belde, ze heeft wel vaker moeite met mijn grenzen, en soms komt er iets dringends tussendoor, maar anyway, ik liep niet zo hard. Echter, toen ik het nummer terugkeek zag 2*****. Mmmm, het nummer van Aicha! Sjitt, en ik had haar gemist??  Haar die ik niet wil mislopen??? ARRGGHH! Tsja, ik heb direct teruggebeld, ondertussen erg genietend van het feit dat jij contact met mij wilde. Ondanks een korte stroomstoring hebben we fijn gepraat, gelachen, zorgjes gedeeld maar vooral even contact gehad. (en alles had ook as maandag besproken kunnen worden ) 
Meis, je hebt geen idee wat het voor me betekent dat jij mij belt. Je zei dat je je te oud voelt voor msn, maar je komt nog wel, ik ben er zeker van. (mijn opmerking dat ik ouder ben en het zelfs leuk vindt, je moest er om lachen) Je gaf aan dat je blij was met de cd die op ons kantoor ligt, een prima moment om te zeggen dat ik ook een cd voor jou heb gebrand. Mixje Arabisch/Engels/Italiaans/Nederlands. Vond je leuk, vooral het speciaal voor jou. Inmiddels ligt hij/zij in je brievenbus, ik weet zeker dat je hem goed gaat beluisteren.
Het feit dat iedereen maar voor een zekere tijd op kantoor mag werken, deed je stil worden. Je zat in over S, B en mij. Tsja, het is niet anders, maar het beeindigen van een baan hoeft niet het einde van een vriendschap te betekenen, zei ik. Daarna klonk je weer opgelucht en rustig. Habibi, ik heb genoten van je vanavond, het voelde als kloppend, warm en lief. Ik wil graag je vriendin worden, in welke vorm dan ook. Ik bewonder je vechtlust, je zelfvertrouwen, je zoeken naar bevestiging als je zegt dat je de taal niet goed spreekt, duhhh. Je moest lachen toen ik zei dat ik al bezig ben Arabisch te zoeken en te leren, maar ik wil je volledig snappen, en DAT zul je eens begrijpen. Kuss, Janousi

24-01-2009 om 00:00 geschreven door Janousi  

Het is inmiddels bijna een maand geleden dat ik mijn eerste woorden over jou aan het 'papier' toevertrouwde en we hebben elkaar al weer vele malen gezien/ meegemaakt. Met jou samenwerken/ samenzijn is voor mij altijd een klein feestje. Met de Kerst en Oud en Nieuw heb ik nog een stukje vakantie opgenomen, en ben op die eerste maandag na, ook niet op kantoor geweest. Bewust niet, ik moest ook een break nemen van jou. Het heeft alleen niet geholpen, zodra iemand je naam noemt, springt er een vonk rond m'n hart. En als ik zelf je naam uitspreek, en dat doe ik te vaak, dan voelt dat heel lekker en warm. Kortom, ik heb het zoooo te pakken!
Vorige week maandag ben ik weer aan het werk gegaan en vanaf die tijd begonnen ook de interviews voor het kookboek weer. Die doen wij lekker samen, ik geniet er mega van. Daarnaast probeer ik heel voorzichtig zoveel mogelijk tijd met je door te brengen door je bij veel te betrekken. Afgelopen maandag was de nieuwjaarsreceptie van ons cluppie. Toen jij kwam kreeg ik het pas echt naar m'n zin, zoals je me dan ook blij aankeek... die ogen, oefff... Je moest nog wat uit je mail uitdraaien om te speechen en wilde dat ik bij je bleef, voor het geval het niet zou lukken. Natuurlijk kun je dat prima zelf, maar okee, ik vond het niet erg . Je had een leuke paarse 'trui' aan en een schitterende paarse hoofddoek op, prima excuus om een beetje aan je te zitten hihihi, want het V&D merkje was af en toe zichtbaar en daar baalden we allebei van... En als ik dan zie hoe zelfverzekerd je het woord neemt bij zoveel mensen, ik gloeide van trots! Dappere vrouw! And I love her...
Woensdag kwam je gewoon lekker langs op kantoor, je hoefde er niet te zijn maar kwam toch. En het was zoooo gezellig, ook met N. en S. erbij. We plagen elkaar doorlopend, ook jij vindt dat leuk en durft het terug te doen. We hebben lol gemaakt en over muziek gesproken, ik wil graag alles van je weten dus zeker de muziek die je leuk vindt. Inmiddels vraagt de buurt zich af wanneer de schotel op m'n balkon komt want sinds die tijd draai ik voornamelijk 'jouw' muziek. Cheb Mami met Zucchero, Cheb Mami met Sting, je bent er weg van en ik nu ook. Romantische, warme, opzwepende, maar vooral 'lieve' muziek, liefdesliedjes... Ik ga dit weekend een CD branden met jouw en inmiddels mijn lievelingsmuziek, voor op kantoor. Door deze muziek te draaien voel ik me dicht bij jou. Vandaag kwamen we ook allebei op onze vrije dag naar kantoor, interview met Turkse vrouw, je was er al om 13.05 terwijl dat normaal gesproken nooit lukt. We hebben even samen achter de pjuter gezeten totdat zij er was, gegoogled op muziek van Zaho, een mooie vrouw die jij ook goed vindt. Zo komen we steeds een beetje dichter bij elkaar, ik merk dat heel erg. Misschien maak ik me illusies maar mijn intuitie is behoorlijk stevig ontwikkeld dus als jij hetzelfde voelt, gaat voelen, dan merk ik dat echt wel. Ik heb iig je aandacht, je warmte en je zit graag aan me te plukken. Heerlijk. Ik hoop dat het steeds beter wordt, ook al besef ik dat 'wij' nooit out in the open zullen kunnen zijn. Ik wil dat respecteren, ben bereid een geheim mee te dragen. Als jij maar bij mij hoort. XXX HVJ Janousi

16-01-2009 om 00:00 geschreven door Janousi  

Hoi Aicha,

Het is nu 19 december 2008.

Omdat ik toch ergens mijn gevoelens kwijt moet/wil, begin ik hier maar een soort dagboek. Alhoewel alles wat ik voor je voel waarschijnlijk nooit beantwoord zal worden, moet ik het toch kwijt, durf en kan er domweg met niemand anders over praten. Een dagboek is praten met jezelf, en dat is altijd gezonder dan je mond te houden toch? Ik voel (maar denk te weten dat alleen ik dat voel) een klik tussen ons, ik ben sinds een week erg onder de indruk van jou. Je bent lief, gesloten, ondeugend, afwezig, verdrietig, maar altijd in voor een lolletje ondanks je eigen, ongetwijfeld zware, verleden. Ik merk dat ik je een beetje kan ontdooien. Weduwe kort na de geboorte van je jongste, en heel dapper en lief altijd bezig je kinderen de goede kant op te sturen, je levensinvulling. Ik bewonder je inzet, heb genoten van je trotse blik toen je de foto's van je kinderen liet zien, heb je nog beter leren kennen door de cursus de afgelopen weken. Je bent altijd in voor een nieuwe uitdaging, dat bleek wel toen je wel mee wilde rijden met mij terwijl mijn woefje achter in de auto zat. Ik merkte aan alles dat je het vreemd vond, maar je ging toch mee. Dappere. En ook vandaag liet je doorschemeren dat je voelt dat jij er ook nog bent. Ik geniet daarvan, heb dat namelijk ook pas sinds kort ontdekt en zou er graag eens over praten met je. Vandaag heb ik je verteld hoe mijn jongste zoon is 'ontstaan' en voor het eerst ooit (!) vond ik het moeilijk om het aan iemand te vertellen. Nooit omdat ik me schaam, wel omdat ik oprecht bang was je kwijt te raken! Ik bloosde, durfde eigenlijk amper. Omdat ik je niet wil verliezen, snap je dat? Ik voel wat ik voel, en daar hoef je nooit iets van te merken, maar ik was echt bang dat je zou afhaken, dat ons contact kapot zou gaan. Maar je zei heel nuchter dat jij 'dat' niet kende, dat het in jouw cultuur niet gebeurd. Tsja, maar ik snap het, geef je de ruimte omdat je zegt iedereen te respecteren, en dat is genoeg, meer dan, voor nu. Net daarvoor had je mij 'habibi' genoemd, 'lieverd', en dat klonk zo lekker, je zult misschien nooit horen wat het voor mij betekende, maar anders wil ik dat je weet dat het voor mij alles betekende op dat moment. Ik was jouw 'habibi', misschien voor even, zonder voorkennis, maar toch. Nadat ik je vertelde over mijn jongste zoon en zijn ontstaan, deelde je jouw foto's met me, de vakantie in je geliefde thuisland Algerije. Zag je lieve jongste, vind het een prachtig kereltje. Ondeugend en lief, net als jij. Genoot van die foto van jou, wilde bijna vragen of ik hem mocht hebben maar hield net op tijd mijn mond. Dat zou echt gek zijn geweest, en ik wil niets forceren. Maar mijn God, Allah desnoods, wat stond je er prachtig op!! Je zei het zelf al, net als een filmster, en zo is het ook. Prachtige foto, Aicha blij en beetje verleidelijk, dat wat ik ook al even in je zie, stond op die foto.
Rond 16 uur gingen we allebei weer onze kant op. Ik met de wetenschap dat je een kerststukje zou accepteren, zelfs mooi vindt. Vanavond heb ik dus een kerststukje voor je gemaakt en het direct daarna aan je gegeven. Alhoewel je mij niet binnen vroeg, zag ik dat je er blij mee was en bleven we nog even gezellig kletsen aan de deur. Je jongste blijkt op het **** te zitten en ineens was je ook duidelijk wie mijn ex is, de moeder van jongste schatje. Goh, ineens hadden we het er weer over, en je reageerde op zo'n manier dat ik nu zeker weet dat je mij niet daarom zal afwijzen. Thnxx. Wat ik voel, klopt. Je bent wie ik denk dat je bent, oprecht en respecterend. Ik zie je morgen weer, rond elf uur. HVJ, X Janousi

19-12-2008 om 00:00 geschreven door Janousi