Todo viaje es una búsqueda y una fascinacíon para el universo de los sentidos
17-11-2007
Project
Buenos tardes,
Vamos a tener nuestra primera clase de ingles, un idioma del mundo. zo startte ik maandag mijn eerste Engelse les.
Ik heb dus 3 dagen gewerkt in instituto Inabif, Hogar San Vincente Paul. Een weeshuis waar zo'n 30 jongens tussen 6 en 13 jaar verblijven. Deze kinderen komen zo'n beetje van over heel Noord-Peru. Of ze allemaal echt wees zijn betwijfel ik, maar de directrice vertelde me wel dat ze mishandeld zijn en of sociaal verwaarloosd. Er zijn ook enkele fysiek gehandicapte en gestoorde kinderen opgenomen. Het is een zeer katholiek instituut. Elk kind heeft dan ook zijn eigen pocket bijbeltje. Bijbel was een van de eerste woorden die ze me vroegen om te vertalen naar het Engels. En hoewel ik niet gelovig ben, heb ik wel geantwoord catholica te zijn. Ik moet dit hier wel meer doen, het is te moeilijk om uit te leggen dat je niet in God gelooft.. Bovendien is dat huis hun redding geweest en kunnen ze op die manier hun verleden achter zich laten.
De jongens zijn verdeeld in verschillende werkgroepjes. Ik heb 2 keer een uurtje les gegeven aan een stuk of 7 kinderen. Eerst en vooral was het zeer moeilijk voor hen om te begrijpen van waar ik juist kom. Belgie? Europa? Ja, ze kunnen het niet beseffen. Een ander land dus, ver van Peru, waar de mensen Nederlands spreken. En ik kan ook een beetje Engels en dat is een belangrijke taal, dus ga ik proberen dat jullie een beetje aan te leren. De meesten waren heel lief en geinteresseerd, er vroeg zelf een jongen of dat mijn botten van Amerika komen, hehe. Dusja, in Tumbes had ik al een poster gekocht met de cijfers en de kleuren. En in het centrum heb ik een Engels Bingo spel gevonden. Woordjes en figuurtjes, al spelende een beetje leren. Ik vind het wel leuk om te doen en ik denk dat de jongens er zeker iets aan hebben.
Alleen donderdag was het zo vreemd. Ik kwam zoals gewoonlijk om 15u toe en ik moest opnieuw een heleboel papieren invullen. Mijn dossier moet worden goedgekeurd door hun hoofkantoor in Lima ofzo, vooralleer ik definitief kan beginnen. Als alles in orde is, ga ik volgende week woensdag of donderdag terug. Waarschijnlijk ga ik dan ook meehelpen met de activiteiten van de begleiders en de therapeuten. En engelse lesjes zullen slechts enkele dagen van de week gehouden worden. Maar hoe het allemaal juist geregeld zal worden, weet ik dus zelf ng niet.
Ziezo, bij deze hoop ik dat jullie je een beetje een beeld kunnen vormen van mijn project. Als er nog vragen zijn, aarzel dan niet ze te stellen.
Hey familie, vrienden en vriendinnen, klasgenoten en kennissen,
Jaja het begint stilaan een gewoonte te worden, na elk uitstapje breng ik graag verslag uit op deze alom gekende webpagina. En na al jullie leuke reacties, zal ik dit zeker blijven doen. Dankje pap om zo'n "stimulans-initiatief" in te zetten.
Donderdag Peruvian style, zo noemen wij het hier: niets is zeker, elk plan kan gewijzigd worden, van puntualidad geen sprake. Zo ook afgelopen donderdag. Mijn broertje Luis nam me mee naar een Reinado van zijn colegio. Het verkleedfeest had moeten beginnen om 17.30, wij waren daar als een van de eersten. Een uurtje later begon het volk toe te stromen, maar pas na 19u is de wedstrijd van start gegaan. Stel je voor, 25 meisjes tussen 6 en 18 jaar die strijden naar het kroontje van de mooiste. De eerste ronde in vrije tijdskledij, een eerste kennismaking met de kandidaat en wel telkens op hetzelfde liedje: Like a virgin van Madonna. Hoe ironisch! Bovendien wetende dat geen mens hier Engels kan....ze zouden het wel eens moeten begrijpen, die conservatieve peruvianen. De volgende ronde was in typische klederdracht naar keuze: Senora Sipan, Sican, Marinera meisje, Tondero- danseres. Het vervolg heb ik gemist, plots moesten we dringend vertrekken: koffer pakken en naar het verjaardagsfeest van een nichtje. Niet in een Chifa restaurant (Chinees) van deze keer, maar Pollo a Brasa. Alweer kip, ik eet hier bijna niet anders. En dan snel naar de bus met bestemming Tumbes.
Tumbes Angelica, onze afs presidente, nam ons mee op haar trip naar het uiterste noordelijke departement. Vrijdag moest ze in Tumbes zijn voor haar werk en wij maakten maar al te graag gebruik van om ook deze stad eens te zien. De plaatselijke afs vrijwilliger Ronal leidde ons rond in het hete, kleine, gevaarlijke stadje, langs Plaza de Armas, Plaza Bolognesi, alles moderner dan Chiclayo. Kleurrijker ook, mozaiek bezette statuas en kleine autovrije winkelstraatjes. In de namiddag zijn we even naar het strand gegaan met Els, Antwerps meisje die daar woont. La playa, een paradijs... ' s Avonds hebben we weer eens decadent gegeten op restaurant en durfden we zelfs vragen om de frietjes een 2de keer te bakken, die Belgen toch. Daarna zijn we nog naar een feestje gegaan, mijn eerste kennismaking met het Peruviaanse dansen was geen groot succes. Je danst gewoon op veel te trage muziek, recht tegenover de jongen die je gevraagd heeft. Ik vond het eerlijk gezegd belachelijk, maar ik zal er maar aan wennen zeker. Zaterdag. Dankzij een leuke ontdekking in the lonely planet, (de gids voor Peru blijkt), zijn we naar Banos del lodo in Zorritos gegaan. Verschillende modderbaden met geneeskrachtige werking, had ik altijd al eens willen doen. We hebben ons echt goe geamuseerd. Daarna nog even een duik genomen in de warme zee om daarna de andere plaatselijke afsers te vervoegen in Puerto Pizarro. We hebben daar een boottocht gemaakt langs de vogelrijke mangrovebossen. Zo heb je bijvoorbeeld Isla de Amor, waar duizenden vogels te zien zijn. We passeerden ook even bij een krokodillenreservaat en afsluiten deden we met een verse vissoep op een van de andere eilandjes. Voor het avondeten waren we uitgenodigd bij de familie van Els. Amai eindelijk pasta: al la Alfredo was het. Ik begin hoe langer hoe meer toch die Europese keuken te missen en vooral pasta dan, dus dit was een unieke kans voor mij. In la discoteca Milano, waren "las chicas belgas" de entertainer op het podium opgevallen. Met als gevolg fotosessies met de locals alom. Zondag moesten we wel vroeg opstaan want we gingen naar Aquas verdes, het laatste Peruviaanse dorpje. Om dan vandaar de brug over te steken naar Ecuador. Die brug is zo een beetje niemandsland, heel vuil en niet ongevaarlijk omdat daar geen wet heerst, alles kan bij wijze van spreken. Rond de middag keerden we huiswaarts met een korte tussenstop in Piura. Maar meer dan een restaurantje en het shoppingcenter hebben we niet gezien, reden om nog eens terug te gaan...
Zo dit was voorlopig mijn laatste reisje denk ik.... alhoewel... De foto's van Tumbes volgen later nog. (Kris, In de linkerkolom moet je daarvoor klikken "mijn belevenissen in beeld" is dat )
Ik hoop dat wanneer ik terugkom in Belgie, de regering reeds gevormd zal zijn. Het is ook zo moeilijk om die situatie hier uitgelegd te krijgen. Zoals zoveel Europese zaken eigenlijk. El padre is nu voor enkele daagjes in Lima, dus met zijn vragen word ik even niet lastig gevallen. De verhalen van Martha zijn veel interessanter, echter, eerlijker, uit het leven gegrepen zeg maar. Maar later meer daarover.
Terug van weggeweest, terug van adembenemde landschappen, indigenas en spectaculaire ruines. Vorige week reisden we voor 3 dagen naar Cajamarca. Richting het hoogland van de Andes bevindt zich deze mooie stad, die ooit een van de grootste steden van het Incarijk was en plaats waar de indianen en de Spanjaarden hun eeste directe confrontatie hadden. Volgens Spaanse kronieken werd de Inca Atahualpa in Cajamarca ontvoerd en er later om het leven gebracht. Tot daar jullie portie geschiedenis, een reisverslagje:
Woensdagnacht kwamen we na een busrit van 6uur aan in onze hostal. Gelegen aan de Plaza de Armas, middelpunt van deze stad. Onze kamer stelde niets voor en bovendien moesten we 5 bedden delen onder 8 personen: eerste korte en slapeloze nacht.We startten onze eerste dag met een klim op de Avenida Santa Polonia, vanwaar we aan de top een prachtig uitzicht hadden over deze machtige stad. Bovenaan bevinden zich ook nog de authentieke Silla del Inca. Vervolgens namen we met de gids ( we reisden met een collegio mee) een kijkje in El Cuarto del Rescate (de Losprijskamer) Na de maaltijd gingen we naar de Banos del Inca, favoriete badplaats.Helaas kon ik niet van deze thermische baden genieten omdat ik geen zwemspullen bij had, maar het loonde wel de moeite het domein te verkennen. 's Avonds bedienden we ons in het restaurant met overheerlijke lasagna, wijn en als afsluiter een chocoladetaart voor Angelica's verjaardag. Wat wil een mens nog meer?
De tweede dag vertrokken we met de "schoolbus" voor een rit van wel 2uur door een bergachtig landschap. Ik genoot ervan om gewoon door het raam te kijken naar de verschillende bergdorpjes, akkerveldjes en inheemse taferelen. Granja Porcon een zoologisch park, was onze bestemming. Puma's, luipaarden, apen, pauwen en een hele reeks andere vogelsoorten van eenden tot kleurrijke papegaaien passeerden de revue. In het plaatselijk kraampje daar kocht ik er ook het typische zuiveltoetje Manjar Blanco. 's Middags bezochten we de Ventanillas de Otuzco, uitgehouwen vensters die in het verleden dienst hebben gedaan als indiaanse begraafplaatsen. Afsluiter van de dag was een grote zuivelboerderij, moestuin, planten- en gewassen -doolhof. Omdat Cajamarca beroemd is om zijn boter, melk en kaas, kon een stuk lekkere kaas(de naam ben ik vergeten) niet in mijn rugzak ontbreken.
Onze laatste dag werd ingezet met een tocht door Cumbemayo, een stenenbos van wel 3500 meter boven zeespiegel. Hier bevinden zich ook de Fraters, reusachtige rotsen die als gevolg van erosie de vorm hebben gekregen van monniken met kappen. In de namiddag hebben wij, dit maal zonder de kindjes van het collegio, nog een uitstap gemaakt naar de watervallen van El Condac. Ondanks het wel een beetje gevaarlijk was vermits het juist geregend had, loonde het zeker de moeite om in de bosachtige omgeving een sereieuze stap naar de bron van de watervallen te ondernemen. Nadien hebben we ook nog de peruviaanse oliebollenspecialiteit geproefd, "Picarones" met een honingachtige saus, ik ben fan. Ik heb genoten van de prachtige natuur daar in de Noordelijke sierra, het was een meer dan geslaagde reis. De foto's staan ook reeds online, zou kunnen jullie zich een beter beeld vormen.
Nu ben ik dus terug in Chiclayo, die vuile, platte, drukke stad. Om hieraan te ontsnappen hielden wij, de 4 westvlamingen maandag een picknic op la playa de Pimentel. Door de combinatie van wind en zon was ik verschrikkelijk vebrand. (Ondertussen is het al bruin hoor) Het is nog maar lente nu, maar in de zomer is het er een waar surfparadijs....
Morgenavond vertrek ik opnieuw, naar het meest noordelijke departement van Peru, Tumbes. De grensstad met Ecuador. Maar die avonturen zijn dan voor de volgende keer, alweer!
Ik laat jullie Het ga jullie goed, laat mij ook eens iets weten hoe jullie het stellen. Koud? Veel (studie)werk? Belgie, regering? Andere nieuwtjes? Ik blijf toch graag een klein beetje op de hoogte.
