|
De rit van vandaag, onze langste, was niet gespeend van problemen. Maar wat kan je verwachten als je de euvele moed hebt om in Oekraïne te gaan fietsen met een trekkingfiets... Ons is het nu wel duidelijk : ofwel fiets je over de grote wegen met druk verkeer (we fietsten vandaag een heel stuk over de E40 !), of je zoekt het platteland op en dan heb je : zandwegen, kiezelwegen, en alle mottige combinaties ervan. In de dorpjes leven ze nog zoals in de vorige eeuw, en overal tref je loslopende honden aan, soms vriendelijk maar soms niet zo tuk op voorbijrijdende kwibussen op een fiets...
Enfin, je hebt het al door : we wouden een route doen door het platteland, maar het is ons niet goed bekomen : niet alleen schoten we voor geen meter op (we hebben zelfs stukjes te voet moeten afleggen omdat het zand te mul was) , we hebben liefst 3 lekke banden kunnen genieten, en ik verzeker je : als je keer op keer die bagage moet afhalen, de band wisselen enz. dan heb je het wel even gehad. Het was trouwens altijd dezelfde band die het begaf (achterband van Jan). De laatste wissel heb ik (Jan) een band moeten oplappen met 'een rustinneken', en gelukkig hield dat tot de finish.
Tijdens onze laatste bandenwissel hadden we de volle aandacht van Sasja, een Chroetsjev-achtig figuur die enkele woorden Frans sprak en heel de tijd foto's wou maken waarop we samen geforceerd staan te glimlachen. Hij hield ons stevig aan het lijntje, maar na 7 keer onze hand geschud te hebben pruttelde hij weg op een aftandse scooter. Trouwens, de vehikels die je hier ziet rondtuffen, dikke wolken uitlaatgassen brakend, dat houd je niet voor mogelijk ! Het type Lada waar ik ooit in de jaren '80 mee rondreed en die me grijze haren bezorgde, rijdt hier massaal geblutst en verroest rond, en dan heb ik het nog niet over vrachtwagens waarvan je zelfs de kleur niet meer kan herkennen...
Enfin, we hebben dan maar in arren moede de steven gewend naar de autoweg (M6 voor de kenners, nadien de E40) Vermits er nergens een verbodsbord voor fietsers staat hebben we een 70-tal km als zombies tegen een stevig tempo op de pechstrook doorgereden, zodat we ongeveer om kwart over 6 lokale tijd bij ons 'Ecohotel' kwamen, alweer een leuke plek maar vlak aan de autostrade en met wat geluidshinder vandien... Op de teller : 125 km ...
Morgen fietsen we naar Kiev Boryspil, en zullen vlakbij de luchthaven logeren, zodat we zondag met fiets ingepakt op het vliegveld kunnen arriveren, vermoedelijk met een shuttle. Maar eerst volgt nog een stevige uitsmijter (100-tal km) tot aan onze laatste pleisterplaats. Trouwe lezer:/lezeres, we rekenen op jullie lettervretende activiteit ! De lezer heil !!
|
