|
Ja, je leest het goed, vriendjes en vriendinnetjes, we zitten momenteel in Zhytomir. De trip hierheen was alleszins memorabel ! Rond 23 uur verlieten we ons hotel in Lviv, en de eerste opdracht was het station te vinden. Zelfs met gps is dat in een donkere stad die je niet kent geen sinecure. Tot overmaat van ramp brak er een spaak in het achterwiel van Koen, te wijten aan de vreselijke toestand van de straten in Lviv. In het station was het evenmin een triomftocht... Zelfs in het loket voor internationale verbindingen kon men ons niet in het Engels te woord staan. Gelukkig had je enkele omstaanders die wat konden vertalen, want ons reservatiebewijs was enkel en alleen in het Cyrillisch opgesteld. Maar het ergste moest nog komen : toen de trein het station binnenreed en we onze slaapwagon opzochten botsten we op de wagonverantwoordelijke, een dame van middelbare leeftijd die -netjes volgens het cliché- helemaal uit staal en beton was opgetrokken. Met veel Russisch misbaar liet ze ons weten dat de fietsen niet op de trein mochten tenzij ingepakt, het 'worst case scenario' dus. We hadden nog welgeteld 10 minuten om die klus te klaren, en met de hulp van een vriendelijke heer lukte dat op het nippertje. "Welcome to Ukraine", bromde hij cynisch, maar dank zij zijn hulp geraakten we nog net op de trein. Onze slaapcouchette werd dan wel grotendeels door onze ingepakte fietsen en bagage ingenomen, zodat Koen en ik in allerlei rare houdingen konden proberen de nacht door te komen. Rond 6 uur 15 was ik net in slaap geraakt toen de intussen toch ietwat ontdooide 'wagonmadam' ons kwam wekken : Korosten was in aantocht !
Fietsen in elkaar geknutseld, ontbijtje samengesteld met aan een kiosk gekochte ingrediënten en we konden op stap richting Zhytomir, 94 km verder en naar 'goede' gewoonte verbonden met onze vertrekstad met een lange, quasi rechte weg. Deze was in abominabele toestand bovendien, en de gevolgen lieten niet lang op zich wachten : 2de lekke achterband voor Jan en onze reservebanden opgesoupeerd... Ondertussen was het ook behoorlijk warm geworden. Toen we wilden lunchen aan een tankstation, een gewoonte van ons omdat je daar ook frisse dranken en koffie kan kopen, werden we weggejaagd door de meneer van het tankstation, we mochten wel iets verder op trapjes gaan zitten en hij hield ons heel de tijd in de gaten... Foei, fietsers, en dan nog grijze mannen die een vreemde taal spreken !
Zo kwam Zhytomir in zicht, een vrij moderne, ruime stad met grote lanen, pleinen en huizen. Maar ook hier ontbreken de steeds volgepropte aftandse autobusjes niet... Er zijn wel meer opmerkelijke kenmerken hier ; slechte wegen, stokoude auto's en vrachtwagens (Lada's en Skoda's van 40 jaar en ouder zijn geen uitzondering), walmende dieselkamions eerder de regel. En of wij hier een curiosum zijn !
Ondertussen hebben we onze intrek genomen in een proper hotel net buiten de stad, aan de overkant van de rivier. Hier was een fameuze fuif vanavond, maar om 22 uur lokale tijd gingen blijkbaar de boeken toe, geen erg voor ons want je kon de muziek goed tot in onze kamer horen...
Last but not least : voor vader is Zhytomir een heel belangrijke locatie geweest. Hij kwam er 2 keer , de eerste keer in de opleidingsfase, tussen Graz en Debica in, en de 2de keer als vechtjas tijdens de eigenlijke 'inzet'. Hij geraakte er gekwetst en de rest is geschiedens.
Als afsluiter vaders eerste impressie van de stad : "De elfde dag reden we Zhytomir binnen , diezelfde stad die de we enkele maanden later zouden trachten te ontzettten om ze dan als puinhoop achter te laten(...); Zo bereikten we dan eindelijk ons onderkomen, dat bestond uit een gebouw van 2 verdiepingen, meer leem dan stenen (...) Het zou echter een korte nacht worden, want om 5 uur 's ochtends moesten we er opnieuw uit (...)"
Wij hebben hier vlakbij het Duitse soldatenkerkhof gevonden, een echt massagraf maar sober in de beste Duitse traditie. Jammer genoeg ontbreekt ons de tijd om andere sporen van de oorlog te zoeken. Misschien nog eens terugkomen ? OK, maar dan niet met de fiets ! Onze status varieert tussen -zoals gezegd-curiousum en te mijden. Niet zo plezant maar wel een ervaring. Geniet van je comfortzone en slaap ze !
|
