Ongeveer 2 maanden geleden startte de farm met gratis paardentherapie voor kinderen met een beperking; een prachtig project. Omdat het hier op de moment nog vakantie is, waren er vandaag 14 juli maar 2 kinderen. Moises, 4 jaar oud komt bijna wekelijks. Een geweldig guitig ventje. Hij straalt als hij op Silver zit en vindt de oefeningen geweldig.

Brian, is 18 jaar en komt voor de eerste keer. Hij heeft een spierziekte en is mentaal ook achter. Ik zou niet kunnen zeggen of hij van het ritje genoot maar volgens zijn mama wel. Ze willen in elk geval nog terug komen.

Meer foto's op Fb.

Eerste keer weer een strandrit. Vanaf volgende week moet ik ze weer leiden; dus even opfrissen.

Meeste wist ik nog!

Problemen met beide auto's!!!

En gezellig dat dat is; de truck valt stilt en dan moet je hem 10 min. laten afkoelen.Ver rijden is er dus niet meer bij.

De remmen (denken we) van de van doen raar! Hopelijk trappen we er niet door. En als je de airco vergeet af te zetten, is de batterij plat (ook vandaag). Dat kunnen wij vrouwen al zelf (vooral Ellen). Spijtig genoeg is een goede en vooral betrouwbare technieker vinden hier niet eenvoudig. En wat zal het kosten? Ellen en ik hebben al voorgesteld om mee de kosten van de van te dragen daar dit de auto is waarmee we hier in de buurt zaken zouden gaan bezoeken. Als we een auto moeten huren, kost dat ook veel. Dus kunnen we beter 2 vliegen in 1 klap slaan! Wij een auto en Vicki geholpen. Hopelijk vinden we een mechanieker en wordt de auto snel hersteld; spannend zo rondrijden in een auto die het elk moment kan opgeven.

Vandaag kwam Warner langs; een tico die hier vroeger als vrijwilliger hielp en getrouwd is met een vrijwilligster die hier was uit Amerika.

Hij bezorgde de farm de Mariola bijen; piepkleine bijen die  niet steken en heilzame honing produceren. We gebruiken deze honing om brandwonden te behandelen.

Hij liet ons de zalige honing proeven nadat hij ons in de maling nam en ons eerst de "kaka" had voorgeschoteld.

Elke dinsdagavond om 19.00 brengen we een stevige soep (deze keer was het chili) naar de daklozen. opkomst varieert van 2 tot 15.

           

Wasbeer op bezoek                                                        Ellen die de geiten melkt (doet ze niet graag!)

                              

Kampvuur; de manier om afval kwijt te geraken!                   Even stoppen aan de fruit-truck!

Vandaag gestart met de paarden te trainen; komen als we op een hoorn blazen.

Paarden staan op de moment op een groot domein met tussen veel groen ook wat gras. Het is momenteel een ramp om hooi te vinden in Costa Rica (naweeën van de storm) en Vicki moest dus op zoek gaan naar een alternatief. Ze huurt nu een groot domein dat grenst aan de farm. Ondanks dat moeten de paarden nog bijgevoerd worden (ze waren enorm afgevallen). Vandaar het trainen. Eerste dag lukt vrij goed; we vinden de paarden vrij snel en bij het horen van voedsel in de emmer komen ze af. Maar 13 paarden voeren op een domein is niet zo simpel; vooral omdat ze niet echt gemanierd zijn.

De 3 dagen erna loopt het wat moeilijker (om niet te zeggen - loopt niet); we kunnen de paarden niet vinden (zo groot). Dinsdag 10 en woensdag 11 lukt het weer.

Om 04.30 bed uit om te vertrekken richting Roosendaal. Daar nemen we de trein richting Schiphol. Vlotte check-in (toch altijd wat spannend - weegt men valies niet te zwaar?), om 11.10 vertrekken we richting Houston, een vlucht van 10 uur. Beetje geslapen. We landen om 14.30 plaatselijke tijd en rond 17.30 wordt de reis verder gezet naar Liberia. Daar staat Vicki ons op te wachten. Precies niet weg geweest; alles voelt erg vertrouwd.

Ellen en Vicki maken kennis en het ziet er naar uit dat ook die 2 wel met elkaar zullen kunnen opschieten. Ons bed is gedekt bij aankomst. Veel slapen doe ik echter niet; weer even wennen.

Blij dat ik weer hier ben.