Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
02-07-2018
Weer naar The Monkey Farm 3 juli 2018 (samen met Ellen)
Samen een storm doorstaan, smeedt toch een bepaalde band. Vicki is meer geworden dan "de baas" van de farm. Gedurende het half jaar dat ik in België was weer heel wat geld ingezameld en gestort.
Hieronder de mail die ik vorige week ontving
You have no idea
how much that money is helping us!Because
of the rain last year, no one was able to cut hay, so
as you know, we couldnt get any. Then at the of
the dry season, we got the best hay I had ever seen in Costa Rica. It
lasted a couple deliveries and then the quality of the hay went down and
down. Then it got scarce, so the price got more than double, but we had to pay it. Then the hay was
gone completely. No one in the country has hay right now. Our
vet told us to feed them rice straw and not knowing what to do, we got some
delivered. They ate it, but kept losing weight. Our vet said that
is what he is feeding his horses, as
its better than nothing. No one had pastures yet because it hadnt rained enough. So we fed the
rice hay along with their normal grain
and corn, but they kept losing weight. Finally, out of desperation, I ordered alfalfa mix pellets imported from
Spain. This stopped the weight
loss, but it cost a fortune every week! Finally, just a few days ago, on the 15th, I convinced our
neighbor in the fairy pasture that Jana
and I went in, to let us rent it. So, finally they have some
grass. Paying for that expensive alfalfa
from Spain was really breaking the bank,
so the donations are greatly
appreciated! Please let everyone know. We are still experiencing the effects of the last rainy season when no
one could cut their hay. It caused everyone to run out of hay very
quickly. I
cant wait until you get here. Counting the days! Vicki
IEDEREEN DIE DONEERDE OF IETS KOCHT; DANK JE WEL!
De komende weken kan je volgen wat er allemaal gebeurt op The Monkey farm. Berichtje in het gastenboek? JA, graag.
Wegens moeilijk aan hooi geraken (ondertussen hebben we toch al 60 baaltjes), staan de paarden op een stuk land van ongeveer 300m op 700m.De eigenaar heeft ondertussen al heel wat onkruid gewied zodat we al een iets beter zicht hebben. Maar de paarden vinden, is niet altijd even simpel. Als we er 1 of 2 kunnen vinden, kunnen we tenminste al op zoek te paard. Altijd spannend vooral als je ze nodig hebt voor een strandrit (nog steeds de belangrijkste bron van inkomsten). Al 2 keer gebeurd dat we paard te weinig vinden om met 2 begeleiders te kunnen gaan. Zo viel Ellen haar eerste rit naar het strand in het water
Paarden beginnen er terug wat beter uit te zien. Zo dik als op de ranch zullen ze nooit worden. Maar ik denk dat dit zelfs gezonder is.
En paarden tellen, is precies ook al moeilijk. "We hebben er genoeg." "Nee toch niet!" " Nog eens tellen."
Zaterdagmorgen is het altijd paardenactiviteit voor gehandicapte kinderen. Weer een nieuw kindje en geweldige Moises! (foto's op Fb)
Zaterdagavond is uit eten gaan avond. Voor de eerste keer in gezellige restaurant op strand gaan eten; iets duurder dan de andere (lees 20 ipv 10 dollar). Drinken is daar niet te betalen (8 dollar voor een limonade) maar dat is geen probleem daar wij altijd het gratis "tapped water" nemen. In heel Costa Rica is water van de kraan drinkbaar. We genieten daar ook van een prachtige zonsondergang.
Zondag zijn we weer eens flink in de opruim geschoten. Metaal
sorteren, plastiek bij elkaar en slecht hout en andere opstookbare zaken
in vlammen doen opgaan! Goed dat ons vader ons leerde hoe "vuurke
stook" te doen. En hier mag dat allemaal.
Maandagmorgen is boodschappentijd (ondertussen zijn we nog maar met 3 - Ellen, ikke en Vicki). Terwijl wij boodschappen doen, wordt de van, van binnen en van buiten onder handen genomen door "lava car".
Maandagmiddag halen we autobanden en verf om een "wensput" te maken voor op het terrein van de paardenactiviteiten.
's Avonds ga ik mee naar de Engelse les.
Dinsdagmorgen gaat Ellen met Vicki mee naar Santa Cruz (Vicki moet nog maar eens naar de rechtbank). Ellen kuiert door het standje terwijl ik hier meynen nikkel zit af te draaien
Bij terugkomst vindt Vicki dat het weer is voor ons om naar strand te gaan; dat moet ze geen 2 keer zeggen.
's Avonds krijgen de daklozen heuse hamburgers voorgeschoteld!
En morgen, joepie, gaan Ellen en ik 2 dagen naar Rio Celste Hideway (een chique resort) even uitblazen en in de jacuzzi het vuil van onze handen en voeten laten weken!
Gisteren dus naar gerechtshof geweest. De pro-deo advocaat was best ne knappe vent! Zijn armen sprongen bijna uit zijn mouwen en hij liep zoals John Travolta (in Grease). Zijn Engels was nie alles (maar beter als mijn Spaans). Een vriendin van Vicki die ook geregeld op de farm komt helpen was er ook bij. Hij wilde van ons beiden ons verhaal; hoe verloopt alles op de farm? Kunnen jullie weg wanneer je maar wil? Hij vertelde ons wat we zeker moesten zeggen en wat niet. Dan zou onze getuigenis aanhoord worden en genoteerd MAAR de vertaler was niet aanwezig! Dus terugkomen volgende week(maar ik moet niet terug mee omdat de zaak waarschijnlijk jaar zal duren en ik dan niet meer hier ben). Zo'n tijdverlies, benzinekosten! En dat omdat iemand het nodig vindt valse beschuldigingen te uiten! Maar allé was weer eens wat anders.
Vandaag de gerepareerde van weer opgehaald én betaald; viel mee. Nu hebben we tenminste een auto om wat zaken te gaan bezoeken. Hopelijk lukt dat want vanaf morgen zijn Ellen en ik de enige vrijwilligers!
Nog onverwacht een paardenrit vandaag. Daar Ellen met de groep die 2 maal kwam helpen deze week mee gaat ziplinen, moet ik op men eentje drie paarden halen. Alle materiaal in de van; eten, halsters en zadel en hopen dat de paarden vooraan staan want gaan zoeken is zo goed als onbegonnen werk. Gelukkig staan ze vlak bij de ingang. Van binnengereden, paarden geroepen, eten verdeeld op 13 plekjes en dan 3 paarden vangen en 1 daarvan opzadelen. En dan snel terwijl de andere paarden nog aan het eten zijn met die 3 paarden door de pinnekesdraadpoort. OEF allemaal gelukt. Op naar de farm.
Gisteravond brak op een plaats achter het vrijwilligershuisje de waterleiding. Dat wil zeggen hoofdkraan afsluiten en niet douchen
Vanmorgen eerste werk (vrije dag?) proberen de waterleiding te herstellen. Dat lukte dus niet echt want kort nadat waterleiding werd opengezet, sprong het weer uiteen (wat ik al voorspeld had). Dan later op de dag dat stuk maar afgesloten (toilet in huisje kunnen we nu niet meer gebruiken maar dat marcheerde toch al niet goed). Lekt nog een heel klein beetje; morgen nog even stukje Teflon ertussen.
Nog veel erger; Vicki kreeg vanmorgen een oproepingsbrief om voor de rechtbank te verschijnen. Een ex-vrijwilliger beschuldigt haar van uitbuiting van mensen!!!
Binnen de 24uur moet ze zich aanbieden en de brief stond op gisteren gedateerd! Gelukkig mag ze de auto van een vriendin gebruiken want de van staat in de garage en de truck houdt het meestal maar 15 min. vol en moet dan afkoelen. Half uur geleden bericht gekregen dat ze beschuldigd wordt van mensenhandel of houden van slaven??? Ze moet morgenvroeg terug en ik moet mee (om te getuigen veronderstel ik). Wat een avontuur; een andere soort storm!
Ellen had vandaag wel een super-dag daar ze de eerste keer is meegegaan met de paarden. Ze vindt het geweldig; tocht door de jungle naar het strand (onderweg apen gezien).
De dag begon erg vroeg; om 1.00 begonnen apen tegen elkaar te brullen! Probeer dan maar eens te slapen. En tegen de morgen hoorde ik het keihard regenen; dat brengt herinneringen naar boven
Gelukkig stopte het met regenen na het ontbijt. Ellen moest vanmorgen werken. Eerste werk was van een hoop afval vanaf geraken (vuilkar komt niet tot hier).
De apen bleven tot een stuk in de middag brullen; blijkbaar was het een territoriumstrijd.
Tegen 14.00 zijn we vertrokken voor een fietstochtje. Op zoek naar nieuwe slippers want die van mij hebben hun geest gegeven. Ellen wou ook naar de kapper. Bee, een man die geregeld op de farm werkt (klusjes), heeft een winkel, is kapper en vandaag hoorde ik dat hij ook nog voor taxi speelt. Bezige Bee
Dan op zoek naar een winkel die nieuwe handvaten heeft voor men fiets. Na wat rondvragen, komen we bij de plaatselijke fietsenmaker terecht. Zalig vriendelijke mens; ook ineens banden laten oppompen. De lampjes die Vicki wou voor haar make-up spiegel zijn nergens te vinden. Nog wat koekjes en Nutella (pokke duur) gekocht en dan weer naar de farm. Amai wat fiets dat goed met zo'n goed opgepompte banden.
Toen ik vanavond ging douchen, zat er een prachtige nachtvlinder in de badkamer.
De overburen van Bee; vrouw van 32 met 7 kinderen!
Ongeveer 2 maanden geleden startte de farm met gratis paardentherapie voor kinderen met een beperking; een prachtig project. Omdat het hier op de moment nog vakantie is, waren er vandaag 14 juli maar 2 kinderen. Moises, 4 jaar oud komt bijna wekelijks. Een geweldig guitig ventje. Hij straalt als hij op Silver zit en vindt de oefeningen geweldig.
Brian, is 18 jaar en komt voor de eerste keer. Hij heeft een spierziekte en is mentaal ook achter. Ik zou niet kunnen zeggen of hij van het ritje genoot maar volgens zijn mama wel. Ze willen in elk geval nog terug komen.
Omdat er op de moment zo goed als geen hooi te vinden is, huurt de farm een stuk land met hier en daar wat gras op. Ze kunnen in elk geval heel de dag knabbelen. Maar 1keer per dag worden ze nog bijgevoerd. We proberen de 13 paarden nu te leren als ze op de hoorn horen, er eten is. Het stuk waar ze op staan is immers geschat 300m op 700 m met heel wat bomen. Vooral een probleem als je een strandrit hebt en de paarden moet gaan zoeken! Maar ze beginnen te reageren. 13 paarden proberen zo snel mogelijk te voorzien van een emmertje; niet simpel. Blij met een stick op zo'n moment.
En gezellig dat dat is; de truck valt stilt en dan moet je hem 10 min. laten afkoelen.Ver rijden is er dus niet meer bij.
De remmen (denken we) van de van doen raar! Hopelijk trappen we er niet door. En als je de airco vergeet af te zetten, is de batterij plat (ook vandaag). Dat kunnen wij vrouwen al zelf (vooral Ellen). Spijtig genoeg is een goede en vooral betrouwbare technieker vinden hier niet eenvoudig. En wat zal het kosten? Ellen en ik hebben al voorgesteld om mee de kosten van de van te dragen daar dit de auto is waarmee we hier in de buurt zaken zouden gaan bezoeken. Als we een auto moeten huren, kost dat ook veel. Dus kunnen we beter 2 vliegen in 1 klap slaan! Wij een auto en Vicki geholpen. Hopelijk vinden we een mechanieker en wordt de auto snel hersteld; spannend zo rondrijden in een auto die het elk moment kan opgeven.
 "Laughing"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
