Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
In en rond Utrecht (Nederland) duiken steeds meer stickers op met daarop de tekst "Vies hè?" Initiatiefnemer van de stickeractie is de 19-jarige student mediatechnologie Jaime van Kessel uit Utrecht. Hij hoopt dat zijn stickers binnenkort in heel Nederland opduiken op plekken waar viezigheid op straat ligt. Van Kessel zegt zich verschrikkelijk te storen aan alle troep op straat. "Mensen pleuren dingen zo op straat terwijl er twee meter verderop een prullenbak staat". Hij heeft zelf stickers geplakt op plekken die hij vies vindt en heeft zijn vrienden gevraagd naar hun omgeving te kijken. "Ik hoop echt dat mensen zich bewust worden van de troep om hun heen". Volgens van Kessel is het niet de bedoeling dat hele steden vol met stickers komen te hangen en dat mensen zich daar weer gaan aan ergeren. De student hoopt wel dat de stickers een bekend synoniem voor viezigheid worden.
Persoonlijk vind ik dit een prachtig initiatief van deze student, en ik hoop met hem dat we ons nu meer bewust gaan worden van alle viezigheid die op straat ligt!
De Duitse politie heeft een 62-jarige vrouw gered van een rotonde. De vrouw wist niet op eigen kracht van het verkeersplein af te komen en had, volgens medeweggebruikers, al zeker 50 rondjes gereden. De toegesnelde politie zette twee wagens in om haar veilig van de rotonde te krijgen. De duizelige vrouw vertelde later dat ze een proefrit met haar nieuwe auto aan het maken was. "Het lukte me gewoon niet één van de afritten te nemen," aldus de tollende weggebruikster. "Maar," zo zei ze later, "ik heb wel een heel goed gevoel bij deze auto gekregen". Het nemen van rotondes gaat haar met de nieuwe wagen prima af. Eén van de agenten voegde daar nog aan toe dat "er een tijd en plaats is om een nieuw voertuig uit te proberen, maar dit was duidelijk niet de tijd noch de plaats".
De 27-jarige Tina Albrecht zal de volgende keer dat ze voor het altaar staat wel tweemaal nadenken voor ze een grapje maakt. De aanstaande bruid antwoordde voor de grap "Ik wil niet", toen de beëdigde ambtenaar haar dé vraag stelde. De ambtenaar kon er niet mee lachen en gelastte de bruiloft af. Onder de Australische wetgeving mag een huwelijk niet voltrokken worden als één van beide partijen te kennen geeft er niet mee door te willen gaan. In het geval dat iemand negatief antwoordt op de vraag "Wilt u deze man/vrouw als wettige echtgenoot/echtgenote?", wordt het huwelijk opgeschort voor minstens 10 weken. "Al onze gasten moesten terug naar huis. Bovendien moeten we tot maart wachten voor we opnieuw mogen trouwen," aldus Tina. "Achteraf gezien was het niet zo'n grappig grapje..."
Wat men je NIET vertelde tijdens de geschiedenisles!
De volgende keer dat je je handen wast en je vindt de temperatuur van het water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
* De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei, en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt.
* Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zonen en de andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatste aan de beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand kon in kwijtraken. Vandaar de uitdrukking: "De baby met het badwater weggooien".
* Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde: "It's raining cats and dogs" (letterlijk: het regent katten en honden).
* Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
* In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds en liet het overschot in de ketel. Dat werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten... (smakelijk!)
* Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde ervoor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende 400 jaar als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
* Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos werd gevonden langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd, en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van de doodswake.
* Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven. Dus werden er kisten uitgegraven en beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan de hele nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Gisteren heb ik een lekker dessertje gemaakt met plattekaas en fruit. Hier is het recept:
Wat heb je nodig voor 2 personen? 250 gram plattekaas, een klein blikje perziken (of peren) op siroop, 1 zakje vanillesuiker, 2 eetlepels fijne suiker, 2 eetlepels melk
Hoe maak je het? Laat de perzikschijfjes uitlekken op keukenpapier en bewaar een beetje van het sap. Doe de plattekaas in een kom. Meng er de vanillesuiker, de suiker, het sap en de melk onder. Snijd de perzikschijfjes in stukjes maar houd twee mooie schijfjes apart voor de garnering. Doe de stukjes perzik bij het plattekaasmengsel. Verdeel het mengsel over 2 dessertschaaltjes en versier met de schijfjes die je apart hebt gehouden. Zet de schaaltjes tot aan serveren in de ijskast.
Ik lap geen ramen want... ik hou van vogels en ik wil niet dat ze tegen schone ramen aanvliegen en zich bezeren.
Ik zet geen vloeren in de was want... ik ben erg bang dat een gast uitglijdt en zich pijn doet. Dat zou ik vreselijk vinden (en misschien klagen ze mij wel aan).
Ik geef niets om de stofnesten want... ze zijn goed gezelschap. De meeste van hen heb ik een naam gegeven en ze spreken me nooit tegen, wat ik ook zeg.
Spinnenwebben maak ik niet stuk want... ik wil dat ieder levend wezen een eigen 'thuis' heeft.
Ik doe niet aan de voorjaarsschoonmaak want... ik hou van alle seizoenen en ik wil niet dat de andere seizoenen jaloers worden.
Ik verwijder geen onkruid in mijn tuin want... ik wil God niet voor de voeten lopen, hij is een uitstekende ontwerper.
Ik leg geen dingen weg want... ik zal ze dan nooit terug kunnen vinden.
Als ik bezoek uitnodig om te komen eten geef ik nooit een gourmet avond want... ik wil mijn gasten niet in de stress laten schieten over wat zij zullen moeten koken als ze mij uitnodigen om te komen eten.
Ik strijk geen kleren want... ik heb ervoor gekozen de labels te geloven waarop staat vermeld: 'Strijkvrij'.
Ik maak me nergens druk om want... "A Type" persoonlijkheden sterven jong en ik ben van plan om in de buurt te blijven tot ik een rimpelig en krakend oud vrouwtje ben!
(een schoon huis is een teken van een kapotte computer) En mijn computer werkt prima!!
Gisteren had ik het op mijn blog over een agent zonder gevoel voor humor, vandaag heb ik een gelijkaardig berichtje. Een 60-jarige Brit heeft namelijk in het Franse Saint-Malo een boete gekregen voor rijden met een gepimpt kenteken. De tekens op zijn nummerplaat waren zo gewijzigd dat er BISOUS (kusjes) stond. De man kreeg de nummerplaat van zijn overleden zoon. Die had het weer van zijn Franse vriendin gekregen. De vader had het kenteken als aandenken gehouden en reed ermee door Frankrijk. Hij was al bijna op de boot naar Engeland toen de Franse politie hem aanhield. De rechter was mild: de man kreeg een boete van 150 euro. Hij had ook een celstraf van vijf jaar kunnen krijgen.
In Liverpool, Groot-Brittannië, heeft een overijverige agent een chauffeur aan de kant gezet omdat hij aan het lachen was achter het stuur! Gary Saunders was aan het rijden en belde handsfree met zijn schoonbroer. De twee hadden lol en toen zijn schoonbroer een geslaagde mop vertelde, barstte Gary in lachen uit. Nauwelijks bijgekomen van het lachen, zag hij zwaailichten en een heftig gebarende agent die hem aanmaande om te stoppen. Gary zette zijn auto toen aan de kant. De boodschap van de agent was redelijk schokkend. "Lachen tijdens het autorijden kan niet". Saunders wist niet wat hij hoorde maar durfde niet te lachen. Hij moest meteen al zijn papieren tonen en moest mee naar het bureau, waar hij nog een half uur werd ondervraagd. Saunders kon er zelf ook helemaal niet meer om lachen omdat hij een belangrijke afspraak had gemist. "Ik kan het nog altijd niet geloven dat ik berispt werd voor lachen achter het stuur. Ik reed niet te snel, hield me aan de wegcode en deed niets verkeerd". Volgens politiechef Kevin Hagger werd er geen proces-verbaal opgesteld. "Hij werd gewoon toegesproken door een agent, meer niet". De politie uw vriend? Toch niet altijd, blijkbaar...
Iedereen heeft een stofzuiger in huis, maar heb je je al eens afgevraagd wie die uitgevonden heeft?
De man die de stofzuiger uitvond, is de Engelse weg- en waterbouwkundige Hubert Booth. Hij deed zijn uitvinding in 1900. Volgens de overlevering vond hij het vreemd dat arbeiders met samengeperste lucht vuil van een treinwagon spoten, terwijl het stof daarna gewoon weer naar beneden kwam. Volgens Booth was het veel handiger om het stof op te zuigen en daarna in een zak op te vangen. Hij ontwierp daarom een apparaat met benzinemotor dat het vuil opzuigt door een filter. Erg praktisch was het apparaat echter nog niet. De stofzuiger was een kolossaal voertuig (zie afbeelding). Zijn landgenoten James M. Spangler en W.H. Hoover werkten de uitvinding verder uit. In 1907 brachten ze de eerste stofzuiger op de markt. Het apparaat woog dan 20 kilo. Erg populair was de stofzuiger in het begin niet. Hoover zorgde daarom dat er demonstraties aan huis werden gegeven. Dit sloeg aan en een nieuw fenomeen was geboren: de stofzuigerverkoper aan huis.
Een wanhopige Oostenrijkse bruidegom heeft vier banken overvallen om aan geld te geraken voor het grootse huwelijk dat zijn toekomstige vrouw aan het plannen was. De 36-jarige man sloeg naar eigen zeggen in paniek toen hij hoorde dat zijn verloofde 500 gasten wou uitnodigen, een jurk van Chanel wou kopen, een nieuwe auto nodig had om naar de kerk te rijden én op huwelijksreis wou naar de Caraïben. "Het huwelijk kostte een bom geld en ik wist dat ik dat nooit zou kunnen betalen. De eerste overval ging zo vlot, dat ik er nog die andere heb bij gedaan," aldus de onfortuinelijke man. De bruidegom maakte 337.000 euro buit, maar kon niet lang van zijn rijkdom genieten. Hij werd bij zijn laatste overval in de kraag gegrepen door een agent die geen dienst had en hem uit de bank zag vluchten. Hoe het is afgelopen met zijn veeleisende bruid is niet bekend...
Stanley Murphy, een 90-jarige Brit, is vorige zondag met zijn elektrische scooter op een snelweg terechtgekomen. De bejaarde inwoner van Shoreham, in het noorden van Groot-Brittannië, nam een verkeerde afslag nadat hij naar de plaatselijke krantenwinkel was gereden en verzeilde zo op de drukke A27. Terwijl het elektrische karretje van de man tegen 5 km/u over de autosnelweg tufte, raasden vrachtwagens hem tegen 120 km/u voorbij. Een behulpzame bestuurder snelde de man uiteindelijk te hulp en wist de helse rit van de arme Murphy veilig te beëindigen. "Ik ging een krant halen en nam een verkeerde afslag. Ik eindigde op de A27, kon geen uitrit vinden en wist niet meer wat te doen," verklaarde een verwarde Murphy achteraf. De 66-jarige dochter van de man zal hem voortaan met de wagen naar de krantenwinkel brengen...
