Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Vandaag zet ik eens enkele raadsels op mijn blog (het is een keer iets anders, nietwaar?). Hier gaan we!
- Wat heeft 21 ogen maar kan niet zien? - Wat heeft 6 benen, 2 hoofden en een staart? - Als ik leef, dan ik eet wat ik zie. Als ik drink, dan sterf ik. Wie ben ik? - Wat komt op de plaats van het vraagteken: 1 2 3 4 HV HV 1 2 3 4 HV ? - Wat is rood en kan ontploffen? - Amsterdam de grote hoofdstad van Nederland. Met hoeveel letters spel je dat? - In een kamer met 4 hoeken zit in elke hoek een kat. Tegenover elke kat zit ook een kat en aan elke staart zit eveneens een kat. Hoeveel katten zijn er in die kamer? - Wat is het verschil tussen een ezel en de wereld? - Wat gaat steeds maar omhoog en komt nooit naar beneden? - Hoe groeten pausen elkaar? - In een schaal liggen 7 peren. Hoeveel peren heb je als je er 4 uithaalt? - In het park lopen 2 mensen. De ene is de vader van de dochter van de ander. Hoe kan dat? - Welk dier heeft 2 bulten en vind je aan de noordpool? - Wat was het grootste eiland voordat Australië werd ontdekt?
Hopelijk heb je hier wat plezier aan beleefd... De antwoorden krijg je morgen!
Nu Barack Obama binnenkort officieel in het Witte Huis gaat wonen, leek het me interessant om enkele weetjes over zijn nieuwe optrekje op mijn blog te zetten:
Het Witte Huis is het werkterrein en de ambtswoning van de zittende president van de Verenigde Staten. Het gebouw is als centrum van de speciaal als hoofdstad ontworpen stad Washington D.C. gebouwd, als een van de pijlers van de 3 machten: de uitvoerende macht. Het adres van het Witte Huis is: 1600 Pennsylvania Avenue NW, 20006 Washington D. C. (handig om te weten als je Barack of Michelle eens een kaartje wilt sturen...). Het Witte Huis staat afgebeeld op een biljet van 20 dollar. Het werd gebouwd na de creatie van het District of Columbia in 1790. De toenmalige president George Washington wees samen met planoloog Pierre L'Enfant de plaats van het nog te bouwen Witte Huis aan. De Ier James Hoban kreeg na een wedstrijd tussen 9 personen de opdracht om het Witte Huis te gaan bouwen. Model bij de bouw stond het Leinster House in Dublin, Ierland, waar vandaag de dag het Ierse parlement is gehuisvest. De bouw van het Witte Huis was op 1 november 1800 afgerond na een periode van 8 jaar bouwen. De kosten bedroegen $ 232.371,83, gelijk aan 2,4 miljoen dollar in 2005. De aanvankelijke naam van het Witte Huis was het Executive Mansion. Er bestaat geen eensgezindheid over het moment waarop het gebouw "Het Witte Huis" genoemd werd. In 1798 werd het huis voor het eerst wit geschilderd, ter bescherming. Tijdens de oorlog van 1812 slaagden de Engelsen erin de gloednieuwe stad Washington in te nemen. Uit wraak staken de Engelse troepen onder David Milne de gebouwen in Washington in brand. Dit gebeurde in de nacht van 24 op 25 augustus 1814. De legende gaat dat het pand de aanslag overleefde en opnieuw geverfd moest worden om de brandplekken te verbergen. Er zou gekozen zijn voor de kleur wit, waarna het pand zijn nieuwe naam kreeg. Aangezien het eerste bewijs voor de term "Het Witte Huis" stamt uit 1811, is dit verhaal onwaarschijnlijk. Pas in 1901 werd de naam Witte Huis officieel. Voor het publiek was het tot ver in de 20e eeuw mogelijk om gewoon binnen te wandelen. In 1829 was de gekozen president Andrew Jackson gedwongen om in een hotel te verblijven toen ruwweg 20.000 burgers de verkiezingsoverwinning in het Witte Huis vierden. Inmiddels zijn de veiligheidsmaatregelen heel wat strenger.
Nog enkele cijfertjes over het Witte Huis: 5110 m² vloeroppervlakte 412 deuren 35 badkamers (begin dat eens te kuisen, amai) 6 verdiepingen, waarvan een deel ondergronds 147 ramen 134 deuren 28 open haarden 3 liften 1 bowlinghal 1 filmzaal 1 zwembad 1 tennisveld
Ben je uitgekeken op de grijze saaie kantoormuren? Zoek je nieuwe collega's? Ben je het pendelen moe? Ben je klaar voor een heel nieuwe job? Dan heb ik misschien wel iets voor jou! De toeristische dienst van Queensland, Australië, is namelijk op zoek naar iemand die gedurende zes maanden op een paar Bounty-eilanden wil passen. Het enige dat van de kandidaten verwacht wordt, is schildpadden voeren, walvissen spotten, af en toe iemand oppikken aan de vaste wal en de public relations verzorgen. Dat laatste bestaat uit een weblog bijhouden en af en toe een interview geven. De vergoeding bestaat uit 80.000 euro voor de volledige periode, en ook de vliegtuigtickets, transfers en verblijf in een luxueuze villa worden betaald. Vermits er nog geen geschikte kandidaat gevonden is, kan iedereen die Engels spreekt en goed kan zwemmen zich aanmelden. Solliciteren kan nog tot en met 22 februari door je voor te stellen in een videoboodschap van een minuut lang. De website waar je moet zijn: www.islandfreejob.com. Waar wacht je nog op??
Het was een aantal jaartjes geleden een dikke hit van Tom Robinson: "Listen to the Radio". Helaas is er vandaag de dag niet veel 'luisteren' meer bij als het over de radio gaat... het is eerder een partijtje ergeren (wat mij persoonlijk betreft dan toch). We stemmen af op de zender 4FM. Dat was altijd goeie muziek, reeds van 's ochtends. Nu is er van 6 tot 9 het programma '4FM Actueel' waarbij presentator Bert Geenen de luisteraar door de ochtendspits loodst. Of dat is althans de bedoeling. Kijk, ik heb soms een beetje last van ochtendhumeur (wie niet?). Dan heb ik geen boodschap aan dat oeverloos gebabbel met de gast van de dag of met de sportspecialist van het huis. Neen, dan wil ik goede, vrolijk makende, oppeppende muziek! Helaas, driewerf helaas. Het enige dat ik te horen krijg is veel geblaat en weinig wol (lees: muziek). Laat ik dan nog maar zwijgen over de ergerlijke reclamespotjes die je zo ongeveer om de 20 minuten in de (nuchtere) maag gesplitst krijgt. Au. Zappen naar andere zenders brengt ook al geen soelaas, bij de concurrentie is het eveneens huilen met de pet op. Gevolg: het ochtendhumeur loopt over in een voormiddaghumeur en als het eventjes tegen zit ook nog in een namiddaghumeur. Lieve help. 's Avonds is het al niet veel beter, met Leen Demarez aan de microfoon. Ze is een sympathiek mens, daar twijfel ik niet aan, maar ik vind dat ze wat minder zou moeten babbelen en wat meer plaatjes zou moeten draaien. Ik erger mij aan de 2 vaste rubriekjes in haar programma: het financiële nieuws (dat interesseert me niet, ik heb geen aandelen) en de showbizz roddels (interesseert me he-le-maal niet). Zucht. Zou het nu aan mij liggen en word ik moeilijker naarmate de jaren vorderen?? Dat zou best wel kunnen, natuurlijk. Intussen brengen cd'tjes enige troost in deze donkere dagen........
Groetjes en tot de volgende, Isabel
(P.S.: het was wel mijn man die me de inspiratie gaf om over dit onderwerp te bloggen. Ik ben dus toch niet de enige die zich ergert aan de babbelcultuur op de radio! En het was niet mijn bedoeling om te 'zagen', het moest me gewoon eventjes van het hart).
Op de website van Het Laatste Nieuws las ik onlangs dit merkwaardige bericht:
Een Oekraïense vrouw die binnenkort in Londen trouwt, heeft een advertentie geplaatst om haar kant van de kerk ook vol te krijgen. De vrouw is op zoek naar 30 deftige gasten. Tot nu toe kan de vrouw enkel rekenen op de komst van haar ouders. Omdat haar toekomstige echtgenoot zo'n 120 gasten heeft, wou zij nu ook nog op zoek naar enkele gasten. Bovendien vraagt ze in de advertentie mensen die bruidsmeisje of bruidsjongen willen spelen. "We hebben wel een grote familie, maar aangezien ik uit Oekraïne kom en mijn familieleden daar nog wonen, kunnen zij jammer genoeg niet aanwezig zijn op het feest," aldus de aanstaande bruid. Mensen die geïnteresseerd zijn, moeten een foto van zichzelf opsturen met daarbij een klein woordje uitleg. In ruil daarvoor krijgen ze dan een uitnodiging voor de receptie.
Goh, dat is toch wel zielig hoor, als je op die manier aan volk moet geraken op je trouwfeest! Mensen die je van haar noch pluimen kent, komen dan op jouw kosten lekker eten en drinken... het zou voor mij niet zijn, dan gaf ik liever geen feest. Maar wie ben ik...?
"La Linea" was een Italiaanse tekenfilmreeks met slechts één dimensie, meer had tekenaar Osvaldo Cavandoli (1920 - 2007) niet nodig om een verhaal tot leven te brengen. Zowel decor als hoofdpersonage - een eigenwijs mannetje met een lange neus en een korte lont - bestonden uit een doorlopende witte lijn. Mr. Linea zag in 1969 het levenslicht in een reclamespotje voor Lagostina-keukenpotten, maar hield de reclame na 8 afleveringen al voor bekeken. Daarna veroverde hij de wereld met zijn avonturen van 2,5 minuut. De filmpjes, waarin Mr. Linea zich geregeld boos maakt op de tekenaar omdat die niet snel genoeg bodem onder zijn voeten tovert, werden in meer dan 40 landen vertoond op tv en in de cinema. In totaal zijn er 88 afleveringen van gemaakt.
Als iemand sterft, is dat altijd erg, maar de manier waarop men sterft, kan soms heel tragisch zijn.
Zo is een shopverslaafde vrouw uit Manchester om het leven gekomen nadat ze bedolven was geraakt onder een enorme berg nog niet uitgepakte artikelen in haar bungalow. De vrouw, Joan Cunnane, was 77 jaar en had al zestien jaar last van een extreme verzamelwoede. Zelfs haar auto, een Rover 100, was tot de nok toe gevuld met door haar gekochte spullen. Ze kwam aan haar einde toen ze levend werd begraven onder een metershoge stapel volgepropte koffers. Cunnane werd vorige week woensdag gevonden door politieagenten, die al 2 dagen naar haar op zoek waren in de volgeladen bungalow. Ze was voor het laatst gezien op de Britse feestdag Boxing Day (26 december), maar pas afgelopen dinsdag door een paar bezorgde vrienden als vermist opgegeven. De Britse shopaholic was een alleenstaande vrouw die woonde in Stockport. In haar bungalow had ze een wandelpad gecreëerd waar ze nog nét door kon lopen, zo vertelde haar beste vriend Ron Moray aan de Britse krant The Daily Mail. Volgens de krant bestond haar enorme opslag uit elektronische gadgets, kleding, kaarsen, ornamenten en een verzameling paraplu's. Vrijwel alle artikelen werden nog ingepakt aangetroffen. Een bekende van de vrouw verklaarde dat ze rond de driehonderd sjaaltjes bezat. Toen hij eens aan haar vroeg waarom ze er zoveel nodig had, was haar antwoord: "Ze hebben allemaal een andere kleur".
Deze vrouw mag dan al veel spulletjes gehad hebben, ze heeft er dan toch niet echt van kunnen genieten (jammer genoeg)...
Mijn blogmaatje heeft me inspiratie gegeven (zonder het zelf te beseffen, waarschijnlijk). Eerder deze week plaatste hij op zijn blog citaten over ouder worden, daarom plaats ik nu citaten over de jeugd!
"Men moet zich in de jeugd een stok snijden, zodat men er in de ouderdom op leunen kan." (Kung-tse)
"Onze jeugd en de zee, we denken dat ze oneindig zijn, omdat we de andere oever niet zien." (R.F. Lissens)
"Mijn hele jeugd lang hebben ze tegen mij gezegd: Je zal wel eens zien als je 50 bent. Ik ben 50 jaar. Ik heb niets gezien." (E. Satie, Frans componist)
"Een mens heeft 3 leeftijden: jeugd, ouder zijn en 'Je ziet er nog goed uit'." (Spellman)
"Om je jeugd terug te krijgen, hoef je alleen maar je dwaasheden te herhalen." (Oscar Wilde, Iers schrijver)
"Jeugd is een voorschot. Ouderdom is de afrekening." (El Espectador Bogota)
"Wat men verliest aan jeugd, verliest men dubbel terug aan herinneringen." (Lea Cousin)
Gisteren is slechts een herinnering. Morgen is slechts een droom. Maar vandaag prettig geleefd maakt van gisteren een prettige herinnering en van iedere komende dag een droom vol hoop. Geniet daarom van vandaag.
Tussen al de negatieve berichtgeving door (malaise in de politiek, economie, de financiële crisis... om over fijn stof nog maar te zwijgen), zouden we haast vergeten dat er ook nog grappig nieuws te rapen valt. Zo las ik woensdag in de krant het volgende:
"Het leven is aan de durvers, moet de 6-jarige Mika gedacht hebben. De Duitse kleuter kreeg na het bekijken van een natuurdocumentaire het knotsgekke idee van huis weg te lopen om met zijn vriendinnetje, de 7-jarige Anna-Lena, te gaan trouwen in Afrika. Haar 5-jarig zusje Anna-Bell moest als getuige dienen. Het trio pakte de volgende morgen hun koffers, met daarin hun zonnebril, strandgerief en wat eten. Geld, trein- en vliegtuigtickets behoorden niet tot de bagage. Ze glipten het huis in Langenhagen uit zonder dat de vader van Mika en diens nieuwe vriendin het gestommel opmerkten. De drie belhamels stapten een kilometer en namen vervolgens de tram naar het station van Hannover. Toen ze op de trein wachtten die hen naar de luchthaven zou brengen, trokken ze echter de aandacht van het spoorwegpersoneel, dat prompt de politie verwittigde en zo een einde maakte aan de romantische missie. Eind goed al goed voor de ouders, die doodsangsten uitstonden".
Ik denk dat de ouders hun kinderen eerst een dikke knuffel gegeven hebben (uit opluchting) en daarna een pak rammel (ook uit opluchting), maar dat stond er niet bij...
In Amerika (waar anders?) wordt ieder jaar een prijs uitgereikt voor de 'domste handleiding', bvb. van een elektrisch toestel. Ik zet enkele stomme waarschuwingen op een rijtje, dan kan jij kiezen welke (volgens jou) die prijs verdient.
- Na een langdradige instructie hoe je de fles moet opwarmen: Opgelet! de fles stroop kan heet zijn (Hungry Jack Lite Syrup) - Instructie: doe het pakje open, eet de nootjes op (American Airlines Peanuts) - Niet ondersteboven houden (staat op de bodem van de verpakking) (Tesco's Tirimisu Dessert) - Waarschuwing: niet gebruiken terwijl u slaapt (haardroger van een onbekend merk) - Met dit pak aan kan je niet vliegen (Superman-kostuum voor kinderen) - Opgelet: inhoud kan warm zijn (koffie van McDonald's) - Toetsenbord niet gevonden. Duw op F1 om verder te gaan (op een computerscherm) - Buiten het bereik van kinderen houden (Little Ones Baby Lotion) - Niet inslikken. Als u het toch inslikt, bel dan het Antigifcentrum of het ziekenhuis (Listerine Mondspoeling) - Waarschuwing: niet gebruiken terwijl u een douche neemt (haardroger van een onbekend merk) - Niet innemen als u allergisch bent voor aspirine (Bayer Aspirine) - Niet met de auto rijden of met machines werken (hoestsiroop voor kinderen) - Waarschuwing: kan slaperigheid veroorzaken (slaappillen) - Waarschuwing: enkel voor gebruik binnenshuis of buitenshuis (kerstverlichting) - Opgelet: nooit op uw eigen ogen richten (pepperspray) - Staatsgevangenis: stop niet voor lifters (autosnelweg 10 nabij Phoenix, Arizona) - Waarschuwing: niet proberen in te slikken (op een matras)
Mag je lachen met de politie? Eigenlijk niet, zeker niet als er een agent voor je neus staat... maar als ze blunderen, dan mag het wel! Lees en geniet mee:
De Schotse politie in Shieldaig heeft zichzelf goed voor schut gezet door het huis van een 79-jarige weduwe binnen te vallen omdat ze dachten dat de oude dame cannabis kweekte. De dame bleek echter geen wiet in huis te hebben, maar tomatenplanten. Volgens de Daily Mail drong de politie het huis van Lulu Matheson binnen met drugshonden en nam monsters van de planten voor analyse. Volgens mevrouw Matheson schrok ze enorm en snapte ze niet wat er aan de hand was. "Wat moeten de buren wel niet denken?" zei ze. Haar 47-jarige zoon keek toevallig uit het raam en zag de politieauto's stoppen. "Ik vroeg me af wat er in vredesnaam aan de hand was. Ik deed de deur open en ze duwden me aan de kant en stormden naar binnen. Ze zeiden dat ik cannabis kweekte op de vensterbank. Ik begon te lachen omdat ik wist dat het gewoon tomatenplanten waren, maar het werd een stuk minder grappig toen ik gefouilleerd werd en ze het hele huis overhoop haalden". Mijnheer Matheson zal klacht indienen tegen de politie. Een woordvoerder van de politie bevestigt dat "er een bezoek is gebracht aan een adres in Shieldaig, waarbij er geen drugs zijn aangetroffen".
Misschien moeten die politieagenten een cursus volgen om het onderscheid te leren maken tussen cannabis en tomatenplanten...?
Mooie clip van het prachtige liedje "Nine Million Bicycles" van Katie Melua: http://www.youtube.com/watch?v=DTy3WA0Pq8M(klik op de link). Katie Melua is een Britse zangeres en muzikante die op 16 september 1984 werd geboren in Georgië. Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar ouders naar Belfast, Noord-Ierland, en nog later naar Londen; dit vanwege het beroep van haar vader, een hartspecialist. Het liedje "Nine Million Bicycles" zong ze tijdens het kerkelijk huwelijk van de Nederlandse prins Pieter-Christiaan met prinses Anita. Dankzij de extra aandacht die Katie door dit optreden kreeg, begon haar populariteit in Nederland en Belgie toe te nemen. Ze mag trouwens ook zeggen dat ze een vermelding heeft in het Guinness Book of Records: ter gelegenheid van de tiende verjaardag van een gaswinningsbedrijf gaf Katie een optreden op de bodem van de Noordzee, 303 meter onder de zeespiegel. Het record van 'meest diepe onderwaterconcert ooit' staat daarmee op haar naam!
Ben jij een kattenmens of eerder een hondenmens? Vandaag heb ik voor iedereen een interessant verhaal!
Kat: Dierenartsen in Boston (USA) hebben een ongewone operatie uitgevoerd bij een kat: de huid werd weer aangenaaid nadat de kat gewond was geraakt door de ventilatorriem van een auto - waarschijnlijk was ze onder de motorkap gekropen om de warmte op te zoeken. Edgar, een langharige kat van vier jaar oud, was al drie dagen vermist. Toen ze uiteindelijk weer thuis kwam, vond haar baasje haar in de kattenbak, een deel van haar gezicht bengelde van haar kopje. Opmerkelijk genoeg had Edgar niet al te veel bloed verloren en waren er na het ongeval geen zenuwen beschadigd. Enkel de huid moest aangenaaid worden. De operatie heeft een uur geduurd. (bron: www.internet-pets.blogspot.com)
Hond: In 1924 doodde een mannetjeslabrador met de naam Pep de kat van de buren. Helaas voor Pep was de eigenaar van de kat de gouverneur van de staat Pennsylvania (USA). Die was zo kwaad dat er onmiddellijk een hoorzitting en een proces plaatsvonden met gouverneur Pinchot als voorzitter. Pep werd schuldig bevonden en veroordeeld tot levenslang. Pep werd overgebracht naar de staatsgevangenis van Philadelphia. De bewaker wist niet goed wat hij met de situatie moest aanvangen, dacht er goed over na, besloot om de hond een nummer te geven en bij de overige gevangenen op te sluiten. In tegenstelling tot de meeste andere gevangenen mocht Pep wel van celgenoot veranderen. Hij heeft veel vrienden gemaakt en stierf 6 jaar later, in 1930. (bron: www.funfacts.com)
Goeiemorgen allemaal!
