Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Deze week zijn we op bezoek geweest bij vrienden van ons, en die hebben ons een patison meegegeven. Patison is een soort van pompoen. Ik heb het gisteren eens klaargemaakt en het was heel lekker. Hier volgt het recept:
Je hebt nodig: 1 à 2 patison 250 gram gekookte hesp 2 ajuinen 2 tomaten 200 gram gemalen kaas peper, zout, eventueel ook andere kruiden, zoals paprikapoeder, pili-pili... boter
En zo maak je het: Patison in 4 stukken snijden, schillen, pitjes uithalen, in fijne schijfjes snijden. Tomaten spoelen en in schijfjes snijden. In een beboterde vuurvaste schotel leggen, kruiden naar smaak. Bestrooien met gemalen kaas en gesnipperde ajuin. Dit alles bedekken met een plak hesp.Dit meerdere malen herhalen en kruiden naar smaak. Het geheel bedekken met aluminiumfolie en 30 minuten in een voorverwarmde oven van 220° C plaatsen. Dan het geheel terug bestrooien met gemalen kaas en weer 30 minuten in de oven plaatsen op 220° C.
Je hebt er misschien nog geen erg in gehad, maar we zijn wel de dertiende vandaag. Gelukkig is het niet vrijdag de dertiende - dat is immers voor veel mensen een echte ongeluksdag. Vanwaar komt dit bijgeloof nu eigenlijk? In de oudheid was de vrijdag een geluksdag. De Romeinen noemden hem zelfs naar de godin Venus 'dies Veneris'. Dat wil zoveel zeggen als 'de dag waarop men vrijt'. Pas vanaf de vierde eeuw groeide de dag uit tot een dag van boete, schuld en soberheid. Dat gebeurde vooral onder invloed van de Kerk. Adam en Eva werden immers op een vrijdag door de slang verleid, waardoor zonde in de wereld kwam. En Jezus' kruisdood vond plaats op Goede Vrijdag. Gevolg: de vrijdag deugde niet langer. Het getal dertien dankt zijn slechte faam dan weer aan het getal twaalf, wat volgens de getallenmagie een bijzonder getal is dat voorspoed brengt. Het is het getal van de kosmische totaliteit: we hebben twaalf maanden, er zijn twaalf uren in de dag en twaalf 's nachts, twaalf sterrenbeelden... Dertien probeert die magie te overtreffen, en dat is verdacht. Het doorbreekt de harmonie en daardoor kan het cijfer niet anders dan om moeilijkheden vragen. (bron: Goed Gevoel, april 2008).
In Amerika is er zelfs geen enkele wolkenkrabber of hotel met een dertiende verdieping. Men noemt het gewoon '12B'. Ook is er in bijna geen enkel ziekenhuis een operatiezaal met nummer 13 te vinden. En in Italië is niet vrijdag de 13e, maar wel vrijdag de 17e een ongeluksdag. In Griekenland, Spanje en Latijns-Amerikaanse landen zou dinsdag de 13e dan weer een ongeluksdag zijn.
Hier dragen bruidjes witte kleren op hun trouwdag, in Japan is dat rood, want bij hen is wit het kleur van de dood.
Ik ben ook bijgelovig, dat geef ik zonder moeite doe. Als ik zout mors, gooi ik hetgeen ik gemorst heb over mijn linkerschouder weg. Zo zou men het zout in de ogen van de slechte geesten gooien. Links is trouwens ook de kant waarlangs de duivel mee zou gluren.
Nog een aantal zaken die ongeluk (zouden) brengen: (bron: Wikipedia)
- een lieveheersbeestje doden: brengt groot ongeluk - op zondag je nagels knippen: de zondag daarop word je ziek - niezen op zondag: een hele week heibel - gele bloemen bij een huwelijk - ontmoeting met iemand zonder hoofd (?) - een bloedend linkerneusgat
en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan, natuurlijk. Ik denk dat je ongeluk aantrekt als je eraan denkt: ik ga vandaag iets slechts tegenkomen, en dan gebeurt dat ook. Niet teveel aan slechte of ongelukkige dingen denken, dus! Denk maar aan leuke dingen, zoals het zonnetje dat schijnt (pfff, met die regen... makkelijker gezegd dan gedaan).
Tja, ik weet niet of er vandaag iets goeds aan is... Het belooft een druilerige dag te worden. Dat is jammer maar helaas. We kunnen er nu eenmaal niet veel aan veranderen. Het weer is één van de weinige dingen waar de mens geen controle over heeft. Misschien maar best ook. Ach, de regen is eens goed voor de tuin en de plantjes, moet je maar denken.
Mijn motto is 'Pluk de dag'. Dat is ooit geschreven door een Romeins dichter, Horatius. Hij heeft ook eens gezegd: 'Ik heb drie slaven, één voor het voorgerecht, één voor het hoofdgerecht en één voor het dessert'. Hiermee wou hij de Romeinen bespotten die opschepten over hun slaven. Want hoe meer slaven je had, hoe rijker je was. Er waren in het oude Rome veel arme mensen die zich geen slaven konden permitteren.
Wat aten de Romeinen eigenlijk? De arme mensen aten van wat de man die dag bijeen gesprokkeld had. Dat kon veel zijn, maar ook niks. Dan zat er weinig anders op dan met honger naar bed te gaan. Bij de rijke Romeinen was het diner een sociaal gebeuren. Ze hadden altijd gasten. Het diner duurde de hele avond en er werd veel gepraat, vooral door de mannen (!). Ze begonnen met een soort aperitiefhapjes zoals eieren, vijgen en olijven. Dan volgde het voorgerecht: sla, groenten, champignons. Het hoofdgerecht bestond uit vlees of vis, met veel saus. Tenslotte kwam nog een dessert: kaas, fruit, of gebak. (bron: www.library.thinkquest.org) Wil je nog meer weten over het dagelijkse leven bij de oude Romeinen en tegelijkertijd een spannend detectiveverhaal lezen, dan kan ik je de boeken aanraden van Steven Saylor over Gordianus de Vinder, Romeins detective.
Pluk de dag, dus. Maak je niet teveel zorgen over de dag van morgen. Neem elke dag zoals hij komt en haal er zoveel mogelijk uit. Aan het slechte weer kan je niet veel veranderen, aan je slechte humeur wel! Als je dan toch niet naar buiten kan, kan je misschien een karweitje binnenshuis uitvoeren. Of een lekker warm bad nemen. Een boek lezen. Met vrienden een kaartavond houden of een spelletje spelen. Keuze zat. Het leven is toch wat wij ervan maken! Met deze wijze woorden (ahum) neem ik vandaag afscheid.
Pfff, is er in mijn bericht van gisteren toch nog een foutje geslopen... Er is een stuk van een zin weggevallen, en ik moet de kleine groene mannetjes niet de schuld geven. De zin begon met "Da's mogelijk" en moest eigenlijk zijn: "Da's mogelijk het bewijs dat jouw buurman een alien is". Sorry hoor...
Wat heeft dit nu te maken met 'verbouwingen', zoals in de titel staat? Niks, natuurlijk. Maar de tekst die volgt heeft er wel alles mee te maken!
Wij hebben verbouwd. We hebben namelijk een garage laten maken in onze woning. Waar vroeger de living was, staat nu onze auto. De living is op de eerste verdieping, waar vroeger onze slaapkamer was. En de slaapkamer is op de zolder - die vroeger leeg stond en een echte rommelzolder was. Je kent dat wel: daar staat de kerstboom, de kerstversiering, en van alles wat je niet meer nodig hebt maar toch niet kunt weggooien. Ik wil eigenlijk mijn ventje eens in de bloemetjes zetten. Want hij heeft de verbouwingen voor een groot deel helemaal alleen gedaan! Zijn vader (die over enkele maanden 76 wordt) heeft hem weliswaar geholpen, maar het zwaarste werk heeft hij toch voor zijn rekening genomen. Muren uitsmijten. Plafonds leggen. Plamuren, behangen, schilderen... Er zijn maar twee vakmensen geweest: de chauffagelegger en de dakdekker. Al het andere heeft Nico gedaan. Thuiskomen van het werk, werkplunje aantrekken en beginnen maar. Chapeau hoor. Respect! Eind oktober is hij eraan begonnen en nu is het zo goed als af. En intussen heeft hij ook nog het huishouden gedaan, want ik ben aan mijn rug geopereerd en kan nog niet veel zelf doen. Hij is wel blij dat het gepasseerd is, uiteraard! Op de foto's kun je zien hoe het vroeger was en hoe het nu is.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Ik ga het wat rustig aan doen, denk ik. Nog wat lezen en nadenken wat ik morgen weer allemaal kan vertellen...
Tja, het is weer voorbij, die mooie zomer... Gisteren veel regen gezien, en vandaag is de lucht weer grijs en grauw, straks valt er wel iets nats uit... ik heb trouwens op de radio gehoord dat het voor 21 augustus niet beter wordt... en een hittegolf zit er ook al niet meer in... En zeggen dat het gisteren in Madrid 40 graden was. Vandaag halen we misschien nog net de helft van die 40 graden, als we wat geluk hebben. Ik denk dat ik ga emigreren naar de Bahama's!
Als het goed weer is, zitten we 's avonds graag buiten op ons terras (al dan niet met een glaasje wijn erbij), maar gisteren was dat dus niet te doen, dan maar tv gekeken. Ook die reportage van Koppen gezien? Over kinderen in China die getraind worden om later topatleten te worden. Het waren erg jonge kinderen, 5 jaar ofzo, en bullebakken van trainers. Vond ik toch. Ik had medelijden met die kindjes, echt waar. Maar voor hun ouders is een sportcarrière een mogelijkheid om aan de armoede te ontsnappen. Beter dat dan hun kinderen te verkopen. Want ook dat gebeurt dus in China, ongelooflijk maar waar. In ons Belgenlandje is het dan toch zo slecht nog niet.
Ik heb ook nog enkele weetjes bij elkaar gesprokkeld: - het gebrul van een leeuw is tot op 9 km te horen - een jachtluipaard (of cheetah) is het snelste landzoogdier ter wereld: hij kan een snelheid halen tussen de 110 en 120 km per uur (als hij maar niet geflitst wordt in de bebouwde kom) - ondanks zijn lange nek heeft een giraf maar 7 nekwervels (evenveel als de mens dus) - bij de lieveheersbeestjes is het mannetje kleiner dan het vrouwtje - een octopus heeft 3 harten - olifanten kunnen andere olifanten tot op 5 km ruiken (is niet moeilijk, met hun slurf)
Ik weet niet of alles waar is, ik heb dit gewoon ergens op Internet gelezen. Maar zulke weetjes zijn in elk geval wel leuk om te vertellen op een feestje ofzo, als je even niet meer weet wat je moet zeggen (en dat kan al eens gebeuren, niet waar).
Op de foto zie je mijn ventje en mij. We zijn al 15 jaar getrouwd en in december zijn we 17 jaar samen. Amai, dat is al lang! We zien elkaar nog heel graag en we maken samen veel plezier. Het leven is al serieus genoeg, zeg ik altijd. En een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.
Zo, voorlopig heb ik niet veel inspiratie meer. Nu heb ik nog tijd zat om elke dag iets te posten want ik ben nog in ziekteverlof. Maar zelfs als ik terug aan het werk ga, zal ik proberen om toch dagelijks iets te posten - want ik vind bloggen wel plezant, ik wou dat ik er eerder mee begonnen was ;-)
Ik zal mezelf eerst eens voorstellen: ik ben Isabel, 38 jaar en getrouwd met Nico. We hebben geen kindjes, wel een lieve hond. Ik hou van:
lekker eten en koken de kust (in de winter) kruiswoordraadsels oplossen lezen meerijden met de motor het zonnetje en nog veeeel meer...
Ik hou niet van:
rodekool de kust (in de zomer) mensen die niet eerlijk zijn, die hypocriet zijn 'dikke nekken' regen en plensbuien en nog veeeel meer....
Zo, tot hier mijn eerste (korte) berichtje. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ab-so-luut geen ervaring heb met bloggen, dit is gloednieuw voor mij. Hopelijk vinden jullie het hier toch leuk en komen jullie regelmatig eens een kijkje nemen!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Dat is jammer maar helaas. We kunnen er nu eenmaal niet veel aan veranderen. Het weer is één van de weinige dingen waar de mens geen controle over heeft. Misschien maar best ook. Ach, de regen is eens goed voor de tuin en de plantjes, moet je maar denken.
