44 werd ik dit jaar. Geen grootse dingen gedaan op sportief vlak. Niks vermeldenswaardig. Tenzij 9000 kilometers bij mekaar gefietst, waarvan toch 2/3 met mijn nieuw 'machien'. Ik loop al langer met de idee om wat er in mijn geest omgaat ook in daden om te zetten. Dit bijvoorbeeld: dingen beginnen neer te schrijven. Niet zozeer om ze voor iedereen op het net te gooien, dan wel om ze misschien later met plezier terug te lezen of er de nodige energie uit te halen. Wie weet waar het allemaal goed voor is. Ik wil ook graag iets buitenmaats doen. Lichamelijk dan. Of liever sportief. Op de fiets. Iets waar ik nadien met fierheid kan op terug kijken. En dat ook de aanzet moet zijn om nadien verder te blijven sporten.
Ik zit voor mijn computer en een bepaald gevoel van welbehagen maakt zich meester van mij. Ik ben erin geslaagd om deze 'blog' aan te maken, in de wetenschap dat ik geen computerfreak ben, en ...het sneeuwt. Ik hoef vandaag niet buiten, ik heb een vrije dag. Het is rustig rondom mij, ook in mijn geest. De beste omstandigheden om te schrijven dus.
Via een link op één of andere site kwam ik vorige week in contact met Koen. Hij is kine en organiseert tests allerhande voor de actieve en minder actieve sporters. Voorlopig reken ik mezelf tot de laatste groep, want ik weet dat de conditie ondertussen is teruggevallen tot ondermaats. Als er iets is wat ik dit jaar geleerd heb, dan is het dat conditie veel vlugger weg is dan ze gekomen is. De bijna 9000 kilometers die ik dit jaar aflegde met de koersfiets zijn weggesmolten als sneeuw voor de zon. Zo voelt het nu althans.
Ik maak een afspraak met Koen en onder zijn deskundig oog doe ik een inspanningstest. Resultaat: niet zo slecht als ik dacht, maar toch werk aan de winkel. Toch als ik in 2009 mijn 'grootse' plannen wil realiseren. Ik heb nog welgeteld 19 weken voor de Ronde van Vlaanderen. Ik kijk in zijn ogen. Hij heeft het over verzuring, overslagpols, ochtendpols, recuperatie, etc. Vetpercentage! Oei, ik denk dat ik wat rood word. 22%. Ik ben beschaamd. Kwestie van een paar weken, beweert mijn vertrouwensman. Hij weet echter niet dat ik verzot ben op chocolade en ijscreme... Maar op de weg terug ben ik in gedachten verzonken. Ik wil niet op mijn stappen terugkomen. 2009 wordt het jaar van de waarheid. Ik zie mezelf al op de muur van Geraardsbergen...Tussen een peleton van 'flandriens', die eigenlijk allemaal hetzelfde willen. De helletocht doorstaan om het achteraf met fierheid te kunnen vertellen aan familie en vrienden... Is het me daarom te doen, vraag ik me af? Een man krijgt na zijn veertigste wel eens 'het zot' in zijn hoofd. Bij mij is dat duidelijk niet anders. Alhoewel zot... Toch beredeneerd. Ik heb hier over nagedacht. Het is geen bevlieging. Ik wil dit echt. Mijn grens verleggen op sportief vlak. Kunnen sterven op de fiets, dat is immens afzien in het wielerjargon. En zelfs 2 keer kunnen sterven. Ja ik wil dit echt, en ik doe het voor mezelf. Een mens die met sport bezig is gaat automatisch beter op zijn voeding letten en is dus tegelijkertijd met zijn lichaam bezig. Enfin, het trainingsschema wordt mijn leidraad voor de komende weken. Er zal moeten gepland worden en de eetgewoontes aangepast.
Vandaag donderdag 4 december 2008. Ik ben tevreden met deze blog. Ik gebruik hem als een dagboek. Voorlopig toch. Om mijn ervaringen op sportief gebied neer te pennen. Wie wil mag dit lezen, om er iets nuttigs voor hem/haar uit te halen. Niet om kritiek te geven. Ik schrijf dit allemaal op voor mezelf. Zoals ik al eerder zei, om er later misschien nog eens plezier aan te beleven. Het is rustdag vandaag. Ochtendpols 48. Minder goed geslapen. Beetje onrustig. Ik installeer vandaag de rollen zodat ik morgen in de voormiddag direct aan de slag kan. Ik hou het vandaag op wat rek- en buikspieroefeningen. Buik- en lagerugspieren zijn belangrijk voor een renner/fietser. Ze zorgen ervoor dat je de constante gebogen zithouding kan volhouden. De rug heeft mij op de fiets nog nooit parten gespeeld, maar het kan nog komen. Het is eerder de nek waar ik af en toe wat last van ondervind. Mischien moet er nog wat gesleuteld worden aan mijn positie. We zullen dat snel ondervinden als ik naar trainingen ga van enkele uren. Ik zou vandaag mijn Isaac (koersfiets) gaan ophalen bij de fietsenmaker. Hij was binnen voor een onderhoud. Maar door het slechte weer zal dat voor een andere keer zijn. Ik heb hem trouwens toch niet direct nodig. Ik heb mijn mtb ter beschikking, weliswaar een stuk zwaarder maar dat geeft niet in deze periode. De Isaac is 'a fine piece of equipment'. Werkelijk vernuft, 'Deutsche Gründlichkeit'. En o zo licht. Een juweeltje. De eerste maal in mijn leven dat ik met zoiets rondrijd. Ik ben soms wat bang dat ik er zou mee vallen en brokken maken. Ik probeer die gedachte zoveel mogelijk uit mijn hoofd te bannen. De ketting en de kroontjes waren aan vervanging toe en ik heb beslist om vanaf nu met een kleiner verzet te rijden. De RvVlaanderen rijd ik niet met een 11/23. Dat is zelfmoord. Ik ben geen prof. En als ik dan wat later op het seizoen naar de Ardennen wil, heb ik zeker een 28 of een 29 nodig achteraan. Tenzij ik zou kunnen overschakelen naar een compact. Dat zou me een betere marge geven om te klimmen, maar ik wil het alsnog eerst met mijn 39 proberen.
