Ik ben geen doorsnee meisje. M'n bad girl gehalte ligt redelijk hoog. Een auto crashen in volledig ontnuchterde toestand: staat op m'n lijstje. Net als ik van op tafels dansen mijn hobby maak. Mijn probleem is dat ik naast de vele stoten die ik uitsteek moet proberen een normaal leven te leiden of te lijden. Daardoor begin ik een verscheurdheid te ervaren, kiezend tussen een normaal en een studentikoos leven. M’n varkensleven kan ik in stand houden door samen te wonen (met een of andere klier) en me te omgeven met andere randgevallen. Maar mede door de omgevingsdruk vraag ik me af en toe af of ik m’n rock-’n-roll leven niet moet inruilen voor een zediger bestaan.

Mijn voornemens zijn dan:

-een relatie aangaan met een geschikte ipv geschifte partner;

- iets doen met dat diploma waar ik 3 jaar voor heb gestudeerd;

- en dan natuurlijk iets kopen. Vastgoed.

Over mijn liefdesleven zijn er boeken geschreven. Doctor Phil hengelt wekelijks naar een nieuw verhaal en ook Jerry Springer moet ik telkens ontwijken. Kleine, middelmatige tot grote ingrepen in mijn lovelife zal me meer mentale en emotionele rust geven, daar ben ik me zeer bewust van.

Met directe steun van de VDAB ben ik opzoek naar een vaste en voltijdse betrekking, liefst in de lijn van mijn diploma. Dan kan ik na een jaar aanmodderen eindelijk beginnen aan mijn carrière in de hulpverlening.

Een vaste stek. Een appartement of huis voor mezelf – dat ik dan dankzij mijn vastinkomen kan betalen.

Hier heb ik me al een mooi beeld over kunnen vormen, want in loop der jaren is het me gelukt om behoorlijk wat rommel te verzamelen. Het huisje moet dus over voldoende ruimtes en kasten beschikken, want het materiaal in een gepaste ruimte of georganiseerde kast leggen lijkt me beter dan op de grond. Liefst ook iets met een tuin, dan kan ik in de zomer genieten van een cocktail, terwijl ik vanuit mijn hangmat kijk naar hoe het gras groeit.

Op deze levensweegschaal tussen toekomstgerichte dromen en het ‘living on the edge’, gooi ik mijn volle gewicht op dat laatste. Want te kiezen tussen maatschappelijke en sociale verwachtingen hang ik liefst van al –onverantwoordelijk- het kalf uit, met veel vuile moppen en dwaze trucs. Ik ben een meisje dat graag rondreist, te diep in het glas kijkt en eindeloos lult. Ik heb nog geen zin om me te buigen naar de verschillende normen, mijn keuzes met de consequenties neem ik.

En lieve vriend, ik hoop oprecht dat je even gelukkig.

26-02-2009 om 23:09 geschreven door Irene  

Meidenavond - Quiche

Personen:	4
Tijd:	60 minuten
Datum:	26-02-2008
Bron:	Eigen recept
Ingrediënten
1 rol prefab bladerdeeg 1 bosje kinderen 150 gr vetrolletjes Chocolade & alcohol 2 zongedroogde schoonmama’tjes in olie of op sterk water 1 tomaat 50 gr kaas, geraspt 3 mannen 250 ml room
Bereiding Leg de prefab bladerdeeg in de bakvorm. Maak de kinderen schoon en blancheer de kleine roosjes ongeveer 4 minuten. Spoel ze af onder koud stromend water. Bak je vetrolletjes in de pan. Snij de zongedroogde schoonmama’tjes heel fijn Scheid 2 van de 3 mannen en klop hun wit schuimig, liefst met een mixer en voeg de room toe. Klop dit nogmaals goed door elkaar. Voeg chocolade en alcohol naar smaak toe. Leg de vetrolletjes, de kinderen en de fijngesneden zongedroogde schoonmama’tjes op het bladerdeeg in de vorm. Schenk het man-room mengsel eroverheen. Snij een tomaat in plakjes en leg die erboven op. Vouw de overgebleven rand van het deeg naar binnen toe. Besprenkel het geheel met de laatste man en bestrooi het met wat geraspte kaas Bak de quiche 45 minuten, in een voorverwarmde oven van 200°C. Serveer met een paar flessen zachte witte wijn.

Geniet van de meidenavond en bespreek je liefdesleven eindeloos.
Ook een lekker idee is de kinderen te vervangen door broccoli, de vetrolletjes door spek, chocolade & alcohol door peper & zout, schoonmama door tomaat en de mannen door eieren. Zo eet je de volgende keer een overheerlijke spek-brocolli-tomaat quiche.

26-02-2009 om 00:00 geschreven door Irene  

Mijn handen zweven boven jouw lichaam, terwijl ik in gedachten de trekken van je gezicht streel. Ik masseer elke vinger van jouw hand terwijl ik je lichaam dicht tegen het mijne aanduw. Gretig snuif ik de geur uit je hals op. Op ieder moment geldt rust als ik op jouw ritme adem. Het is moeilijk mezelf te beheersen om je te kussen, maar ik doe mijn best.
Alles lijkt een zeemzoete droom, maar je bent mijlenver van me verwijderd. Over je ogen hangt een vale mist. Ik lijk je niet te kunnen bereiken, hoe hard ik ook mijn best doe. De golflengtes die jij betokkelt spelen muziek met een bepaald verdriet. Hoe meer je je afsluit en dieper in de poel van eenzaamheid je kruipt, hoe veiliger en gelukkiger je je lijkt te voelen. Ik snap het niet, maar mijn klaagzang lijkt als een vage galm te klinken.
Ik war door je haar en tover een trieste glimlach op mijn mond. Je kijkt in de mijn ogen. En ik hoor de woorden die niet gezegd zullen worden.
Onze lichamen rusten in de zetel. Ik kus je nek om de pijn te zachten. Mijn mond loodst zich rakelings langs de plooien in je huid. Mijn tong laat zich schuchter  van tussen mijn lippen verschijnen en ik lik je. Gedachten blijven door mijn hoofd flitsen en ik weet dat hetzelfde voor jou geldt. Maar ik doe verder, de weemoed maakt zich meester over mij en ik hou me niet in om een traan te laten rollen. We lijken elkaar te vinden. Pijn, verdriet, angst en onmacht, heel de wereld verdwijnt als we kussen.
In mijn liefste leugen ben jij daar om me te troosten en me te verlossen van mijn demonen. Gelukkige zotten hebben geen wijsheid van doen. Heel misschien word ik morgen wakker uit de droom die evengoed als nachtmerrie kan gelden, want grote heren hebben lange handen en momenteel strelen ze mijn nek.

19-01-2009 om 00:00 geschreven door Irene  

15-01-2009 om 00:00 geschreven door Irene