In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
Ik ben dus niet met een vliegtuigspotter getrouwd maar met een trein-, tram- en busspotter. Al als tweejarige weigerde Erik aan de hand van zijn moeder een andere tram in Amsterdam in te stappen dan de "plaauwe trem" ! Tegenwoordig wachten we soms wel een half uur bij een of andere tramhalte op die tram die volgens Erik dan net andere koplampen of ramen heeft dan al degenen die ondertussen passeerden. Maar men leert wel bij en komt vaak op plekken waar je anders niet zou komen. Van Gdansk tot Wladiwostok reden er overal dezelfde type trams. Dit zouden we duidelijk in Tsjechie en Bulgarije merken. Voor freaks was Hongarije dan weer het paradijs ! Totaal verschillende types trams, soms zelfs Duitse van Hannover of het Rheinland uit de jaren 70,80. We zagen er ook trolleybussen rijden, waarbij de bestuurder tijdens zijn pause, de stroomgeleiders nog handmatig moesten wegschuiven om plaats te maken voor andere passerende trolleybussen. In Sofia waren de bussen dan weer zeer ineteressant, zo zagen we oude Nederlandse bussen rondrijden, waarbij bovenaan de berichten van "extra dienst" of " geen dienst" of van "millingen" nog konden gelezen worden. Ook de Duitse Festbusse en Discobusse reden hier nog rond ! Net zo leuk waren de trams die net zoals Amsterdam vroeger een brievenbus voor de post aan de instapkant hadden. De treinen vormden in deze landen ook een hype voor freaks.!! Oude lokomotieven naast hypermoderne, alles te zien. Maar af en toe nam ik ook wraak en mocht Erik mee met mij naar mijn passei : boekenwinkels, ook al waren ze in andere talen, een beok is een boek.....
Het ontbijt bestond hier uit het kiezen van nummers vanop een kaart. Ik ging dan voor de pannekoeken met komkommer en jam en honing en worst, Erik voor de toast met omelet en tomaat en komkommer. We namen dan de bus naar Nessebar, een historische badplaats aande Zwarte Zee. De kaartjes konden we op de bus kopen, wanneeer de conductrice onderweg opstapte. We verlieten de havenstad Burgas om dan meteen in een landschap van kale vlaktes te komen. Af en toe een toeristisch compound, omringd door torens en een muur en een hefboom. Allemaal nieuwbouw.Ook passeerden we zoutmijnen en zelfs wijngaarden. Nessebar bestond uit oud en nieuw. Het oude centrum was vroeger een eiland geweest maar nu met het vasteland verbonden door een brug. Het typische waren de houten huisjes die hier allemaal stonden, we hadden geluk buiten het toeristische seizoen kon je er rustig wandelen en foto`s trekken, maar tijdens de zomer !!!! nu leek het ook meer op een spookdorp want alle restaurantjes, bars, winkeltjes waren gewoon toe, op eentje na. Wij daar binnen om thee en koffie te drinken. De koffie werd bij Erik neergezet, de thee was voor mij ? Ik knikte van ja en toen zag ik de vrouw aarzelen en met de thee terug willen lopen ...in mijn hersenen ging het van: oh ja knikken betekent nee, ik moest dus nee schudden en da zeggen....ik begon da , da te roepen, maar tegelijkertijd nee schudden, dat was te moeilijk ! Gelukkig begreep ze het ! Nieuw Nessebar was ook zo doods dan maar verder langs het strand om in Sunny Beach aan te komen. Een gloednieuwe stad die nu nog altijd groeide en louter uit hotels, winkeltje en retaurants bestond, niets oorspronkelijks aan. De immobilienkantoren stonden hier ook zij aan zij, alles slechts in euro uitgedrukt. Voor 630 euro per vierkante meter kon je hier een appartment aan de zwarte zee kopen. Op het terrasje van zo`n trendy cafe dronken we maar iets, de consumpties zouden slechts 1 euro in totaal kosten, tja hier zouden de strandaanbidders wel snel komen. We hadden het ondertussen allemaal wel gezien en namen de bus terug naar het gezellige Burgas, dat ook in het laagseizoen tenminste leefde en gezelligheid betekende. Onderweg passeerden we een kerkhof, vol volk , waarschijnlijk bracht men ook de doden geluksbrengertjes. wel kon men hier met zijn auto tot aan het graf rijden ! Overal auto`s bij de graven ! In Burgas stortten we ons dan tussen de Bulgaren die genoten van hun weekend.
Momenteel zit ik in Patras, in een Grieks internetcafe.
De reis van Sofia tot Thessaloniki duurde een hele nacht. Tegen half acht `s morgens stapten we uit op het station van Thessaloniki. We mochten nog hollen, nog maar 5 minuten om de trein van Athene te nemen. De trein naar de Griekse stad vertrok uiteindelijk met een half uur vertraging en ondaks het vele volk hadden we gelukkig een zitplaats kunnen bemachtigen. Griekenland betekende meteen weer moderne treinen, de rit van Burgas naar Sofia gisteren gebeurde in zeer oude wagons van de Duitse Bahn waar ik waarschijnljk nog als kind in heb gezeten !!!! In de vloeren zaten zelfs al gaten ! Maar Griekenland dus niet , supermoderne rijtuigen, het rijden ging weer soepel, en meteen weer veel lawaai, Gsm`s die constant afliepen, alles terug in euro`s jammer genoeg niets meer moeten delen door 2, het bleven nu keiharde euro`s !! Het kyrillisch alfabet vaarwel zeggen en het griekse ervoor in de plaats zetten. Dankzij mijn 2 jaar Grieks in het verre verlden, kon ik het wel ontcijferen. De Griekse conducteur had echter blijkbaar nooit een interrailkaart gezien en voordat Erik het had verhinderd, zette hij zijn krabbel op een totaal verkeerde plek !! Zo verloor Erik wel een reisdag. De conducteur verontschuldigde zich verbeterde het, maar nu maar hopen dat zijn collega`s het zouden aanvaarden. Tussen Larissa reden we door een fantastisch bergachtig landschap ! Het was hier duidelijk al een hele tijd lente, alle kersenbomen bloeiden en naarmate we Athene naderden ook de perziken. Overal zonnepanelen, daaraan kunnen de Italianen wel een voorbeeld nemen. Geregeld kwam zelfs een vrouw langs waaraan je je vuilnis kon geven. We bereikten Athene , een miljoenenstad zonder al te veel hoogbouw maar des te meer, kleine appartementjes op en in elkaar. De warmte sloeg ons tegemoet, aan onze outfit te zien kwamen we net van een Noordpoolexpeditie; onze voeten in dikke sokken en winterschoenen, een witerbroek, 3 lagen bovenkleding en een winterjas. De jassen verdwenen onmiddellijk in onze rugzakken. Het station verraste ons compleet, het station van bij ons in Jesi met 40.000 inwoners is veel groter dan dit hier. Bij ons lopen zeker 6 sporen, hier slechts 3, ze waren wel bezig met verbouwingen maar toch. De drukte was dan ook enorm probeer maar eens miljoenen bewoners en forenzen in 4 treinen te krijgen !!!! Ik kwam precies weer in Sicilie, ook zo lawaaierig en druk volk, klein van stuk, Erik stak er met kop en schouders bovenuit, maar vooral chaotisch. We moesten even bijkomen. We wilden door naar Patras, maar nergens treintijden of iets dergelijks te zien. Dan maar info vragen. Ze konden gelukkig een beetje Engels, op spoor 2 zouden we de trein van 15.06 naar Kiato moeten nemen om er dan over te stappen op de sneltrein naar Patras. Hiervoor moesten we toeslag betalen. Ok. Op spoor 2 gaan staan waar al een trein stond, op het bord konden we lezen Piraeus, 14.58. Een oudere vrouw kwam aanhollen wist niet hoe de deur te openen. Ik drukte op een knop. Zij bedankte zich bij mij in het Bulgaars, doch ze realiseerde zich dan dat ze vergeten was haar kaart af te stempelen. De deuren gingen al toe, even later weer open, zij weer in het Bulgaars tegen mij, ik begreep dat ze vroeg of ik haar biljet wilde afstempelen ? Hopelijk lukte dat nog, ja. Maar waarom was ze in het Bulgars bezig tegen mij ? Natuurlijk ik herkende haar nationaliteit aan de geluksbrengers en zij dacht van mij hetzelfde omdat ik ook nog mijn geluksbrengers om had ! De trein naar Kiato stond opeens aangekondigd van 15.06 en die van Praeus was nog niet weg. De trein vertrok dan en hiermee ook de aankondiging van Kiato en het werd weer Piraeus ?????????? Nu we snapten er niets van. Kwam veel later opnieuw een trein aan, wij vragen of dit de trein naar Kiato was, een zeer behulpzame mijnheer die bijna zijn trein miste ging op navraag en verzekerde ons dat de trein nar Kiato van 16.06 hier op spoor 2 zou komen.Hij wenste ons nog een aangename vakantie. Potverdomme, de trein van de Bulgaarse vrouw was dan toch de juiste geweest. Om 15.58 opnieuw Pireaus op het bord, er kwam een trein binnen erop stond Kiato. Wij vragen, ja ja die ging naar Kiato, dan maar instappen. Tegen 16.03 verdween Pireaus op het bord en verscheen Kiato. Exact om 16.06 vertrok de trein !! Logisch allemaal en het woord logika is dan nog wel Grieks van origine ! Naar Erik zijn gevoel reden we de verkeerde kant op, maar na een paar haltes keerden we terug en nu reden we dan eindelijk de juiste kant op...we snapten er niets van. Het station van Athene, grote chaos ! En volgens alle info enorm verbeterd sinds de Olympische spelen van 2004, we wilden niet weten hoe het daarvoor was. Op het spoor naast ons bijvoorbeeld hadden we zelfs gezien dat de hele tijd treinen aankwamen en vertrokken, maar waar naar toe ??? Kiato werd bereikt, de volgende trein naar Patras vertrok pas binnen 2 uren om dan tegen 22uur aan te komen. Nee dan maar hier een hotel zoeken. Op goed geluk vertrokken we naar het centrum. Een paar voorbijgangers verzekerden ons dat er binnen een 6-tal minuten een hotel te vinden was. In ieder geval het weer was ongelooflijk, 21 graden !!!! We wandelden langs talrijke sinaasappel en citreonplantages. Prachtig ! Kiato was een gezellig kustplaatsje waar we een plek vonden in hotel Triton met een balkon met zicht op zee. `s Avonds nog heerljk Grieks gegeten waar we door de eigenaars als prinsen werden onthaald. Toeristen buiten het seizoen altijd welkom !!!
Vanmorgen na een koffie en thee in een Grieks cafe en na 2 koeken verorberd te hebben, wandelden we terug nar het station. Een gloednieuw stationnetje, dat mag gezegd worden. Ook weer zeer logisch hier, eerst kwam spoor 2 en voor spoor een moest je helemaal naar achteren lopen.... Op het perron was aangekondigd welke treinen er zouden toekomen en hoe laat maar neit welke er vertrokken. De vrouw beneden had ons spoor 2 gezegd, maar we waren nu wel op onze hoede ! Een trein stond er al, andere mensen kwamen ook, de poetsvrouw stond de trein nog te poetsen. En het bleek nog de trein naar Patras te zijn ook, dus wij instappen. Maar ook voor de Grieken blijft het moeilijk, iedereen maar vragen aan de kuisvrouw is dit de trein naar Patras ???? Nej zei ze, hier is ja knikken weer ja ,maar je moet wel nej zeggen !!!! Er werd dan omgeroepen dat de trein naar Patras binnen de 3 minuten ging vertrekken zelfs in het engels, maar op welk spoor ???? Maar we zaten goed, de conducteur zag de fout niet op de interrailkaart van erik !!! We kwamen op tijd aan in Patras, een heel gezellig havenstad, een hotel ook gauw gevonden, el greco ! Nu wat slenteren in de ze stad en morgen wat Griekse cultuur opsnuiven in Olympia...
Vanmorgen namen we de trein naar Olympia, een intercity waarvoor je platsen moest reserveren. nu verloopt dat net zoals in Italie een beetje chaotisch. Grieken en Italianen reserveren een plaats, maar als de trein binnenrijdt ggaan ze niet op zoek naar hun wagon of zitplaats. Ze stappen ergens in en zeten zich dan neer. Tot het moment waarop ambetante noordelingen afkomen die wel hun gereserveerde plaatsen opeisen. Dan begint de stoelendans: want dan zoeken ze opeens wel hun eigen plaats op waar natuurlijk ook iemand anders zit , die gaat dan ook zoeken enz..... De conducteur bekeek onze interrailkaarten amper, hier zijn ze die al meer gewend. Wel moeten er nu blijkbaar statistieken bijgehouden worden over het aantal reizigers (misschien gaan ze het aantal rijtuigen vermeerderen ?) en dus deed de conducteur dat op zijn servetje van misschien zijn ontbijt ? hopelijk zou hij het niet meer gebruiken bij zijn volgende maaltijd want dan zouden zijn cijfers vervalst zijn. Zo sukkelde de trrein langzaam midden in de stad van Patras aan een tempo van 10 km. dicht langs de huizen. Maar eindelijk verliet hij Patras en konden we nu doorrijden. In Pyrgos zouden we normaal de blauwe busjes moeten nemen die om de 20 minuten naar Olympia reden....volgens het VVV. Doch geen busjes te zien wel veel toeristen op het perron, er reed een trein naar Olympia, dan die maar nemen. In Pyrgos was het juist markt geweest, ook veemarkt, dus iedereen stapte op de trein, toeristen en de lokale bevolking die naar de markt geweest waren en groenten en fruit hadden gekocht maar ook 3 levende lammetjes, 2 in een plastieken zak gestopt en de andere in de boodschappentas. de vrouw kon het zelf niet allemaal dragen, dus hielp een mijnheer haar. in de trein natuurlijk een geblaat van jewelste. Een griek vroeg of ik duits sprak, ja hoor, kon hij zijn Duits weer oefenen. zo vernamen we dat het hier pas een koudegolf was geweest waarbij we inderdaad zagen dat alle sinaasappelbomen uitgedroogd waren en de vruchten allemaal op de bodem lagen. haden ze vorig jaar ook nog alle bosbranden meegemaakt, we reden dan ook langs talrijke zwartgeblakerde bomen.... Olympia was natuurlijk heel toeristisch maar toch interessant, zeker op dit tijdstip van het jaar: prachtig weer, weinig volk alle bomen in bloei en heel rustig op de archeologische site. Het museum van de geschiedenis van de spelen gaf ons een mooi overzicht van het geheel en de resten van de stadia en tempels konden ons toch een idee geven van de vroegere spelen.
De vroegere Olympische spelen werden gehouden te ere van de oppergod Zeus. Ze hebben iets meer dan 1000 jaren lang plaatsgevonden tot een christelijke koning ze in de 5de eeuw na Chr. verbood vanwege het heidens karakter ervan. Aanvankelijk duurde ze 1 dag met hardloopwedstrijden , uiteindelijk konden de supporters 5 dagen lang hun atleten aanvuren, in hardlopen, worstelen, boxen, verspringen, diskuswerpen, speerwerpen en wagenrennen. Vrouwen mochten er niet aan deelnemen en ook niet toekijken , zij hadden hun eigen wedstrijden ter ere van de godin Hera. De winnende atleet kreeg een olijvenkrans en werd in zijn eigen stad gevierd alsof hij een zegevierend veldheer was. Bovendien werd hij ereburger en genoot voor de rest van zijn leven van talrijke privileges. Op de site zelf wandelden we tussen de resten van het stadion voor de hardloopwedstrijden, de tempels, de verblijven van de atleten, kortom van het Olympisch dorp en wedstrijdplaats van toen. Omringd door prachtige eeuwenoude olijfbomen en ceders....de zon scheen prachtig de veldjes bloeiden en zeer weinig toeristen, Olympia op zijn mooist ! Hier wordt ook de Olympische vlam ontstoken voor de moderne Spelen, dit jaar dus voor China.
Onze trein uit Pyrgos kwam tegen 20 uur aan in het station van Patras, het was een mooie uitstap geweest naar Olympia, vooral dat we in tegenstelling tot de weerberichten totaal geen regen hadden gehad. We stapten uit en belandden midden in een sfeer van Karnaval de Rio......Luide sambamuziek weergalmde in alle straten, overal kleurrijke karnaval verlichting : oranje clowns, gele confetti`s, rode maskers, Patras schitterde. De terrasjes boemvol, alsook de straten....dit weekend vierde Patras karnaval, volgens de folders de mooiste karnaval van Europa....maar hier komt mijn kleine Koelsche zijde in opstand ! Want karneval in Koelle mag er ook zijn !!!
Onze rugzakken zitten in de kluis van het maritiem gebouw om 14.30 nemen we de Superfast ferry naar Ancona, waar we er morgen tegen 10.30 aankomen. Zo kunnen we eens de haven van Ancona van de andere kant bekijken ! we hebben een fantastische vakantie gehad, onze nostalgie van interrail echt kunnen ervaren...want net zoals vroeger reisden we in oude treinwagons, moesten we geld ruilen en constant de prijzen omrekenen en pascontroles ondergaan....maar niet zoals vroeger was onze fysiek !! Duidelijk vermoeiender dan vroeger
Wordt nog even vervolgd als we terug zijn in la bella Italia (waar volgens de laatste berichten nu sneeuw zou liggen ??????)
Vrijdagmorgen leed Patras onder een algemene stroomstoring. Met onze rugzakken liepen we richting het maritieme gebouw. Onderweg zagen we de duidelijk dat de moderne mens zonder stroom problemen heeft; automatische rolluiken voor de winkels die niet omhoog gingen, het personeel kon de winkel dus niet openen. De frigo's voor de slagers en visverkopers, internetcafés zonder functionerende computers, bankautomaten die niet werkten.....bepaalde wijken bleken dan niet getroffen want in de Superfastkantoor boekten we probleemloos onze overtocht voor de boot naar Ancona. Met onze interrailkaart hoefden we alleen de haventaksen te betalen en we reserveerden ook ligzetels. In het maritieme gebouw daarentegen konden we de rugzakken niet kwijt in de kluizen, want hier zaten ze zonder stroom. Dan maar eerst ontbijten in de bar. Erik bleef dan bij de bagage, terwijl ik dan wat proviand ging inslaan . Gelukkig dat we op tijd onze boarding passen waren gaan halen voor de boot, want die van 's avonds bleek niet elke dag te varen, nu konden we de boot van 14.30 nog nemen. Het thuisfront gewaarschuwd van de verandering van aankomsttijd in Ancona 10.30.ipv 15.00 uur.
Om 13 uur mochten we aan boord, zeer veel vrachtverkeer en natuurlijk weinig toeristen, op 2 schoolreisklassen na. We genoten nog van de 21 graden en de zon want in italie zou het duidelijk kouder zijn. De boot vertrok precies op tijd, het inladen van de vrachtwagens verliep zeer routineus en we konden Patras uitzwaaien. 's avonds legde de boot nog aan in de Griekse haven van Igoumenitsa, een duidelijk modernere haven waar de vrachtwagens tenminste plaats haden om te maneuvreren. Maar dan verlieten we definitief de Griekse wateren en zetten koers naar la bella Italia. De overtocht liep vlekkeloos, naarmate we Italie naderden werd de zee heel woelig, maar op de moderne schepen merkt men daar eigenlijk maar heel weinig van. Het was ook aan het regenen, wat we jammer vonden, want een intocht in Ancona met zonnig weer zou een ander zicht heben gegeven. Nu was het allemaal grauw en grijs.....(maar beter een zonnige vakantie en een regenachtige thuiskomst dan omgekeerd) Onze vervoerders stonden al op de kade te wachten , we waren snel van boord en op een half uur rijden, arriveerden we thuis waar onze honden en kat ons uitbundig begroetten !!
We konden nu terugkijken op een fantastische vakantie zeker met meer dan 1000 foto's !!! Een paar ervan zullen nog op de blog verschijnen.
