Vrijdagmorgen leed Patras onder een algemene stroomstoring. Met onze rugzakken liepen we richting het maritieme gebouw. Onderweg zagen we de duidelijk dat de moderne mens zonder stroom problemen heeft; automatische rolluiken voor de winkels die niet omhoog gingen, het personeel kon de winkel dus niet openen. De frigo's voor de slagers en visverkopers, internetcafés zonder functionerende computers, bankautomaten die niet werkten.....bepaalde wijken bleken dan niet getroffen want in de Superfastkantoor boekten we probleemloos onze overtocht voor de boot naar Ancona. Met onze interrailkaart hoefden we alleen de haventaksen te betalen en we reserveerden ook ligzetels. In het maritieme gebouw daarentegen konden we de rugzakken niet kwijt in de kluizen, want hier zaten ze zonder stroom. Dan maar eerst ontbijten in de bar. Erik bleef dan bij de bagage, terwijl ik dan wat proviand ging inslaan . Gelukkig dat we op tijd onze boarding passen waren gaan halen voor de boot, want die van 's avonds bleek niet elke dag te varen, nu konden we de boot van 14.30 nog nemen. Het thuisfront gewaarschuwd van de verandering van aankomsttijd in Ancona 10.30.ipv 15.00 uur.
Om 13 uur mochten we aan boord, zeer veel vrachtverkeer en natuurlijk weinig toeristen, op 2 schoolreisklassen na. We genoten nog van de 21 graden en de zon want in italie zou het duidelijk kouder zijn. De boot vertrok precies op tijd, het inladen van de vrachtwagens verliep zeer routineus en we konden Patras uitzwaaien. 's avonds legde de boot nog aan in de Griekse haven van Igoumenitsa, een duidelijk modernere haven waar de vrachtwagens tenminste plaats haden om te maneuvreren. Maar dan verlieten we definitief de Griekse wateren en zetten koers naar la bella Italia. De overtocht liep vlekkeloos, naarmate we Italie naderden werd de zee heel woelig, maar op de moderne schepen merkt men daar eigenlijk maar heel weinig van. Het was ook aan het regenen, wat we jammer vonden, want een intocht in Ancona met zonnig weer zou een ander zicht heben gegeven. Nu was het allemaal grauw en grijs.....(maar beter een zonnige vakantie en een regenachtige thuiskomst dan omgekeerd) Onze vervoerders stonden al op de kade te wachten , we waren snel van boord en op een half uur rijden, arriveerden we thuis waar onze honden en kat ons uitbundig begroetten !!
We konden nu terugkijken op een fantastische vakantie zeker met meer dan 1000 foto's !!! Een paar ervan zullen nog op de blog verschijnen.
Onze rugzakken zitten in de kluis van het maritiem gebouw om 14.30 nemen we de Superfast ferry naar Ancona, waar we er morgen tegen 10.30 aankomen. Zo kunnen we eens de haven van Ancona van de andere kant bekijken ! we hebben een fantastische vakantie gehad, onze nostalgie van interrail echt kunnen ervaren...want net zoals vroeger reisden we in oude treinwagons, moesten we geld ruilen en constant de prijzen omrekenen en pascontroles ondergaan....maar niet zoals vroeger was onze fysiek !! Duidelijk vermoeiender dan vroeger
Wordt nog even vervolgd als we terug zijn in la bella Italia (waar volgens de laatste berichten nu sneeuw zou liggen ??????)
Onze trein uit Pyrgos kwam tegen 20 uur aan in het station van Patras, het was een mooie uitstap geweest naar Olympia, vooral dat we in tegenstelling tot de weerberichten totaal geen regen hadden gehad. We stapten uit en belandden midden in een sfeer van Karnaval de Rio......Luide sambamuziek weergalmde in alle straten, overal kleurrijke karnaval verlichting : oranje clowns, gele confetti`s, rode maskers, Patras schitterde. De terrasjes boemvol, alsook de straten....dit weekend vierde Patras karnaval, volgens de folders de mooiste karnaval van Europa....maar hier komt mijn kleine Koelsche zijde in opstand ! Want karneval in Koelle mag er ook zijn !!!
De vroegere Olympische spelen werden gehouden te ere van de oppergod Zeus. Ze hebben iets meer dan 1000 jaren lang plaatsgevonden tot een christelijke koning ze in de 5de eeuw na Chr. verbood vanwege het heidens karakter ervan. Aanvankelijk duurde ze 1 dag met hardloopwedstrijden , uiteindelijk konden de supporters 5 dagen lang hun atleten aanvuren, in hardlopen, worstelen, boxen, verspringen, diskuswerpen, speerwerpen en wagenrennen. Vrouwen mochten er niet aan deelnemen en ook niet toekijken , zij hadden hun eigen wedstrijden ter ere van de godin Hera. De winnende atleet kreeg een olijvenkrans en werd in zijn eigen stad gevierd alsof hij een zegevierend veldheer was. Bovendien werd hij ereburger en genoot voor de rest van zijn leven van talrijke privileges. Op de site zelf wandelden we tussen de resten van het stadion voor de hardloopwedstrijden, de tempels, de verblijven van de atleten, kortom van het Olympisch dorp en wedstrijdplaats van toen. Omringd door prachtige eeuwenoude olijfbomen en ceders....de zon scheen prachtig de veldjes bloeiden en zeer weinig toeristen, Olympia op zijn mooist ! Hier wordt ook de Olympische vlam ontstoken voor de moderne Spelen, dit jaar dus voor China.
Vanmorgen namen we de trein naar Olympia, een intercity waarvoor je platsen moest reserveren. nu verloopt dat net zoals in Italie een beetje chaotisch. Grieken en Italianen reserveren een plaats, maar als de trein binnenrijdt ggaan ze niet op zoek naar hun wagon of zitplaats. Ze stappen ergens in en zeten zich dan neer. Tot het moment waarop ambetante noordelingen afkomen die wel hun gereserveerde plaatsen opeisen. Dan begint de stoelendans: want dan zoeken ze opeens wel hun eigen plaats op waar natuurlijk ook iemand anders zit , die gaat dan ook zoeken enz..... De conducteur bekeek onze interrailkaarten amper, hier zijn ze die al meer gewend. Wel moeten er nu blijkbaar statistieken bijgehouden worden over het aantal reizigers (misschien gaan ze het aantal rijtuigen vermeerderen ?) en dus deed de conducteur dat op zijn servetje van misschien zijn ontbijt ? hopelijk zou hij het niet meer gebruiken bij zijn volgende maaltijd want dan zouden zijn cijfers vervalst zijn. Zo sukkelde de trrein langzaam midden in de stad van Patras aan een tempo van 10 km. dicht langs de huizen. Maar eindelijk verliet hij Patras en konden we nu doorrijden. In Pyrgos zouden we normaal de blauwe busjes moeten nemen die om de 20 minuten naar Olympia reden....volgens het VVV. Doch geen busjes te zien wel veel toeristen op het perron, er reed een trein naar Olympia, dan die maar nemen. In Pyrgos was het juist markt geweest, ook veemarkt, dus iedereen stapte op de trein, toeristen en de lokale bevolking die naar de markt geweest waren en groenten en fruit hadden gekocht maar ook 3 levende lammetjes, 2 in een plastieken zak gestopt en de andere in de boodschappentas. de vrouw kon het zelf niet allemaal dragen, dus hielp een mijnheer haar. in de trein natuurlijk een geblaat van jewelste. Een griek vroeg of ik duits sprak, ja hoor, kon hij zijn Duits weer oefenen. zo vernamen we dat het hier pas een koudegolf was geweest waarbij we inderdaad zagen dat alle sinaasappelbomen uitgedroogd waren en de vruchten allemaal op de bodem lagen. haden ze vorig jaar ook nog alle bosbranden meegemaakt, we reden dan ook langs talrijke zwartgeblakerde bomen.... Olympia was natuurlijk heel toeristisch maar toch interessant, zeker op dit tijdstip van het jaar: prachtig weer, weinig volk alle bomen in bloei en heel rustig op de archeologische site. Het museum van de geschiedenis van de spelen gaf ons een mooi overzicht van het geheel en de resten van de stadia en tempels konden ons toch een idee geven van de vroegere spelen.
Vanmorgen na een koffie en thee in een Grieks cafe en na 2 koeken verorberd te hebben, wandelden we terug nar het station. Een gloednieuw stationnetje, dat mag gezegd worden. Ook weer zeer logisch hier, eerst kwam spoor 2 en voor spoor een moest je helemaal naar achteren lopen.... Op het perron was aangekondigd welke treinen er zouden toekomen en hoe laat maar neit welke er vertrokken. De vrouw beneden had ons spoor 2 gezegd, maar we waren nu wel op onze hoede ! Een trein stond er al, andere mensen kwamen ook, de poetsvrouw stond de trein nog te poetsen. En het bleek nog de trein naar Patras te zijn ook, dus wij instappen. Maar ook voor de Grieken blijft het moeilijk, iedereen maar vragen aan de kuisvrouw is dit de trein naar Patras ???? Nej zei ze, hier is ja knikken weer ja ,maar je moet wel nej zeggen !!!! Er werd dan omgeroepen dat de trein naar Patras binnen de 3 minuten ging vertrekken zelfs in het engels, maar op welk spoor ???? Maar we zaten goed, de conducteur zag de fout niet op de interrailkaart van erik !!! We kwamen op tijd aan in Patras, een heel gezellig havenstad, een hotel ook gauw gevonden, el greco ! Nu wat slenteren in de ze stad en morgen wat Griekse cultuur opsnuiven in Olympia...
Momenteel zit ik in Patras, in een Grieks internetcafe.
De reis van Sofia tot Thessaloniki duurde een hele nacht. Tegen half acht `s morgens stapten we uit op het station van Thessaloniki. We mochten nog hollen, nog maar 5 minuten om de trein van Athene te nemen. De trein naar de Griekse stad vertrok uiteindelijk met een half uur vertraging en ondaks het vele volk hadden we gelukkig een zitplaats kunnen bemachtigen. Griekenland betekende meteen weer moderne treinen, de rit van Burgas naar Sofia gisteren gebeurde in zeer oude wagons van de Duitse Bahn waar ik waarschijnljk nog als kind in heb gezeten !!!! In de vloeren zaten zelfs al gaten ! Maar Griekenland dus niet , supermoderne rijtuigen, het rijden ging weer soepel, en meteen weer veel lawaai, Gsm`s die constant afliepen, alles terug in euro`s jammer genoeg niets meer moeten delen door 2, het bleven nu keiharde euro`s !! Het kyrillisch alfabet vaarwel zeggen en het griekse ervoor in de plaats zetten. Dankzij mijn 2 jaar Grieks in het verre verlden, kon ik het wel ontcijferen. De Griekse conducteur had echter blijkbaar nooit een interrailkaart gezien en voordat Erik het had verhinderd, zette hij zijn krabbel op een totaal verkeerde plek !! Zo verloor Erik wel een reisdag. De conducteur verontschuldigde zich verbeterde het, maar nu maar hopen dat zijn collega`s het zouden aanvaarden. Tussen Larissa reden we door een fantastisch bergachtig landschap ! Het was hier duidelijk al een hele tijd lente, alle kersenbomen bloeiden en naarmate we Athene naderden ook de perziken. Overal zonnepanelen, daaraan kunnen de Italianen wel een voorbeeld nemen. Geregeld kwam zelfs een vrouw langs waaraan je je vuilnis kon geven. We bereikten Athene , een miljoenenstad zonder al te veel hoogbouw maar des te meer, kleine appartementjes op en in elkaar. De warmte sloeg ons tegemoet, aan onze outfit te zien kwamen we net van een Noordpoolexpeditie; onze voeten in dikke sokken en winterschoenen, een witerbroek, 3 lagen bovenkleding en een winterjas. De jassen verdwenen onmiddellijk in onze rugzakken. Het station verraste ons compleet, het station van bij ons in Jesi met 40.000 inwoners is veel groter dan dit hier. Bij ons lopen zeker 6 sporen, hier slechts 3, ze waren wel bezig met verbouwingen maar toch. De drukte was dan ook enorm probeer maar eens miljoenen bewoners en forenzen in 4 treinen te krijgen !!!! Ik kwam precies weer in Sicilie, ook zo lawaaierig en druk volk, klein van stuk, Erik stak er met kop en schouders bovenuit, maar vooral chaotisch. We moesten even bijkomen. We wilden door naar Patras, maar nergens treintijden of iets dergelijks te zien. Dan maar info vragen. Ze konden gelukkig een beetje Engels, op spoor 2 zouden we de trein van 15.06 naar Kiato moeten nemen om er dan over te stappen op de sneltrein naar Patras. Hiervoor moesten we toeslag betalen. Ok. Op spoor 2 gaan staan waar al een trein stond, op het bord konden we lezen Piraeus, 14.58. Een oudere vrouw kwam aanhollen wist niet hoe de deur te openen. Ik drukte op een knop. Zij bedankte zich bij mij in het Bulgaars, doch ze realiseerde zich dan dat ze vergeten was haar kaart af te stempelen. De deuren gingen al toe, even later weer open, zij weer in het Bulgaars tegen mij, ik begreep dat ze vroeg of ik haar biljet wilde afstempelen ? Hopelijk lukte dat nog, ja. Maar waarom was ze in het Bulgars bezig tegen mij ? Natuurlijk ik herkende haar nationaliteit aan de geluksbrengers en zij dacht van mij hetzelfde omdat ik ook nog mijn geluksbrengers om had ! De trein naar Kiato stond opeens aangekondigd van 15.06 en die van Praeus was nog niet weg. De trein vertrok dan en hiermee ook de aankondiging van Kiato en het werd weer Piraeus ?????????? Nu we snapten er niets van. Kwam veel later opnieuw een trein aan, wij vragen of dit de trein naar Kiato was, een zeer behulpzame mijnheer die bijna zijn trein miste ging op navraag en verzekerde ons dat de trein nar Kiato van 16.06 hier op spoor 2 zou komen.Hij wenste ons nog een aangename vakantie. Potverdomme, de trein van de Bulgaarse vrouw was dan toch de juiste geweest. Om 15.58 opnieuw Pireaus op het bord, er kwam een trein binnen erop stond Kiato. Wij vragen, ja ja die ging naar Kiato, dan maar instappen. Tegen 16.03 verdween Pireaus op het bord en verscheen Kiato. Exact om 16.06 vertrok de trein !! Logisch allemaal en het woord logika is dan nog wel Grieks van origine ! Naar Erik zijn gevoel reden we de verkeerde kant op, maar na een paar haltes keerden we terug en nu reden we dan eindelijk de juiste kant op...we snapten er niets van. Het station van Athene, grote chaos ! En volgens alle info enorm verbeterd sinds de Olympische spelen van 2004, we wilden niet weten hoe het daarvoor was. Op het spoor naast ons bijvoorbeeld hadden we zelfs gezien dat de hele tijd treinen aankwamen en vertrokken, maar waar naar toe ??? Kiato werd bereikt, de volgende trein naar Patras vertrok pas binnen 2 uren om dan tegen 22uur aan te komen. Nee dan maar hier een hotel zoeken. Op goed geluk vertrokken we naar het centrum. Een paar voorbijgangers verzekerden ons dat er binnen een 6-tal minuten een hotel te vinden was. In ieder geval het weer was ongelooflijk, 21 graden !!!! We wandelden langs talrijke sinaasappel en citreonplantages. Prachtig ! Kiato was een gezellig kustplaatsje waar we een plek vonden in hotel Triton met een balkon met zicht op zee. `s Avonds nog heerljk Grieks gegeten waar we door de eigenaars als prinsen werden onthaald. Toeristen buiten het seizoen altijd welkom !!!
Het ontbijt bestond hier uit het kiezen van nummers vanop een kaart. Ik ging dan voor de pannekoeken met komkommer en jam en honing en worst, Erik voor de toast met omelet en tomaat en komkommer. We namen dan de bus naar Nessebar, een historische badplaats aande Zwarte Zee. De kaartjes konden we op de bus kopen, wanneeer de conductrice onderweg opstapte. We verlieten de havenstad Burgas om dan meteen in een landschap van kale vlaktes te komen. Af en toe een toeristisch compound, omringd door torens en een muur en een hefboom. Allemaal nieuwbouw.Ook passeerden we zoutmijnen en zelfs wijngaarden. Nessebar bestond uit oud en nieuw. Het oude centrum was vroeger een eiland geweest maar nu met het vasteland verbonden door een brug. Het typische waren de houten huisjes die hier allemaal stonden, we hadden geluk buiten het toeristische seizoen kon je er rustig wandelen en foto`s trekken, maar tijdens de zomer !!!! nu leek het ook meer op een spookdorp want alle restaurantjes, bars, winkeltjes waren gewoon toe, op eentje na. Wij daar binnen om thee en koffie te drinken. De koffie werd bij Erik neergezet, de thee was voor mij ? Ik knikte van ja en toen zag ik de vrouw aarzelen en met de thee terug willen lopen ...in mijn hersenen ging het van: oh ja knikken betekent nee, ik moest dus nee schudden en da zeggen....ik begon da , da te roepen, maar tegelijkertijd nee schudden, dat was te moeilijk ! Gelukkig begreep ze het ! Nieuw Nessebar was ook zo doods dan maar verder langs het strand om in Sunny Beach aan te komen. Een gloednieuwe stad die nu nog altijd groeide en louter uit hotels, winkeltje en retaurants bestond, niets oorspronkelijks aan. De immobilienkantoren stonden hier ook zij aan zij, alles slechts in euro uitgedrukt. Voor 630 euro per vierkante meter kon je hier een appartment aan de zwarte zee kopen. Op het terrasje van zo`n trendy cafe dronken we maar iets, de consumpties zouden slechts 1 euro in totaal kosten, tja hier zouden de strandaanbidders wel snel komen. We hadden het ondertussen allemaal wel gezien en namen de bus terug naar het gezellige Burgas, dat ook in het laagseizoen tenminste leefde en gezelligheid betekende. Onderweg passeerden we een kerkhof, vol volk , waarschijnlijk bracht men ook de doden geluksbrengertjes. wel kon men hier met zijn auto tot aan het graf rijden ! Overal auto`s bij de graven ! In Burgas stortten we ons dan tussen de Bulgaren die genoten van hun weekend.
Ik ben dus niet met een vliegtuigspotter getrouwd maar met een trein-, tram- en busspotter. Al als tweejarige weigerde Erik aan de hand van zijn moeder een andere tram in Amsterdam in te stappen dan de "plaauwe trem" ! Tegenwoordig wachten we soms wel een half uur bij een of andere tramhalte op die tram die volgens Erik dan net andere koplampen of ramen heeft dan al degenen die ondertussen passeerden. Maar men leert wel bij en komt vaak op plekken waar je anders niet zou komen. Van Gdansk tot Wladiwostok reden er overal dezelfde type trams. Dit zouden we duidelijk in Tsjechie en Bulgarije merken. Voor freaks was Hongarije dan weer het paradijs ! Totaal verschillende types trams, soms zelfs Duitse van Hannover of het Rheinland uit de jaren 70,80. We zagen er ook trolleybussen rijden, waarbij de bestuurder tijdens zijn pause, de stroomgeleiders nog handmatig moesten wegschuiven om plaats te maken voor andere passerende trolleybussen. In Sofia waren de bussen dan weer zeer ineteressant, zo zagen we oude Nederlandse bussen rondrijden, waarbij bovenaan de berichten van "extra dienst" of " geen dienst" of van "millingen" nog konden gelezen worden. Ook de Duitse Festbusse en Discobusse reden hier nog rond ! Net zo leuk waren de trams die net zoals Amsterdam vroeger een brievenbus voor de post aan de instapkant hadden. De treinen vormden in deze landen ook een hype voor freaks.!! Oude lokomotieven naast hypermoderne, alles te zien. Maar af en toe nam ik ook wraak en mocht Erik mee met mij naar mijn passei : boekenwinkels, ook al waren ze in andere talen, een beok is een boek.....
In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
`s Morgens om kwart voor 6 wekten de couchetteman ons en overhandigden de reiskaarten. Een half uur later reden we het station van Burgas binnen . Een mooi moment, zonsopgang, het geluid van de meeuwen en een prachtig station stijl Jugendstil en de zilte zeelucht, onze longen konden weer goed ademen na al die smoglucht van de grote steden !!!! Het weer gewoon schitterend !!! Ontbijten doen ze hier niet, dus gewoon aan de bar wat drinken, wel eten ze hier `s morgens vroeg al frieten en snacks. Een hiphopper die zijn roes aan het uitdrinken was liet ons ex-kommunistische muziek beluisteren op zijn MP3, was toch betere muziek he dan dat hiphop ??? de zoektocht naar een hotel begon weer, opnieuw vonden we eht hotel neit dat Erik van inernet had opgeschreven, maar wel vonden we hotel Bulair family hotel, 2 sterren net zoals Sofia. Hier gingen we voor. Er was nog plaats, maar als we een 2-persoonbed wilden dan moesten we een studio nemen. Voor de luttele prijs van 37,5 euro met ontbijt inbegrepen. Om 12 uur konden we inchecken en het was echt hoe oostelijker hoe goedkoper en hoe luxer !!!!! Er waren zelfs musea hier, dus bezochten we het archeologische, de suppoost had er helemaal niet op gerekend want de lichten moesten nog aan !!! Tja mijn internettegoed is bijna gedaan. Het vervolg lezen jullie dan volgende keer.
Voordat we aan onze reis begonnen, had ik al wat gesurft op internet om wat info te zoeken o.a. over Bulgarije. Er was echter niet veel te vinden. Dus we lieten ons verrassen. Na ons ontbijt lieten we onze bagage achter op in ons hotel en vertrokken we naar het centrum van Sofia. We merkten het meteen, niets toeristisch aan deze stad, geen VVV, amper postkaartjes te koop. Wel honderden kraampjes die allemaal rood/witte gevlochten armbanden verkochten en dito poppetjes e.d. Bleken het geluksbrengertjes voor de nationale feestdag van 3 maart, waarbij men de bevrijding viert van eeuwenlang Ottomaans bewind. Wij kochten dan maar ook zo`n geluksbrengertjes !!! Sofia was halfbewolkt, jammer want tegen de achtergrond van de stad zagen we een heel hoog gebergte. Daarna de hele dag geslenterd, waarbij Sofia gewoon uit de ene winkelstraat naast de andere bestaat en ministeries, het presidentieel paleis, waar de president zelfs Eddy Merckx zou ontvangen (zagen we op het nieuws) enkele orthodoxe kerken en voor de rest alleen woonblokken. Supermarkten amper te vinden, vooral kioskjes in de kelders, waarbij men door zijn knieen moest zakken om ueberhaupt iets te kopen. De stad is niet mooi te noemen, daarvoor heeft het nog teveel grauwe gebouwen of zijn de gebouwen vooral verwarloosd. Een interrnetcafe vonden we na veel moeite, in een achterafkoertje, in een verwaarloosd gebouw op de vierde verdieping, doch wel zeer modern en een snelheid die wij thuis niet hebben. De winkels zijn van zeer ouderwets en supergoedkoop tot hypermodern en zeer duur. Het omrekenen is hier gemakkelijk: gewoon delen door 2. Wat zeer verwarrend is: ja knikken betekent hier nee en nee schudden betekent ja. Dat bracht ons al enkele keren in de grootste verwarring. We bestelden iets om te eten in een taverne, ik wees iets aan op de menukaart en de ober schudde van nee, dan maar weer iets anders aanwijzen, opnieuw een geschud van het hoofd. hadden ze niets ?? Maar nee dat betekende ja !!!! En zo kunnen we nog talrijke situaties opnoemen ! We proberen nu altijd goed te luisteren of ze da of nej zeggen en wij zeggen dat ook om elk misverstand te vermijden. Sofia is interessant omdat hier nog zeer veel sporen van het kommunisme overblijven. Aan elk kruispunt een torentje met een politieman die de verkeerslichten regelde, vroeger alles nog kontroleerde zeker. De voetpaden een ware kwelling voor enkels en voeten ! alles ongelijk en vol gaten. Zagen we plotseling 2 jonge meisjes brood verkopen, dat moesten we hebben voor vanavond, dus wij ook willen kopen. Nee zeiden ze in vlot Engels, u krijgt dat gratis van ons, want onze bakkerij gaat vandaag open ! Oh een leuke verrassing, we ontvingen vers gebakken brood en een visitekaartje, en we lazen Jovan the Dutch baker....moest weer lukken. Wij ernaar toe, de klompjes, het delfts blauw en de molens kwamen ons tegemoet. We zagen allerlei lekkere koeken, die dan maar ook gekocht. Dan naar het station gegaan om een reservering te maken voor couchettes van de nachttrein voor Burgas, aan de zwarte zee. Geen simpele opdracht ! het station heeft weer heel veel loketten op verschillende verdiepingen. Een loket geeft info en op -1 kun je de couchettes reserveren. Hier zat nog een matrone uit het communistisch tijdperk die waarschijnlijk nog niet had gehoord dat Bulgarije vanaf 1 januari bij de EU hoorde !!! Engels en duits sprak ze niet , hierop antwoordde ze met een barse nej ! Dan proberen uit te leggen dat we couchettes wilden hebben voor die bepaalde trein. ze verdween naar achteren, we hoorden haar iets afprinten en gelukkig ,we hadden de reserveringen ! Acheraf bleek dat je voor bepaalde treintrajecten aan bepaalde loketten moet zijn, voor info idem en voor verschillende rijtijden van treinen ook nog eens !!! Dan nog over een traditionele markt geslenterd, de bagage in ons hotel afgehaald om dan uiteindelijk in het station te gaan zitten om op onze trein te wachten. Hier stonden gelukkig banken genoeg in het station, dus niet zo koud als in Budapest. Alle treinen die van het westen kwamen hadden een grote vertraging, de volgende dag zouden we horen dat er ergens een trein was uitgebrand. Onze trein stond er al, de couchetteman nam onze papieren en bracht ons naar de coupes, hier slapen de mannen van de vrouwen gescheiden. Een extra beveiligde trein, behalve de sloten op de deur , de kettingen tussen de verschillende wagons reisden er ook nog 2 politiemannen mee. Erik had nog 3 Bulgaren als reisgenoot , ik reisde met 2 bulgaarse vrouwen, waarvan een Engels sprak. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam, ik zei Belgische nationaliteit maar ik woon in Italie. ze wilde mijn mening horen over Oost-Europa, en waarschijnlijk vond ik Sofia lelijk ? tja mooi kon je de stad zeker niet noemen, veel kulturele pracht was hier niet maar wel ineressant voor iemand van het westen want totaal verschillend !En de mensen supervriendelijk (uitgezonderd die van de openbare diensten), zonnig en luidruchtig, italiaans eigenlijk. Hun rijstijl nog zotter dan de Napolitanen. Om 22.15 vertrok de trein en we gingen dan allemaal slapen.
Vandaag vanuit Sofia met gelukkig een toetsenbord dat ook ons alfabet bevat !
eergisternacht namen we dus vanuit Budapest de nachtrein naar Sofia. De trein kwam uit Wenen en in Budapest zou hij splitsen , een deel naar Roemenie en een deel naar Belgrado en Sofia, onze trein dus. Wij hadden een slaapwagon want couchettes waren er niet tot Sofia. erik hoopte een Oostenrijkse wagon want die zijn luxe. Maar we gaan voor de nostalgie en dus stapten we in een zeer oude Bulgaarse type. We maakten meteen kennis emt Bulgarije want de verantwoordelijke voor de slaapwagen wilde meteen geld zien. Wij emteen onze reservatie getoond. Volgde hierop dat isgeen ticket van Budapest tot Sofia, wij hem aantonen op het biljet waar de stedennamen vermeld waren. Dan jammerde hij maar de coupe is vol (dit alles in het Duits). Dat was zijn probleem.... hij liep naar onze coupe wij verstonden iets van reservereren, waarschijnlijk hadden die mensen niet gereserveerd, maar wij hadden voor 3 slaapplaatsen betaald (elke coupe had 3 bedden) en die mensen waarschijnlijk niet. Nu na wat wachten mochten we dan toch in onze coupe, een echte nostalgie trein van DDR makelij, alle attributen waren nog met Deutsche Reichsbahn gemerkt. Onze trein ticket konden we afgeven maar de pascontroles gebeurden wel in de coupes, tja we zouden even de Eu verlaten en Servie binnenrijden. We kropen onze bedden in, doodmoe. Tegen 2 uur `s nachts werden we dan wakker gemaakt door de Hongaarse douane nog gekleed in soort Kozakkenuniformen, maar een foto trekken was er waarchijnlijk niet bij want mijnheer keek niet vriendelijk, dan volgde even later de Servier die een gewoon uniform droeg. Onze passen werden goed gekeurd en we konden slapen en nu ging de verwarming zelfs aan. Zo sukkelde we de vollgende dag door het Servische ladschap, zeer oude huizen, weinig geasfalteerde wegen, arm en nog weinig gemechaniseerde landbouw, nog veel met paard en kar. Maar wat het meeste opviel overal zwerfvuil, maar extreem veel, vuil !!! zou hun vuilnis ophaal systeem net zo functioneren als in Napoli ??? Gelukkig ook soms mooie landschappen met canyons en zo. Maar zo zoefden we een week geleden nog met een supersnelle trein waar ze met laptops werkten en zo sukkelen we vooruit op sommige delen slechts aan 10 km per uur, zo slecht zijn de sporen hier nog. dan weer pascontroles. Eerst de passen, dan iemand die vraagt of we niets aan te geven hebben, ja die controles zijn we helemaal ontwend, dan weer iemand met een schroevenraaier want wie weet verstopten we wel iets in de luiken, dan weer iemand die vroeg of we naar Istanboel reisden, dan uiteindelijk de Bulgaren , de ene met een scanner om de passen te scannen gevolgd door zijn collega met de laptop. maar wij werden neit gezocht. Met anderhalf uur vertraging kwamen we in Sofia aan. Om 20.20 wel met een uur veranderen.Tot onze grote verrrassing een zeer groot station type Komunisme alles in het Kyrillisch alfabet (zoals in Rusland) gelukkig dat ik dat even geleerd had, maar wel aan leesnivau 1 , snelheid van een beginnend eersteklassertje. Erik had een adres van een hotel op internet gehaald dichtbij het station. Maar niemand kende de straat of wilde het niet kennen. Dan maar op goed geluk Sofia ingewandeld en we vonden een hotel. Doch die was vol. Maar mijnheer legde ons in zijn beste Bulgaars uit waar er een ander was. We hoopten het verstaan te hebben 2de verkeerslichten en dan naar rechts. Het klopte ook nog. Een heel tof hotel, met een zeer vriendelijk onthaal. Ik ging nog even geld afhalen want met de visakaart ging het niet. Dan naar boven naar de kamer voor 35,5 euro kregen we de mooiste en ruimste kamer tot nu toe en zeer stijlvol ingericht, hadden we ons in Bulgarije niet aan verwacht !!!
Vanmorgen Sofia gaan verkennen, echt nog een Oostblokland zeker als je informatie wilt hebben aan het station, word je echt van het kastje naar de muur gestuurd !!!!
De stad verwelkomde ons op een heel zonnige manier, letterlijk en figuurlijk, prachtige zon ( de laatste dag in Praag gelukkig ook), warm (wat een gezweet in onze winteroutfit) maar ook meer zonnige en uitbundige mensen die Hongaren, dat viel meteen op. Een andere land dus weer geld wisselen, weer helemaal anders rekenen en een totaal andere taal.... De bagages afgegeven en dan op naar het VVV een hotel zoeken. dat vonden we dan in de vorm van Pension Carmen.. Budapest een paradijs voor boekenfreaks zoals ik, de ene boekenwinkel naast de andere....wat jammer dat ik geen Hongaars kende. Eén van die winkels was open en had een Illybar, daar maar naar binnen voor koffie en thee. de bar was vol met ouders en jonge kinderen, nu dat stoorde ons niet , de koffie en thee smaakten opperbest. Snel begrepen we de reden van al die kids....er volgde een optreden van een goochelaar, wel grappig alles in het Hongaars, we leerden bijna tot 3 tellen in het hongaars en Servus snapten we ook. Erik mocht zelf een truukje uitproberen maar het lukte hem niet !!! Daarna ons hotel opgezocht, weer prijs/kwaliteit een meevaller en na het douchen terug richting centrum.
Mooi weer op een zondag dat betekent internationaal , hop naar den buiten, hop naar het park. Hier ook. We kwamen aan in een park waar een kunstijsbaan vol schaatsende mensen was....toch door het warme weer lag er veel water op de baan !!!! Aan een kioskje wat broodjes gegeten en dan wat slenteren bij het milleniumgebouw, ter ere van de komst van de Magyaren die Hongarije zouden stichten, een mooi thermenpaleis..door de vele warmwaterbronnen was Hongarije gekend voor zijn thermen, ooit door de Turken geintroduceerd. het toeristische gedeelte haalden we niet meer. Zo'n reis terug naar de jeugd valt geestelijk echt mee, maar fysisch !!!
de eetcultuur verschilt hier ook van Tsjechie, buiten het toeristische gedeelte duidelijk minder keuze....maar een Mexicaan bekoorde ons wel en daar konden we dan avondeten en na een flinke wandeling terug naar ons hotel, konden we onze bedden inkruipen...
Een nachttrein nemen laat je meteen kennis maken met een andere wereld. Hoe later op de avond hoe verschillend het publiek aanwezig op de stations. Naast de reizigers, ontmoet je er ook veel daklozen die zich toch een beetje willen opwarmen. Doch die worden geregeld zonder pardon door politie weer buiten gezet. Doordat ze het station van Praag restaureerden, telden we slechts 10 zitplaatsen . Alle mogelijke zitbare attributen veranderden dan ook in zitplaats. Wij kozen voor stenen zuiltjes aan één van de lokettenrijen. Over heel het staion waren de loketten verspreid, doch slechts enkele tegelijkertijd geopend. Aan de zijkanten kon je de openingsuren lezen. vandaar nog altijd overal rijen. Ook nog typische gordijntjes waarachter de bedienden zich konden schuilen....na elke info of verrichting ging het schuifje dan ook onherroepelijk naar beneden ! dat zou in het nieuwe station niet meer mogelijk zijn want volgens de planen en foto's zouden het in de toekomst allemaal open loketten worden. Één ding intrigeerde ons: aan één van de loketten werd er blijkbaar naast treinkaartjes ook iets anders gedaan, maar wat precies hebben we niet begrepen. Om de zoveel tijd arriveerde iemand aan het loket, schoof daar een nieuw kledingstuk door, het varieerde van sok tot broek. Even later verscheen het kledingstuk terug, op het eerste zicht onveranderd en de persoon ging weer weg.....
Tegen 23 uur wisten we het perron waar de trein naar Budapest zou vertrekken, de bagage uit de kluis gehaald en op naar het perron. Bleek de trein een kwartier vertraagd te zijn, wegens technisch defect. doch al snel liep de trein binnen, deze keer geen spelletjes van wagonnummer, ons wagon werd snel gevonden, de verantwoordelijke van de couchettes nam onze kaartjes en toonde ons het coupé. Even later kwamen nog 2 Chinese meisjes erbij, maar aangezien de wagon maar weinig reizigers zou tellen, kregen ze even later hun eigen coupé...een luxe een heel coupé voor ons alleen. De verantwoordelijke kwam nog even langs met een hangslot....ja zodra we gingen slapen moesten we onze coupé afsluiten met een ketting en met een hangslot. Er was ook maar één deur per wagon open en de doorgang naar de andere wagon was met tralies en met een speciaal slot afgesloten. We mochten ' s nachtsook iemand binnenlaten, behalve hem, want hij had de kaartjes en pascontrole was er ook niet! Deed me denken aan de slaaptrein naar Sicilie. Ondanks de vermoedelijke berovignskansen sliepen we goed, de wagons echt nostalgisch want dit waren nog echt héél oude !!!! 's anderendaags arriveerden we dan met 50 minuten vertraging in het zonnige Budapest.
Deze keer blog ik vanuit het internetcafe van ons hotel in Praag. Via een overstap in Berlijn , waar we ons vergaapten aan het nieuwe station, bereikten we dan een station in Praag. Niet het hoofdstation, waardoor we geen VVV vonden om een hotel te boeken. Doch enkele pijlen wezen de weg naar een AO hotel. Die pijlen volgen en na enkele minuten stappen, bereikten we het hotel. Dit was deels een jeugdherberg met zaaltjes, maar 2-persoonskamers met eigen douche konden ook geboekt worden. Dat maar gedaan voor 2 nachten, weer een meevaller, een propere kamer met eigen douche en zelfs een apart toilet ! Ook een tv, doch die speelde slechts Duitse verkoopprogramma's. Even verfrissen en dan waren we na zovele jaren weer écht in het buitenland, we spraken de taal niet , verstonden er ook niets van én we moesten weer geld wisselen. Dat laatste dankzij internationale bankkaarten redelijk gemakkelijk ! Aan de receptie hadden we een stadsplan gekregen waardoor we eindeljk wisten waar precies in Praag we zaten, in het noorden bij de studenten. Hier was een eetgelegenheid gauw gevonden net zoals de studenten eten in een kroeg. Een echte ouderwetse Belgische kroeg met volgens Erik heel lekker bier maar ook met de bijbehorende sigarettenrook ! Het eten smaakte heel goed, en het personeel en de menukaart waren zelfs tweetalig. Voor alle zekerheid lerde ik wat tsjechische woorden van de kaart uit mijn hoofd, je wist maar nooit.
Het ontbijt verraste ons opnieuw. Deze keer in de Undergroundbar, in een gezellig ingerichte kelder met gewelven. Een zeer copieus ontbijtbuffet bovendien. Daarna konden we Praag verkennen. Hoe praag te omschrijven, moeilijk als je geen schrijfster bent. Waar haalt men zovele superlatieven....prachtig , mooi, overweldigend, en dit zelfs bij het grijze weer dat we hebben. Een must voor liefhebbers van verschillende bouwstijlen maar zeker als je van Jugendstil houdt. Gelukkig dat er hier geen Ceacescu regeerde want ander was alles weg geweest. Zelfs buiten de toeristische wijken ontdek je wel iets, een top tien opstellen van de mooiste gebouwen bijna onmogelijk...want achter elke hoek ziet men weer een mooier gebouw. Het centraal station bezochten we ook, hier het kommunistische nog goed bemerkbaar, heel onoverzichetlijk, talrijke loketten met verschillende openingsuren, een wc met de toiletmadame nog achter een loketje....Maar ook iets modern.......een soort Art Garfunkel die de mensen probeerde te overtuigen hoe gestressed ze wel niet waren en dus zeker een uurtje ontstressen op de relaxzetels goed konden gebruiken en dat tegen betaling nietwaar. inderdaad een rij massage en relaxzetels waren al bezet ! Dan boodschappen doen natuurlijk niet in de Lidl of Schlecker maar in een Tsjechische supermarkt. we kozen voor Supermarket Albert...Bij het binnenstappen werden we al wat argwanend, die kleuren van de binneninrichting kwamen ons wel bekend voor alsook het lettertype van Albert....Tsjechisch .....Maar nee wel oerhollands Albert Heyn. Waarschijnlijk konden ze Heijn niet uitspreken en hadden ze dat maar weggelaten, we kwamen later Albert overal tegen, en zelfs een Delhaize dat hier Delvita heette. Een tramritje volgde ook, de meer toeristische Karlsbrug en Karlsburcht bewaarden we voor morgen. Naast de kroegen nog talrijke trendy bars gezien met als lievelingskoffie de Italiaanse Illy en Segafredo. Daarna weer in een kroeg beland waar we uiteindelijk ook maar weer avondaten...het zag er weer lekker uit...Bovendien ,hier spraken ze geen Engels ook de kaart louter Tsjechisch gelukkig herinnerde ik me nog enkele woorden van gisteren ! Zaten we bovendien toevallig in cafe Hamburg.... In 2002 had de Moldau bij de overstroming hier tot 2m82 hoog geweest, maar wij zaten gelukkig op het droge.
Na ons ontbijt namen we de trein naar Hamburg. heerlijk zoefden we met de supersnelle ICE naar Hamburg. Deze trein arriveerde puenktlich in de Hanzestad. meteen naar het VVV gegaan om een betaalbare hotelkamer te vinden. Op een kwartier tijd was onze kamer gereserveerd, bovendien werd er ons uitgelegd welke S-bahn te nemen , welke halte uit te stappen en meteen bovenaan zou Hotel Stern zijn. wat een efficientie !!!En heel vriendelijk ! Het klopte allemaal, voor ons Italiaans gevoel een echte miracolo ! Hopelijk zou ons improvisatievermogen niet erop achteruitgaan. In de Sbahn riepen ze zelfs om aan welke kant uit te stappen. Hotel Stern stond op de Reeperbahn, een meer louche buurt, doch dat viel reuze mee. Met ons reserveringsbewijs gingen we naar de receptie. de computer was deze keer trager geweest, ze haden de boeking nog niet doorgekregen vanuit het VVV. Maar geen probleem. Het hotel bleek een labyrint van gangetjes en trappetjes...gelukkig had ik mijn wandelend GPS systeem mee. De code ingetikt van de kamer en we waren blij verrast : eenvoudig maar alles mooi schoon. we konden een geode verfrissingsbeurt wel gebruiken. hierna terug naar het station waar we de nachttrein voor morgenavond wilden bestellen naar Wenen. In een mooi boekje van die Bahn hadden we de prijzen gezien: 10 euro voor een ligzetel en 20 euro voor een bed. We kwamen aan de beurt, aan het loket een stagiare met haar opleidster. Die stagiaire zou met ons wel even moeilijke klanten krijgen. We vroegen om 2 ligzetels voor de nachtrein. Daar begon het al , de computer nam dat niet aan. De opleidster gaan navragen, dat kon betekeken dat die trein geen ligzetels had. Dan maar ligbedden, ja dat kon, doch wel tegen 69 euro ?????? Wij hen het boekje tonen van hun firma die bahn emt de prijzen van 20 euro ! De opleidster weer navragen, kwam ze aangelopen met een jonge vrouw die zo te zien een hele rits managementscursussen had gevolgd, en haar motto was: de antwoorden voor de meest gestelde vragen zijn dezelfde als voor de minstgestelde vragen. Kwam ze af dat de prijzen uit het boekje alleen voor city night treinen waren en wij namen de euronight trein. Allemaal goed en wel maar waarom stonden de euronight treinen dan in het boekje van citynight treinen. Een hele discussie volgde met allemaal dure en managementwoorden....kortom zo´n logika verwachtten we in Italia maar niet hier....Bon Erik besloot maar naar station Hamburg Altona te gaan want hij herinnerde zich een konsumentenprogramma over die Bahn waarbij men met een vraag over een bepaalde prijs van een kaartje 10 verschillende antwoorden gaf, naargelang het loket. In Hamburg Altona bleek de bediende een minder ijverige leerlinge te zijn geweest van miss management, deze wist tenminste al wat ligzetels waren (dat wist de opleidster zelfs niet) Maar geen ligzetels boekbaar, ofwel bestonden die zetels niet in onze trein of waren die alvolgeboekt. (Die ligzetels blijken echt een misterie te zijn, want in italia bleken die al niet boekbaar, alhoewel onze trein vanuit italia zo´n wagon wel had...maar bijna alle zetels leeg....de ultieme examenvraag voor de opleiding van die bahn medewerkers: hoe boekt men een ligzetel?) De ligbedden weer zo duur. Nu dan maar changing plans, een extra nacht boeken in ons hotel en dan verder zien.
Tijd voor sightseeing.....via de haven op een leuk pleintje beland en daar Syrisch gegeten en dan vermoeid in ons bed beland !
