Ik ben dus niet met een vliegtuigspotter getrouwd maar met een trein-, tram- en busspotter. Al als tweejarige weigerde Erik aan de hand van zijn moeder een andere tram in Amsterdam in te stappen dan de "plaauwe trem" ! Tegenwoordig wachten we soms wel een half uur bij een of andere tramhalte op die tram die volgens Erik dan net andere koplampen of ramen heeft dan al degenen die ondertussen passeerden. Maar men leert wel bij en komt vaak op plekken waar je anders niet zou komen. Van Gdansk tot Wladiwostok reden er overal dezelfde type trams. Dit zouden we duidelijk in Tsjechie en Bulgarije merken. Voor freaks was Hongarije dan weer het paradijs ! Totaal verschillende types trams, soms zelfs Duitse van Hannover of het Rheinland uit de jaren 70,80. We zagen er ook trolleybussen rijden, waarbij de bestuurder tijdens zijn pause, de stroomgeleiders nog handmatig moesten wegschuiven om plaats te maken voor andere passerende trolleybussen. In Sofia waren de bussen dan weer zeer ineteressant, zo zagen we oude Nederlandse bussen rondrijden, waarbij bovenaan de berichten van "extra dienst" of " geen dienst" of van "millingen" nog konden gelezen worden. Ook de Duitse Festbusse en Discobusse reden hier nog rond ! Net zo leuk waren de trams die net zoals Amsterdam vroeger een brievenbus voor de post aan de instapkant hadden. De treinen vormden in deze landen ook een hype voor freaks.!! Oude lokomotieven naast hypermoderne, alles te zien. Maar af en toe nam ik ook wraak en mocht Erik mee met mij naar mijn passei : boekenwinkels, ook al waren ze in andere talen, een beok is een boek.....
In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
In het museum leerden we dat reeds in de prehistorie deze streek bewoond werd. De Grieken ontmoetten er de Thraciers en daarna volgden de Romeinen. Het laatste zaaltje was zelfs recent, bij de opgravingen die de autobaanaanleg begeleidde, vond men nog resten uit de prehistorie. Na dit culturele bezoek gingen we op een terrasje zitten, want het weer was heerlijk !! We wandelden nog naar het strand, buiten de haven, we waren niet de enigen...iedereen profiteerde van het mooie weer. De stalletjes en restaurantshouders waren tegen de klok in aan het poetsen en verven om alles klaar te krijgen voor maandag, het nationale feest van de Bulgaren. Een poskantoor !!Ik ging binnen en begreep meteen: bij het kopen van postzegels zou ik terug Kafka ontmoeten !!!Een grote zaal weer vol loketten, maar wel open, dus normaal kon men zich hier niet verstoppen ! Bij elk loket tweetalige bechrijvingen, ik vond die van de postdiensten. mevrouw de postbeambte verstopte zich nu niet achter haar luikje, maar wel achter haar computer ! Hoesten, kuchen hielp niet, misschien de Brabanconne zingen ? Eindelijk keek ze op en snauwde iets in het Bulgaars. Ik antwoordde I want stamps. Huh ? Dan maar wat pantomime opvoeren van likken en plakken en postkarta zeggen. Dat begreep ze, maar hiervoor moest ik bij haar collega naast haar zijn. Niet dus, die stuurde me naar een ander zaaltje. Een lange rij , iedereen een enveloppe in de handen, dat zat goed. Deze keer 2 kleine gaten in de muur, waarachter men zich wel goed kon verstoppen !! Overal andere openingsuren, met telkens de kwartiertjes pauze erbij vermeld van het personeel. Ik kwam aan de beurt en eindeljk kon ik dan mijn postzegels kopen !
`s Morgens om kwart voor 6 wekten de couchetteman ons en overhandigden de reiskaarten. Een half uur later reden we het station van Burgas binnen . Een mooi moment, zonsopgang, het geluid van de meeuwen en een prachtig station stijl Jugendstil en de zilte zeelucht, onze longen konden weer goed ademen na al die smoglucht van de grote steden !!!! Het weer gewoon schitterend !!! Ontbijten doen ze hier niet, dus gewoon aan de bar wat drinken, wel eten ze hier `s morgens vroeg al frieten en snacks. Een hiphopper die zijn roes aan het uitdrinken was liet ons ex-kommunistische muziek beluisteren op zijn MP3, was toch betere muziek he dan dat hiphop ??? de zoektocht naar een hotel begon weer, opnieuw vonden we eht hotel neit dat Erik van inernet had opgeschreven, maar wel vonden we hotel Bulair family hotel, 2 sterren net zoals Sofia. Hier gingen we voor. Er was nog plaats, maar als we een 2-persoonbed wilden dan moesten we een studio nemen. Voor de luttele prijs van 37,5 euro met ontbijt inbegrepen. Om 12 uur konden we inchecken en het was echt hoe oostelijker hoe goedkoper en hoe luxer !!!!! Er waren zelfs musea hier, dus bezochten we het archeologische, de suppoost had er helemaal niet op gerekend want de lichten moesten nog aan !!! Tja mijn internettegoed is bijna gedaan. Het vervolg lezen jullie dan volgende keer.
Voordat we aan onze reis begonnen, had ik al wat gesurft op internet om wat info te zoeken o.a. over Bulgarije. Er was echter niet veel te vinden. Dus we lieten ons verrassen. Na ons ontbijt lieten we onze bagage achter op in ons hotel en vertrokken we naar het centrum van Sofia. We merkten het meteen, niets toeristisch aan deze stad, geen VVV, amper postkaartjes te koop. Wel honderden kraampjes die allemaal rood/witte gevlochten armbanden verkochten en dito poppetjes e.d. Bleken het geluksbrengertjes voor de nationale feestdag van 3 maart, waarbij men de bevrijding viert van eeuwenlang Ottomaans bewind. Wij kochten dan maar ook zo`n geluksbrengertjes !!! Sofia was halfbewolkt, jammer want tegen de achtergrond van de stad zagen we een heel hoog gebergte. Daarna de hele dag geslenterd, waarbij Sofia gewoon uit de ene winkelstraat naast de andere bestaat en ministeries, het presidentieel paleis, waar de president zelfs Eddy Merckx zou ontvangen (zagen we op het nieuws) enkele orthodoxe kerken en voor de rest alleen woonblokken. Supermarkten amper te vinden, vooral kioskjes in de kelders, waarbij men door zijn knieen moest zakken om ueberhaupt iets te kopen. De stad is niet mooi te noemen, daarvoor heeft het nog teveel grauwe gebouwen of zijn de gebouwen vooral verwarloosd. Een interrnetcafe vonden we na veel moeite, in een achterafkoertje, in een verwaarloosd gebouw op de vierde verdieping, doch wel zeer modern en een snelheid die wij thuis niet hebben. De winkels zijn van zeer ouderwets en supergoedkoop tot hypermodern en zeer duur. Het omrekenen is hier gemakkelijk: gewoon delen door 2. Wat zeer verwarrend is: ja knikken betekent hier nee en nee schudden betekent ja. Dat bracht ons al enkele keren in de grootste verwarring. We bestelden iets om te eten in een taverne, ik wees iets aan op de menukaart en de ober schudde van nee, dan maar weer iets anders aanwijzen, opnieuw een geschud van het hoofd. hadden ze niets ?? Maar nee dat betekende ja !!!! En zo kunnen we nog talrijke situaties opnoemen ! We proberen nu altijd goed te luisteren of ze da of nej zeggen en wij zeggen dat ook om elk misverstand te vermijden. Sofia is interessant omdat hier nog zeer veel sporen van het kommunisme overblijven. Aan elk kruispunt een torentje met een politieman die de verkeerslichten regelde, vroeger alles nog kontroleerde zeker. De voetpaden een ware kwelling voor enkels en voeten ! alles ongelijk en vol gaten. Zagen we plotseling 2 jonge meisjes brood verkopen, dat moesten we hebben voor vanavond, dus wij ook willen kopen. Nee zeiden ze in vlot Engels, u krijgt dat gratis van ons, want onze bakkerij gaat vandaag open ! Oh een leuke verrassing, we ontvingen vers gebakken brood en een visitekaartje, en we lazen Jovan the Dutch baker....moest weer lukken. Wij ernaar toe, de klompjes, het delfts blauw en de molens kwamen ons tegemoet. We zagen allerlei lekkere koeken, die dan maar ook gekocht. Dan naar het station gegaan om een reservering te maken voor couchettes van de nachttrein voor Burgas, aan de zwarte zee. Geen simpele opdracht ! het station heeft weer heel veel loketten op verschillende verdiepingen. Een loket geeft info en op -1 kun je de couchettes reserveren. Hier zat nog een matrone uit het communistisch tijdperk die waarschijnlijk nog niet had gehoord dat Bulgarije vanaf 1 januari bij de EU hoorde !!! Engels en duits sprak ze niet , hierop antwoordde ze met een barse nej ! Dan proberen uit te leggen dat we couchettes wilden hebben voor die bepaalde trein. ze verdween naar achteren, we hoorden haar iets afprinten en gelukkig ,we hadden de reserveringen ! Acheraf bleek dat je voor bepaalde treintrajecten aan bepaalde loketten moet zijn, voor info idem en voor verschillende rijtijden van treinen ook nog eens !!! Dan nog over een traditionele markt geslenterd, de bagage in ons hotel afgehaald om dan uiteindelijk in het station te gaan zitten om op onze trein te wachten. Hier stonden gelukkig banken genoeg in het station, dus niet zo koud als in Budapest. Alle treinen die van het westen kwamen hadden een grote vertraging, de volgende dag zouden we horen dat er ergens een trein was uitgebrand. Onze trein stond er al, de couchetteman nam onze papieren en bracht ons naar de coupes, hier slapen de mannen van de vrouwen gescheiden. Een extra beveiligde trein, behalve de sloten op de deur , de kettingen tussen de verschillende wagons reisden er ook nog 2 politiemannen mee. Erik had nog 3 Bulgaren als reisgenoot , ik reisde met 2 bulgaarse vrouwen, waarvan een Engels sprak. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam, ik zei Belgische nationaliteit maar ik woon in Italie. ze wilde mijn mening horen over Oost-Europa, en waarschijnlijk vond ik Sofia lelijk ? tja mooi kon je de stad zeker niet noemen, veel kulturele pracht was hier niet maar wel ineressant voor iemand van het westen want totaal verschillend !En de mensen supervriendelijk (uitgezonderd die van de openbare diensten), zonnig en luidruchtig, italiaans eigenlijk. Hun rijstijl nog zotter dan de Napolitanen. Om 22.15 vertrok de trein en we gingen dan allemaal slapen.
Vandaag vanuit Sofia met gelukkig een toetsenbord dat ook ons alfabet bevat !
eergisternacht namen we dus vanuit Budapest de nachtrein naar Sofia. De trein kwam uit Wenen en in Budapest zou hij splitsen , een deel naar Roemenie en een deel naar Belgrado en Sofia, onze trein dus. Wij hadden een slaapwagon want couchettes waren er niet tot Sofia. erik hoopte een Oostenrijkse wagon want die zijn luxe. Maar we gaan voor de nostalgie en dus stapten we in een zeer oude Bulgaarse type. We maakten meteen kennis emt Bulgarije want de verantwoordelijke voor de slaapwagen wilde meteen geld zien. Wij emteen onze reservatie getoond. Volgde hierop dat isgeen ticket van Budapest tot Sofia, wij hem aantonen op het biljet waar de stedennamen vermeld waren. Dan jammerde hij maar de coupe is vol (dit alles in het Duits). Dat was zijn probleem.... hij liep naar onze coupe wij verstonden iets van reservereren, waarschijnlijk hadden die mensen niet gereserveerd, maar wij hadden voor 3 slaapplaatsen betaald (elke coupe had 3 bedden) en die mensen waarschijnlijk niet. Nu na wat wachten mochten we dan toch in onze coupe, een echte nostalgie trein van DDR makelij, alle attributen waren nog met Deutsche Reichsbahn gemerkt. Onze trein ticket konden we afgeven maar de pascontroles gebeurden wel in de coupes, tja we zouden even de Eu verlaten en Servie binnenrijden. We kropen onze bedden in, doodmoe. Tegen 2 uur `s nachts werden we dan wakker gemaakt door de Hongaarse douane nog gekleed in soort Kozakkenuniformen, maar een foto trekken was er waarchijnlijk niet bij want mijnheer keek niet vriendelijk, dan volgde even later de Servier die een gewoon uniform droeg. Onze passen werden goed gekeurd en we konden slapen en nu ging de verwarming zelfs aan. Zo sukkelde we de vollgende dag door het Servische ladschap, zeer oude huizen, weinig geasfalteerde wegen, arm en nog weinig gemechaniseerde landbouw, nog veel met paard en kar. Maar wat het meeste opviel overal zwerfvuil, maar extreem veel, vuil !!! zou hun vuilnis ophaal systeem net zo functioneren als in Napoli ??? Gelukkig ook soms mooie landschappen met canyons en zo. Maar zo zoefden we een week geleden nog met een supersnelle trein waar ze met laptops werkten en zo sukkelen we vooruit op sommige delen slechts aan 10 km per uur, zo slecht zijn de sporen hier nog. dan weer pascontroles. Eerst de passen, dan iemand die vraagt of we niets aan te geven hebben, ja die controles zijn we helemaal ontwend, dan weer iemand met een schroevenraaier want wie weet verstopten we wel iets in de luiken, dan weer iemand die vroeg of we naar Istanboel reisden, dan uiteindelijk de Bulgaren , de ene met een scanner om de passen te scannen gevolgd door zijn collega met de laptop. maar wij werden neit gezocht. Met anderhalf uur vertraging kwamen we in Sofia aan. Om 20.20 wel met een uur veranderen.Tot onze grote verrrassing een zeer groot station type Komunisme alles in het Kyrillisch alfabet (zoals in Rusland) gelukkig dat ik dat even geleerd had, maar wel aan leesnivau 1 , snelheid van een beginnend eersteklassertje. Erik had een adres van een hotel op internet gehaald dichtbij het station. Maar niemand kende de straat of wilde het niet kennen. Dan maar op goed geluk Sofia ingewandeld en we vonden een hotel. Doch die was vol. Maar mijnheer legde ons in zijn beste Bulgaars uit waar er een ander was. We hoopten het verstaan te hebben 2de verkeerslichten en dan naar rechts. Het klopte ook nog. Een heel tof hotel, met een zeer vriendelijk onthaal. Ik ging nog even geld afhalen want met de visakaart ging het niet. Dan naar boven naar de kamer voor 35,5 euro kregen we de mooiste en ruimste kamer tot nu toe en zeer stijlvol ingericht, hadden we ons in Bulgarije niet aan verwacht !!!
Vanmorgen Sofia gaan verkennen, echt nog een Oostblokland zeker als je informatie wilt hebben aan het station, word je echt van het kastje naar de muur gestuurd !!!!
De stad verwelkomde ons op een heel zonnige manier, letterlijk en figuurlijk, prachtige zon ( de laatste dag in Praag gelukkig ook), warm (wat een gezweet in onze winteroutfit) maar ook meer zonnige en uitbundige mensen die Hongaren, dat viel meteen op. Een andere land dus weer geld wisselen, weer helemaal anders rekenen en een totaal andere taal.... De bagages afgegeven en dan op naar het VVV een hotel zoeken. dat vonden we dan in de vorm van Pension Carmen.. Budapest een paradijs voor boekenfreaks zoals ik, de ene boekenwinkel naast de andere....wat jammer dat ik geen Hongaars kende. Eén van die winkels was open en had een Illybar, daar maar naar binnen voor koffie en thee. de bar was vol met ouders en jonge kinderen, nu dat stoorde ons niet , de koffie en thee smaakten opperbest. Snel begrepen we de reden van al die kids....er volgde een optreden van een goochelaar, wel grappig alles in het Hongaars, we leerden bijna tot 3 tellen in het hongaars en Servus snapten we ook. Erik mocht zelf een truukje uitproberen maar het lukte hem niet !!! Daarna ons hotel opgezocht, weer prijs/kwaliteit een meevaller en na het douchen terug richting centrum.
Mooi weer op een zondag dat betekent internationaal , hop naar den buiten, hop naar het park. Hier ook. We kwamen aan in een park waar een kunstijsbaan vol schaatsende mensen was....toch door het warme weer lag er veel water op de baan !!!! Aan een kioskje wat broodjes gegeten en dan wat slenteren bij het milleniumgebouw, ter ere van de komst van de Magyaren die Hongarije zouden stichten, een mooi thermenpaleis..door de vele warmwaterbronnen was Hongarije gekend voor zijn thermen, ooit door de Turken geintroduceerd. het toeristische gedeelte haalden we niet meer. Zo'n reis terug naar de jeugd valt geestelijk echt mee, maar fysisch !!!
de eetcultuur verschilt hier ook van Tsjechie, buiten het toeristische gedeelte duidelijk minder keuze....maar een Mexicaan bekoorde ons wel en daar konden we dan avondeten en na een flinke wandeling terug naar ons hotel, konden we onze bedden inkruipen...
Een nachttrein nemen laat je meteen kennis maken met een andere wereld. Hoe later op de avond hoe verschillend het publiek aanwezig op de stations. Naast de reizigers, ontmoet je er ook veel daklozen die zich toch een beetje willen opwarmen. Doch die worden geregeld zonder pardon door politie weer buiten gezet. Doordat ze het station van Praag restaureerden, telden we slechts 10 zitplaatsen . Alle mogelijke zitbare attributen veranderden dan ook in zitplaats. Wij kozen voor stenen zuiltjes aan één van de lokettenrijen. Over heel het staion waren de loketten verspreid, doch slechts enkele tegelijkertijd geopend. Aan de zijkanten kon je de openingsuren lezen. vandaar nog altijd overal rijen. Ook nog typische gordijntjes waarachter de bedienden zich konden schuilen....na elke info of verrichting ging het schuifje dan ook onherroepelijk naar beneden ! dat zou in het nieuwe station niet meer mogelijk zijn want volgens de planen en foto's zouden het in de toekomst allemaal open loketten worden. Één ding intrigeerde ons: aan één van de loketten werd er blijkbaar naast treinkaartjes ook iets anders gedaan, maar wat precies hebben we niet begrepen. Om de zoveel tijd arriveerde iemand aan het loket, schoof daar een nieuw kledingstuk door, het varieerde van sok tot broek. Even later verscheen het kledingstuk terug, op het eerste zicht onveranderd en de persoon ging weer weg.....
Tegen 23 uur wisten we het perron waar de trein naar Budapest zou vertrekken, de bagage uit de kluis gehaald en op naar het perron. Bleek de trein een kwartier vertraagd te zijn, wegens technisch defect. doch al snel liep de trein binnen, deze keer geen spelletjes van wagonnummer, ons wagon werd snel gevonden, de verantwoordelijke van de couchettes nam onze kaartjes en toonde ons het coupé. Even later kwamen nog 2 Chinese meisjes erbij, maar aangezien de wagon maar weinig reizigers zou tellen, kregen ze even later hun eigen coupé...een luxe een heel coupé voor ons alleen. De verantwoordelijke kwam nog even langs met een hangslot....ja zodra we gingen slapen moesten we onze coupé afsluiten met een ketting en met een hangslot. Er was ook maar één deur per wagon open en de doorgang naar de andere wagon was met tralies en met een speciaal slot afgesloten. We mochten ' s nachtsook iemand binnenlaten, behalve hem, want hij had de kaartjes en pascontrole was er ook niet! Deed me denken aan de slaaptrein naar Sicilie. Ondanks de vermoedelijke berovignskansen sliepen we goed, de wagons echt nostalgisch want dit waren nog echt héél oude !!!! 's anderendaags arriveerden we dan met 50 minuten vertraging in het zonnige Budapest.
Deze keer blog ik vanuit het internetcafe van ons hotel in Praag. Via een overstap in Berlijn , waar we ons vergaapten aan het nieuwe station, bereikten we dan een station in Praag. Niet het hoofdstation, waardoor we geen VVV vonden om een hotel te boeken. Doch enkele pijlen wezen de weg naar een AO hotel. Die pijlen volgen en na enkele minuten stappen, bereikten we het hotel. Dit was deels een jeugdherberg met zaaltjes, maar 2-persoonskamers met eigen douche konden ook geboekt worden. Dat maar gedaan voor 2 nachten, weer een meevaller, een propere kamer met eigen douche en zelfs een apart toilet ! Ook een tv, doch die speelde slechts Duitse verkoopprogramma's. Even verfrissen en dan waren we na zovele jaren weer écht in het buitenland, we spraken de taal niet , verstonden er ook niets van én we moesten weer geld wisselen. Dat laatste dankzij internationale bankkaarten redelijk gemakkelijk ! Aan de receptie hadden we een stadsplan gekregen waardoor we eindeljk wisten waar precies in Praag we zaten, in het noorden bij de studenten. Hier was een eetgelegenheid gauw gevonden net zoals de studenten eten in een kroeg. Een echte ouderwetse Belgische kroeg met volgens Erik heel lekker bier maar ook met de bijbehorende sigarettenrook ! Het eten smaakte heel goed, en het personeel en de menukaart waren zelfs tweetalig. Voor alle zekerheid lerde ik wat tsjechische woorden van de kaart uit mijn hoofd, je wist maar nooit.
Het ontbijt verraste ons opnieuw. Deze keer in de Undergroundbar, in een gezellig ingerichte kelder met gewelven. Een zeer copieus ontbijtbuffet bovendien. Daarna konden we Praag verkennen. Hoe praag te omschrijven, moeilijk als je geen schrijfster bent. Waar haalt men zovele superlatieven....prachtig , mooi, overweldigend, en dit zelfs bij het grijze weer dat we hebben. Een must voor liefhebbers van verschillende bouwstijlen maar zeker als je van Jugendstil houdt. Gelukkig dat er hier geen Ceacescu regeerde want ander was alles weg geweest. Zelfs buiten de toeristische wijken ontdek je wel iets, een top tien opstellen van de mooiste gebouwen bijna onmogelijk...want achter elke hoek ziet men weer een mooier gebouw. Het centraal station bezochten we ook, hier het kommunistische nog goed bemerkbaar, heel onoverzichetlijk, talrijke loketten met verschillende openingsuren, een wc met de toiletmadame nog achter een loketje....Maar ook iets modern.......een soort Art Garfunkel die de mensen probeerde te overtuigen hoe gestressed ze wel niet waren en dus zeker een uurtje ontstressen op de relaxzetels goed konden gebruiken en dat tegen betaling nietwaar. inderdaad een rij massage en relaxzetels waren al bezet ! Dan boodschappen doen natuurlijk niet in de Lidl of Schlecker maar in een Tsjechische supermarkt. we kozen voor Supermarket Albert...Bij het binnenstappen werden we al wat argwanend, die kleuren van de binneninrichting kwamen ons wel bekend voor alsook het lettertype van Albert....Tsjechisch .....Maar nee wel oerhollands Albert Heyn. Waarschijnlijk konden ze Heijn niet uitspreken en hadden ze dat maar weggelaten, we kwamen later Albert overal tegen, en zelfs een Delhaize dat hier Delvita heette. Een tramritje volgde ook, de meer toeristische Karlsbrug en Karlsburcht bewaarden we voor morgen. Naast de kroegen nog talrijke trendy bars gezien met als lievelingskoffie de Italiaanse Illy en Segafredo. Daarna weer in een kroeg beland waar we uiteindelijk ook maar weer avondaten...het zag er weer lekker uit...Bovendien ,hier spraken ze geen Engels ook de kaart louter Tsjechisch gelukkig herinnerde ik me nog enkele woorden van gisteren ! Zaten we bovendien toevallig in cafe Hamburg.... In 2002 had de Moldau bij de overstroming hier tot 2m82 hoog geweest, maar wij zaten gelukkig op het droge.
Na ons ontbijt namen we de trein naar Hamburg. heerlijk zoefden we met de supersnelle ICE naar Hamburg. Deze trein arriveerde puenktlich in de Hanzestad. meteen naar het VVV gegaan om een betaalbare hotelkamer te vinden. Op een kwartier tijd was onze kamer gereserveerd, bovendien werd er ons uitgelegd welke S-bahn te nemen , welke halte uit te stappen en meteen bovenaan zou Hotel Stern zijn. wat een efficientie !!!En heel vriendelijk ! Het klopte allemaal, voor ons Italiaans gevoel een echte miracolo ! Hopelijk zou ons improvisatievermogen niet erop achteruitgaan. In de Sbahn riepen ze zelfs om aan welke kant uit te stappen. Hotel Stern stond op de Reeperbahn, een meer louche buurt, doch dat viel reuze mee. Met ons reserveringsbewijs gingen we naar de receptie. de computer was deze keer trager geweest, ze haden de boeking nog niet doorgekregen vanuit het VVV. Maar geen probleem. Het hotel bleek een labyrint van gangetjes en trappetjes...gelukkig had ik mijn wandelend GPS systeem mee. De code ingetikt van de kamer en we waren blij verrast : eenvoudig maar alles mooi schoon. we konden een geode verfrissingsbeurt wel gebruiken. hierna terug naar het station waar we de nachttrein voor morgenavond wilden bestellen naar Wenen. In een mooi boekje van die Bahn hadden we de prijzen gezien: 10 euro voor een ligzetel en 20 euro voor een bed. We kwamen aan de beurt, aan het loket een stagiare met haar opleidster. Die stagiaire zou met ons wel even moeilijke klanten krijgen. We vroegen om 2 ligzetels voor de nachtrein. Daar begon het al , de computer nam dat niet aan. De opleidster gaan navragen, dat kon betekeken dat die trein geen ligzetels had. Dan maar ligbedden, ja dat kon, doch wel tegen 69 euro ?????? Wij hen het boekje tonen van hun firma die bahn emt de prijzen van 20 euro ! De opleidster weer navragen, kwam ze aangelopen met een jonge vrouw die zo te zien een hele rits managementscursussen had gevolgd, en haar motto was: de antwoorden voor de meest gestelde vragen zijn dezelfde als voor de minstgestelde vragen. Kwam ze af dat de prijzen uit het boekje alleen voor city night treinen waren en wij namen de euronight trein. Allemaal goed en wel maar waarom stonden de euronight treinen dan in het boekje van citynight treinen. Een hele discussie volgde met allemaal dure en managementwoorden....kortom zo´n logika verwachtten we in Italia maar niet hier....Bon Erik besloot maar naar station Hamburg Altona te gaan want hij herinnerde zich een konsumentenprogramma over die Bahn waarbij men met een vraag over een bepaalde prijs van een kaartje 10 verschillende antwoorden gaf, naargelang het loket. In Hamburg Altona bleek de bediende een minder ijverige leerlinge te zijn geweest van miss management, deze wist tenminste al wat ligzetels waren (dat wist de opleidster zelfs niet) Maar geen ligzetels boekbaar, ofwel bestonden die zetels niet in onze trein of waren die alvolgeboekt. (Die ligzetels blijken echt een misterie te zijn, want in italia bleken die al niet boekbaar, alhoewel onze trein vanuit italia zo´n wagon wel had...maar bijna alle zetels leeg....de ultieme examenvraag voor de opleiding van die bahn medewerkers: hoe boekt men een ligzetel?) De ligbedden weer zo duur. Nu dan maar changing plans, een extra nacht boeken in ons hotel en dan verder zien.
Tijd voor sightseeing.....via de haven op een leuk pleintje beland en daar Syrisch gegeten en dan vermoeid in ons bed beland !
Voor het eerst in mijn leven mail ik vanuit een internetcafe in Hamburg. Het weer: lichtbewolkt maar koud.
18 februari. We kwamen mooi op tijd aan in het station van Bologna. Wegens de kou zochten we de warmte op van de wachtzaal, met ons vele anderen. Ho later de avond, hoe voller de zaal. Vele scholen gingen zo te zien nu op schoolreis. Hoe later de avond hoe meer vertraging de treinen........tegen 23 uur hadden alle nachttreinen minstens 20 minuten achterstand. De omroeper vertoonde ook langzaam sporen van stress, want om de minuut kondigde hij weer nieuwe spoorveranderingen aan. Onze nachttrein naar Muenchen werd aangekondigd dan op spoor 6 noordkant, dan weer op 8.....op spoor 6 bleek kant noord niet tebestaan, dan maar op spoor 8 waar ook de passagiers voor Wenen stonden ! Die van Muenchen zouden winnen, want onze trein reed binnen. Onze wagon 261 gezocht, die ingestapt en dan plaats 51 en 52 zoeken.....dievonden we maar 51 werd al bezet door een Italiaan. Wij beleefd hem erop attent gemaakt dat hij op onze plaats zat. Hij beweerde van niet, zijn ticket erbij gehaald...wagon 262, wij uitleggen dat de volgende wagon was. Il signore weg en wij zitten samen met een spaanse familie met 2 kleine kinderen. Wij zaten net, kwam een Duitser af met plaatsnummer 52. Ik : misschien wagon 262 ? Ja...Dat is de volgende wagon.... Nu zei de man, ik twijfel soms aan mezelf...maar niet aan mijn ogen. Erik met hem mee om te tonen dat er op de deur wel degelijk 262stond. Onderussen de Italiaanse man weer terug, die mij aan de andere kant van de wagon liet zien dat er daar wel 262 stond.Maw aan het begin van de wagon stond 261 en aan het einde 262 !!!Dat bezorgde me meteen een deja vu van jaren geleden toen ik als kind met mijn ouders, zusjes en broer de gastarbeidertrein nam van Keulen naar Milaan, daar waren ook altijd problemen met de wagons en de nummers. wat nu ? iedereen doolde rond met zijn ticket op zoek naar de juiste wagon. Erik besloot om van wagon te veranderen, want hij had al gezien dat die andere minder volk bevatte. Zo gezegd zo gedaan ! Wij lieten onze plaats achter aan de signore en de Duitser en wij namen plaats in een coupe waar we uiteindelijk slechts met 4 zouden zitten. We zouden met 45 minuten vertraging vertrekken. Om 1 uur ´snachts wakker gemaakt voor de kaartcontrole door de Italiaanse conducteur...op een beleefde en zachte manier werd aan de deur geklopt en met verontschuldigingen vroeg hij de kaartjes. De Oostenrijkse douane daarentegen: bonken op de deur, groot licht aan en een luide Passkontrolle !!!!
Om kwart voor 7 ´s morgens , onze vertraging bijna ingehaald, arriveerden we aan Bahnhof Muenchen. We hadden een ontbijt verdiend !
Wegens reisperikelen met onze huis- en hondensitters vertrekken we enkele dagen later dan gepland. Zij konden woensdag nl. niet vertrekken uit de vlieghaven Charleroi, omdat alle vluchten geannuleerd waren wegens de mist. Maar zaterdag konden ze dan toch nog gelukkig hier in Italia landen via airport Keulen/Bonn. Onze rugzakken zijn nu gepakt, de reis kan beginnen. Eerste etappe: de nachttrein van Bologna-Muenchen. Morgenvroeg reizen we door naar Hamburg, waar Erik dan de grootste modelspoorbaan ter wereld kan bekijken.
Hoeveel nostalgie zullen we echter beleven ? 23 jaar later betekent
internet, GSM, eurozone, extra snelle treinen, weblogs....Maar nu
kunnen we wel naar de vroegere Oostbloklanden , waar we toch even dat
reistijd gevoel zullen hebben als we geld om zullen wisselen. Een
stricte routeplanning maakten we niet, net zoals vroeger. Wel kennen we
onze allereerste halte: Hamburg, waar zich de grootste modelspoorbaan
bevindt. De reservering voor de nachttrein Bologna-Muenchen bezitten we
al. Het wordt wel internationaal; een Belgisch-Nederlands koppel
woonachtig in Italia op Europatoer. De rest van onze reis gaat
waarschijnlijk richting Bulgarije, Tsjechie en Hongarije, maar dat kan
onderweg nog altijd veranderen. Via deze blog houden we jullie op de hoogte.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
!!!
