Hoeveel nostalgie zullen we echter beleven ? 23 jaar later betekent
internet, GSM, eurozone, extra snelle treinen, weblogs....Maar nu
kunnen we wel naar de vroegere Oostbloklanden , waar we toch even dat
reistijd gevoel zullen hebben als we geld om zullen wisselen. Een
stricte routeplanning maakten we niet, net zoals vroeger. Wel kennen we
onze allereerste halte: Hamburg, waar zich de grootste modelspoorbaan
bevindt. De reservering voor de nachttrein Bologna-Muenchen bezitten we
al. Het wordt wel internationaal; een Belgisch-Nederlands koppel
woonachtig in Italia op Europatoer. De rest van onze reis gaat
waarschijnlijk richting Bulgarije, Tsjechie en Hongarije, maar dat kan
onderweg nog altijd veranderen. Via deze blog houden we jullie op de hoogte.
Wegens reisperikelen met onze huis- en hondensitters vertrekken we enkele dagen later dan gepland. Zij konden woensdag nl. niet vertrekken uit de vlieghaven Charleroi, omdat alle vluchten geannuleerd waren wegens de mist. Maar zaterdag konden ze dan toch nog gelukkig hier in Italia landen via airport Keulen/Bonn. Onze rugzakken zijn nu gepakt, de reis kan beginnen. Eerste etappe: de nachttrein van Bologna-Muenchen. Morgenvroeg reizen we door naar Hamburg, waar Erik dan de grootste modelspoorbaan ter wereld kan bekijken.
Voor het eerst in mijn leven mail ik vanuit een internetcafe in Hamburg. Het weer: lichtbewolkt maar koud.
18 februari. We kwamen mooi op tijd aan in het station van Bologna. Wegens de kou zochten we de warmte op van de wachtzaal, met ons vele anderen. Ho later de avond, hoe voller de zaal. Vele scholen gingen zo te zien nu op schoolreis. Hoe later de avond hoe meer vertraging de treinen........tegen 23 uur hadden alle nachttreinen minstens 20 minuten achterstand. De omroeper vertoonde ook langzaam sporen van stress, want om de minuut kondigde hij weer nieuwe spoorveranderingen aan. Onze nachttrein naar Muenchen werd aangekondigd dan op spoor 6 noordkant, dan weer op 8.....op spoor 6 bleek kant noord niet tebestaan, dan maar op spoor 8 waar ook de passagiers voor Wenen stonden ! Die van Muenchen zouden winnen, want onze trein reed binnen. Onze wagon 261 gezocht, die ingestapt en dan plaats 51 en 52 zoeken.....dievonden we maar 51 werd al bezet door een Italiaan. Wij beleefd hem erop attent gemaakt dat hij op onze plaats zat. Hij beweerde van niet, zijn ticket erbij gehaald...wagon 262, wij uitleggen dat de volgende wagon was. Il signore weg en wij zitten samen met een spaanse familie met 2 kleine kinderen. Wij zaten net, kwam een Duitser af met plaatsnummer 52. Ik : misschien wagon 262 ? Ja...Dat is de volgende wagon.... Nu zei de man, ik twijfel soms aan mezelf...maar niet aan mijn ogen. Erik met hem mee om te tonen dat er op de deur wel degelijk 262stond. Onderussen de Italiaanse man weer terug, die mij aan de andere kant van de wagon liet zien dat er daar wel 262 stond.Maw aan het begin van de wagon stond 261 en aan het einde 262 !!!Dat bezorgde me meteen een deja vu van jaren geleden toen ik als kind met mijn ouders, zusjes en broer de gastarbeidertrein nam van Keulen naar Milaan, daar waren ook altijd problemen met de wagons en de nummers. wat nu ? iedereen doolde rond met zijn ticket op zoek naar de juiste wagon. Erik besloot om van wagon te veranderen, want hij had al gezien dat die andere minder volk bevatte. Zo gezegd zo gedaan ! Wij lieten onze plaats achter aan de signore en de Duitser en wij namen plaats in een coupe waar we uiteindelijk slechts met 4 zouden zitten. We zouden met 45 minuten vertraging vertrekken. Om 1 uur ´snachts wakker gemaakt voor de kaartcontrole door de Italiaanse conducteur...op een beleefde en zachte manier werd aan de deur geklopt en met verontschuldigingen vroeg hij de kaartjes. De Oostenrijkse douane daarentegen: bonken op de deur, groot licht aan en een luide Passkontrolle !!!!
Om kwart voor 7 ´s morgens , onze vertraging bijna ingehaald, arriveerden we aan Bahnhof Muenchen. We hadden een ontbijt verdiend !
Na ons ontbijt namen we de trein naar Hamburg. heerlijk zoefden we met de supersnelle ICE naar Hamburg. Deze trein arriveerde puenktlich in de Hanzestad. meteen naar het VVV gegaan om een betaalbare hotelkamer te vinden. Op een kwartier tijd was onze kamer gereserveerd, bovendien werd er ons uitgelegd welke S-bahn te nemen , welke halte uit te stappen en meteen bovenaan zou Hotel Stern zijn. wat een efficientie !!!En heel vriendelijk ! Het klopte allemaal, voor ons Italiaans gevoel een echte miracolo ! Hopelijk zou ons improvisatievermogen niet erop achteruitgaan. In de Sbahn riepen ze zelfs om aan welke kant uit te stappen. Hotel Stern stond op de Reeperbahn, een meer louche buurt, doch dat viel reuze mee. Met ons reserveringsbewijs gingen we naar de receptie. de computer was deze keer trager geweest, ze haden de boeking nog niet doorgekregen vanuit het VVV. Maar geen probleem. Het hotel bleek een labyrint van gangetjes en trappetjes...gelukkig had ik mijn wandelend GPS systeem mee. De code ingetikt van de kamer en we waren blij verrast : eenvoudig maar alles mooi schoon. we konden een geode verfrissingsbeurt wel gebruiken. hierna terug naar het station waar we de nachttrein voor morgenavond wilden bestellen naar Wenen. In een mooi boekje van die Bahn hadden we de prijzen gezien: 10 euro voor een ligzetel en 20 euro voor een bed. We kwamen aan de beurt, aan het loket een stagiare met haar opleidster. Die stagiaire zou met ons wel even moeilijke klanten krijgen. We vroegen om 2 ligzetels voor de nachtrein. Daar begon het al , de computer nam dat niet aan. De opleidster gaan navragen, dat kon betekeken dat die trein geen ligzetels had. Dan maar ligbedden, ja dat kon, doch wel tegen 69 euro ?????? Wij hen het boekje tonen van hun firma die bahn emt de prijzen van 20 euro ! De opleidster weer navragen, kwam ze aangelopen met een jonge vrouw die zo te zien een hele rits managementscursussen had gevolgd, en haar motto was: de antwoorden voor de meest gestelde vragen zijn dezelfde als voor de minstgestelde vragen. Kwam ze af dat de prijzen uit het boekje alleen voor city night treinen waren en wij namen de euronight trein. Allemaal goed en wel maar waarom stonden de euronight treinen dan in het boekje van citynight treinen. Een hele discussie volgde met allemaal dure en managementwoorden....kortom zo´n logika verwachtten we in Italia maar niet hier....Bon Erik besloot maar naar station Hamburg Altona te gaan want hij herinnerde zich een konsumentenprogramma over die Bahn waarbij men met een vraag over een bepaalde prijs van een kaartje 10 verschillende antwoorden gaf, naargelang het loket. In Hamburg Altona bleek de bediende een minder ijverige leerlinge te zijn geweest van miss management, deze wist tenminste al wat ligzetels waren (dat wist de opleidster zelfs niet) Maar geen ligzetels boekbaar, ofwel bestonden die zetels niet in onze trein of waren die alvolgeboekt. (Die ligzetels blijken echt een misterie te zijn, want in italia bleken die al niet boekbaar, alhoewel onze trein vanuit italia zo´n wagon wel had...maar bijna alle zetels leeg....de ultieme examenvraag voor de opleiding van die bahn medewerkers: hoe boekt men een ligzetel?) De ligbedden weer zo duur. Nu dan maar changing plans, een extra nacht boeken in ons hotel en dan verder zien.
Tijd voor sightseeing.....via de haven op een leuk pleintje beland en daar Syrisch gegeten en dan vermoeid in ons bed beland !
Deze keer blog ik vanuit het internetcafe van ons hotel in Praag. Via een overstap in Berlijn , waar we ons vergaapten aan het nieuwe station, bereikten we dan een station in Praag. Niet het hoofdstation, waardoor we geen VVV vonden om een hotel te boeken. Doch enkele pijlen wezen de weg naar een AO hotel. Die pijlen volgen en na enkele minuten stappen, bereikten we het hotel. Dit was deels een jeugdherberg met zaaltjes, maar 2-persoonskamers met eigen douche konden ook geboekt worden. Dat maar gedaan voor 2 nachten, weer een meevaller, een propere kamer met eigen douche en zelfs een apart toilet ! Ook een tv, doch die speelde slechts Duitse verkoopprogramma's. Even verfrissen en dan waren we na zovele jaren weer écht in het buitenland, we spraken de taal niet , verstonden er ook niets van én we moesten weer geld wisselen. Dat laatste dankzij internationale bankkaarten redelijk gemakkelijk ! Aan de receptie hadden we een stadsplan gekregen waardoor we eindeljk wisten waar precies in Praag we zaten, in het noorden bij de studenten. Hier was een eetgelegenheid gauw gevonden net zoals de studenten eten in een kroeg. Een echte ouderwetse Belgische kroeg met volgens Erik heel lekker bier maar ook met de bijbehorende sigarettenrook ! Het eten smaakte heel goed, en het personeel en de menukaart waren zelfs tweetalig. Voor alle zekerheid lerde ik wat tsjechische woorden van de kaart uit mijn hoofd, je wist maar nooit.
Het ontbijt verraste ons opnieuw. Deze keer in de Undergroundbar, in een gezellig ingerichte kelder met gewelven. Een zeer copieus ontbijtbuffet bovendien. Daarna konden we Praag verkennen. Hoe praag te omschrijven, moeilijk als je geen schrijfster bent. Waar haalt men zovele superlatieven....prachtig , mooi, overweldigend, en dit zelfs bij het grijze weer dat we hebben. Een must voor liefhebbers van verschillende bouwstijlen maar zeker als je van Jugendstil houdt. Gelukkig dat er hier geen Ceacescu regeerde want ander was alles weg geweest. Zelfs buiten de toeristische wijken ontdek je wel iets, een top tien opstellen van de mooiste gebouwen bijna onmogelijk...want achter elke hoek ziet men weer een mooier gebouw. Het centraal station bezochten we ook, hier het kommunistische nog goed bemerkbaar, heel onoverzichetlijk, talrijke loketten met verschillende openingsuren, een wc met de toiletmadame nog achter een loketje....Maar ook iets modern.......een soort Art Garfunkel die de mensen probeerde te overtuigen hoe gestressed ze wel niet waren en dus zeker een uurtje ontstressen op de relaxzetels goed konden gebruiken en dat tegen betaling nietwaar. inderdaad een rij massage en relaxzetels waren al bezet ! Dan boodschappen doen natuurlijk niet in de Lidl of Schlecker maar in een Tsjechische supermarkt. we kozen voor Supermarket Albert...Bij het binnenstappen werden we al wat argwanend, die kleuren van de binneninrichting kwamen ons wel bekend voor alsook het lettertype van Albert....Tsjechisch .....Maar nee wel oerhollands Albert Heyn. Waarschijnlijk konden ze Heijn niet uitspreken en hadden ze dat maar weggelaten, we kwamen later Albert overal tegen, en zelfs een Delhaize dat hier Delvita heette. Een tramritje volgde ook, de meer toeristische Karlsbrug en Karlsburcht bewaarden we voor morgen. Naast de kroegen nog talrijke trendy bars gezien met als lievelingskoffie de Italiaanse Illy en Segafredo. Daarna weer in een kroeg beland waar we uiteindelijk ook maar weer avondaten...het zag er weer lekker uit...Bovendien ,hier spraken ze geen Engels ook de kaart louter Tsjechisch gelukkig herinnerde ik me nog enkele woorden van gisteren ! Zaten we bovendien toevallig in cafe Hamburg.... In 2002 had de Moldau bij de overstroming hier tot 2m82 hoog geweest, maar wij zaten gelukkig op het droge.
