Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Eender wie je bent... Een berichtje vind ik altijd leuk!
Ines' dagboek
Voor mijn peter Vava* Er is zeker één sterretje dat altijd waakt...
20-05-2009
Deel 2 / 4 van mijn wijsheid
Ja hoor, behoorlijk zenuwachtig was ik toen ik op de stoel zat bij den dokter in de wachtkamer... Nummer 1 was een hele tijd geleden getrokken, maar nu was het de beurt aan nummer 2!! Even een schietgebedje gedaan, en hop, nu zit ik hier met 2/4 van mijn wijsheid. Sjans dat ik nog 2/4e overheb! Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Daarstraks dan toen we klaar waren met een lip zo dik en gevoelloos. Joepiejé, een lachertje was anders. Maar tot hier toe heb ik niet geklaagd...
Op tijd en stond antibiotica, Brufen en Dafalgan... En vannacht.. dat zien we nog wel hoe dat loopt!
Nu maar zien dat ik dat weekschema voor de peuters hier afkrijg!!! Want dat vlot maar niet...
Voor iedereen: Geniet van het lange weekend.
Een dikke, warme, stevige knuffel stuur ik voor jullie allemaal!
Eindelijk nog eens een moment waarop ik (maar voor eventjes) kan uitblazen. De 2 stageweken zijn sinds vrijdag om. Afwachten hoe ik het gedaan heb... Schitterend in alle geval niet.
Nu morgen moet ik 4 taken afgeven. Deze zijn klaar. Morgen gaan we op school ook nog voor een paar groepswerken werken. En nu moet ik nog een hele stageweek voorbereiden voor volgende week. We blijven maar verder gaan hé, Vava! En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
Voor iedereen die het moeilijk heeft wil ik heel veel warmte sturen, moed, kracht en een grote dosis energie met daarbovenop nog een dikke, warme knuffel. Dat zal de pijn en het verdriet niet wegnemen.... Maar toch... Ik denk aan jullie!
Héél moe (hoe kan het ook anders als je al sinds vorige maandag 4 mei, je bed nooit voor 12uur 'snachts gezien hebt (buiten die twee nachten in het weekend dan én je er om half 7 al uit moet!), druk in de keel en vooral géén tranen die klaar zitten om te rollen...
Kan ik het nog wel???
Maar, dit is het einde niet. Er zijn ergere dingen.
Ann, Serge, Jill... Ik wou dat ik kon toveren.. Ik deed het direct, voor jullie 't allereerst! En natuurlijk ook voor alle andere families waar je iemands naam met een * schrijft...
Vandaag denken we ook aan Rune* die één jaar geleden zijn strijd verloor. Lieve Rune, ook al ken ik je niet. Je bent bijzonder!
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Want dat vlot maar niet...
En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
