Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Eender wie je bent... Een berichtje vind ik altijd leuk!
Ines' dagboek
Voor mijn peter Vava* Er is zeker één sterretje dat altijd waakt...
20-05-2009
Deel 2 / 4 van mijn wijsheid
Ja hoor, behoorlijk zenuwachtig was ik toen ik op de stoel zat bij den dokter in de wachtkamer... Nummer 1 was een hele tijd geleden getrokken, maar nu was het de beurt aan nummer 2!! Even een schietgebedje gedaan, en hop, nu zit ik hier met 2/4 van mijn wijsheid. Sjans dat ik nog 2/4e overheb! Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Daarstraks dan toen we klaar waren met een lip zo dik en gevoelloos. Joepiejé, een lachertje was anders. Maar tot hier toe heb ik niet geklaagd...
Op tijd en stond antibiotica, Brufen en Dafalgan... En vannacht.. dat zien we nog wel hoe dat loopt!
Nu maar zien dat ik dat weekschema voor de peuters hier afkrijg!!! Want dat vlot maar niet...
Voor iedereen: Geniet van het lange weekend.
Een dikke, warme, stevige knuffel stuur ik voor jullie allemaal!
Eindelijk nog eens een moment waarop ik (maar voor eventjes) kan uitblazen. De 2 stageweken zijn sinds vrijdag om. Afwachten hoe ik het gedaan heb... Schitterend in alle geval niet.
Nu morgen moet ik 4 taken afgeven. Deze zijn klaar. Morgen gaan we op school ook nog voor een paar groepswerken werken. En nu moet ik nog een hele stageweek voorbereiden voor volgende week. We blijven maar verder gaan hé, Vava! En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
Voor iedereen die het moeilijk heeft wil ik heel veel warmte sturen, moed, kracht en een grote dosis energie met daarbovenop nog een dikke, warme knuffel. Dat zal de pijn en het verdriet niet wegnemen.... Maar toch... Ik denk aan jullie!
Héél moe (hoe kan het ook anders als je al sinds vorige maandag 4 mei, je bed nooit voor 12uur 'snachts gezien hebt (buiten die twee nachten in het weekend dan én je er om half 7 al uit moet!), druk in de keel en vooral géén tranen die klaar zitten om te rollen...
Kan ik het nog wel???
Maar, dit is het einde niet. Er zijn ergere dingen.
Ann, Serge, Jill... Ik wou dat ik kon toveren.. Ik deed het direct, voor jullie 't allereerst! En natuurlijk ook voor alle andere families waar je iemands naam met een * schrijft...
Vandaag denken we ook aan Rune* die één jaar geleden zijn strijd verloor. Lieve Rune, ook al ken ik je niet. Je bent bijzonder!
Voor al diegenen die morgen richting Planckendael vertrekken... Geniet ervan! Het zal ongetwijfeld voor sommigen een heel moeilijk weerzien zijn, maar onze sterretjes laten ons nooit in de steek. Ze zullen er morgen ongetwijfeld bij zijn! En als het echt niet gaat... Kijk eens diep in je hart... Daar zit ons eigen sterretje dat er altijd voor ons zal zijn!
Wanneer ik de zon tegenkom, stuur ik ze ongetwijfeld naar Planckendael! Amuseer jullie!
Een liedje, speciaal voor onze allermooiste en allerliefste sterretjes die we NOOIT zullen vergeten.
En vandaag dit liedje ook speciaal voor Paultje (zie links). Normaal gezien zou hij bij mijn stage rond Sinterklaas en Kerstmis in mijn klasje hebben gezeten bij de 3-jarigen. Maar helaas heb ik hem nooit kunnen leren kennen.... (hij zat vorig jaar wel bij mijn broertje in de klas) Hoewel ik je nooit heb leren kennen ben je voor mij toch een bijzonder kindje, lieve Paul!
PS: Begrijp me in men vorig bericht aub niet verkeerd. Ik vind het voor mezelf soms spijtig dat er tijd ontbreekt om te reageren op de blogjes. Ik wil het graag, maar vind het spijtig wanneer het niet lukt. 'schande' was hier misschien een verkeerd woord.
Eerste dag van de komende twee stageweken achter de rug. 't was wel leuk en de kleuters zien het thema 'restaurant' wel zitten. Morgen gaan we een bezoek brengen aan een restaurant. Spannend!
Aan mijn bloglezers: Ik heb de laatste dagen wel jullie blogjes gelezen, maar tijd om te reageren zat er niet echt in. Schande eigenlijk. Voor zoiets moet ik eigenlijk tijd maken. Maar bij deze reageer ik voor jullie allemaal: - De laatste dagen heb ik opnieuw veel verdriet gelezen bij Frieda, Sarah, Lisa en Stefke*, bij Ann, Serge, Jill en Seppe*... Onze helden kan ik tot mijn hééle grote spijt niet terugbrengen... Maar weet dat ik aan jullie denk... Al neemt dat het verdriet niet weg. - Aan Inge, mama van Lotteke* wil ik een dikke proficiat wensen met haar nieuwe zaak! Lotteke* zal zo fier zijn op haar mama! - En voor Jonas en co; geniet verder zou ik zo zeggen! Ik geniet stilletjes mee als ik jullie blogje zo lees! - Didier: Hopelijk heb je Balder toch eventjes kunnen zien en heb je het cadeautje van jou en Mieke* kunnen geven... - Stéfanie... Ook al heb je het zo druk, neem ook tijd voor jezelf. Soetkin* is fier op jou hoor, daar ben ik zeker van. Maar af en toe pauzeren is belangrijk... - Ann, ik ben blij te lezen wanneer jij geniet van jouw 2 schatten!
P.S.: de komende dagen ga ik waarschijnlijk nog minder tijd hebben om te reageren op de blogjes, maar dat wil niet zeggen dat ik jullie vergeten ben... integendeel!
En nu... hop, weer aan de slag... En ik ben al zo moe! Gisteren was het 00u11 eer ik in mijn bed lag! Liefs
Ik wil een reisje maken Met een hele grote koffer Een reisje naar de hemel Daar waar onze sterretjes zijn Ik steek ze één voor één in mijn grote koffer En ik kom terug Ik zou iedereen opnieuw gelukkig maken
En nu, ... ik word wakker van een droom
Een dikke knuffel van mijn Vava... Alles wat ik nu wil en kan gebruiken.
Zoveel werk voor school, zoveel werk voor stage Soms kan ik het niet laten en sluiten mijn ogen zich in de les...
Tijd of geen tijd Moe of niet moe... Tja, we doen gewoon verder...
Tijd tekort, Vava... Nog zoveel taken, werk voor stage en dan heb ik gewoon nog niks geleerd.
Ondertussen is ons mama sinds zondag terug van Zuid-Afrika. Joepie! Ben echt content, nooit wil ik ze nog zolang missen. Maar ook negatief nieuws (aleja, niet voor mij) .. Sinds zondag is het voorgoed gedaan tussen ons stiefvader en ons mama. Het is maar beter zo... Ik was het al lang beu. Al die ruzies, al dat gedoe...
Vava... Voor Ann, Serge, Jill, Seppe*, Inge, Gert, Lotte*, Frieda, Sarah, Lisa en Stefke* wil ik eventjes iets zeggen omdat ze het de afgelopen dagen toch wel moeilijk hadden: Onze sterretjes mogen fier zijn om wie jullie zijn! Prachtouders, droomkinderen en een superzus...
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Want dat vlot maar niet...
En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
