Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Eender wie je bent... Een berichtje vind ik altijd leuk!
Ines' dagboek
Voor mijn peter Vava* Er is zeker één sterretje dat altijd waakt...
20-05-2009
Deel 2 / 4 van mijn wijsheid
Ja hoor, behoorlijk zenuwachtig was ik toen ik op de stoel zat bij den dokter in de wachtkamer... Nummer 1 was een hele tijd geleden getrokken, maar nu was het de beurt aan nummer 2!! Even een schietgebedje gedaan, en hop, nu zit ik hier met 2/4 van mijn wijsheid. Sjans dat ik nog 2/4e overheb! Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Daarstraks dan toen we klaar waren met een lip zo dik en gevoelloos. Joepiejé, een lachertje was anders. Maar tot hier toe heb ik niet geklaagd...
Op tijd en stond antibiotica, Brufen en Dafalgan... En vannacht.. dat zien we nog wel hoe dat loopt!
Nu maar zien dat ik dat weekschema voor de peuters hier afkrijg!!! Want dat vlot maar niet...
Voor iedereen: Geniet van het lange weekend.
Een dikke, warme, stevige knuffel stuur ik voor jullie allemaal!
Eindelijk nog eens een moment waarop ik (maar voor eventjes) kan uitblazen. De 2 stageweken zijn sinds vrijdag om. Afwachten hoe ik het gedaan heb... Schitterend in alle geval niet.
Nu morgen moet ik 4 taken afgeven. Deze zijn klaar. Morgen gaan we op school ook nog voor een paar groepswerken werken. En nu moet ik nog een hele stageweek voorbereiden voor volgende week. We blijven maar verder gaan hé, Vava! En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
Voor iedereen die het moeilijk heeft wil ik heel veel warmte sturen, moed, kracht en een grote dosis energie met daarbovenop nog een dikke, warme knuffel. Dat zal de pijn en het verdriet niet wegnemen.... Maar toch... Ik denk aan jullie!
Héél moe (hoe kan het ook anders als je al sinds vorige maandag 4 mei, je bed nooit voor 12uur 'snachts gezien hebt (buiten die twee nachten in het weekend dan én je er om half 7 al uit moet!), druk in de keel en vooral géén tranen die klaar zitten om te rollen...
Kan ik het nog wel???
Maar, dit is het einde niet. Er zijn ergere dingen.
Ann, Serge, Jill... Ik wou dat ik kon toveren.. Ik deed het direct, voor jullie 't allereerst! En natuurlijk ook voor alle andere families waar je iemands naam met een * schrijft...
Vandaag denken we ook aan Rune* die één jaar geleden zijn strijd verloor. Lieve Rune, ook al ken ik je niet. Je bent bijzonder!
Voor al diegenen die morgen richting Planckendael vertrekken... Geniet ervan! Het zal ongetwijfeld voor sommigen een heel moeilijk weerzien zijn, maar onze sterretjes laten ons nooit in de steek. Ze zullen er morgen ongetwijfeld bij zijn! En als het echt niet gaat... Kijk eens diep in je hart... Daar zit ons eigen sterretje dat er altijd voor ons zal zijn!
Wanneer ik de zon tegenkom, stuur ik ze ongetwijfeld naar Planckendael! Amuseer jullie!
Een liedje, speciaal voor onze allermooiste en allerliefste sterretjes die we NOOIT zullen vergeten.
En vandaag dit liedje ook speciaal voor Paultje (zie links). Normaal gezien zou hij bij mijn stage rond Sinterklaas en Kerstmis in mijn klasje hebben gezeten bij de 3-jarigen. Maar helaas heb ik hem nooit kunnen leren kennen.... (hij zat vorig jaar wel bij mijn broertje in de klas) Hoewel ik je nooit heb leren kennen ben je voor mij toch een bijzonder kindje, lieve Paul!
PS: Begrijp me in men vorig bericht aub niet verkeerd. Ik vind het voor mezelf soms spijtig dat er tijd ontbreekt om te reageren op de blogjes. Ik wil het graag, maar vind het spijtig wanneer het niet lukt. 'schande' was hier misschien een verkeerd woord.
Eerste dag van de komende twee stageweken achter de rug. 't was wel leuk en de kleuters zien het thema 'restaurant' wel zitten. Morgen gaan we een bezoek brengen aan een restaurant. Spannend!
Aan mijn bloglezers: Ik heb de laatste dagen wel jullie blogjes gelezen, maar tijd om te reageren zat er niet echt in. Schande eigenlijk. Voor zoiets moet ik eigenlijk tijd maken. Maar bij deze reageer ik voor jullie allemaal: - De laatste dagen heb ik opnieuw veel verdriet gelezen bij Frieda, Sarah, Lisa en Stefke*, bij Ann, Serge, Jill en Seppe*... Onze helden kan ik tot mijn hééle grote spijt niet terugbrengen... Maar weet dat ik aan jullie denk... Al neemt dat het verdriet niet weg. - Aan Inge, mama van Lotteke* wil ik een dikke proficiat wensen met haar nieuwe zaak! Lotteke* zal zo fier zijn op haar mama! - En voor Jonas en co; geniet verder zou ik zo zeggen! Ik geniet stilletjes mee als ik jullie blogje zo lees! - Didier: Hopelijk heb je Balder toch eventjes kunnen zien en heb je het cadeautje van jou en Mieke* kunnen geven... - Stéfanie... Ook al heb je het zo druk, neem ook tijd voor jezelf. Soetkin* is fier op jou hoor, daar ben ik zeker van. Maar af en toe pauzeren is belangrijk... - Ann, ik ben blij te lezen wanneer jij geniet van jouw 2 schatten!
P.S.: de komende dagen ga ik waarschijnlijk nog minder tijd hebben om te reageren op de blogjes, maar dat wil niet zeggen dat ik jullie vergeten ben... integendeel!
En nu... hop, weer aan de slag... En ik ben al zo moe! Gisteren was het 00u11 eer ik in mijn bed lag! Liefs
Ik wil een reisje maken Met een hele grote koffer Een reisje naar de hemel Daar waar onze sterretjes zijn Ik steek ze één voor één in mijn grote koffer En ik kom terug Ik zou iedereen opnieuw gelukkig maken
En nu, ... ik word wakker van een droom
Een dikke knuffel van mijn Vava... Alles wat ik nu wil en kan gebruiken.
Zoveel werk voor school, zoveel werk voor stage Soms kan ik het niet laten en sluiten mijn ogen zich in de les...
Tijd of geen tijd Moe of niet moe... Tja, we doen gewoon verder...
Tijd tekort, Vava... Nog zoveel taken, werk voor stage en dan heb ik gewoon nog niks geleerd.
Ondertussen is ons mama sinds zondag terug van Zuid-Afrika. Joepie! Ben echt content, nooit wil ik ze nog zolang missen. Maar ook negatief nieuws (aleja, niet voor mij) .. Sinds zondag is het voorgoed gedaan tussen ons stiefvader en ons mama. Het is maar beter zo... Ik was het al lang beu. Al die ruzies, al dat gedoe...
Vava... Voor Ann, Serge, Jill, Seppe*, Inge, Gert, Lotte*, Frieda, Sarah, Lisa en Stefke* wil ik eventjes iets zeggen omdat ze het de afgelopen dagen toch wel moeilijk hadden: Onze sterretjes mogen fier zijn om wie jullie zijn! Prachtouders, droomkinderen en een superzus...
16 april 2009 Een dag Je bent er niet meer Voor velen 'een dag zoals een andere' Voor mij 'een dag nooit meer hetzelfde' 12 jaar geleden dat ik jou nog een gelukkige verjaardag kan wensen. 12 jaar geleden dat ik jou daarom nog een kus kon geven.
16 april 1996 Je was er nog Jouw laatste verjaardag hier op aarde.
Vandaag vieren we hem toch samen. Op onze manier. Jij, diep in mijn hart.
Gelukkige verjaardag, Vava.
(muziek in bijlage: Ennio Morricone, Gabriels oboe)
Nogal een weekje hier hé! Maar we proberen er het beste van te maken. De jongens gaan elke dag op sportkamp en ik doe meestal wel iets voor school. Begin het een beetje beu te worden. Maar ja, beter nu dan in de grote vakantie hé.
Maar vandaag was het toch een 'break'- dag hoor. Men zus en ik zijn opnieuw gaan Wijnegemmen . En in de namiddag hebben we het konijnenhok ververst, de vloer gestofzuigd en de keuken gepoetst. En nu sebiet ga ik iets nemen voor school en hopelijk misschien dat afwerken. We zien wel.
Vava, Mieke* is ook een sterretje geworden. Jullie samen zullen haar daarboven wel de weg wijzen hé?! Ik wil bij deze Didier, haar kindjes en haar familie nogmaals veel sterkte toe wensen. Het ga je goed lieve meid! Je was een zonnetje dat voor vele mensen diep in hun hart zal blijven schijnen.
Nogal dagen hoor Vava.. Maar zondag komt ons mama terug! Ik kijk er wel naar uit. Zo zelf eten maken, jongens verzorgen, huiswerk maken, huis inorde houden... En ik en mijn zus zijn nu diegene die een oogje in't zeil moeten houden hé. Aleja, jij helpt me wel hé?! Met al die huishoudelijke dinges en de jongens verzorgen... ik zie er niet tegenop, integendeel, maar als ons mama nu maar niet zo ver was hé. Maar, zij komt nog terug. Da's 't voornaamste... Jij komt niet meer terug ... En morgen weer een 'specialere' dag die nooit nog hetzelfde zal zijn...
Ze is vertrokken. En ik heb moeten slikken op de luchthaven... Ik wou niet dat ze kwamen... Maar hierthuis heb ik ze laten komen en ze de vrije loop laten gaan. Ze blijven maar komen. Ik wou dat het al zondag 19 april was.
Morgenvroeg vertrekt ons mama. Slik slik slik. Om 5 uur staan we met zen allen in Zaventem om haar uit te waaien. Slik. Morgenavond rond 10uur is ze dan daar, maar moet ze nog 3 uur met de auto rijden. Maar, ze komt terug hé Vava! Stiekem ga ik ze toch missen.
Daarom, een berichtje voor mijn mama, mijn moeke is het eigenlijk. Dus daarom, een berichtje voor mijn moeke!
Moeke, je leerde me lopen Op eigen benen te staan Straks gaat de deur voor mij open Om door het leven te gaan Maak je geen zorgen voor morgen Moeke, toe droog toch die traan
Moeke, je bent de liefste van de hele wereld Moeke, de allerliefste van de hele wereld Later, wanneer ik ga trouwen Zal ik een huisje gaan bouwen Als je dan soms alleen zult zijn Kom dan bij mij in mijn huis Moeke, de liefste van de hele wereld ben jij Lieve moeke je bent en blijft altijd een voorbeeld voor mij
Moeke, je leerde me lopen Op eigen benen te staan Straks gaat de deur voor mij open Om door het leven te gaan Maak je geen zorgen voor morgen Moeke, toe droog toch die traan
Tot hiertoe heb ik al een beetje voor school kunnen doen. Gisteren niet veel, en vandaag ook niet veel want ons broertje was ziek. We gingen er toch zowieso al op passen, maar ons mama is vandaag ook thuis gebleven. Hebben we samen het huishouden wat gedaan enzo. En ik heb ook geslapen van 4 tot 6 . Moe zeker!? Maar nu ik toch iets bijgeslapen ben kan ik sebiet nog wat doen voor school misschien... Allesinds iets. Wat weet ik nog niet.
Metertje, ik hoop dat we misschien deze vakantie eens kunnen afspreken. Het is dikwijls niet eenvoudig om eens af te spreken. Want jij hebt het druk en hierthuis is het ook druk. Maar als het kan ... graag! Héél graag zelfs...
Zaterdag vertrekt ons mama voor een week naar Zuid-Afrika. Ze gaat er haar mama bezoeken. Ze blijft weg tot zondag, het einde van de paasvakantie. Slik. Heel de week alleen thuis met mijn zus, en op de broertjes passen. Ze gaan nu overdag wel naar het sportkamp. Maar, jij houdt wel mee een oogje in't zeil van daarboven hé Vava? Alsjeblief?
Vava* en Vicky, ik heb hier nog een zinnetje, maar het past wel perfect! Het gaat over mij naar jullie toe. En misschien ook omgekeerd?
Niemand is zo aanwezig, als iemand die er niet (meer) is.
Eentje om over na te denken, en hierbij sluit ik dan ook mijn berichtje af.
Dank je wel metertje! Voor het sms'je dat je me vandaag stuurde. Jij hebt mij dag goed gemaakt! Ik zie het weer helemaal zitten, dank zij jou!
Vandaag zijn we gaan Wijnegemmen (jaja, tegenwoordig bestaat daar een werkwoord van). Zo wordt de vakantie ingezet, en maandag gaan we ertegen aan met de taken, stage en leren en alles ivm school. Vandaag en gisteren ook spullen gekocht voor mijn themastage in mei. Ik sta 2 weken bij de oudste kleuters (thema restaurant), en 1 week bij de jongste (thema gaatjes). Jaja, leuke spulletjes heb ik gekocht. Allemaal om mee te spelen en te experimenteren: een weegschaal, pannenkoeken (+ pan), broodje (met beleg), een eitje, dessertjes, potten en pannen (en dingen om te roeren), een koksmuts voor de handpop. (ziet hij er niet sjiek uit!?)
En vandaag heb ik er ook een nieuwe outfit bij. Een rok met t-shirt en topje én een nieuwe ketting.
Vava* en Vicky, ik heb nieuwe moed gevonden. De stress is er nog wel, maar ik wil er toch proberen voor te gaan!
Vava* en Vicky, ik zie jullie heel graag en jullie zitten héél diep in mijn hartje.
Dank je wel, Vava... Voor het mooie weer. Het doet me wel goed. De "vakantie" kan voor mij nu beginnen. Hopelijk krijg ik veel gedaan en is de stress snel voorbij...
toverde dit filmpje me een grote lach op het gezicht, Vava!
"De treinreizigers die vanochtend in Antwerpen Centraal arriveerden, keken even raar op. Ruim tweehonderd dansers infiltreerden tussen de reizigers. Wanneer plots de tonen van 'The sound of music' door de luidsprekers klonken, schoten ze in actie." (bron: gva.be) >>> het zijn de dansertjes van Ijvi Hagelstein!
Eens een musicalfan... ALTIJD een musicalfan! Ik hoop maar dat er snel voorstellingen komen! (hoewel dat nog voorbarig is, ze moeten nog op zoek naar de hoofdrolspeelster!)
Weet je nog... dat wij op bezoek waren in het ziekenhuis? Je zat in een stoel en vroeg een papier en bik om te tekenen. Hoewel, je vroeg het niet, want praten lukte je niet erg... Je probeerde iets te zeggen en deed wat mee met gebaren. Uiteindelijk hadden we jou wel begrepen. Toen we je dan een papier en een bik gaven, wist je het niet meer... Je wist niet meer wat je van plan was...
Toen je in het ziekenhuis aan die baksters hing, wou ik heel graag jouw lege bakster mee naar huis nemen. Of het echt die van jouw waren, weet ik niet (op die moment geloofde ik van wel). Ik probeerde ze thuis terug op te vullen met water. Het ging wel heel moeizaam, maar ik kreeg er toch wel wat in.
Ik nam altijd een beertje mee naar het ziekenhuis. een beertje van 'de droomfabriek'. Ik ging dan op de gang, en speelde er wat mee.
Drinken kon je niet meer zelfstandig... Je dronk dan uit zo een bekertje met een teutje. Een beetje water liep dan langs je mond. Iemand depte het water met een doekje op.
Vava, wat had ik je toen graag vastgenomen, en je nooit meer willen loslaten...!
Uiteindelijk ben je dan naar huis gekomen. Daar heb je in een ziekenhuisbed je laatste dagen doorgebracht...
Een paar dagen nadien gaf ik je een kus, op je koude, witte wangen... in het mortuarium. Ik keek achter mij en zag toen ons papa. Zijn ogen rood doorlopen, zijn wangen kletsnat van de tranen. Ik begreep het toen niet Vava...
Nu wel. Je bent er niet meer.
Nooit meer bij jou zijn. Nooit meer een fruitella snoepje krijgen van jou. Nooit meer jou je tanden zien poetsen. Nooit meer in jouw tuin van die madeliefjes kunnen plukken. Nooit meer blaadjes van jouw haag trekken. Nooit meer op je schoot kunnen zitten. Nooit meer in jouw tuin van steen tot steen kunnen springen. Nooit meer de geur van in jouw huis kunnen ruiken. Nooit meer kunnen zeggen dat jij mijn peter bent. Nooit meer kunnen zeggen dat jij mijn Vava bent. Nooit meer je een dikke knuffel kunnen geven. Nooit meer in jouw Mercedes een toertje kunnen gaan doen. Nooit meer op de stenen (omheining) van jouw voortuin kunnen klimmen. Nooit meer 'maatjes' kunnen eten. Nooit meer samen genieten van een 'double lait'. Nooit meer samen op een foto staan. Nooit meer samen met jou aan één tafel kunnen zitten. Nooit meer jou kunnen foppen met een fopkaars die ik ooit maakte voor jou. Nooit meer samen naar ' 't centrum' kunnen gaan. (= winkel die nu zelfs niet meer bestaat) Nooit meer jouw roepnaam kunnen horen. Ik vond hem zo speciaal. Nooit meer, nee, nooit meer...
Je bent er niet meer. En dat doet zo ongelooflijk veel pijn.
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
Behoorlijk lastig als je daar op die stoel ligt en je hoort gekraak... Maar ja, nu kan er aan die tand al geen ontsteking meer komen (daar had ik met serieuze ups en weinig downs toch last van) Maar, als de wijsheidstand weg is, kan je er geen last meer van krijgen hé (buiten het genezingsproces, want da's ook geen lachertje!!)
Want dat vlot maar niet...
En nog steeds niks gedaan voor de examens die de week na volgende week starten!
. Moe zeker!? Maar nu ik toch iets bijgeslapen ben kan ik sebiet nog wat doen voor school misschien... Allesinds iets. Wat weet ik nog niet.
