Terug in Beijing werd het toch eens
tijd om de stad zelf te gaan bezoeken. Dat ben ik trouwens nog vergeten
te zeggen. In de voormiddag voordat we de trein naar Datong hebben
genomen, hebben we de klokkentoren en de trommeltoren van Beijing
bezocht. Ze zijn niet zo indrukwekkend als die in Xi'an maar in de
trommeltoren kregen we er een kort trommeloptreden bij. En serieus, die
mannen meenden het, zoals ze daar op de trommels stonden te timmeren.
Heel leuk om te horen en te zien. Daarna hebben we ons ook nog laten
verleiden om een ritje door de hutongs van Beijing te maken op een
fietstaxi. De man op de fiets gaf er ook wat uitleg bij over de leeuwen
voor en afbeeldingen boven de deuren die de slechte dromen moeten
verjagen. Nog een interessante voormiddag voor onze vermoeiende tocht.
Dus
toen we terugwaren, hebben we eerst toch nog maar een dutje gedaan na
onze vermoeiende busreis. In de namiddag zijn we dan vertrokken om een
van de meren van Beijing te gaan bezoeken. We hebben het Beihai-park
uitgekozen omdat gezegd wordt dat dat het interessantste park is. Het
heeft een eilandje in het meer met daar een boeddhistische tempel op. In
een van de torentjes bovenaan de tempel hadden we ook nog een heel mooi
uitzicht over de verboden stad. Allemaal glinsterende daken in het
zonlicht. Ook heel rustig tot er twee jongens giechelend en spelend naar
boven kwamen. Had een van die jongens toch geen damesschoenen aan met
een strikje zeker! Gedaan met de rust, dan maar verder gegaan.
We zijn
dan maar een richting uitgelopen en kwamen uit in Xidan, een vrij
moderne straat met allemaal winkels en warenhuizen. Ertegenover was een
soort overdekte markt met voornamelijk kleren en kleine snuisterijtjes
waar afdingen de boodschap is. Niet dat ik iets gekocht heb maar het is
altijd leuk om er eens door te wandelen. Dan hebben we de metro genomen
naar Wangfujing, de duurste winkelstraat van Beijing. Het verschil kon
niet groter zijn maar omdat Sofie en ik niet bepaald winkelaars zijn,
zijn we er niet lang gebleven. De eerste winkel die we tegenkwamen, zijn
we wel binnengegaan: een boekenwinkel, daar kan je niet langs zonder
eens te gaan piepen. In een zijstraat van de Wangfujing is er een
straatje waar je vanalles kan eten zoals kakkerlakken en levende
schorpioenen op een stokje. Sofie en ik hebben het maar gehouden op een
echte kokosnoot met kokosmelk. Mhh, lekker!
De
volgende dag zijn we om zes uur opgestaan om naar de tempel van de
hemel te trekken. Het schijnt dat daar vanaf 's morgens vroeg al veel
mensen op de been zijn om te sporten of gezellig samen te zijn en
inderdaad. Om 6 uur gaat het park al open, om 7 uur waren wij er al door
aan het wandelen en overal waren er mensen (vooral oudere mensen) aan
het taichi-en of deden er een soort gymnastiekoefeningen (o.a. klop
jezelf zo hard je kan op je borst of op je dijbenen). Er waren er die
met water kalligrafie op de grond tekenden met vrij grote penselen. Veel
mensen deden ook een soort tennis met de voeten of ook met
tennisraketten maar dat was dan eerder een combinatie van dans met
tennis. We zijn mensen tegengekomen die allemaal stonden te klappen en
unisono zinnetjes uitriepen, we zijn een zangkoor tegengekomen, kortom,
je vindt er vanalles! We zouden bijna vergeten de tempel van de hemel
van het park van de hemel zelf te bezoeken, maar dat hebben we dan toch
maar gedaan.
De tempel van de hemel was weer heel mooi om te zien en we waren vroeg genoeg zodat er
nog niet teveel volk was. Er waren 4 sites te bezoeken in het park en
een van die sites was een tempel omgeven door een ronde muur. Als je
blijkbaar achter de twee bijgebouwen zou staan, elk aan een kant en je
zou iets zeggen zonder stemverheffing, dan zou je elkaar perfect moeten
horen. Het is niet gelukt want er waren waarschijnlijk toch al teveel
Chinezen die lawaai maakten en daarbij stond ik tegen de verkeerde muur
te praten. Typisch. Op een andere site was een soort torentje, eerder
een verheven pleintje en als je in het midden van dat plein of toren
stond en je zei iets, klonk je stem veel voller en verder. Sofie en ik
wilden een liedje zingen maar we werden weggejaagd. Jammer. We hebben
een heel prettige voormiddag gehad in het park. Heel leuk.
Puis,
on est encore alle a Tian An Men pour visiter Mao. Ce n'est pas du tout
le site le plus interessant mais maintenant qu'on est ici, et on a le
temps, il faut le faire. La visite etait gratuite mais on devait payer
pour notre sac a dos alors on est alle voir l'une apres l'autre pendant
que l'autre gardait les sacs. La visite n'etait pas grande chose, juste
entrer, voir une statue de Mao, voir Mao en vrai, je veux dire son corps
embaume, et c'etait tout, deja finie la visite. De nouveau le metro
(on fait beaucoup avec le metro, tres facile et on sais ou on arrive,
avec le bus, c'est plus dur a savoir) pour nous rendre au village des
jeux olympiques. Les batiments, le nid d'oiseau et le cube d'eau sont en
effet tres grands, il n'y a plus rien a faire mais quand meme, il y a
encore des touristes et ils achetent meme encore des souvenirs de 2008.
Ils sont bizarres, ces Chinois. Le soir, on voulait aller manger la
cuisine typique de Beijing mais on a choisi le mauvais restaurant du au
fait qu'on avait oublie notre guide. Tant pis.
Il
y a une expression chinoise qui dit: qui n'a pas grimpe le mur, n'est
pas courageux. On a fait la route vers le mur a pied et on s'est promene
sur le mur. Conclusion: on est courageux, meme tres courageux! Comme le
guide explique, le mur, c'est inutile mais c'est tellement beau. On a
choisi d'aller a la partie du mur qui est un peu moins touristique.
Badaling est tres touristique avec beaucoup beaucoup de touristes
chinois mais cette partie, on n'a pas vu. On est alle a Jinshanling. On a
pris un bus qu'une dame qu'on a rencontre dans le metro nous a indique.
Normalement, on aurait du faire la queue mais cette femme nous a aide a
prendre le bus suivant. Ainsi, nous a gagner quand meme une heure.
Apres ce voyage en bus d'une heure et demi, on devait encore prendre un
taxi d'une heure. Ca nous a coute 300 yuan mais c'etait encore un voyage
d'une heure et le chauffeur nous a attendu en bas pour retourner avec
nous. C'etait cher mais aussi facile parce qu'on ne sais meme pas s'il y
avait des bus pour arriver tout pres du mur a Jinshanling. Demain,
on va encore visiter le palais d'ete et puis, notre voyage est fini.
Remettre nos valises en ordre et prendre l'avion direction Belgique. Ce
voyage a passe tellement vite, c'est deja fini. Je me suis super bien
amusee, c'etait tres agreable. La Chine est un pays marveilleux a
visiter. Il vaut vraiment la peine.
We zijn in Beijing geraakt en het is
hier echt veel beter. Het blijft warm maar het is draaglijk. Tegenover
Shanghai is het hier gewoon koel. Misschien heeft dat te maken met het
feit dat in het noordoosten er zoveel regen valt en overstromingen zijn?
Vlak voordat we in Shanghai vertrokken, hebben we nog wel een triest
bericht gekregen. Mevrouw Bonneux, onze prof Chinees is gestorven, veel
vroeger dan verwacht. Een minder prettig bericht om de treinreis mee te
beginnen.
De trein viel vrij goed mee, niet zo heel goed
geslapen maar wat wil je in een trein met een hoop tetterende Chinezen.
De hostel in Beijing valt heel goed mee, vrij dichtbij de metro dus heel
handig. Het eerste wat we gedaan hebben is een dutje gedaan, daarna
hebben we geinformeerd over een uitstap naar Datong en Pingyao. Het ligt
niet heel dicht bij Beijing (maar afstanden zijn hier relatief) en
wegens treinproblemen hadden we deze steden niet kunnen doen vanuit
Xi'an. Daarna zijn we naar de verboden stad getrokken en Tian An Men. De
verboden stad is groot en vol Chinezen. Ok, wij maken die uitstappen nu
wel op het verkeerde tijdstip, op het drukste moment van de dag maar
als we alleen maar 's morgens vroeg of 's avonds dingen kunnen
bezoeken, dan gaan we er ook niet geraken. Dus druk maar wel
interessant. We zijn eigenlijk aan de verkeerde kant binnengegaan en we
kwamen terug uit de verboden stad aan de kant van Tian An Men. Daar
stond al heel wat volk te wachten tot de vlag naar beneden gehaald werd.
Dus wij hebben ons er maar bij gezet en 2 uur later was het eindelijk
zover. Geduld is een mooie deugd. We stonden op de eerste rij omgeven
door Chinezen die er zelfs bij stonden te janken. En dat voor een vlag
die naar beneden komt. Er komt een hele ceremonie aan te pas en is wel
eens leuk om te zien.
De volgende dag
begon onze uitstap maar Datong en Pingyao. En het is ons gelukt om een
hard ligje te reserveren! Eindelijk! We zijn dus met een dagtrein naar
Datong gegaan waar we 's avonds zijn aangekomen. Daar moesten we mog een
hotel zoeken want hetgeen we wilde nemen was gesloten wegens werken of
zo. Er was een vrouw op straat die ons aansprak en meenam naar een
hotel. Wij dachten al met twee, ja seffes is het hier zover, wil die een
commissie of hoort die bij een goed duur hotel. Maar nee, het eerste
hotel was inderdaad te duur en ze nam ons vlot mee naar een tweede, veel
goedkoper (maar ook geen douche en toilet op de kamer), we bedankten
haar en ze wenste ons nog een goede reis. Fijn!
Datong
zelf is helemaal niet interessant maar de Boeddhistische grotten en het
hangend klooster daarentegen wel. De Yunganggrotten waren heel goed te
vinden. Twee bussen en een minibus later stonden we er al. Heel
impressionant! Bij de eerste grot die we binnenliepen stond daar een
reuzeboeddha voor uw neus. Ale, toch een van zijn voeten. Zo immens
groot. De boeddha's volgenden elkaar op in de volgende grotten. Grote en
kleine maar vooral de grote hebben indruk gemaakt. Daarna
wilden we door naar het hangend klooster maar dat bleek moeilijker te
vinden. Iedereen zei dat we een taxi moesten nemen want om een bus
te nemen waren we te laat , maar wij wisten zeker dat er ergens een bus
moest zijn. Na lang aandringen bij de mensen en twee vriendelijke
buschauffeurs later, zaten we op de goede bus richting klooster. En het
was de moeite. Dus je ziet, niet opgeven als ze zeggen dat het niet meer
gaat, er zijn altijd mogelijkheden. Dat klooster is dus een houten
constructie tegen de bergwand gedrukt en je vraagt je echt af hoe dat
hout houdt, geen idee maar het houdt! Om terug te keren moesten we wel
een taxi nemen en dat hebben we dan gedaan met twee andere mensen, een
new yorker die in Hongkong woont en werkt en een Chinees uit Datong .
Deze had schrik in de taxi wegens de snelheid. De snelheid viel op zich
wel mee maar op een gegeven moment reed hij vlam door het rode licht.
Tegen 130 waarschijnlijk. En wij allemaal onze adem inhouden! Nu bleek
dat de dwarsstraat afgesloten was wegens werken maar het was toch
eventjes spannend.
En nu komen we bij ons
hard ligje! Ale, eerst in het station van Datong zei daar zo'n idiote
Chinees dat hij dacht dat ik een man was maar toen zag hij opeens dat ik
dan toch een vrouw was. Ik denk dat hij een bril nodig had. Trein komt
aan, wij gaan naar ons hard ligje en het lag heerlijk! De Chinezen in
deze wagons maken veel minder lawaai dan de Chinezen in de
stoeltjeswagons. Ik heb nog wel redelijk geslapen. En de treinconducteur
komt u persoonlijk wakker maken als ge in het volgend station moet
afstappen. Luxe!
Arrive a Pingyao, on
devait d'abord essayer d'acheter un ticket pour nous rendre de nouveau a
Beijing. J'avais le sentiment que cette femme dans le guichet s'est
moquee de nous, un ticket pour ce soir vers Beijing, haha. Ben, on n'a
pas eu. D'abord visite a Pingyao alors. C'est une petite ville entoure
d'un mur avec des petites rues mignonnes. On ne savait pas qu'il fallait
acheter un ticket avec lequel on pouvait visiter toute la ville alors
au debut on ne pouvait rien faire. Apres ce petit retard, on a visite
differentes maisons, qui ont une forme rectangulaire avec toujours des
petits jardins entoures des pieces. On a vu le banc, les maisons des
Chinois riches, on s'est promene dans les rues et pour finir, on a
visite un temple des dieux de la ville, un temple confucianiste et un
temple daoiste. Maintenant, on est un peu perturbe. Tous ses temples se
ressemblent alors quelle est la difference entre eux? On ne sais plus.
Dans le temple daoiste, un moine nous a donne des batons d'encens pour
offrir aux dieux pour avoir de la bonne chance. Evidemment, il voulait
apres qu'on donnait de l'argent et selon son livre, tout le monde, aussi
les touristes leur offraient au moins 300 yuan. Oui, bien sur, on l'a
cru tout de suite. On a donne 5 et c'est probablement encore trop. Mais
bon, esperant que mon examen d'espagnol se passe bien. Pour finir,
on a fait un petit tour sur le mur et puis, on devait trouver la bonne
route pour arriver de nouveau a beijing. On a pris un bus de Pingyao a
Taiyuan et la, il y avait normalement des bus pour aller a Beijing. En
effet, il y en avait. On croyait d'entendre un "mei you", il n'y en a
pas mais il y avait un. Heureusement qu'il y avait un! On est arrive ce
matin a Beijing apres 3 jours interessants et impressionnants.
Terug in Beijing werd het toch eens
tijd om de stad zelf te gaan bezoeken. Dat ben ik trouwens nog vergeten
te zeggen. In de voormiddag voordat we de trein naar Datong hebben
genomen, hebben we de klokkentoren en de trommeltoren van Beijing
bezocht. Ze zijn niet zo indrukwekkend als die in Xi'an maar in de
trommeltoren kregen we er een kort trommeloptreden bij. 
En serieus, die
mannen meenden het, zoals ze daar op de trommels stonden te timmeren.
Heel leuk om te horen en te zien. 
Dus
toen we terugwaren, hebben we eerst toch nog maar een dutje gedaan na
onze vermoeiende busreis. In de namiddag zijn we dan vertrokken om een
van de meren van Beijing te gaan bezoeken. We hebben het Beihai-park
uitgekozen omdat gezegd wordt dat dat het interessantste park is. Het
heeft een eilandje in het meer met daar een boeddhistische tempel op. In
een van de torentjes bovenaan de tempel hadden we ook nog een heel mooi
uitzicht over de verboden stad. Allemaal glinsterende daken in het
zonlicht. Ook heel rustig tot er twee jongens giechelend en spelend naar
boven kwamen. Had een van die jongens toch geen damesschoenen aan met
een strikje zeker! Gedaan met de rust, dan maar verder gegaan. 
We zijn
dan maar een richting uitgelopen en kwamen uit in Xidan, een vrij
moderne straat met allemaal winkels en warenhuizen. Ertegenover was een
soort overdekte markt met voornamelijk kleren en kleine snuisterijtjes
waar afdingen de boodschap is. Niet dat ik iets gekocht heb maar het is
altijd leuk om er eens door te wandelen. Dan hebben we de metro genomen
naar Wangfujing, de duurste winkelstraat van Beijing. Het verschil kon
niet groter zijn maar omdat Sofie en ik niet bepaald winkelaars zijn,
zijn we er niet lang gebleven. De eerste winkel die we tegenkwamen, zijn
we wel binnengegaan: een boekenwinkel, daar kan je niet langs zonder
eens te gaan piepen. In een zijstraat van de Wangfujing is er een
straatje waar je vanalles kan eten zoals kakkerlakken en levende
schorpioenen op een stokje. Sofie en ik hebben het maar gehouden op een
echte kokosnoot met kokosmelk. Mhh, lekker! 
De tempel van de hemel was weer heel mooi om te zien en we waren vroeg genoeg zodat er
nog niet teveel volk was. Er waren 4 sites te bezoeken in het park en
een van die sites was een tempel omgeven door een ronde muur. Als je
blijkbaar achter de twee bijgebouwen zou staan, elk aan een kant en je
zou iets zeggen zonder stemverheffing, dan zou je elkaar perfect moeten
horen. Het is niet gelukt want er waren waarschijnlijk toch al teveel
Chinezen die lawaai maakten en daarbij stond ik tegen de verkeerde muur
te praten. Typisch. Op een andere site was een soort torentje, eerder
een verheven pleintje en als je in het midden van dat plein of toren
stond en je zei iets, klonk je stem veel voller en verder. Sofie en ik
wilden een liedje zingen maar we werden weggejaagd. Jammer. We hebben
een heel prettige voormiddag gehad in het park. Heel leuk.
Puis,
on est encore alle a Tian An Men pour visiter Mao. Ce n'est pas du tout
le site le plus interessant mais maintenant qu'on est ici, et on a le
temps, il faut le faire. La visite etait gratuite mais on devait payer
pour notre sac a dos alors on est alle voir l'une apres l'autre pendant
que l'autre gardait les sacs. La visite n'etait pas grande chose, juste
entrer, voir une statue de Mao, voir Mao en vrai, je veux dire son corps
embaume, et c'etait tout, deja finie la visite. De nouveau le metro
(on fait beaucoup avec le metro, tres facile et on sais ou on arrive,
avec le bus, c'est plus dur a savoir) pour nous rendre au village des
jeux olympiques. Les batiments, le nid d'oiseau et le cube d'eau sont en
effet tres grands, il n'y a plus rien a faire mais quand meme, il y a
encore des touristes et ils achetent meme encore des souvenirs de 2008.
Ils sont bizarres, ces Chinois. Le soir, on voulait aller manger la
cuisine typique de Beijing mais on a choisi le mauvais restaurant du au
fait qu'on avait oublie notre guide. Tant pis. 
Il
y a une expression chinoise qui dit: qui n'a pas grimpe le mur, n'est
pas courageux. On a fait la route vers le mur a pied et on s'est promene
sur le mur. Conclusion: on est courageux, meme tres courageux! Comme le
guide explique, le mur, c'est inutile mais c'est tellement beau. On a
choisi d'aller a la partie du mur qui est un peu moins touristique.
Badaling est tres touristique avec beaucoup beaucoup de touristes
chinois mais cette partie, on n'a pas vu. On est alle a Jinshanling. On a
pris un bus qu'une dame qu'on a rencontre dans le metro nous a indique.
Normalement, on aurait du faire la queue mais cette femme nous a aide a
prendre le bus suivant. Ainsi, nous a gagner quand meme une heure.
Apres ce voyage en bus d'une heure et demi, on devait encore prendre un
taxi d'une heure. Ca nous a coute 300 yuan mais c'etait encore un voyage
d'une heure et le chauffeur nous a attendu en bas pour retourner avec
nous. C'etait cher mais aussi facile parce qu'on ne sais meme pas s'il y
avait des bus pour arriver tout pres du mur a Jinshanling.
We zijn in Beijing geraakt en het is
hier echt veel beter. Het blijft warm maar het is draaglijk. Tegenover
Shanghai is het hier gewoon koel. Misschien heeft dat te maken met het
feit dat in het noordoosten er zoveel regen valt en overstromingen zijn?
Vlak voordat we in Shanghai vertrokken, hebben we nog wel een triest
bericht gekregen. Mevrouw Bonneux, onze prof Chinees is gestorven, veel
vroeger dan verwacht. Een minder prettig bericht om de treinreis mee te
beginnen. 
De trein viel vrij goed mee, niet zo heel goed
geslapen maar wat wil je in een trein met een hoop tetterende Chinezen.
De hostel in Beijing valt heel goed mee, vrij dichtbij de metro dus heel
handig. Het eerste wat we gedaan hebben is een dutje gedaan, daarna
hebben we geinformeerd over een uitstap naar Datong en Pingyao. Het ligt
niet heel dicht bij Beijing (maar afstanden zijn hier relatief) en
wegens treinproblemen hadden we deze steden niet kunnen doen vanuit
Xi'an. Daarna zijn we naar de verboden stad getrokken en Tian An Men. De
verboden stad is groot en vol Chinezen. Ok, wij maken die uitstappen nu
wel op het verkeerde tijdstip, op het drukste moment van de dag maar
als we alleen maar 's morgens vroeg of 's avonds dingen kunnen
bezoeken, dan gaan we er ook niet geraken. Dus druk maar wel
interessant. We zijn eigenlijk aan de verkeerde kant binnengegaan en we
kwamen terug uit de verboden stad aan de kant van Tian An Men. Daar
stond al heel wat volk te wachten tot de vlag naar beneden gehaald werd.
Dus wij hebben ons er maar bij gezet en 2 uur later was het eindelijk
zover. Geduld is een mooie deugd. We stonden op de eerste rij omgeven
door Chinezen die er zelfs bij stonden te janken. En dat voor een vlag
die naar beneden komt. Er komt een hele ceremonie aan te pas en is wel
eens leuk om te zien. 
De volgende dag
begon onze uitstap maar Datong en Pingyao. En het is ons gelukt om een
hard ligje te reserveren! Eindelijk! We zijn dus met een dagtrein naar
Datong gegaan waar we 's avonds zijn aangekomen. Daar moesten we mog een
hotel zoeken want hetgeen we wilde nemen was gesloten wegens werken of
zo. Er was een vrouw op straat die ons aansprak en meenam naar een
hotel. Wij dachten al met twee, ja seffes is het hier zover, wil die een
commissie of hoort die bij een goed duur hotel. Maar nee, het eerste
hotel was inderdaad te duur en ze nam ons vlot mee naar een tweede, veel
goedkoper (maar ook geen douche en toilet op de kamer), we bedankten
haar en ze wenste ons nog een goede reis. Fijn!
Datong
zelf is helemaal niet interessant maar de Boeddhistische grotten en het
hangend klooster daarentegen wel. De Yunganggrotten waren heel goed te
vinden. Twee bussen en een minibus later stonden we er al. Heel
impressionant! Bij de eerste grot die we binnenliepen stond daar een
reuzeboeddha voor uw neus. Ale, toch een van zijn voeten. Zo immens
groot. De boeddha's volgenden elkaar op in de volgende grotten. Grote en
kleine maar vooral de grote hebben indruk gemaakt.
Arrive a Pingyao, on
devait d'abord essayer d'acheter un ticket pour nous rendre de nouveau a
Beijing. J'avais le sentiment que cette femme dans le guichet s'est
moquee de nous, un ticket pour ce soir vers Beijing, haha. Ben, on n'a
pas eu. D'abord visite a Pingyao alors. C'est une petite ville entoure
d'un mur avec des petites rues mignonnes. On ne savait pas qu'il fallait
acheter un ticket avec lequel on pouvait visiter toute la ville alors
au debut on ne pouvait rien faire. Apres ce petit retard, on a visite
differentes maisons, qui ont une forme rectangulaire avec toujours des
petits jardins entoures des pieces. 
On a vu le banc, les maisons des
Chinois riches, on s'est promene dans les rues et pour finir, on a
visite un temple des dieux de la ville, un temple confucianiste et un
temple daoiste. Maintenant, on est un peu perturbe. Tous ses temples se
ressemblent alors quelle est la difference entre eux? On ne sais plus.
Dans le temple daoiste, un moine nous a donne des batons d'encens pour
offrir aux dieux pour avoir de la bonne chance. Evidemment, il voulait
apres qu'on donnait de l'argent et selon son livre, tout le monde, aussi
les touristes leur offraient au moins 300 yuan. Oui, bien sur, on l'a
cru tout de suite. On a donne 5 et c'est probablement encore trop. Mais
bon, esperant que mon examen d'espagnol se passe bien. 
