Ouiiii, des photos! Merci papa Ouf, on vient d'entrer dans le cafe internet et il commence a pleuvoir et un orage s'eclate. Mais en faites, ca fait du bien parce que les derniers jours, il a ete si chaud, si lourd, incroyable. Jeudi passe, nous avons visite le musee d'histoire de shaanxi (shaanxi, c'est la province ou je suis maintenant dont Xi'an est la capital) ou on a encore vu des soldats de l'armee de terre cuite, le Mausolée de l'empereur Qin (maintenant je sais pourquoi j'ai trouve qu'il y avait tellement peu de statues, elles sont toutes ailleurs) et on a visite le pagode de l'oie sauvage. Cette fois si pas seulement l'exterieur mais aussi l'interieur. C'etait tres beau, le pagode meme est entoure de differents temples bouddhistes. Il y a partout des petits jardins, des petites ruelles qui menent toutes au pagode. Evidemment, on a entre le pagode meme aussi. Il compte 7 etages (je crois, je les ai tous fait mais j'ai oublie de compter ) et chaque etage est un peu plus etroit. Plus on monte, plus la vue est belle. Mais c'etait si chaud. A chaque etage, il y a un honme ou une femme qui doit rester la, je suppose pour faire attention que personne ne casse rien. Les pauvres, ils etaient tous mouilles de sueur. Comme nous d'ailleurs. Encore une anecdote chouette, le soir, on regarde parfois un peu de television, voir si on comprend deja mieux les chinois (reponse non) et un moment donne, il y avait une sorte de documentaire ou serie genre Man bijt hond parlant je suppose des croisieres, quelque chose avec des bateaux en tout cas. Bref, n'importe mais la chanson au fond, c'etait une chanson de K3, texte et tout.
Le vendredi, on est tout de suite apres le cours parti pour prendre le train direction Huashan. Huashan, c'est un montagne a 1.30 de Xi'an tres connu et tres beau a faire. We wilden niet tevroeg aankomen op die berg want midden op de dag bergklimmen met deze temperaturen gaat echt niet. We konden ook niet vroeger vertrekken want we hebben les tot 12. Toen we in het station van Huashan aankwamen, staan er altijd taxichauffeurs klaar om iedereen weg te brengen. Er sprak ons een "chauffeur" aan met een privewagen dus we vertrouwden het zaakje niet echt. Een 'echte' chauffeur verzekerde ons dat het juist was dus besloten we het maar te wagen. We vertelde dat we de kabelbaan naar huashan wilde nemen en de man vertelde ons doodleuk dat we te laat waren. Die sloot al om 4 uur. Maar hij had een vriend in een hotel die engels sprak en die ons kon helpen. Coraline kreeg een telefoon in haar handen geduwd om iets te regelen met die vriend dan maar ze had gelukkig door dat er ergens iets niet klopte. Onze chauffeur reed voorbij het centrum van Huashan en Coraline vroeg onmiddellijk waar hij dacht naartoe te gaan. Naar zijn vriend in het hotel. Nee nee, wij gaan eerst dat centrum eens van dichtbij bekijken en hij heeft ons dan toch schoon afgezet waar we wilde zijn. Wat bleek, er was dus niets van waar, de kabelbaan was nog open, we waren zelfs nog ruim op tijd. Die twee hadden gewoon gedacht eens vlug een paar westerlingen af te zetten. Haha, niet gelukt! In het centrum bood zich al heel vlug een gids aan voor 50 yuan (hij kwam van 80) en uiteindelijk hebben we besloten om maar met hem mee te gaan want hij had ons al wel veel uitleg gegeven en ons geholpen de juiste tickets te kopen. Op de berg was alles aangegeven dus eigenlijk hadden we geen gids nodig maar hij gaf overal nog wat extra uitleg en hij was onze persoonlijke fotograaf dus dat was dan ook mooi meegenomen. Misschien hier een beetje uitleg over Huashan. Er zijn verschillende pieken met voor de hand liggende namen: de noordpiek, de centrale piek, de oostpiek, zuidpiek en westpiek. De noordpiek is de laagste en van daaruit kan je de andere pieken heel mooi zien liggen. Hua in het chinees betekent bloem en de pieken liggen zo dat het dus eigenlijk de blaadjes van een bloem vormen, vandaar de naam. Wij hebben de kabelbaan genomen naar het beginpunt vanwaar je naar de verschillende pieken kunt klimmen. Klimmen is misschien veel gezegd, er zijn overal paden aangelegd maar het blijft vermoeiend. Nadat onze gids ons naar de noordpiek had gebracht, moesten we de rest op ons eentje doen. We zijn jacqueline, een nederlandse vrouw, tegengekomen waarmee we de tocht hebben verdergezet. Ons doel was de oostpiek te bereiken om de volgende ochtend de zonsopgang te kunnen bewonderen. Een vermoeiende tocht maar heel mooi! En gelukkig dat we pas in de namiddag vertrokken waren want klimmen met die hitte is echt niet te doen. Jacqueline had de tocht van helemaal beneden gemaakt wat neerkomt op 8 uur en dan is er nog geen piek beklommen. Gelukkig dat er nog zoiets als een kabellift is . Overal op de berg liggen herbergen waar je kan slapen. Dus aangekomen op de oostpiek kregen we een kamer van 10 personen toegewezen waar we uiteindelijk met 11 lagen. Het koste wel 100 yuan per persoon, de afzetters. Ze weten dat je moeilijk anders kan, dus het zijn echt hoge prijzen. Wij vier, Coraline, Federica, Sofie en ik lagen op de kamer, dan Jacqueline, een koppel spanjaarden, een koppel chinezen en een vader met zijn zoontje die een bed deelden. De bedden waren trouwens gewoon houten planken met een deken als matras. Om half 10 lag iedereen in bed, om kwart na tien ging het licht uit en om twintig voor 5 ging de wekker. Die man met zijn zoontje heeft gesnurkt! Ik had oorstopjes in maar heb het toch ook een keer gehoord. Ik dacht dat de generator weer aan de gang geschoten was. Nu, ik heb het maar een keer gehoord, blijkbaar heeft Federica vier keer geroepen dat hij moest ophouden met snurken want ze kon niet slapen. Ze vroeg het opeenvolgend in het Chinees, dan Engels en dan Italiaans maar echt veel helpen deed het dus blijkbaar niet. Wat daar ook niet echt geweldig was, waren de sanitaire voorzieningen. Er was geen water op de toiletten wegens behoud van natuur (ja, dan gaan ze er eens aan denken) dus geen enkele toilet kon doorgespoeld worden. Kunnen jullie je er iets bij voorstellen? Ik hoef me er geen voorstelling meer van te maken, ik heb het gezien en geroken. Daarbij was er geen licht dus moesten we 's avonds en 's nachts alles op de tast doen. Bah bah. Nu ja, de zonsopgang maakte dan toch veel goed. Het was niet heel spectaculair, daarvoor waren er teveel wolken maar het bleef mooi om te zien. Een ritueel daar is ook een slot meenemen om op de pieken aan kettingen te hangen voor geluk. Wij hadden er eentje voor ons vier gekocht en hebben hem op de oostpiek gehangen na de zonsopgang. Daarna hebben we de zuidpiek nog beklommen, gevolgd door de westpiek en dan was het weer naar beneden. Naar boven klimmen is vermoeiender dan naar beneden maar ik ga toch liever naar boven. Naar beneden voelt ge heel erg in uw knieen en de trapjes waren vaak ongelijk en ik mistrapte mij vaker bij de afdaling. Om 11 uur waren we terug beneden en het was alweer zo heet. Dan hebben we de bus teruggenomen naar Xi'an maar die kwam dan ergens in de stad uit maar waar? Geen idee. Uiteindelijk moesten we nog een bus pakken, dan onze bus 603 en eindelijk waren we terug. Doodop maar blij dat we het gedaan hadden. Het was echt de moeite waard. En ik moet zeggen, de spierpijn vandaag valt ook nog wel goed mee. Ik heb dan toch een goede conditie
Hier zijn we weer. Veel is er ondertussen niet gebeurd sinds de laatste keer dat ik in een wangba achter een computer zat maar gisteren hebben we toch een mooie uitstap gemaakt in Xi'an. We hebben altijd les tot 12 uur, na de les gaan we eerst eten. We hebben ondertussen uitgedokterd hoe het cafetaria werkt en we hebben ontdekt dat ze een heel eenvoudig gerecht hebben: rijst met groentjes die je zelf mag kiezen, echte groentjes! Dat is iets wat ik in het begin gemist heb. Ze geven wel overal groenten bij maar vlees is toch wel de hoofdzaak, samen met rijst of noedels, dus zelf alleen maar groentjes kiezen, dat is precies wat mijn maag nodig had. Alle toiletproblemen zijn zo goed als gedaan (en hopelijk blijft dat nu zo). Goed, dus na dat eten doen we nog een dutje of werken we wat voor school en op dinsdag en donderdag maken we een uitstap (want op maandag en dinsdag hebben we schilderen en kalligrafie). Gisteren (dus dinsdag) zijn we naar het centrum gegaan om eerst wat uitleg te gaan vragen in het toeristisch centrum over onze uitstap van dit weekend, maar daarover later meer (als we de uitstap effectief gemaakt hebben). Daarna wilden we een tempel gaan bezoeken die ergens aan de zuidpoort lag. Op de kaart lijkt alles heel dichtbij maar in het echt is dat meestal veel verder weg. We hebben dus wijselijk de bus genomen richting zuidpoort en dan was het maar twee straten ver. Zelfs daar hebben we een uur over gedaan. Het was wel door een straat met allemaal kleine winkeltjes en mooie plekjes dus dat houdt natuurlijk ook een beetje op. (Het waren voornamelijk winkeltjes met penselen en oefenboeken voor kalligrafie, mijn favoriete onderwerp.) Nu, het resultaat van ons getreuzel was dat we pas om 5 uur aankwamen aan de tempel en wanneer sluit die tempel, inderdaad, om 5 uur. Pech voor ons... Dan zijn we maar doorgegaan naar het woud van de stenen tafelen, Beilin. Het is een museum met allemaal stenen plakaten met karakters op. Zo zijn we langs de boeken van confucius gekomen (het boek der verandering, boek der oden, ik weet de exacte naam niet meer maar zijn boek over de geschiedenis). De karakters waren echt goed herkenbaar. Ik zeg nu niet dat ik alles kon lezen, laat staan begrijpen, maar toch verschoot ik ervan hoe duidelijk de karakters op zich waren. Nu weet ik tenminste hoe de boeken van Confucius eruit zien. Iets zwaarder als een gewoon boek dus. Er waren ook tafelen met orakelbeenderenschrift, de eerste vorm van chinees schrift. Heel mooi om te zien. In een van de gebouwen hadden ze verschillende beelden van de boeddha en de boddhisatva (of zoiets). Hen hao kan! Het museum was omgeven door een parkje, heel fijn om door te lopen, koeler ook, want het was een warme dag. De lucht zag zelfs blauw! Het enige nadeel was dat we zowat opgegeten zijn door de muggen, maar die moeten we er maar bijnemen. Apres ce musee, on est alle faire un tour sur les murs autour de la centre de Xi'an. On a loue des bicyclettes, on etait 4, alors on a pris deux tandems. C'etait super chouette. Il faisait moins chaud parce que c'etait apres 6 heures et selon les guides de Sofie et Federica, il faut le faire apres cette heure. La lumiere est meilleure, les petits lampions le long de la route s'allument. On etait vraiment content. Et en plus, notre condition devient de mieux en mieux, on a marche beaucoup et on a fait 13,8 km en velo. (Et evidemment, aujourd'hui, je sens mes fesses ). Apres le mur, on voulait manger quelque chose, evidemment apres cet effort, on devait recharger nos batteries. On est passe dans un quartier vraiment occidental: partout des pizzeria, des bars de jazz, des etablissements super modernes et evidemment des prix incroyablement eleves. On a vite passe au quartier de nouveau chinois pour manger et pour 6 kuai (0,60 cents), on a mange des miantiao, noodles avec de la viande et du tofu et des legumes (mais peu). Coraline et moi, on a essaye une bierre chinoise et en faites, ca goute la biere de chez nous. Normalement, je ne bois pas de bierre, mais il faisait si chaud et j'avais vraiment soif, cette biere m'a bien plu. Bien m'a demande si la nourriture en chine goute le meme que la nourriture dans les restaurants chinois chez nous. Non, ca ne goute pas du tout le meme, ici on trouve aussi de repas beaucoup plus simples qui sont delicieux et qui ne coutent pas cher du tout. Il faut quand meme toujours demander de ne pas ajouter trop de "la", des epices parce que sinon, mon bouche est en feu, vraiment. Mais j'essaie de gouter un peu de tout. C'etait une tres belle journee mais l'autre cote de la medaille, je n'avais pas etudier pour le cours du lendemain. Et j'ai su. Mon probleme, c'est vraiment la comprehension. Sur papier, ca va, mais quand les profs commencent a parler, je suis perdue, je ne sais vraiment pas ce qu'elles disent. Heureusement, il y a 3 etudiants qui sont venu de l'autre groupe parce que l'autre groupe est vraiment trop bas pour eux. Ce groupe est trop eleve mais moi, je me sens mieux, je ne suis plus la seule a ne pas comprendre . A l'ecole chez nous, il faut vraiment mettre plus l'accent sur l'ecoute dans les deux premieres annees au lieu sur l'ecriture. Ca ne serait pas mal. Je fais mon mieux, je ne peux pas faire plus. Esperant qu'un moment donne, je vais comprendre. Les deux profs veulent aussi qu'on parle tout le temps. C'est une bonne chose mais tout le monde me connais, moi je veux d'abord comprendre, puis parler, et elles deux-la, elles me poussent, incroyable. Mais comme j'ai dit, c'est pour la bonne cause.
a+ Ine
PS Hilde, ik ben sportief bezig, zoals je kunt lezen wandelen we veel en hebben we toch al een fietstochtje gemaakt en ik ben al 3 keer gaan lopen in ons veldje met onkruid
) et chaque etage est un peu plus etroit. Plus on monte, plus la vue est belle. Mais c'etait si chaud. A chaque etage, il y a un honme ou une femme qui doit rester la, je suppose pour faire attention que personne ne casse rien. Les pauvres, ils etaient tous mouilles de sueur. Comme nous d'ailleurs. 
