Er zitten spinnen in onze badkamer en die springen! Gelukkig is Sofie zo moedig geweest om ze te doden. De eerste was maar klein, die heb ik nog met gevaar voor eigen leven kunnen verpletteren. De volgende was al groter en de laatste zat in onze lavabo, zo groot, om kippenvel van te krijgen! Brr...
Ik heb een mail met vragen gekregen van thuis, daar zal ik eens op antwoorden want ze zitten daar precies op hete kolen. Ze branden van nieuwsgierigheid zoals wiske van suske en wiske (dan staat hare rug in brand).
Ben je er al aan gewoon, aan al dat drukke, het weer, het eten, de taal ?
O ja, daar wen je zo vlug aan! De bus pakken is geen probleem, opgepakt tussen een hoop chinezen terwijl het zweet van ons afdruipt. Om te eten gaan we gewoon de straat op, meestal ligt alles uitgestald en moet je maar aanwijzen wat je wil hebben. De belangrijkste zinnetjes zijn: duoshao qian (hoeveel kost het) en bu tai la (niet te pikant).  Nu begin ik het Chinees wel te verstaan hoewel ik nog verschillende keren iets uit mijn botten sla wat totaal niet relevant is. Gisteren nog sprak iemand ons aan en die vroeg iets over ons land, over Belgie dus en ik heb daar zonder problemen op geantwoord dat we al hier zijn van 14 juli. Die bal was dus misgeslagen. Het grote probleem blijft verstaan maar toch al minder dan eerst.
Hoe wassen jullie bijvoorbeeld ? Ik zie de was wel hangen, maar zijn daar wasserettes of doen jullie dat allemaal met de hand, op zo een houten plank ?
Wij wassen met wasmachines in ons gebouw. Het programma duurt 40 minuten en het gebeurt allemaal met koud water dus hoe zuiver onze was is, dat weten we niet. Mijn handdoek doe ik met de hand net zoals 2 iets delicatere t-shirtjes. De rest gaat allemaal samen de wasmachine in. Twee van mijn pyama's laat ik ook hier. De ene daar kijkt ge door als hij gewassen is en de andere daar zit een gat in de broek. (De laatste zakt ook wel af maar goed, dat is het minste kwaad van de drie). Er is buiten een waslijn waar we de was ophangen als het niet regent. De wasdraad op de foto hebben we zelf gekocht want de eerste keer moesten we al onze was overal op onze kamer kwijt zonder draad. Overal lagen er kleren!
Hoe zit het met de financiën ? Kom je er of moet je echt liggen tellen om er te geraken ?
Tellen doen we niet. Ik heb op dit moment ook geen idee hoeveel ik in euro's uitgegeven heb. De grootste kost was de huur van de kamer en de de kost van de cursus. Om zo'n beetje een idee te geven van prijzen: als we 's avonds iets gaan eten, dan ligt de kost tussen 2 en 5 yuan, dus 0,20 en 0,50 euro (het is ongeveer gedeeld door 10). Een flesje water kost 1 of 2 yuan, dus 0,10 of 0,20 euro. We hebben net weer een treinkaartje gekocht voor Shanghai voor 182 yuan, dus 18,2 euro met daarbij in het achterhoofd dat we 14 op die trein zitten maar over die trein straks meer. Het leven is hier helemaal niet duur maar hoeveel ik nu in totaal heb uitgegeven, ik heb er echt geen idee van. Ik vermoed dat ik wel ga toekomen.
Heb je al wat souveniers gekocht, iets waar je wat aan hebt ?
Ja, ik heb al wat souvenirs gekocht. Ik moest van Bien. Wat zijn souvenirs waar je iets aan hebt? Dat stenen tafeltje ben ik nog niet tegengekomen en het wordt ook zwaar om mee naar huis te krijgen, niet?
Wanneer lees je zo een bericht ? Kan je dat terwijl je les volgt ? Of moeten jullie altijd een café gaan zoeken ?
Ik lees deze berichten altijd wanneer we in de wangba (internetcafe) zitten. Onze school heeft geen computers, ik geloof dat ze dat op onze campus nergens hebben, ik heb er in ieder geval nog geen gezien. En de wangba's zijn zowat donkere plekjes met halfversleten computers waarvan de usb-poorten nauwelijks werken en waar een hoop chinezen hele films aan het kijken zijn. Als we les volgen, volgen we les, dan mogen we niet op de computer, wat een slecht voorbeeld voor de jeugd! Het kan dus ook niet want er zijn er geen. Het enige apparaat bij ons in de klas, en in zowat elk gebouw is de airco. En daar word je dus verkouden van. Warm buiten, koud binnen.
Cette semaine, on n'a pas visite beaucoup, presque rien en faites. C'est parce que ce weekend, on voulait aller a Pingyao. Pour s'y rendre, on pouvait prendre le train ou le bus, on nous a explique a l'office de tourisme a Xi'an. Pas de probleme, on va a la gare des bus mais personne peut nous expliquer quel bus il faut prendre, a quelle heure il part, comment il faut acheter les tickets. Personne, personne, personne. Il y a toujours des chauffeurs qui pretendent d'y aller mais ca coute beaucoup plus et on n'est meme pas sur qu'il dit la verite. Si on le prend, on finit peut etre d'autre part sans moyen de retourner. Ca veut dire de retourner avant le lundi 9 heures parce qu'on a cours. Ok, pas de bus alors, on va essayer la gare. On est alle le lundi, ca veut dire 5 jours avant de prendre ce train. Oui, on avait un ticket pour y aller, mais seulement des sieges dures mais bon, Sofie et moi, on est venu de Beijing sur des sieges dures pendant 11 heures alors 9 heures on survivrait, non? Mais helas, pas de ticket de retour, ni pour la nuit de samedi a dimanche, ni pour la nuit suivant. C'est incroyable. On plus, a partir d'aujourd'hui, on pouvait acheter nos tickets pour aller a Shanghai. Et vu les problemes de Pingyao, on s'est dit, on va aujourd'hui a 8 heures pour avoir encore une place. Hier et avant-hier on a deja essayer d'acheter ces tickets mais ce n'etait pas encore possible, c'etait encore plus que les 10 jours d'avance. Devinez une fois qu'il s'est passe aujourd'hui a 8 heures devant le guichet? Ben oui, plus de tickets pour les lits doux et durs, non plus pour les sieges douces, seulement encore des tickets pour les sieges dures. On les a achete parce qu'il faut se rendre a Shanghai. On a reserve une place dans une auberge. L'avion est trop cher. Le bus, je ne sais pas s'il y en a mais en tout cas, c'est trop loin. Heureusement c'est encore un train rapide de 14 heures. On aurait pu avoir aussi une place sur un train de 21 heures. On ne comprend vraiment pas comment ca se fait que ses tickets disparaissent tellement vite. Peut etre il y a une chaine noire quelque part. Et qu'est-ce que font les chinois? Le probleme se limite surtout aux trains de Shanghai et Beijing mais ce sont ces deux trains dont on a besoin. Alors pour aller a Beijing on va probablement avoir le meme coup. Et il faut quand meme avoir eu une fois l'experience d'un lit dans le train! Je vous tiens au courant.
Jeudi, Sofie et moi avons visite le temple du dragon endormi. Ce n'est pas une temple touristique alors c'etait un peu bizarre pour entrer. On peut? On ne peut pas? On va nous interdire l'entree? Mais non, pas du tout. On pouvait entrer sans probleme et c'etait beaucoup plus grand qu'on croyait de l'exterieur. Il y avait un petit jardin entoure de differents temples et derriere ce jardin encore un autre jardin. On a vu une ceremonie des moines. A la fin de ce ceremonie, les moines ont tous recu un morceau de pasteque. Une femme moine est venue nous donner un morceau. Personne d'autre des visiteurs en ont recu un sauf nous deux. C'est parce qu'on tire l'attention je suppose. On se sentait un peu mal a l'aise mais on
n'a pas ose refuser. Ben, on a bien mange 
Je vous embrasse fort
06-08-2010, 00:00
Geschreven door Ine 
|
