dit is een probeersel voor foto's. Ik vrees dat het niet gaat lukken. Het internet werkt hier veel te traag en de blog is helemaal niet goed om foto's toe te voegen. Ofwel kan ik er nog niet mee werken...
vous avez pu lire que nos deux profs nous ont emmene a un restaurant chinois, ben, le jour apres, un de ses deux prof nous a emmene au cantine de notre campus pour nous faire connaitre le petit dejeuner. Ce n'est pas mauvais mais c'est vraiment different. Le lait soya n'a pas du tout le meme gout que le lait chez nous, c'est comme on y a ajoute de l'eau. On a pu gouter une sorte de soupe avec de creme sure. Il mange aussi une sorte de pain avec de la viande et des legunes dedans. J'aime bien le gout mais pour moi, il y a un peu trop de l'huile. Chacun reagit d'une maniere differente sur la nourriture. moi, j'ai eu deja un peu de diarrhee, sofie n'a pas pu aller aux toilettes. Esperons que nos estomacs vont quand meme habituer... Les cours sont encore difficiles. Parfois j'ai vraiment le sentiment que tout se passe a cote de moi. Il y en a deux qui sont tres forts, un garcon de Coree (dont je n'ai pas encore su retenir son nom) et Dan, un garcon de l'Angleterre. Coraline comprend mieux que nous mais beaucoup de vocabulaire la manque aussi, comme nous d'ailleurs. J'espere quand meme qu'un moment donne, je vais faire le clic et que je vais tout comprendre. Heureusement, apres le cours et le temps d'etude, on peut nous relaxer un peu et on va visiter la ville. Jeudi apres midi, on est alle visiter la tour des cloches au centre de Xi'an tour de la cloche et la tour du tambour. Puis, on est alle dans le quartier Hui, c'est le quartier des musulmans avec des petits magasins partout, une grande mosquee qu'il faut visiter encore et beaucoup de gens. La, on a rencontre notre ami coreen avec son ami colombien qui parle coreen. Et oui, j'ai parle un peu en espagnol avec lui, ca fait quand meme une bonne preparation pour mon examen en septembre . Puis, on a mange ensemble dans le quartier, en train d'observer les chinois, et je peux vous dire, il y en a beaucoup! Je ne sais pas quel temps il fait chez vous mais ici il pleut beaucoup. Il fait tres chaud, ce n'est pas le probleme, mais cette pluie! Apparement, le niveau des rivieres ont chine n'a jamais ete si eleve, il y a beaucoup de problemes dans le sud de la pays, je suppose ou il y a le saison des moussons et il passe aussi un orage, venu du Japon mais ne vous faites pas de soucis, on est bien ici, a Xi'an, il n'y a pas d'inondations mais il pleut beaucoup.
Gisteren hebben we geluk gehad met het weer. In het weekend zijn er geen lessen en we hebben besloten om Bingmayong, het terracottaleger te gaan bezoeken. Coraline, Federica, Sofie en ik zijn om half acht richting leger vertrokken. Eerst moesten we de bus naar het station nemen om daar de toeristische bus richting de heetwaterbronnen vlakbij de Lishan (de berg Li) en het leger. Het was aan het regenen dus we besloten dan maar eerst het leger te doen aangezien dat binnen is. Al die terracottalegerbeelden bij elkaar, dat is echt toch indrukwekkend. We hebben ook onze afdingcapaciteiten nog eens kunnen laten zien. Federica als Italiaanse is daar best wel goed in. Ze boden terracottalegerbeeldjes aan voor 50 yuan, ze heeft het kunnen terugbrengen tot 15. Dat had ze dan gekocht maar toen kwam de volgende verkoper al aan en die bood het aan voor 10. Pech voor Federica. Nu ja, 15 yuan is ongeveer 1,5 euro, dus de schade valt nog mee. We zijn begonnen bij het museum, dan hebben we put 2 en 3 gedaan en we zijn geeindigd bij put 1. Dit is de beste volgorde want put 1 is veruit de impressionanste. Daar zijn de meeste beelden nog zo goed als intact en staan er ook nog de meeste.
Na ons bezoek aan Bingmayong, hebben we de bus teruggepakt richting Xi'an, maar zijn we dus afgestapt aan de heetwaterbronnen vlakbij de lishan. Gelukkig regende het niet meer want dat is een park in openlucht. Het is eigenlijk best wel een mooi park. Op verschillende plaatsen komt er water naar boven en dat is echt heet! Voor zoveel yuan kon je dan je voeten laten wassen maar dat zullen we nog wel zelf doen. Overal in het park staan er van die typische chinese gebouwen, heel mooi om te zien. Naast het park was een kabelbaan, die bracht ons naar de berg. Boven aangekomen waren we eigenlijk een beetje teleurgesteld want een uitzicht was er niet wegens te mistig (en het was toch een vrij heldere dag). Hadden we daar nu 60 yuan voor betaald? Maar als we nog een kaartje kochten (en voor studenten is het meestal aan halve prijs, alleen de kabelbaan was het niet) dan konden we nog hoger de berg op naar de tempel. Dat was een hele ervaring! Heel die tempel zat stampvol chinezen die overal wierookstokjes aan het branden waren, die flesjes water en etenswaren aan het offeren waren. Voor 3 kuai kon je een sjaaltje kopen, kreeg je er een spreuk bij en verschillende chinezen hingen dat sjaaltje dan in een boom langs de tempel. Allemaal heel bijzonder. Nog wel iets grappigs. Er is overal een grote concurrentie, zelfs onder de bussen. Wij waren aan het wachten op bus 306 om ons terug te brengen maar die kwam maar niet. Wel kwamen er andere busjes die ook naar het station in Xi'an reden en elke keer probeerden ze de mensen te overtuigen om in te stappen. Uiteindelijk hebben we zo'n bus genomen. Bij de autosnelwegcontrole heeft de vrouw die de ticketjes verkocht zich verstopt, ze kroop effectief onder de banken, dus hoe legaal het allemaal was, daar hebben we geen idee van. Er zal toch wel een luchtje aan gezeten hebben. In Xi'an hebben we dan nog een lekker kraampje uitgezocht om iets te eten, kleine baozi met een soort soep met noedeltjes in, heel lekker en voor een keer eens niet te zwaar. Hopelijk kunnen onze magen het aan! Oja, ondanks de regen en de zon die niet schijnt, heb ik het toch gepresteerd om te verbranden , maar gelukkig niet al teveel.
Hier zijn we weer. We zijn ondertussen al goed aan het integreren en voelen ons al veel beter. Na die test zondag, wat dus eigenlijk geen test was, maar gewoon een indeling volgens het aantal gevolgde jaren Chinees, zijn we in de tweede en gevorderde groep gezet. Jammer genoeg voor ons zijn er maar twee groepen: de echte beginnelingen die ongeveer vanaf nul beginnen en de gevorderden die al vlot kunnen spreken. Hoort jullie ons al vlot spreken? Wij hadden eigenlijk in het tussenniveau moeten zitten dat er dus niet is. Daarvoor zijn er te weinig inschrijvingen. Wij zitten met zes in onze groep, in groep 1 zitten ze met iets meer. De eerste lessen waren al heel zwaar. De twee proffen spreken alleen maar Chinees (logisch) maar wij begrijpen het dus niet. Toch ben ik blij dat ze ons niet in groep 1 gezet hebben, het zou echt wel onder ons niveau zitten en dat is ook niet de bedoeling en in die groep zitten ook een paar kazachstaanse 15-jarigen die eigenlijk niet gekomen zijn om iets bij te leren maar voornamelijk om veel plezier te maken. En dat is heel duidelijk. In onze groep ligt de leeftijd duidelijk hoger, tussen 20 en 25 jaar en nog een man van ergens in de 30. In de voormiddag hebben we altijd les van 9.00 tot 12.00. Dit lijkt weinig maar na die drie uurtjes zijn we altijd doodop. Ik zal heel blij zijn als ik ga merken dat ik het allemaal vlotter begrijp. In het begin van de week deden we na de les nog een dutje maar sinds gisteren probeer ik dat dutje over te slaan, mijn ritme is precies toch nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn: 's morgens is verschrikkelijk om op te staan en 's avonds lig ik uren klaarwakker in mijn bed rond te draaien. Buiten Chinees staat er in onze lessenrooster ook schilderkunst (ja, schilderkunst en het viel me nog mee ook, ik heb een panda geschilderd!) op maandagmiddag, tai chi op dinsdag- en donderdagochtend van half 8 tot 8 en kalligrafie op woensdagnamiddag. Voor dat laatste heb ik minder geduld. Die les mochten ze voor mij afschaffen maar ik zal er maar braaf naar toe gaan zeker? Nog iets waar we aan moesten wennen: het toilet! Niet het feit dat het voornamelijk franse toiletten zijn (die zijn ook in Europa te vinden), op onze kamer is het trouwens een gewone toilet, maar dat we ons toiletpapier niet in het toilet zelf mogen gooien maar in de vuilbak erlangs. In Beijing zijn we er snel achtergekomen dat zo'n toilet dan verstopt geraakt. We waren er amper een dag en het was al zover, mijn laatste kakske bleef schoon bovendrijven.
Hier, on a fait notre premiere vraie visite a Xi'an. Coraline, une fille de Paris qui etudie a Bruxelles, qui a un copain neerlandais et qui est alors parfaitement bilingue, et Federica, une Italienne nous ont accompagne. D'abord, on a cherche pendant une heure le metro qui etait apparement sous construction. C'etait indique sur une carte mais introuvable sur la route . On avait demande a une femme qui nous avait en detail explique la route, elle ne voulait pas nous decevoir alors elle avait fait comme il y avait un. Apres une heure alors, on a trouve le bus adequat et on est alle vers le musee historique de Shaanxi. Il y avait trop de monde qui faisait la queue, alors, on est alle plus loin voir la grande pagode de l'oie sauvage. Pour finir, on n'a rien visite parce que on n'avait pas encore eu notre carte d'etudiant de l'ecole. Ca fait quand meme une difference de prix. On a quand meme fait beaucoup de photos et surtout, les chinois ont fait beaucoup de photos de nous! On est vraiment une rarite ici, on nous regarde, on fait des photos de nous, on nous dit bonjour en anglais mais si nous repondons, ils commencent a rire et s'en vont. Quand on a besoin de l'aide, on nous aide, parfois meme dans la mauvaise direction. Pour retourner, on a fait connaissance au bus chinois. Le bus est borde et encore les chinois montent. Ils sont plus petits et ils trouvent partout des trous dans la masse. Il faisait super chaud dans le bus. Pour finir notre visite, on a mange un pizza chinois, c'est une sorte de crepe epais avec un oeuf cuit ou une saucisse.
Aujourd'hui apres le cours, nos deux profs nous ont emmene a une restaurant chinoise (evidemment) pour faire connaitre la nourriture. On a choisi differents plats et tout le monde pouvait goute de tout. Je ne peux pas dire qu'il y avait quelque chose sur la table que je n'ai pas aime . Meme le repas etait intensif parce qu'il faut essayer d'apprendre tous les noms des repas, les gouts, les ingredients,... C'est fatiguant, mais amusant. J'avais promis des photos mais comme vous voyez, elles ne sont pas encore la. J'espere la prochaine fois!
We zijn er geraakt! Ine en Sofie zitten in China. Toch niet zonder moeilijkheden die al begonnen in Brussel. Maar eerst en vooral niet letten op eventuele typfouten, het is een qwerty-toetsenbord en het wil nog niet al te goed lukken Goed, we zaten dus in Brussel, te wachten op onze vlucht naar Kopenhagen, maar die wilde maar niet komen. Ik kreeg ondertussen nog een berichtje van thuis, ze wisten al dat we vastzaten want het was blijkbaar op de radio geweest. Na een anderhalf uur kwam ons vliegtuig ons dan toch oppikken met de uitleg dat ze eerst in Oostende moesten tanken. Ondertussen vreesden wij wel voor onze aansluiting maar op de vlucht kregen we al informatie dat we ons direct naar de gate moesten begeven waar we dan onze plaats direct aangewezen kregen. Het had een voordeel, we hebben plaatsen gekregen in economy plus waardoor we meer plaats hadden, een warmer dekentje, onze stoel kon ook verder achteruit Dan komen we aan in Beijing, gaan we dus op zoek naar die plaats waar ze treintickets verkopen want volgens meneer Haagdorens moet je dat op de luchthaven doen en niet in het station want dan hadden we het risico geen tickets meer te krijgen. Dat hebben we geprobeerd maar overal waar we vroegen waar we die tickets konden krijgen, werden we verder gestuurd of verstonden ze ons niet, misschien beter gezegd, verstonden wij hen niet. Dan zijn we maar op goed geluk naar het station vertrokken, 2 uur in de bus gezeten voordat we er waren. En wat bleek, er waren inderdaad geen ticketten meer, alleen nog maar ticketten zonder plaats dus 11 uur rechtstaan. Die hebben we maar gekocht want we moesten er geraken. Dan zijn we daar maar eventjes moedeloos gaan zitten, hebben de trotter erbij genomen, naar een jeugdherberg gezocht, de dichtstbijzijnde tram opgezocht en maar weer op weg gegaan. Daar aangekomen waren we allebei stikop, we hebben ons gedoucht, hebben nog wat gedronken in de gemeenschappelijke ruimte waar we ook een mail naar het thuisfront konden sturen en zijn naar bed gegaan.
Le matin, on a dormi jusqu'a 10 heures (desolee, je ne peux pas taper les accents) et ca faisait du bien! Vraiment! On est reste jusqu'a 2 heures a l'hotel pour se rendre apres tranquillement a la gare. On a du y attendre 5 heures mais ce n'etait pas grave. On a observe tous les gens qui partaient, qui arrivaient, qui crachaient, jetaient leurs dechets par terre, et qui le jetaient aussi dans une des rares poubelles. Quand meme Et puis, on a eu de la chance! Une femme americaine est venue nous demander si nous deux prenions aussi ce train et ou elle devait y aller, dans quel compartiment. On l'a assure que c'etait le bon train mais compartiment? On n'avait meme pas de place! Une Chinoise nous a entendu, elle est venue nous aider et quand elle a vu qu'on n'avait pas de place, elle nous a offert de la joindre, elle avec ses amis. Ils etaient dix avec un ticket pour les sieges durs (il existe differentes categories: pas de siege, siege dure, siege douce, lit dur, lit doux). Les sieges sont divisee un peu comme chez nous dans le train, par 4 ou par 6. On etait 8 sur 10 sieges. Prendre un train comme ca, ca fait vraiment chinois. Tous ceux qui n'ont pas de place, se mettent dans le couleur sur leur bagage ou sur une toute petite siege. Le train est vraiment borde! La Chinoise (son nom anglais etait Sophie) et ses amis parlaient tres bien anglais et on a parle surtout en anglais, elle nous a explique que le train etait vraiment rempli ce temps de l'annee a cause des etudiants qui rentrent a la maison. Ils etaient vraiment gentils, je crois que sans eux, on n'avait pas vraiment survecu ce voyage. Le matin vers 9 heures, on est arrive a Xi'an. On a pris tout de suite un taxi pour nous rendre a l'ecole. J'ai dormi dans le taxi et apparement, le chauffeur a conduit comme un vrai chinois. Le traffic est fou ici! Il existe des feux rouges mais j'ai le sentiment que personne ne les regarde. Tout le monde traverse la route quand on veut. Les voitures vont de droite a gauche, tournent ou elles ne peuvent pas tourner, klaxonnent tout le temps... Mais bon, pour retourner a mon histoire, on a trouver l'ecole apres quelque temps, on s'est inscrit, on nous a emmene a un hotel ou on a une chambre pour nous deux. C'est un peu bizarre, je crois que c'est un hotel mais j'ai aussi le sentiment qu'on ne va pas nous deranger comme dans un hotel. On verra bien. La fille au bureau est venue nous chercher a 2 heures pour montrer un peu la ville. On a acheter un peu de nourriture et surtout de l'eau dans le supermarche. De nouveau, on est aller dormir tres tot, je suppose qu'on sent toujours le jetlag. Ce matin, un jour important! On a du faire un test pour savoir dans quel groupe on va suivre des cours. De nouveau tres bizarre, je n'ai rien vu de test. On nous a parle un petit peu en chinois evidemment, je ne crois pas que les deux professeurs parlent anglais. Apres une demi-heure, c'etait deja fini. Et maintenant, on a trouve un ordinateur avec internet pour ecrire ce petit compte rendu.
Encore quelques anecdotes: je n'aime pas le ciel ici. Je ne vois pas de ciel bleu, il y a toujours une sorte de brume, toujours un ciel gris. Quand on aspire, on goute les fumees des voitures. Et comme j'ai explique deja, le traffic est follement dangereux.
Maintenant je ne peux pas ajouter des photos, j'espere que j'aurai l'opportunite plus tard.
. Puis, on a mange ensemble dans le quartier, en train d'observer les chinois, et je peux vous dire, il y en a beaucoup!
, maar gelukkig niet al teveel. 
