Er zitten spinnen in onze badkamer en die springen! Gelukkig is Sofie zo moedig geweest om ze te doden. De eerste was maar klein, die heb ik nog met gevaar voor eigen leven kunnen verpletteren. De volgende was al groter en de laatste zat in onze lavabo, zo groot, om kippenvel van te krijgen! Brr...
Ik heb een mail met vragen gekregen van thuis, daar zal ik eens op antwoorden want ze zitten daar precies op hete kolen. Ze branden van nieuwsgierigheid zoals wiske van suske en wiske (dan staat hare rug in brand).
Ben je er al aan gewoon, aan al dat drukke, het weer, het eten, de taal ? O ja, daar wen je zo vlug aan! De bus pakken is geen probleem, opgepakt tussen een hoop chinezen terwijl het zweet van ons afdruipt. Om te eten gaan we gewoon de straat op, meestal ligt alles uitgestald en moet je maar aanwijzen wat je wil hebben. De belangrijkste zinnetjes zijn: duoshao qian (hoeveel kost het) en bu tai la (niet te pikant). Nu begin ik het Chinees wel te verstaan hoewel ik nog verschillende keren iets uit mijn botten sla wat totaal niet relevant is. Gisteren nog sprak iemand ons aan en die vroeg iets over ons land, over Belgie dus en ik heb daar zonder problemen op geantwoord dat we al hier zijn van 14 juli. Die bal was dus misgeslagen. Het grote probleem blijft verstaan maar toch al minder dan eerst.
Hoe wassen jullie bijvoorbeeld ? Ik zie de was wel hangen, maar zijn daar wasserettes of doen jullie dat allemaal met de hand, op zo een houten plank ? Wij wassen met wasmachines in ons gebouw. Het programma duurt 40 minuten en het gebeurt allemaal met koud water dus hoe zuiver onze was is, dat weten we niet. Mijn handdoek doe ik met de hand net zoals 2 iets delicatere t-shirtjes. De rest gaat allemaal samen de wasmachine in. Twee van mijn pyama's laat ik ook hier. De ene daar kijkt ge door als hij gewassen is en de andere daar zit een gat in de broek. (De laatste zakt ook wel af maar goed, dat is het minste kwaad van de drie). Er is buiten een waslijn waar we de was ophangen als het niet regent. De wasdraad op de foto hebben we zelf gekocht want de eerste keer moesten we al onze was overal op onze kamer kwijt zonder draad. Overal lagen er kleren!
Hoe zit het met de financiën ? Kom je er of moet je echt liggen tellen om er te geraken ? Tellen doen we niet. Ik heb op dit moment ook geen idee hoeveel ik in euro's uitgegeven heb. De grootste kost was de huur van de kamer en de de kost van de cursus. Om zo'n beetje een idee te geven van prijzen: als we 's avonds iets gaan eten, dan ligt de kost tussen 2 en 5 yuan, dus 0,20 en 0,50 euro (het is ongeveer gedeeld door 10). Een flesje water kost 1 of 2 yuan, dus 0,10 of 0,20 euro. We hebben net weer een treinkaartje gekocht voor Shanghai voor 182 yuan, dus 18,2 euro met daarbij in het achterhoofd dat we 14 op die trein zitten maar over die trein straks meer. Het leven is hier helemaal niet duur maar hoeveel ik nu in totaal heb uitgegeven, ik heb er echt geen idee van. Ik vermoed dat ik wel ga toekomen.
Heb je al wat souveniers gekocht, iets waar je wat aan hebt ? Ja, ik heb al wat souvenirs gekocht. Ik moest van Bien. Wat zijn souvenirs waar je iets aan hebt? Dat stenen tafeltje ben ik nog niet tegengekomen en het wordt ook zwaar om mee naar huis te krijgen, niet?
Wanneer lees je zo een bericht ? Kan je dat terwijl je les volgt ? Of moeten jullie altijd een café gaan zoeken ? Ik lees deze berichten altijd wanneer we in de wangba (internetcafe) zitten. Onze school heeft geen computers, ik geloof dat ze dat op onze campus nergens hebben, ik heb er in ieder geval nog geen gezien. En de wangba's zijn zowat donkere plekjes met halfversleten computers waarvan de usb-poorten nauwelijks werken en waar een hoop chinezen hele films aan het kijken zijn. Als we les volgen, volgen we les, dan mogen we niet op de computer, wat een slecht voorbeeld voor de jeugd! Het kan dus ook niet want er zijn er geen. Het enige apparaat bij ons in de klas, en in zowat elk gebouw is de airco. En daar word je dus verkouden van. Warm buiten, koud binnen.
Cette semaine, on n'a pas visite beaucoup, presque rien en faites. C'est parce que ce weekend, on voulait aller a Pingyao. Pour s'y rendre, on pouvait prendre le train ou le bus, on nous a explique a l'office de tourisme a Xi'an. Pas de probleme, on va a la gare des bus mais personne peut nous expliquer quel bus il faut prendre, a quelle heure il part, comment il faut acheter les tickets. Personne, personne, personne. Il y a toujours des chauffeurs qui pretendent d'y aller mais ca coute beaucoup plus et on n'est meme pas sur qu'il dit la verite. Si on le prend, on finit peut etre d'autre part sans moyen de retourner. Ca veut dire de retourner avant le lundi 9 heures parce qu'on a cours. Ok, pas de bus alors, on va essayer la gare. On est alle le lundi, ca veut dire 5 jours avant de prendre ce train. Oui, on avait un ticket pour y aller, mais seulement des sieges dures mais bon, Sofie et moi, on est venu de Beijing sur des sieges dures pendant 11 heures alors 9 heures on survivrait, non? Mais helas, pas de ticket de retour, ni pour la nuit de samedi a dimanche, ni pour la nuit suivant. C'est incroyable. On plus, a partir d'aujourd'hui, on pouvait acheter nos tickets pour aller a Shanghai. Et vu les problemes de Pingyao, on s'est dit, on va aujourd'hui a 8 heures pour avoir encore une place. Hier et avant-hier on a deja essayer d'acheter ces tickets mais ce n'etait pas encore possible, c'etait encore plus que les 10 jours d'avance. Devinez une fois qu'il s'est passe aujourd'hui a 8 heures devant le guichet? Ben oui, plus de tickets pour les lits doux et durs, non plus pour les sieges douces, seulement encore des tickets pour les sieges dures. On les a achete parce qu'il faut se rendre a Shanghai. On a reserve une place dans une auberge. L'avion est trop cher. Le bus, je ne sais pas s'il y en a mais en tout cas, c'est trop loin. Heureusement c'est encore un train rapide de 14 heures. On aurait pu avoir aussi une place sur un train de 21 heures. On ne comprend vraiment pas comment ca se fait que ses tickets disparaissent tellement vite. Peut etre il y a une chaine noire quelque part. Et qu'est-ce que font les chinois? Le probleme se limite surtout aux trains de Shanghai et Beijing mais ce sont ces deux trains dont on a besoin. Alors pour aller a Beijing on va probablement avoir le meme coup. Et il faut quand meme avoir eu une fois l'experience d'un lit dans le train! Je vous tiens au courant.
Jeudi, Sofie et moi avons visite le temple du dragon endormi. Ce n'est pas une temple touristique alors c'etait un peu bizarre pour entrer. On peut? On ne peut pas? On va nous interdire l'entree? Mais non, pas du tout. On pouvait entrer sans probleme et c'etait beaucoup plus grand qu'on croyait de l'exterieur. Il y avait un petit jardin entoure de differents temples et derriere ce jardin encore un autre jardin. On a vu une ceremonie des moines. A la fin de ce ceremonie, les moines ont tous recu un morceau de pasteque. Une femme moine est venue nous donner un morceau. Personne d'autre des visiteurs en ont recu un sauf nous deux. C'est parce qu'on tire l'attention je suppose. On se sentait un peu mal a l'aise mais on n'a pas ose refuser. Ben, on a bien mange
Indien je graag de voorgaande berichten van augustus - juli 2010 wil doornemen, klik dan op het weekoverzicht in de kolom, hier rechts. Je kan per week de rubrieken nalezen.
Ik heb ondertussen mijn persoonlijke fotomanagers Niet alleen mijn papa maar ook Joris heeft zich al opgeofferd om mijn blog wat op te smukken. Merci Joris!
Ouiiii, des photos! Merci papa Ouf, on vient d'entrer dans le cafe internet et il commence a pleuvoir et un orage s'eclate. Mais en faites, ca fait du bien parce que les derniers jours, il a ete si chaud, si lourd, incroyable. Jeudi passe, nous avons visite le musee d'histoire de shaanxi (shaanxi, c'est la province ou je suis maintenant dont Xi'an est la capital) ou on a encore vu des soldats de l'armee de terre cuite, le Mausolée de l'empereur Qin (maintenant je sais pourquoi j'ai trouve qu'il y avait tellement peu de statues, elles sont toutes ailleurs) et on a visite le pagode de l'oie sauvage. Cette fois si pas seulement l'exterieur mais aussi l'interieur. C'etait tres beau, le pagode meme est entoure de differents temples bouddhistes. Il y a partout des petits jardins, des petites ruelles qui menent toutes au pagode. Evidemment, on a entre le pagode meme aussi. Il compte 7 etages (je crois, je les ai tous fait mais j'ai oublie de compter ) et chaque etage est un peu plus etroit. Plus on monte, plus la vue est belle. Mais c'etait si chaud. A chaque etage, il y a un honme ou une femme qui doit rester la, je suppose pour faire attention que personne ne casse rien. Les pauvres, ils etaient tous mouilles de sueur. Comme nous d'ailleurs. Encore une anecdote chouette, le soir, on regarde parfois un peu de television, voir si on comprend deja mieux les chinois (reponse non) et un moment donne, il y avait une sorte de documentaire ou serie genre Man bijt hond parlant je suppose des croisieres, quelque chose avec des bateaux en tout cas. Bref, n'importe mais la chanson au fond, c'etait une chanson de K3, texte et tout.
Le vendredi, on est tout de suite apres le cours parti pour prendre le train direction Huashan. Huashan, c'est un montagne a 1.30 de Xi'an tres connu et tres beau a faire. We wilden niet tevroeg aankomen op die berg want midden op de dag bergklimmen met deze temperaturen gaat echt niet. We konden ook niet vroeger vertrekken want we hebben les tot 12. Toen we in het station van Huashan aankwamen, staan er altijd taxichauffeurs klaar om iedereen weg te brengen. Er sprak ons een "chauffeur" aan met een privewagen dus we vertrouwden het zaakje niet echt. Een 'echte' chauffeur verzekerde ons dat het juist was dus besloten we het maar te wagen. We vertelde dat we de kabelbaan naar huashan wilde nemen en de man vertelde ons doodleuk dat we te laat waren. Die sloot al om 4 uur. Maar hij had een vriend in een hotel die engels sprak en die ons kon helpen. Coraline kreeg een telefoon in haar handen geduwd om iets te regelen met die vriend dan maar ze had gelukkig door dat er ergens iets niet klopte. Onze chauffeur reed voorbij het centrum van Huashan en Coraline vroeg onmiddellijk waar hij dacht naartoe te gaan. Naar zijn vriend in het hotel. Nee nee, wij gaan eerst dat centrum eens van dichtbij bekijken en hij heeft ons dan toch schoon afgezet waar we wilde zijn. Wat bleek, er was dus niets van waar, de kabelbaan was nog open, we waren zelfs nog ruim op tijd. Die twee hadden gewoon gedacht eens vlug een paar westerlingen af te zetten. Haha, niet gelukt! In het centrum bood zich al heel vlug een gids aan voor 50 yuan (hij kwam van 80) en uiteindelijk hebben we besloten om maar met hem mee te gaan want hij had ons al wel veel uitleg gegeven en ons geholpen de juiste tickets te kopen. Op de berg was alles aangegeven dus eigenlijk hadden we geen gids nodig maar hij gaf overal nog wat extra uitleg en hij was onze persoonlijke fotograaf dus dat was dan ook mooi meegenomen. Misschien hier een beetje uitleg over Huashan. Er zijn verschillende pieken met voor de hand liggende namen: de noordpiek, de centrale piek, de oostpiek, zuidpiek en westpiek. De noordpiek is de laagste en van daaruit kan je de andere pieken heel mooi zien liggen. Hua in het chinees betekent bloem en de pieken liggen zo dat het dus eigenlijk de blaadjes van een bloem vormen, vandaar de naam. Wij hebben de kabelbaan genomen naar het beginpunt vanwaar je naar de verschillende pieken kunt klimmen. Klimmen is misschien veel gezegd, er zijn overal paden aangelegd maar het blijft vermoeiend. Nadat onze gids ons naar de noordpiek had gebracht, moesten we de rest op ons eentje doen. We zijn jacqueline, een nederlandse vrouw, tegengekomen waarmee we de tocht hebben verdergezet. Ons doel was de oostpiek te bereiken om de volgende ochtend de zonsopgang te kunnen bewonderen. Een vermoeiende tocht maar heel mooi! En gelukkig dat we pas in de namiddag vertrokken waren want klimmen met die hitte is echt niet te doen. Jacqueline had de tocht van helemaal beneden gemaakt wat neerkomt op 8 uur en dan is er nog geen piek beklommen. Gelukkig dat er nog zoiets als een kabellift is . Overal op de berg liggen herbergen waar je kan slapen. Dus aangekomen op de oostpiek kregen we een kamer van 10 personen toegewezen waar we uiteindelijk met 11 lagen. Het koste wel 100 yuan per persoon, de afzetters. Ze weten dat je moeilijk anders kan, dus het zijn echt hoge prijzen. Wij vier, Coraline, Federica, Sofie en ik lagen op de kamer, dan Jacqueline, een koppel spanjaarden, een koppel chinezen en een vader met zijn zoontje die een bed deelden. De bedden waren trouwens gewoon houten planken met een deken als matras. Om half 10 lag iedereen in bed, om kwart na tien ging het licht uit en om twintig voor 5 ging de wekker. Die man met zijn zoontje heeft gesnurkt! Ik had oorstopjes in maar heb het toch ook een keer gehoord. Ik dacht dat de generator weer aan de gang geschoten was. Nu, ik heb het maar een keer gehoord, blijkbaar heeft Federica vier keer geroepen dat hij moest ophouden met snurken want ze kon niet slapen. Ze vroeg het opeenvolgend in het Chinees, dan Engels en dan Italiaans maar echt veel helpen deed het dus blijkbaar niet. Wat daar ook niet echt geweldig was, waren de sanitaire voorzieningen. Er was geen water op de toiletten wegens behoud van natuur (ja, dan gaan ze er eens aan denken) dus geen enkele toilet kon doorgespoeld worden. Kunnen jullie je er iets bij voorstellen? Ik hoef me er geen voorstelling meer van te maken, ik heb het gezien en geroken. Daarbij was er geen licht dus moesten we 's avonds en 's nachts alles op de tast doen. Bah bah. Nu ja, de zonsopgang maakte dan toch veel goed. Het was niet heel spectaculair, daarvoor waren er teveel wolken maar het bleef mooi om te zien. Een ritueel daar is ook een slot meenemen om op de pieken aan kettingen te hangen voor geluk. Wij hadden er eentje voor ons vier gekocht en hebben hem op de oostpiek gehangen na de zonsopgang. Daarna hebben we de zuidpiek nog beklommen, gevolgd door de westpiek en dan was het weer naar beneden. Naar boven klimmen is vermoeiender dan naar beneden maar ik ga toch liever naar boven. Naar beneden voelt ge heel erg in uw knieen en de trapjes waren vaak ongelijk en ik mistrapte mij vaker bij de afdaling. Om 11 uur waren we terug beneden en het was alweer zo heet. Dan hebben we de bus teruggenomen naar Xi'an maar die kwam dan ergens in de stad uit maar waar? Geen idee. Uiteindelijk moesten we nog een bus pakken, dan onze bus 603 en eindelijk waren we terug. Doodop maar blij dat we het gedaan hadden. Het was echt de moeite waard. En ik moet zeggen, de spierpijn vandaag valt ook nog wel goed mee. Ik heb dan toch een goede conditie
Hier zijn we weer. Veel is er ondertussen niet gebeurd sinds de laatste keer dat ik in een wangba achter een computer zat maar gisteren hebben we toch een mooie uitstap gemaakt in Xi'an. We hebben altijd les tot 12 uur, na de les gaan we eerst eten. We hebben ondertussen uitgedokterd hoe het cafetaria werkt en we hebben ontdekt dat ze een heel eenvoudig gerecht hebben: rijst met groentjes die je zelf mag kiezen, echte groentjes! Dat is iets wat ik in het begin gemist heb. Ze geven wel overal groenten bij maar vlees is toch wel de hoofdzaak, samen met rijst of noedels, dus zelf alleen maar groentjes kiezen, dat is precies wat mijn maag nodig had. Alle toiletproblemen zijn zo goed als gedaan (en hopelijk blijft dat nu zo). Goed, dus na dat eten doen we nog een dutje of werken we wat voor school en op dinsdag en donderdag maken we een uitstap (want op maandag en dinsdag hebben we schilderen en kalligrafie). Gisteren (dus dinsdag) zijn we naar het centrum gegaan om eerst wat uitleg te gaan vragen in het toeristisch centrum over onze uitstap van dit weekend, maar daarover later meer (als we de uitstap effectief gemaakt hebben). Daarna wilden we een tempel gaan bezoeken die ergens aan de zuidpoort lag. Op de kaart lijkt alles heel dichtbij maar in het echt is dat meestal veel verder weg. We hebben dus wijselijk de bus genomen richting zuidpoort en dan was het maar twee straten ver. Zelfs daar hebben we een uur over gedaan. Het was wel door een straat met allemaal kleine winkeltjes en mooie plekjes dus dat houdt natuurlijk ook een beetje op. (Het waren voornamelijk winkeltjes met penselen en oefenboeken voor kalligrafie, mijn favoriete onderwerp.) Nu, het resultaat van ons getreuzel was dat we pas om 5 uur aankwamen aan de tempel en wanneer sluit die tempel, inderdaad, om 5 uur. Pech voor ons... Dan zijn we maar doorgegaan naar het woud van de stenen tafelen, Beilin. Het is een museum met allemaal stenen plakaten met karakters op. Zo zijn we langs de boeken van confucius gekomen (het boek der verandering, boek der oden, ik weet de exacte naam niet meer maar zijn boek over de geschiedenis). De karakters waren echt goed herkenbaar. Ik zeg nu niet dat ik alles kon lezen, laat staan begrijpen, maar toch verschoot ik ervan hoe duidelijk de karakters op zich waren. Nu weet ik tenminste hoe de boeken van Confucius eruit zien. Iets zwaarder als een gewoon boek dus. Er waren ook tafelen met orakelbeenderenschrift, de eerste vorm van chinees schrift. Heel mooi om te zien. In een van de gebouwen hadden ze verschillende beelden van de boeddha en de boddhisatva (of zoiets). Hen hao kan! Het museum was omgeven door een parkje, heel fijn om door te lopen, koeler ook, want het was een warme dag. De lucht zag zelfs blauw! Het enige nadeel was dat we zowat opgegeten zijn door de muggen, maar die moeten we er maar bijnemen. Apres ce musee, on est alle faire un tour sur les murs autour de la centre de Xi'an. On a loue des bicyclettes, on etait 4, alors on a pris deux tandems. C'etait super chouette. Il faisait moins chaud parce que c'etait apres 6 heures et selon les guides de Sofie et Federica, il faut le faire apres cette heure. La lumiere est meilleure, les petits lampions le long de la route s'allument. On etait vraiment content. Et en plus, notre condition devient de mieux en mieux, on a marche beaucoup et on a fait 13,8 km en velo. (Et evidemment, aujourd'hui, je sens mes fesses ). Apres le mur, on voulait manger quelque chose, evidemment apres cet effort, on devait recharger nos batteries. On est passe dans un quartier vraiment occidental: partout des pizzeria, des bars de jazz, des etablissements super modernes et evidemment des prix incroyablement eleves. On a vite passe au quartier de nouveau chinois pour manger et pour 6 kuai (0,60 cents), on a mange des miantiao, noodles avec de la viande et du tofu et des legumes (mais peu). Coraline et moi, on a essaye une bierre chinoise et en faites, ca goute la biere de chez nous. Normalement, je ne bois pas de bierre, mais il faisait si chaud et j'avais vraiment soif, cette biere m'a bien plu. Bien m'a demande si la nourriture en chine goute le meme que la nourriture dans les restaurants chinois chez nous. Non, ca ne goute pas du tout le meme, ici on trouve aussi de repas beaucoup plus simples qui sont delicieux et qui ne coutent pas cher du tout. Il faut quand meme toujours demander de ne pas ajouter trop de "la", des epices parce que sinon, mon bouche est en feu, vraiment. Mais j'essaie de gouter un peu de tout. C'etait une tres belle journee mais l'autre cote de la medaille, je n'avais pas etudier pour le cours du lendemain. Et j'ai su. Mon probleme, c'est vraiment la comprehension. Sur papier, ca va, mais quand les profs commencent a parler, je suis perdue, je ne sais vraiment pas ce qu'elles disent. Heureusement, il y a 3 etudiants qui sont venu de l'autre groupe parce que l'autre groupe est vraiment trop bas pour eux. Ce groupe est trop eleve mais moi, je me sens mieux, je ne suis plus la seule a ne pas comprendre . A l'ecole chez nous, il faut vraiment mettre plus l'accent sur l'ecoute dans les deux premieres annees au lieu sur l'ecriture. Ca ne serait pas mal. Je fais mon mieux, je ne peux pas faire plus. Esperant qu'un moment donne, je vais comprendre. Les deux profs veulent aussi qu'on parle tout le temps. C'est une bonne chose mais tout le monde me connais, moi je veux d'abord comprendre, puis parler, et elles deux-la, elles me poussent, incroyable. Mais comme j'ai dit, c'est pour la bonne cause.
a+ Ine
PS Hilde, ik ben sportief bezig, zoals je kunt lezen wandelen we veel en hebben we toch al een fietstochtje gemaakt en ik ben al 3 keer gaan lopen in ons veldje met onkruid
dit is een probeersel voor foto's. Ik vrees dat het niet gaat lukken. Het internet werkt hier veel te traag en de blog is helemaal niet goed om foto's toe te voegen. Ofwel kan ik er nog niet mee werken...
vous avez pu lire que nos deux profs nous ont emmene a un restaurant chinois, ben, le jour apres, un de ses deux prof nous a emmene au cantine de notre campus pour nous faire connaitre le petit dejeuner. Ce n'est pas mauvais mais c'est vraiment different. Le lait soya n'a pas du tout le meme gout que le lait chez nous, c'est comme on y a ajoute de l'eau. On a pu gouter une sorte de soupe avec de creme sure. Il mange aussi une sorte de pain avec de la viande et des legunes dedans. J'aime bien le gout mais pour moi, il y a un peu trop de l'huile. Chacun reagit d'une maniere differente sur la nourriture. moi, j'ai eu deja un peu de diarrhee, sofie n'a pas pu aller aux toilettes. Esperons que nos estomacs vont quand meme habituer... Les cours sont encore difficiles. Parfois j'ai vraiment le sentiment que tout se passe a cote de moi. Il y en a deux qui sont tres forts, un garcon de Coree (dont je n'ai pas encore su retenir son nom) et Dan, un garcon de l'Angleterre. Coraline comprend mieux que nous mais beaucoup de vocabulaire la manque aussi, comme nous d'ailleurs. J'espere quand meme qu'un moment donne, je vais faire le clic et que je vais tout comprendre. Heureusement, apres le cours et le temps d'etude, on peut nous relaxer un peu et on va visiter la ville. Jeudi apres midi, on est alle visiter la tour des cloches au centre de Xi'an tour de la cloche et la tour du tambour. Puis, on est alle dans le quartier Hui, c'est le quartier des musulmans avec des petits magasins partout, une grande mosquee qu'il faut visiter encore et beaucoup de gens. La, on a rencontre notre ami coreen avec son ami colombien qui parle coreen. Et oui, j'ai parle un peu en espagnol avec lui, ca fait quand meme une bonne preparation pour mon examen en septembre . Puis, on a mange ensemble dans le quartier, en train d'observer les chinois, et je peux vous dire, il y en a beaucoup! Je ne sais pas quel temps il fait chez vous mais ici il pleut beaucoup. Il fait tres chaud, ce n'est pas le probleme, mais cette pluie! Apparement, le niveau des rivieres ont chine n'a jamais ete si eleve, il y a beaucoup de problemes dans le sud de la pays, je suppose ou il y a le saison des moussons et il passe aussi un orage, venu du Japon mais ne vous faites pas de soucis, on est bien ici, a Xi'an, il n'y a pas d'inondations mais il pleut beaucoup.
Gisteren hebben we geluk gehad met het weer. In het weekend zijn er geen lessen en we hebben besloten om Bingmayong, het terracottaleger te gaan bezoeken. Coraline, Federica, Sofie en ik zijn om half acht richting leger vertrokken. Eerst moesten we de bus naar het station nemen om daar de toeristische bus richting de heetwaterbronnen vlakbij de Lishan (de berg Li) en het leger. Het was aan het regenen dus we besloten dan maar eerst het leger te doen aangezien dat binnen is. Al die terracottalegerbeelden bij elkaar, dat is echt toch indrukwekkend. We hebben ook onze afdingcapaciteiten nog eens kunnen laten zien. Federica als Italiaanse is daar best wel goed in. Ze boden terracottalegerbeeldjes aan voor 50 yuan, ze heeft het kunnen terugbrengen tot 15. Dat had ze dan gekocht maar toen kwam de volgende verkoper al aan en die bood het aan voor 10. Pech voor Federica. Nu ja, 15 yuan is ongeveer 1,5 euro, dus de schade valt nog mee. We zijn begonnen bij het museum, dan hebben we put 2 en 3 gedaan en we zijn geeindigd bij put 1. Dit is de beste volgorde want put 1 is veruit de impressionanste. Daar zijn de meeste beelden nog zo goed als intact en staan er ook nog de meeste.
Na ons bezoek aan Bingmayong, hebben we de bus teruggepakt richting Xi'an, maar zijn we dus afgestapt aan de heetwaterbronnen vlakbij de lishan. Gelukkig regende het niet meer want dat is een park in openlucht. Het is eigenlijk best wel een mooi park. Op verschillende plaatsen komt er water naar boven en dat is echt heet! Voor zoveel yuan kon je dan je voeten laten wassen maar dat zullen we nog wel zelf doen. Overal in het park staan er van die typische chinese gebouwen, heel mooi om te zien. Naast het park was een kabelbaan, die bracht ons naar de berg. Boven aangekomen waren we eigenlijk een beetje teleurgesteld want een uitzicht was er niet wegens te mistig (en het was toch een vrij heldere dag). Hadden we daar nu 60 yuan voor betaald? Maar als we nog een kaartje kochten (en voor studenten is het meestal aan halve prijs, alleen de kabelbaan was het niet) dan konden we nog hoger de berg op naar de tempel. Dat was een hele ervaring! Heel die tempel zat stampvol chinezen die overal wierookstokjes aan het branden waren, die flesjes water en etenswaren aan het offeren waren. Voor 3 kuai kon je een sjaaltje kopen, kreeg je er een spreuk bij en verschillende chinezen hingen dat sjaaltje dan in een boom langs de tempel. Allemaal heel bijzonder. Nog wel iets grappigs. Er is overal een grote concurrentie, zelfs onder de bussen. Wij waren aan het wachten op bus 306 om ons terug te brengen maar die kwam maar niet. Wel kwamen er andere busjes die ook naar het station in Xi'an reden en elke keer probeerden ze de mensen te overtuigen om in te stappen. Uiteindelijk hebben we zo'n bus genomen. Bij de autosnelwegcontrole heeft de vrouw die de ticketjes verkocht zich verstopt, ze kroop effectief onder de banken, dus hoe legaal het allemaal was, daar hebben we geen idee van. Er zal toch wel een luchtje aan gezeten hebben. In Xi'an hebben we dan nog een lekker kraampje uitgezocht om iets te eten, kleine baozi met een soort soep met noedeltjes in, heel lekker en voor een keer eens niet te zwaar. Hopelijk kunnen onze magen het aan! Oja, ondanks de regen en de zon die niet schijnt, heb ik het toch gepresteerd om te verbranden , maar gelukkig niet al teveel.
Hier zijn we weer. We zijn ondertussen al goed aan het integreren en voelen ons al veel beter. Na die test zondag, wat dus eigenlijk geen test was, maar gewoon een indeling volgens het aantal gevolgde jaren Chinees, zijn we in de tweede en gevorderde groep gezet. Jammer genoeg voor ons zijn er maar twee groepen: de echte beginnelingen die ongeveer vanaf nul beginnen en de gevorderden die al vlot kunnen spreken. Hoort jullie ons al vlot spreken? Wij hadden eigenlijk in het tussenniveau moeten zitten dat er dus niet is. Daarvoor zijn er te weinig inschrijvingen. Wij zitten met zes in onze groep, in groep 1 zitten ze met iets meer. De eerste lessen waren al heel zwaar. De twee proffen spreken alleen maar Chinees (logisch) maar wij begrijpen het dus niet. Toch ben ik blij dat ze ons niet in groep 1 gezet hebben, het zou echt wel onder ons niveau zitten en dat is ook niet de bedoeling en in die groep zitten ook een paar kazachstaanse 15-jarigen die eigenlijk niet gekomen zijn om iets bij te leren maar voornamelijk om veel plezier te maken. En dat is heel duidelijk. In onze groep ligt de leeftijd duidelijk hoger, tussen 20 en 25 jaar en nog een man van ergens in de 30. In de voormiddag hebben we altijd les van 9.00 tot 12.00. Dit lijkt weinig maar na die drie uurtjes zijn we altijd doodop. Ik zal heel blij zijn als ik ga merken dat ik het allemaal vlotter begrijp. In het begin van de week deden we na de les nog een dutje maar sinds gisteren probeer ik dat dutje over te slaan, mijn ritme is precies toch nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn: 's morgens is verschrikkelijk om op te staan en 's avonds lig ik uren klaarwakker in mijn bed rond te draaien. Buiten Chinees staat er in onze lessenrooster ook schilderkunst (ja, schilderkunst en het viel me nog mee ook, ik heb een panda geschilderd!) op maandagmiddag, tai chi op dinsdag- en donderdagochtend van half 8 tot 8 en kalligrafie op woensdagnamiddag. Voor dat laatste heb ik minder geduld. Die les mochten ze voor mij afschaffen maar ik zal er maar braaf naar toe gaan zeker? Nog iets waar we aan moesten wennen: het toilet! Niet het feit dat het voornamelijk franse toiletten zijn (die zijn ook in Europa te vinden), op onze kamer is het trouwens een gewone toilet, maar dat we ons toiletpapier niet in het toilet zelf mogen gooien maar in de vuilbak erlangs. In Beijing zijn we er snel achtergekomen dat zo'n toilet dan verstopt geraakt. We waren er amper een dag en het was al zover, mijn laatste kakske bleef schoon bovendrijven.
Hier, on a fait notre premiere vraie visite a Xi'an. Coraline, une fille de Paris qui etudie a Bruxelles, qui a un copain neerlandais et qui est alors parfaitement bilingue, et Federica, une Italienne nous ont accompagne. D'abord, on a cherche pendant une heure le metro qui etait apparement sous construction. C'etait indique sur une carte mais introuvable sur la route . On avait demande a une femme qui nous avait en detail explique la route, elle ne voulait pas nous decevoir alors elle avait fait comme il y avait un. Apres une heure alors, on a trouve le bus adequat et on est alle vers le musee historique de Shaanxi. Il y avait trop de monde qui faisait la queue, alors, on est alle plus loin voir la grande pagode de l'oie sauvage. Pour finir, on n'a rien visite parce que on n'avait pas encore eu notre carte d'etudiant de l'ecole. Ca fait quand meme une difference de prix. On a quand meme fait beaucoup de photos et surtout, les chinois ont fait beaucoup de photos de nous! On est vraiment une rarite ici, on nous regarde, on fait des photos de nous, on nous dit bonjour en anglais mais si nous repondons, ils commencent a rire et s'en vont. Quand on a besoin de l'aide, on nous aide, parfois meme dans la mauvaise direction. Pour retourner, on a fait connaissance au bus chinois. Le bus est borde et encore les chinois montent. Ils sont plus petits et ils trouvent partout des trous dans la masse. Il faisait super chaud dans le bus. Pour finir notre visite, on a mange un pizza chinois, c'est une sorte de crepe epais avec un oeuf cuit ou une saucisse.
Aujourd'hui apres le cours, nos deux profs nous ont emmene a une restaurant chinoise (evidemment) pour faire connaitre la nourriture. On a choisi differents plats et tout le monde pouvait goute de tout. Je ne peux pas dire qu'il y avait quelque chose sur la table que je n'ai pas aime . Meme le repas etait intensif parce qu'il faut essayer d'apprendre tous les noms des repas, les gouts, les ingredients,... C'est fatiguant, mais amusant. J'avais promis des photos mais comme vous voyez, elles ne sont pas encore la. J'espere la prochaine fois!
We zijn er geraakt! Ine en Sofie zitten in China. Toch niet zonder moeilijkheden die al begonnen in Brussel. Maar eerst en vooral niet letten op eventuele typfouten, het is een qwerty-toetsenbord en het wil nog niet al te goed lukken Goed, we zaten dus in Brussel, te wachten op onze vlucht naar Kopenhagen, maar die wilde maar niet komen. Ik kreeg ondertussen nog een berichtje van thuis, ze wisten al dat we vastzaten want het was blijkbaar op de radio geweest. Na een anderhalf uur kwam ons vliegtuig ons dan toch oppikken met de uitleg dat ze eerst in Oostende moesten tanken. Ondertussen vreesden wij wel voor onze aansluiting maar op de vlucht kregen we al informatie dat we ons direct naar de gate moesten begeven waar we dan onze plaats direct aangewezen kregen. Het had een voordeel, we hebben plaatsen gekregen in economy plus waardoor we meer plaats hadden, een warmer dekentje, onze stoel kon ook verder achteruit Dan komen we aan in Beijing, gaan we dus op zoek naar die plaats waar ze treintickets verkopen want volgens meneer Haagdorens moet je dat op de luchthaven doen en niet in het station want dan hadden we het risico geen tickets meer te krijgen. Dat hebben we geprobeerd maar overal waar we vroegen waar we die tickets konden krijgen, werden we verder gestuurd of verstonden ze ons niet, misschien beter gezegd, verstonden wij hen niet. Dan zijn we maar op goed geluk naar het station vertrokken, 2 uur in de bus gezeten voordat we er waren. En wat bleek, er waren inderdaad geen ticketten meer, alleen nog maar ticketten zonder plaats dus 11 uur rechtstaan. Die hebben we maar gekocht want we moesten er geraken. Dan zijn we daar maar eventjes moedeloos gaan zitten, hebben de trotter erbij genomen, naar een jeugdherberg gezocht, de dichtstbijzijnde tram opgezocht en maar weer op weg gegaan. Daar aangekomen waren we allebei stikop, we hebben ons gedoucht, hebben nog wat gedronken in de gemeenschappelijke ruimte waar we ook een mail naar het thuisfront konden sturen en zijn naar bed gegaan.
Le matin, on a dormi jusqu'a 10 heures (desolee, je ne peux pas taper les accents) et ca faisait du bien! Vraiment! On est reste jusqu'a 2 heures a l'hotel pour se rendre apres tranquillement a la gare. On a du y attendre 5 heures mais ce n'etait pas grave. On a observe tous les gens qui partaient, qui arrivaient, qui crachaient, jetaient leurs dechets par terre, et qui le jetaient aussi dans une des rares poubelles. Quand meme Et puis, on a eu de la chance! Une femme americaine est venue nous demander si nous deux prenions aussi ce train et ou elle devait y aller, dans quel compartiment. On l'a assure que c'etait le bon train mais compartiment? On n'avait meme pas de place! Une Chinoise nous a entendu, elle est venue nous aider et quand elle a vu qu'on n'avait pas de place, elle nous a offert de la joindre, elle avec ses amis. Ils etaient dix avec un ticket pour les sieges durs (il existe differentes categories: pas de siege, siege dure, siege douce, lit dur, lit doux). Les sieges sont divisee un peu comme chez nous dans le train, par 4 ou par 6. On etait 8 sur 10 sieges. Prendre un train comme ca, ca fait vraiment chinois. Tous ceux qui n'ont pas de place, se mettent dans le couleur sur leur bagage ou sur une toute petite siege. Le train est vraiment borde! La Chinoise (son nom anglais etait Sophie) et ses amis parlaient tres bien anglais et on a parle surtout en anglais, elle nous a explique que le train etait vraiment rempli ce temps de l'annee a cause des etudiants qui rentrent a la maison. Ils etaient vraiment gentils, je crois que sans eux, on n'avait pas vraiment survecu ce voyage. Le matin vers 9 heures, on est arrive a Xi'an. On a pris tout de suite un taxi pour nous rendre a l'ecole. J'ai dormi dans le taxi et apparement, le chauffeur a conduit comme un vrai chinois. Le traffic est fou ici! Il existe des feux rouges mais j'ai le sentiment que personne ne les regarde. Tout le monde traverse la route quand on veut. Les voitures vont de droite a gauche, tournent ou elles ne peuvent pas tourner, klaxonnent tout le temps... Mais bon, pour retourner a mon histoire, on a trouver l'ecole apres quelque temps, on s'est inscrit, on nous a emmene a un hotel ou on a une chambre pour nous deux. C'est un peu bizarre, je crois que c'est un hotel mais j'ai aussi le sentiment qu'on ne va pas nous deranger comme dans un hotel. On verra bien. La fille au bureau est venue nous chercher a 2 heures pour montrer un peu la ville. On a acheter un peu de nourriture et surtout de l'eau dans le supermarche. De nouveau, on est aller dormir tres tot, je suppose qu'on sent toujours le jetlag. Ce matin, un jour important! On a du faire un test pour savoir dans quel groupe on va suivre des cours. De nouveau tres bizarre, je n'ai rien vu de test. On nous a parle un petit peu en chinois evidemment, je ne crois pas que les deux professeurs parlent anglais. Apres une demi-heure, c'etait deja fini. Et maintenant, on a trouve un ordinateur avec internet pour ecrire ce petit compte rendu.
Encore quelques anecdotes: je n'aime pas le ciel ici. Je ne vois pas de ciel bleu, il y a toujours une sorte de brume, toujours un ciel gris. Quand on aspire, on goute les fumees des voitures. Et comme j'ai explique deja, le traffic est follement dangereux.
Maintenant je ne peux pas ajouter des photos, j'espere que j'aurai l'opportunite plus tard.
Nu begin ik het Chinees wel te verstaan hoewel ik nog verschillende keren iets uit mijn botten sla wat totaal niet relevant is. Gisteren nog sprak iemand ons aan en die vroeg iets over ons land, over Belgie dus en ik heb daar zonder problemen op geantwoord dat we al hier zijn van 14 juli. Die bal was dus misgeslagen. Het grote probleem blijft verstaan maar toch al minder dan eerst. 
